Heimilistíminn - 14.04.1977, Blaðsíða 27

Birgir
hans.
og Sylvia kona hans (t.h.) og Jóhann Sigurðsson og Elaine kona
gripina, sem þarna eru á boðstól-
um. Tveir Vestur-Islendingar,
GIsli Sigfússon, ættaður frá Ash-
em,og Karvel Karvelsson frá Ar-
borg smiðuðu innréttingarnar og
hafa gert það af mikilli snilld.
I verzluninni er mikiö og marg-
breytilegtúrval af ullarvörum frá
Alafossi. — Allt frá vettlingum I
kjóla, sagöi Birgir. Svo eru þarna
skartgripir frá listamönnunum
Jens Guðjónssyni og Bjarna og
Þórarni. Keramik er bæði frá Glit
og Funa, og útskornir munir eru
eftir Asgeir Torfason og Friðrik
Friðleifsson. Einnig er þarna
nokkuð af öðrum minjagripum.
— Við gerum ráð fyrir að verða
einnig með hljómplötur á boðstól-
um, en það er dálitiö erfitt að
gera sér grein fyrir þvi, hvers
konar plötur við ættum helzt aö
hafa, og eftir hverju fólk mun
helzt spyrja.
Jóhann Sigurösson veröur
verzlunarstjóri Icelandia, en hon-
um til aðstoðar i verzluninni
verður Asa Bessason. Þá má geta
þess að umsjónarmaöur
verslunarhússins er Mike Daniel-
son, sem erfrá Lundar, svo þetta
veröur mikið tslendingahús áður
en lýkur.
Jóhann og Birgir segja okkur,
að ullarvörurnar komi frá Islandi
flugleiðis, og sömuleiðis harö-
fiskurinn, sem þeir hafa enn til
sölu I Póstverzluninní, en verður
llklega ekki I húsum hæfur I þess-
ari fínu, nýju verzlun. Keramik-
vörurnar koma hins vegar allar
með skipum. Póstverzluninni
munu þeirhalda áfram, og hyggj-
ast gefa út nýjan lista á þessu ári,
og þá I samræmi við það vöruúr-
val, sem þeir koma til með að
hafa á boðstólum í Icelandia.
Heildverzlunin er líka rekin
áfram af fullum krafti.
En hverjir eru þeir félagar,
Birgir og Jóhann? Birgi þekkja
eflaust flestir enn á Islandi, þvi
hann hefur aðeins veriö sjö ár I
Kanada. — Landflótta Islending-
ur, segir hann sjálfur hlæjandi.
Hann er sonur Brynjólfs heitins
Jóhannessonar leikara, og Guð-
nýjar Helgadóttur, og lék sjálfur I
Iöiió, áður en hann hélt úr landi.
Hann er giftur vestur-Islenzkri
konu Sylviu dóttur Jóns og Kristj-
önu Kjartanson á Mikley. Birgir
hefur starfað hjá Hudson Bay I
rúm fimm ár.
— En grinlaust þá kom ég
hingað sumarið 1970. Ekki veit
ég,hvortégætlaðiað verða hértil
frambúðar, en flest hefu’- gengið
mér i haginn, og eftir aðlögunar-
tima, sem sumum reynist erfiður,
þá er nú svo komið með mig, aö
ég er orðinn nokkuð gróinn hér.
Kanada hefur verið mér gott ekki
siður en Island, og bæði eru löndin
góð, hvort á sina visu. Ég er
bundinn báðum sterkum böndum.
Þaö eru hins vegar 17 ár frá þvi
Jóhann fór frá Islandi. Hann er
sonur Sigurðar Jóhannessonar og
Hólmfriöar Jónsdóttur, sem
bjuggu á Úlfsstöðum I Blönduhlið,
en búa nú á Sauðárkróki. Endur
fyrirlöngu, þegarhann var 19ára
gamall, hafði hann ætlað sér til
Oklahoma I Bandarikjunum, til
þess að læra þar flugvirkjun. Áð-
ur en þangað væri haldiö var
meiningin, að hann kæmi við hjá
skyldfólki sfnu i Kanada. En svo
kom gengisfelling á Islandi, og
hún breytti öllum framtiðará-
formum Jóhanns. Kostnaðurinn
við námið hækkaði óheyrilega á
einni nóttu, en það er erfitt fyrir
19ára pilt, að sætta sig við, að all-
ar áætlanir hans fari út um þúfur
svo skyndilega. Endirinn varö þvi
sá, að hann hélt af stað, þó ekki
væri nema til að heimsækja
frændfólkið.
Og segja má, að heimsóknin
..afi orðið lengri, en i upphafi var
búizt viö. Jóhann rak um tima
þrjár hárgreiðslustofur i Winni-
peg, sem hann átti sjálfur, en árið
1968 seldi hann tvær þeirra, og
keypti í staðinn fjölbýiishús, sem
hann leigir út. Svo giftist hann
vestur-islenzkri stúlku, Elaine,
sem er dóttir Margrétar Erikson
fráSiglunesiogmannshennar dr.
Schribner, sem er af enskum og
sænskum ættum. Schribner er
læknir á Gimli. Þau Jóhann og
Elaine eiga 6 ára stelpu og 9 ár
strák.
Undir lokin víkjum viö aftur
talinu að viðskiptalifinu hér i
Winnipeg. — Okkur finnst dálitiö
skemmtilegt að geta sagt frá þvi,
að 14 af þeim 42 Hudson Bay
verzlunum, sem selja islenzku
vörurnar eru svokallaðar
Norðurverzlanir. Þær eru lengst
noröur f landi, allt norður i Inuik.
Þaö eru liklega ekki seldar is-
lenzkar vörur norðar en þar, þvi
segja má, að sú verzlun sé norður
á heimskauti.
— Hvað var það, sem fékk ykk-
ur til þess aö fara út I þessi við-
skipti?
— Metnaöur og löngun til þess
aö sanna, að hægt væri að koma
þessum vörum inn á markað hér.
Okkur hefur langað til þess að
sanna, aðþessarvörurgætu selzt,
og það hefur tekizt. Alls staðar,
þar sem islenzku ullarvörurnar
eru seldar eru þær álitnar gæöa-
vara, og seljast vel. Gróðavonin
skemmdi svo ekki fyrir, en þegár
á móti blés, var þaö metnaður
okkar að láta þetta ganga. Það
var þjóðarstoltið, sem réði þvi, aö
við höfum ekki gefizt upp.
—fb
27