Morgunblaðið - 03.11.2004, Síða 29

söm að njóta einstakrar alúðar Árna
og færni sem lýtalæknis – í óláni
mínu. Ég var 21 árs þegar ég kynnt-
ist Árna fyrst og kom það ekki til af
góðu. Ég lenti í brunaslysi og var í
nokkurn tíma ekki hugað líf. Það
kom í hlut Knúts Björnssonar lýta-
læknis og samstarfsmanns Árna að
tjasla mér saman eftir slysið og
þakka ég honum að ég lifði af. Það
var síðan Árni Björnsson læknir sem
framkvæmdi næstu árin ótal aðgerð-
ir til að laga ör og strengi og má
segja að lýtalækningadeild Land-
spítalans hafi verið mitt annað heim-
ili á háskólaárunum. Sumarfrí,
jólafrí, páskafrí – en eins undarlega
og það gæti hljómað, þá eru góðar
minningar mér efst í huga frá þess-
um tíma. Umhyggja og mannkær-
leikur Árna og samstarfsfólks hans á
sjúkrahúsinu réði þar mestu. Ég
minnist þess ekki að hafa kviðið neitt
sérstaklega fyrir aðgerðum, því Árni
kenndi mér að takast á við þetta sem
verkefni sem þurfti að vinna og því
fyrr því betra. Og svo var bara drifið
í því.
Árni gekk hraustlega til verks og
ekkert virtist vefjast fyrir honum.
Alltaf gat hann fundið lausnir á því
hvað og hvernig mætti betrumbæta
og engar aðgerðir virtust vaxa hon-
um í augum. Það voru heldur engin
vettlingatök hjá Árna þegar sáraum-
búðir voru fjarlægðar – og hefði
stundum mátt halda að hann væri að
gera að hrossi, en Árni var mikill
hestamaður – yfirleitt dugði þó að
bíta á jaxlinn. Þótt stundum væri
hraustlega tekið í, furðaði ég mig oft
á því hvernig þessar stóru sterklegu
hendur gátu gert aðgerðir sem
kröfðust ótrúlegrar nákvæmni. For-
ljót nef urðu hin fegurstu í höndum
Árna, svo ekki sé minnst á allar að-
gerðirnar sem hann gerði á einstak-
lingum sem fæðst höfðu með skarð í
vör og góm. Ég held ég geti fullyrt
að sá sjúklingahópur hafi staðið
hjarta hans næst. Þess varð ég
áskynja þegar ég naut þeirra sér-
réttinda að gera rannsókn með Árna
á sálrænum og félagslegum þáttum á
þessum hópi og birta með honum
grein í erlendu læknatímariti.
Það sópaði að Árna Björnssyni.
Það fór aldrei á milli mála hver var á
ferðinni. Föst skrefin á ganginum,
sterk röddin, kröftugt takið á hurð-
arhúninum á sjúkrastofunni, glettn-
islegt blikið í brúnum augunum, upp-
örvandi brosið, hraustlegt klappið á
kinnina og hrossahláturinn þegar
honum fannst hann hafa sagt eitt-
hvað fyndið. Stundum hlassaði hann
sér á rúmstokkinn þannig að við lá að
sjúklingurinn tækist á loft í rúminu.
Snerting vafðist ekki fyrir honum en
hann hélt gjarnan þétt um hendi
sjúklingsins eða setti hönd sína á öxl
viðmælanda síns. Á seinni árum naut
ég þess að fá föðurlegt faðmlag þeg-
ar ég hitti Árna á förnum vegi hvort
sem það var í matvörubúðinni eða á
tónleikum í Haukshúsum á Álfta-
nesi. Þar hitti ég hann í síðasta sinn í
sumar, glettnislega brosið og stríðn-
isglampinn í augunum ennþá á sín-
um stað. Það er fyrst nú að ég átta
mig á því að Árni var kominn yfir átt-
rætt þegar ég hitti hann þarna í síð-
asta sinn – alltaf sami fjallmyndar-
legi maðurinn.
Árni Björnsson var ekki aðeins sá
læknir sem ég hef metið mest heldur
var hann mikill sálfræðingur. Ýmis-
legt sem hann sagði mér til uppörv-
unar á erfiðum tímum hefur fylgt
mér í gegnum lífið. Á tímabili varð
mér ofviða að hugsa til þess að lifa
með afleiðingum brunaslyss og sagði
við Árna að ég gæti aldrei sætt mig
við að vera svona. Mér er minnis-
stætt svar hans og hefur það oft
komið mér í hug í gegnum tíðina á
erfiðum tímum: „Þú þarft ekki að
sætta þig við það, en þú getur lært að
lifa með því.“ Hann kenndi mér líka
að ég skyldi aldrei bera saman lífs-
reynslu mína við lífsreynslu annarra,
því þótt þeirra reynsla virtist
kannski léttvæg í samanburði við
mína, þá gætu byrðarnar samt sem
áður vegið þyngra.
Alúð Árna og viðmót var einstakt.
Hann hvatti mig til háskólanáms og
síðar framhaldsnáms og sýndi ávallt
mínum persónulegu högum og líðan
ósvikinn áhuga. Mér eru kunnug
fleiri slík dæmi um umhyggju Árna
við aðra sjúklinga og hjúkrunarfólk
sem hann hvatti og studdi með ráð-
um og dáð til frekara náms. Ég leyfi
mér að fullyrða að Árni Björnsson
læknir hafi haft mikil áhrif á líf ótal
margra sjúklinga sinna og sam-
starfsmanna, en sú virðing er hann
naut meðal samstarfsmanna sinna
fór ekki framhjá neinum.
Megi alúð og viðmót Árna Björns-
sonar læknis vera öðrum læknum og
umönnunaraðilum til eftirbreytni.
Ég sendi Guðnýju eiginkonu Árna,
börnum þeirra og fjölskyldum, mína
dýpstu samúð.
Sigríður Sjöfn Ágústsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. NÓVEMBER 2004 29
MINNINGAR
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁSGEIR GUÐMUNDSSON
málarameistari,
Fannafold 11,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 4. nóvember kl. 13.00.
Jóhanna Þorsteinsdóttir,
Ingibjörg Ásgeirsdóttir, Vilhjálmur Ari Arason,
Guðmundur Ásgeirsson, Kristbjörg Baldursdóttir,
Þorsteinn Ásgeirsson, Oddný Hildur Sigurþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi og
langafi,
INGÓLFUR SVEINSSON
fyrrv. lögregluþjónn,
áður til heimilis
á Kópavogsbraut 1A, Kópavogi,
lést á dvalarheimilinu Sunnuhlíð, Kópavogi,
mánudaginn 1. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rósa Ingólfsdóttir.
Innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
auðsýndu okkur samúð vegna andláts eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
GUNNARS KRISTINSSONAR,
Reynimel 80,
Reykjavík.
María Tryggvadóttir,
Helgi Gunnarsson,
Gunnar K. Gunnarsson, Sigrún Inga Sigurgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
HALLDÓRA JÚLÍUSDÓTTIR,
Gnoðarvogi 68,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju fimmtu-
daginn 4. nóvember kl. 13.00.
Magnús Finnbogason,
Hafliði Magnússon, Svanhildur Agnarsdóttir
og barnabörn.
Ástkær sonur okkar, bróðir, barnabarn, frændi
og vinur,
GUÐNI MÁR BALDURSSON,
Hólmgarði 45,
Reykjavík,
er látinn.
Ásta Hjartardóttir, Baldur Á. Guðnason,
Halldór Rafn Bjarnason,
Svanborg Karlsdóttir,
Laufey Guðnadóttir
og aðrir aðstandendur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN BJÖRN GUÐMUNDSSON
frá Ísafirði,
áður Grandavegi 47,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Neskirkju þriðjudaginn
9. nóvember kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur G. Kristjánsson, Svanborg Eyþórsdóttir,
Sigurbjörn E. Kristjánsson, Erla Kjartansdóttir,
Rolf K.T. Kristjánsson,
Ellý A. Kristjánsdóttir,
Kristjana J. Kristjánsdóttir, Snorri Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐNÝ ÁSDÍS HILMARSDÓTTIR,
Hvassaleiti 58,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju föstudag-
inn 5. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast Guðnýjar, er bent á
Samtök sykursjúkra, Hátúni 10b, 105 Reykjavík, kt. 681174-0609,
reikningsnúmer 303 26 33354.
Sveinn S. Pálmason,
Hilmar M. Gunnarsson,
Guðný S. Gunnarsdóttir,
Þórður Gunnarsson,
tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabarn.
Þökkum auðsýnda samúð, hlýhug og stuðning
við andlát og útför ástkærs eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa,
HJALTA ELÍASSONAR
rafvirkjameistara,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahjúkrunar
og deildar 11E á Landspítalanum við Hring-
braut.
Guðný Málfríður Pálsdóttir,
Páll Hjaltason, Sigríður Björg Sigurjónsdóttir,
Pjetur G. Hjaltason, Ella Þórhallsdóttir,
Sigurður Elías Hjaltason, Ingrid Nesbitt,
Eiríkur Hjaltason, Elín Sigríður Jónsdóttir
og barnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
ÞÓRÐAR JÓNSSONAR,
Hólmgarði 60,
Reykjavík.
Laufey Júlíusdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og langafabarn.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningar-
greinar