NT - 09.01.1985, Side 10

■ „Þið eruð alveg met, að
nenna að þvælast í eina 10
daga fram og til baka á togara
- bara til að komast í búðir í
Brenterhafen í 2 daga. - Og
þaö á þessunr tíma árs þegar
alltaf má búast við brjáluðu
veðri". Athugasemdir líkar
þessari voru ekki óalgengar í
garð okkar kvennanna þriggja
þegar spurðist að við ætluðum
að skella okkur með togaran-
um Vestmannaey í sölufcrð til
Bremerhafen síðast í nóvem-
ber. Það sem margir liins vegar
athuga ekki, er hve siglingin
sjálf getur verið bráð skemmti-
leg og afslappandi - frí frá öllu
daglegu stússi, eldamennsku,
uppvaski og símanum, svo
nokkuð sé nefnt.
Karlarnir hlógu að okkur
Vestmannaey lagði af stað
til Bremerhafen finrmtudaginn
22. nóvember, og höfðum við
Ásta, Svava og undirrituð þá
bæst í hóp skipverja í Eyjum.
Ekki var þó laust við að Svava
fengi svolitla bakþanka í byrj-
un ferðar, því fyrsta sólar-
hringinn var norðaustan bræla,
er stóð beint á bakborðshlið
skipsins, sem skapaði tölu-
verðan velting. Þegar djöful-
gangurinn var hvað mestur
fannst Svövu skipið vera að
taka niðri. Karlarnir lilógu hins
vegar - sögðu þetta bara smá
skvettu. Veðrinu slotaði jafn
snögglega og það skall á. Það
sem eftir var siglingarinnar -
bæði út og síðan heim - var
rjómalogn og sléttur sjór eins
og á sumardegi.
Videó og spil í
tómstundunum
Sigling á togara þýðir síður
en svo neitt frí fyrir áhöfnina,
ef einhver hefur haldið það.
Karlarnir verða að standa tíu
tíma hvern dag - frá 8 á
morgnana til 6 á kvöldin - í
að gera við allt sem bilað er,
þar mcð talin veiðarfæri og
síðan að þrífa skipið hátt og
lágt, pússa alla lista og hvert
einasta tæki um borð.
í frístundunum stytta menn
sér svo stundir við hitt og þetta
- horfa á videó, leggja kapal
og við konurnar gjarnan að
prjóna. _Þá var frumsamin
framhaldssaga sem þeir Eyjólf-
ur skipstjóri og Halldór vél-
stjóri fluttu á hverju kvöldi
alveg óborganleg. Framhalds-
söguna byggðu þeir félagar á
mannkynssögunni - þóttust
sjálfir hafa lifað hvert tímabil
hennar frá tímum Rómverja
til okkar daga, og sögðu frá
■ Þegar tvær hemlur duga ekki er nærtækast að stinga
sjálfskeiðiingmnn í iiiiiniiiiin.
hverju þeirra fyrir sig. Sem
Rómverjar tóku þeir t.d. þátt
i að leggja Karþagó í rúst, en
Rómverjatímabili þeirra lauk
nreð því að þeir voru drepnir
eftir að hafa eitrað fyrir fíla
Hanníbals, er hann kom með
þá yfir Alpana. Frækilegri þátt-
töku þeirra í þrælauppreisninni
lauk einnig með dauða. Á kú-
rekatímabilinu voru þeir félag-
ar í Texas - í kring um 1800 -
þegar jafnvel blindir menn
gátu skotið buffalóa. það var
svo mikið af þeim. Allir höfðu
góða skemmtun af þessu stikli
þeirra um veraldarsöguna, og
sumir væntanlega nokkurn
fróðleik.
Ófrýnilegarfegrunar-
aðgerðir
Meðan strákarnir voru að
púla, nutum við konurnar þess
að fara daglega í snyrti- og
fegrunarmeðferð. M.a. höfð-
um við heyrt eftir gömlum
kerlingabókum að eggjarauð-
ur væru einstaklega góðar fyrir
húðina. Við rændum þessum
fegrunarmeðulum því óspart
frá Ómari kokk og gekk svo
langt að hann var farinn að fela
fyrir okkur eggin, svo hann
yrði ekki uppiskroppa. Þótt
áhrifin af eggjunum ættu að
vera góð verður ekki það sama
sagt um útlit okkar meðan á
meðferðinni stóð. Við vorum
vægast sagt ófrýnilegar, a.m.k.
þegar við fórum að hlægja og
þurr eggjamaskinn sprakk
framan í okkur. Enda brá skip-
stjóranum illilega í brún þegar
hann kom að okkur óvörum í
miðjum fegrunaraðgerðum
síðasta dag siglingarinnar út -
en þá vorum við stödd á
Norðursjónunt. Og fleirum
virðist hafa brugðið - því í
■ Ekkert frí, takk, þótt verið sé í siglingu. Strákarnir verða að
hamast við viðgerðir og þrif 10 tíma á dag.
■ Ludvig Jansen, konsúll og umboðsmaður margra íslenskra skipa, og frú fagna góðri sölu með
áhöfninni að kvöldi.
■ Fiskdoktorarnir á inarkaðinum gefa físknum í hverium kassa
gæðaeinkunn -A,B, cða ónýtt efeitthvert óhapp hefurátt sérstað.