Heimilistíminn - 14.09.1978, Page 26

svo að búskapurinn gangi vina mín? Ég, svona
bæklaður.
— Geiri minn, þú skaltekki hafa neinar áhyggjur
af framtíðinni og búskapnum. Hann blessast vertu
viss. Ég sem er búinn að fá svona góða atvinnu, og
læknarnir segja, að þú munir ná þér með tímanum,
en þú mátt ekki láta hugfallast, vinur minn.sagði
hún og kyssti hann létt á vangann.
— Mikið ert þú bjartsýn, ástin mín. Ég skal
þrauka fyrir þig. Hann faðmaði hana að sér.
Tíminn leið. Ár var nú liðið síðan þau Sólveig og
Ásgeir giftu sig. Líf ið hafði gengið sinn vana gang,
en Geira haf ði ekki f arið mikið f ram. Solla var búin
að bæta við sig tveimur dögum á sjúkrahúsinu, og
vinnur núna fimm daga í viku, og líkar henni mjög
vel. Oðru hvoru koma foreldrar hennar í heimsókn
til dóttur sinnar. Þau Geiri og Solla höfðu dvalizt í
mánuð síðast liðið sumar heima hjá foreldrum
Sollu.
Það var föstudagskvöld seint í janúar. Solla er á
leið heim til sín úr vinnunni. Þetta hafði verið
erf iður dagur. Hún hafði verið viðstödd uppskurð,
en mestar áhyggjur hafði hún af því, sem Haraldur
læknir sagði henni í morgun. Hann hafði kallað
hana til viðtals, og sagt henni, að Geira hefði ekkert
farið fram síðast liðna mánuði, og hefði hann
áhyggjur af því, hvað hann væri svartsýnn. Hann
sagði Sólveigu, að hún yrði að drífa hann meira út,
og láta hann hreyfa sig meira. Hann sagði líka, að
hún mundi vera mjög þreytt eftir að hún kæmi úr
vinnunni. Hann sagði, að þetta væri of mikil vinna
fyrir hana: — Og nú ætlast ég til þess, að þú takir
þér frí, og þið Geiri drífið ykkur til sólarlanda.
Helzt þyrftuð þið að fara í næsta mánuði. Sonur
minn og tengdadóttir ætla til Kanaríeyja í næsta
26
mánuði, og væri alveg tilvalið, að þið Geiri færuð
með þeim. Þú kannast við hann son minn. Hann er
læknir og getur orðið. Geira til aðstoðar, en þú
þarft að kynnast Katrínu tengdadóttur minni. Hún
er alveg indælis manneskja. Þau eiga tvo syni,
þriggja og fimm ára.
Solla hafði setið hljóð og hlustað á lækninn á
meðan hann talaði. Og að lokum hafði hann boðið
þeim hjónunum i hádegismat næsta sunnudag.
Hann sagði, að sonur sinn og fjölskylda, kæmu
einnig á sunnudaginn. Solla þakkaði honum kærlega
fyrir.
Heimili Haralds læknis var mjög ríkmannlegt.
Húsið var stórt, en gamaldags. Sonur hans og
tengdadóttir voru sérlega skemmtileg. Eftir
matinn settust þau öll inn í stof u og röbbuðu um alla
heima og geima. Frú Áslaug kona Haralds, bar
fram molasopa í mokkabollum. Þau töluðu um
utanlandsferðina og ákváðu að lokum að slá saman
og átti Páll vinur Geira að panta miðana. Dagurinn
var fljótur að líða.
Um kvöldið, þegar þau Solla og Geiri voru háttuð
og lágu hlið við hlið í rúminu, ræddu þau um hina
fyrirhuguðu ferð.
Solla sagði: — Geiri minn. Ég vona bara að þessi
ferð bæti þig eitthvað. Þú ert svo fölur.
— Solla mín, þú veizt hvað ég þrái að eignast
barn með þér, en ég er orðinn vondaufur. Ég held,
að það hljóti að vera eitthvað að mér.
— En Geiri minn, það liggur ekki svo mikið á. Þú
verður að ná þér betur, en þú veizt það bezt sjálf ur,
að ég þrái ekkert heitara en að ala þér barn, lítinn
dreng, sem líkist þér.
— Ástin mín, við erum ekki búin að vera gift
nema í rúmt ár.
— Jæja, Geiri minn, við skulum fara að sofa.
Góða nótt, elsku litli drengurinn minn og sofðu rótt.
— Góða nótt, elsku hjartans ástin mín, sagði
Geiri og kyssti hana ástríðufullum kossi.
10. kafli.
Ferðalagið gekk mjög vel, og hafði góð áhrif á
Geira. Veðrið var dásamlegt allan tímann, sem þau
dvöldust úti. Þau fóru víða og skoðuðu sig um. Solla
og Katrín, eða Kata eins og--hún var kölluð, urðu
beztu vinkonur. Hún sagði henni frá drengjunum