Heimilistíminn - 22.02.1979, Síða 20

FARAH ER LANDF
Hún getur aldrei orðið
óhamingjusamari en hún var
sem keisaraynja
— Verið velkomnar, yðar
hátign!
Sadat forseti bar granna,
hanzkaklædda höndina upp að
vörunum, og þrýsti hana ofur-
litið. Hann brosti ekki sinu
vanalega, sólbjarta og töfr-
andi brosi. Forseti Egypta-
lands virtist bæði órólegur og
áhyggjufullur, ef dæma mátti
af svipnum á andlitinu. Það er
svo sannarlega óvenjulegt hjá
þessari stórstjörnu Mið-
austurlandanna.
— Megi Allah færa yöur hamingju og...
Farah keisaraynja af Iran gat á hinn
bóginn mjög auöveldlega brosaö. Og þaö
meira aö segja án aöstoöar Allah. t átján
ár haföi hún lært aö leika hlutverk sitt
rétt.Nú varþettaeftil vill I síöasta skipti,
sem hún þurfti aö fara meö hlutverkiö —
hlutverk keisaraynjunnar af tran.
Flugvél keisarans, sem bar páfugls-
merkiö góöa, haföi flutt keisarafjölskyld-
una út úr blóöidrifinni Teheranborg, þar
sem menn skutustá á götum úti, og veltu
um brjóstmyndum og styttum af keisar-
anum.
Limousin-bllarnir höföu ekiö meö ofsa-
hraöa eftir götum borgarinnar i átt til
flugvallarins, og gardinurnar höföu veriö
dregnar fyrir glugga bilanna. 1 einu horni
flugvallarins stóö flugvélin tilbúin, en
flugvöllurinn llktist mest geysistóru
sementsbretti. Keisarinn og Farah höföu
fariö hvort I slnum bil og hvort á slnum
tlma út áflugvöllinn.AÖ sjálfsögöu haföi
Farah oröiö aö blöa I tvo tima. Hún beiö á
meöan bfll keisarans ók — flagglaus og
ómerktur — en meö flauturnar I botni og á
öfsahraöa út til flugvallarins og allt aö
landgangi flugvélarinnar. Hægra fram-
horn bilsins lenti á farangursvagni, sem
stóö þarna rétt hjá, og hann haföi ekki
numiö fullkomlega staöar, þegar tveir
öryggisveröir voru komnir út og farnir aö
hundskamma flugvallarstarfsmennina,
sem nærstaddir voru, og höföu ekki haft
hugsun á aö flytja vagninn úr staö i tæka
tiö...
öryggisveröir i dökkum búningum
höföu raöaö sér frá bilnum og aö flugvél-
inni, og nú gekk keisarinn um borö.
örskammri stund siöar var flugvélin
komin á loft.
Klemmd á milli háttsettra stjórnmála-
manna og öryggisvaröa sat svo keisara-
ynjan án þessaöþorasvomikiö sem kikja
út um gluggana. Keisaraflugvélin, sem
alltaf haföi virzt svo stór og rúmgöö og
þægileg var nú eins og hún væri ofhlaöin
af töskum, bókum og pappír, sem á síö-
ustu stundu haföi veriö komiö fyrir um
borö.
Aöeins keisarinn sat á þægilegum staö,
einn sér.
Þegar keisarinn var kominn upp i flug-
vélina og keisaraynjan sömuleiöis haföi
Farah ætlaö aö f lytja sig til hans i einka-
klefa hans, en hann haföi veifaö óþolin-
móöur hendinni og gefiö til kynna, aö hún .
skyldi vera þar, sem hún var komin.
Hirömeyjar, sem meö voru I förinni,
tóku nú aö reyna aö gera þægilegra I
kringum Farah svo betur færi um hana,
oghún fengi meiri ró. Ein hinna „konung-
legu” flugfreyja, sem var I vélinni kom
meö vatnsglas og tvær valium-töflur
handa keisaraynjunni.
Farah tók fegins hendi töflurnar og
skolaöi þeim niöur meö vatninu.
Eftir tiu, fimmtán minútur var henni
fariö aö liöa betur, og hún varö rólegri.
Hugsanirnar, sem snúizt höföu um
uppþot, mótmælaaögeröir, valdarán og
götustriö hurfu nú á brott og i staöinn fann
hún til þægilegrar þreytu.
Núlangaöi hanaaöeins til þess aö sofa.
Hún heyröi ekki lengur háar samræöur,
hróp og köll, sem bergmálaö höföu aö
undanförnu i veggjum hallarinnar. Fólk
þjótandi fram aö dyrum, ofsareitt og eld-
rautti andliti. Alls staöar stóöu hermenn I
hverju horni.
Og þetta umtal....
Einn daginn haföi þjóöin og herinn
sameinast um aö styöja keisarann. Næsta
dag var talaö um aö keisarinn og fjöl-
skylda hans ættu aö flýja til Jórdaníu,
Tyrklands (af öllum löndum!) eöa Grikk-
lands.
Allir finu og fallegu vinirnir voru horfn-
ir á braut.
Keisarinn, sem naut þess aö sýna ró
sina og karlmennsku var nú viti sinu f jær
frá morgni til kvölds.
— Ég hef gefiö allt! Þetta vanþakkláta
fólk, þessir heimsku prestar — hvaö geta
þeir gefiö þjóö minni!
Eintal keisarans var fullt af æsingi, en
þar bólaöi ekki á sjálfsgagnrýni eöa
sjálfsásökun. Gamli forsætisráöherrann
Hoveyda hristi bara höfuöiö. Keisarinn
vildi ekki heyra ráöleggingar hans.
— Ég fer til Zurich!
Akvöröun keisarans aö fara til Sviss var
aöeins eitt af mörgum uppátækjum hans.
1 Zurich gat hann fengiö hjálp aö minnsta
kosti fyrir sig persónulega. Þar var aö
finna lúxussjúkrahús og fina og fræga
lækna sem I marz-mánuöi ár hvert tóku
iranska keisarann I nákvæma læknis-
rannsókn til þess aö fylgjast sem bezt meö
heilsu hans. Þessir læknar lögöu svo á
ráöiö um þaö, hvernig keisarinn skyldi
haga sér og hvaöa lyf hann skyldi fá til
þess aö hann gæti haldiö heilsu og þeir
fylgdust vel meö andlegu ástandi hans.
Hugsa sér ef hann heföi nú bara veriö
keisari i Sviss!
Farah brostisvolltiö meö sjálfri sér, áö-
ur enhún hvarf á vit svefnsins góöa. Hún

Eill sinn bjargaði Farah persneska
keisaradœminu. í dag kallar fólk hana
lildurrófu. Hver verður framtið hennar?
Hér segir einn af sluðningsmönnum
keisarans frá ástandinu, innan
fjölskyldunnar.
f

20