Heimilistíminn - 17.05.1979, Blaðsíða 4

Fríða
Björnsdóttir
skrifar úr
Kínaferð
Fyrsta grein
Kínverjar njóta
þess sem þeir hafa
og una glaðir við sitt
— Dag frá degi vinnur Kinverjinn frá morgni til kvelds, og oft langt fram á
nætur. Hann hefir aldrei fridag, ekkert samsvarar sunnudögum hér,
nema sex-sjödagar um áramótin. Allt landiö er eins og eitt býflugnabú, þar
sem allt er unniö meö höndunum, þar sem allir eru sistarfandi, og alitaf er
haldiö áfram. Allt er hagnýtt og notaö, hversu lltilfjörlegt, sem þaö kann aö
viröast. Ég hefi svo oft veriö spurö, hvort Kinverjum Höi ekki illa. Hver getur
eiginlega svaraö slikri spurningu? Er ekki lföan hvers og eins mest komin
undir þvi, hvernig hann sjálfur meturog litur á hlutina? Ef dæma skal velliö-
an fólks eftir ánægju þess og gleöi, þá er enginn vafi á þvl, aö Kinverjum lföur
vel. Þeir eru sikátir og syngja og hlæja, þegar mest reynir á þolrifin. Þaö hef-
ur slna kosti aö vera þolinmóöur, umburöarlyndur, nægjusamur og friösam-
ur. Þeir þrifast ails staöar, frá hinum klakabundnu löndum noröursins, til
brennandi heitra ianda hitabeltisins. Alls staöar geta þeir lagaö sig eftir um-
hverfinu, ef þeim tekst ekki aö laga umhverfiö eftir sér. Þeir finna ánægju og
gleöilþvl einfaldasta og aögengilegasta, njóta þess, sem þeir hafa, og una svo
glaöir viö sitt. Þeir hafa lært aö taka llfinu eins og þaö er.
Þessi orö er aö finna i bókinni Klna —
ævíntýralandiö eftir Oddnýju E. Sen, sem
giftist klnverskum manni og bjó árum
í april sl. fóru sex
Islendingar til Kina
i boði kinverskautan-
rikisráðuneytisins.
Það voru fimm blaða-
menn, Baldur Óskars-
son, Utvarpinu, Bragi
Guðmundsson, Visi,
Friða Björnsdóttir,
Timanum, Sonja Diego,
Sjónvarpinu og
Þorbjörn Guðmundsson,
Morgunblaðinu, en
fararstjóri vai Helgi
Ágústsson úr utanrikis-
ráðuneytinu
saman i Kina. Bókin kom reyndar út áriö
1941 og var byggö á þvi, sem Oddný haföi
séöog heyrtþann tima, sem hún sjálf bjó I
Klna. Þótt langt sé um liöiö, sennilega
rúm þrjátiu ár, finnst mér ótrúlega margt
til i þessum oröum og þaö gæti allt eins
veriö lýsing á landinu i dag, en aö sjálf-
sögöu getur enginn dæmt um slikt eftir
aöeins hálfs mánaöar feröalag um jafn
viöáttumikiö riki og Kina er. Feröamaö-
urinn er leiddur á fáeina fyrirfram
ákveöna staöi, honum sýnt þaö, sem
feröamaöur á og þarf aö hafa séö á feröa-
lagium landiö, hvortsem þaöer Kina eöa
eitthvert annaö land, sem heimsótt er.
Feröamaöurinn kenst ekki í snertingu viö
fólkiö sjálft, ræöir aöeins viö samferöa-
mennina og túlkana, og þekkingin veröur
heldur yfirborösleg.
Eitt er þó vist, aö Kinverjar eru jafn-
iöjusamir og þeir voru á dögum Oddnýjar
i Kina, þeir eru þolinmóöir og glaölegir,
nýtnir og nægjusamir. Hvergi sér maöur
fólk standa og hanga og gapa út i loftiö.
Allir viröast vera á leiöinni á ákvöröunar-
staö, eöa þá þeir eru önnum kafnir viö
vinnu og lita varla upp, þótt forvitnir
feröamenn berji þá augum.
Litið um vélar
Viö islenzku feröalangarnir yfirgáfum
hinn „vestræna” heim á skirdag slöast
liöinn og héldum meö lest frá Hong Kong
til Kanton i Klna. Lestin fór um akra, og
viö sáum fólk viö vinnu, en þaö sem vakti
fljótlega athygli okkar var, aö hvergi sá-
ust vinnuvéíar, dráttarvélar eöa annaö
álika.Þó fullyrti einn úr hópnum, aö hann
heföi séö bregöa fyrir einni dráttarvél
einhvers staöar á þessari leiö.
Ekki vissum viö, hvort telja átti þetta
kost eöa löst, þar sem vel kann svo aö
vera, aö ekki henti aö hafa stórvirkar vél-
ar við þann búskap sem þarna fer fram,
um þaö getur sá einn dæmt, sem þekk-
ingu hefur á málunum.
Okkur var vel fagnað af kinverskum
starfsbræörum okkar, blaöamönnum frá
blööum I Kanton, og svo lika fulltrúum
kínverskra stjórnvalda, sem stóöu aö
þessu boöi.
Eftir næturhvild I Kanton var flogiö
beinustu leiö til Peking, meö einni milli-
lendingu. Hvert sæti var skipaö i flugvél-
inni sem varaf nýjustu gerö. Flugfreyjur
gengu milli manna ogbuöu te, og svo voru
okkur gefnir sælgætispokar og minnis-
bækur. Menn voru ekki troðnir út á óþarfa
mat á þessari flugleiö, en sumir, sem tek-
iö höföu daginn snemma hiíöu meö sér
nestiskassa og átu upp úr þeim meö teinu
slnu.
I Peking var enn mætt móttökunefnd til
þess aö fagna okkur, og nú var hin raun-
verulega heimsókn okkar til Klna hafin.
Eftir kinverskanhádegisverömeö milli 10
og 20 mismunandi réttum var lagt af staö
i fyrstu skoöunarferöina, og haldiö I
Peking-útvarpsstööina.
Senda út efni á 39 tungumálum
Útvarpsstarfsemin hófet I byltingunni,
og hefur tekiö miklum framfórum æ síö-
an. Sjónvarptóktil starfaáriö 1958og áriö
1973 hófust útsendingar i lit. Útvarpib
þjónar miklu hlutverki i Kina, bæöi til
fræöslu og skemmtunar. > Útvarps-
tæki eru sögö 50 milljónir I landinu,
sem er kannskiekki mikiömiöaö viö þaö,
aö Kinverjar eru llklega um einn millj-
aröur. Auk þess sögöu útvarpsmenn, aö
hátalarar væru um 100 miljónir, svo út-
varpsefnið nær til fólks þótt þaö hafi ekki
sjálft útvarp. Þaö heyrðum viö lika oft á
feröalaginu, þegar annaö hvort heyrðust
raddir tala til fjöldans, eöa viö sáum fólk
viö vinnu sina, undir dynjandi tónlist.
4