Sunnudagsblaðið - 07.02.1965, Blaðsíða 8

argoprunni, stökk fram "rár fyrir
ját-num. Vopnasmiðjur hans þrum
uðu nótt með degi, flugsveitir hans
hófu sig á loft hver af annarri,
kafbátar hans voru að æfingum
á Eystrasalti, herskarar hans
þrömmuðu æfingavellina í öllum
landsendum ríkisins. Hér erum
vér staddir í dag. Það er eitt af
undrum sögunnar hversu tókst að
hlunnfara hina sjálfumglöðu, veik-
lunduðu, skammsýnu sigurvegara
lir styrjöidinni. og þetta undur
verður ekki aðgreint fhá persónu-
legri baráttu og þreki eins einasta
manns.
Því er ekki að undra þótt menn
fýsi að þekkja „sannleikann um
Hitler”. Hvað verður honum úr því
óhemiuvaldi sem þeear er hans og
ovV<?t oe maenast með hverri viku?
Ef vór lftnm einnneis til fortiðar
v,>>vS Sorn pr ai't oe snmt sem vér
höt"m að dæma hann eftir, stend-
ur sannarlega ekki á áhyggju. Það
er ekki bara ástríðufuli ást á
Þýzkalandi sem hafið hefur Hitler
til vegs heldur einnig flaumur
ofsafengins haturs sem tærir sál
hvers manns sem hrífst með hon-
um. Fyrst er að nefna hatrið á
Frökkum: en bók Hitiers sjálfs,
Mein Kampf, svnir Ijóslega að
Frakkar eru ekki eina erlenda
þjóðin, sem á undir reiði end-
urvonnaðs Þýzkaiands. Innri átök
Þjóðverja sjálfra eru þó enn eftir-
tákanlegri. Sviksamleg friðar-
stefna Gyðinga á að hafa stuðlað
að óförum Þýzkalands í ófriðnum
mikla: Gyðingar eiga einnig að
vera helztu stuðningsmenn komm-
únista og unnhafsmenn hvers kon-
ar unngiafarstefnu. Þess vegna á
að svifta býzka Gyðinga, sem sam-
anlagt skinta hundruðum þúsunda,
öllu áhrifavaldi, hrekja þá frá
hvers konar þátttöku í opinberu
lífi, reka þá úr embættisstétt,
þagga niður í þeim í blöðum, lýsa
kvnbátt þeirra óalandi og óferj-
andi. Tuttugasta öldin hefur ekki
einungis heyrt þessa grimmilegu
kenningu útlistaða en einnig horft
upp á hana framkvæmda með villi-
mannlegri atorku af stjórn og al-
menningi í landinu. Engin fyrri
bíónusta né sannanleg þjóðholl-
usta, jafnvel ekkl áverkar úr styrj-
-öldum Þjóðverja, nægði ttt a?
friðhelga fólk scm ekki hafði til
saka unnið nema vera fætt af for-
eldrum sínum. Hvers konar of-
sóknir, í smáu sem stóru, gegn
heimskunnum vísindamönnum,
rithöfundum og tónskáldum, engu
síður en vesalings Gyðingabörn-
um í skólunum, voru hafðar í
frammi, hafnar til skýjanna, eru
enn hafðar í frammi og hafnar til
skýjanna
Sósíalistar og kommúnistar
sættu samskonar útskufun, verka-
lýðshreyfingin og frjálslynd
menntastétt einnig. Minnsti gagn
rýnisvotlur er glæpur gegn ríkinu.
Dómstólum er að vísu leyft að
fjalla um venjuleg mál; en við
nólit.isk afbrot koma svokallaðir
albýðudómstólar í þeirra stað,
oVinoSír áköfum nazistum. Fanga-
''i'1«in fipkka hvzka 'örð við hlið
■nffnrvxi^nðv'a nérra heria og
l'innn miViii flncfva'na. Þar em bús
undir Þióðverja kúgaðir til hlýðni
við almættisvald einræðisríkisins.
Gyðingahatrið varð upphaf árása
á söguleg rök kristindómsins. Ka-
þólskir klerkar og prestar mót-
mælenda voru bannsettir af hin-
um nýju trúarbrögðum þýzku
bióðanna, — dýrkun Þýzkalands
siálfs i mynd hinna gömlu goða
norrænnar heiðni. Einnig hér er-
um vér staddir f dag.
Hvers háttar maður er hann þá,
bessi harðsvíraði seggur sem unn-
ið hefur þvílíkt erfiði, leyst allar
þessar ógnir úr læðingi? Er hann
enn á valdi ástríðunnar sem hann
hefur vakið upp? Er hann ennþá
hr.iáður ' af hatri og hrakningum
baráttuáranna, þar sem hann stend
ur nú umvafinn sólskini veraldar-
framans. höfðingi hinnar miklu
þjóðar sem hann hefur reist við
úr dufti og ösku? Eða mun fram-
inn milda skap hans að lokinni
hinni bitru baráttu? Þeir sem hitt
hafa Herr Hitler augliti til
auglitis,. í embættisnafni eða
einkalega, hafa kynnzt við
framúrskarandi hæfan starfs-
mann, umgengnisgóðan og með
ljúfu brosi. Fáir eru ósnortn-
ir af torskýrðum persónuþokka
hans. Þessi bokki er ekki bara end-
urskin valdsins. Fylgismenn Hit-
lers fundu til hans öll baráttuárin,
jafnvel l>egar hagur hans var sem
SUNNUDACSBLAÐ - ALPÝÐUBiAÐIÐ

allra-bágastur. Þannig gerir heim-
urinn sér vonir um að hið versta.
sé afstaðið og senn muni Hitler
taka á sig mannlegri mynd með
hamingjuríkari öld.
Á meðan talar hann til þjóðanna
í ræðum sem stundum eru hófsam-
legar og hreinskilnislegar. í seinni
tíð hefur hann verið óspar á fög-
ur orð — sem þeir hlýða með
mestum fögnuði sem áður hefur
átakanlegast skjátlazt um Þýzka-
land. En meðan Hitler talar snú-
ast öll hin miklu hjól. Rifflar, fall-
byssur, skriðdrekar, sprengjur og
sprengikúlur, flugvélar, kafbátar,
frá vopnabúrum og vopnasmiðj-
flota, streyma síauknum straumi
frá vopnabúrum og vopna smiðj-
um Þýzkalands sem þegar er búið
til víga.
i r>að kom 'mn eM’ir i stór-
= hóteV. og innan skamms var .
i ejnn gestanna kominn út á með i
= al mannfjöldans, sem hafði safn i
| azt saman, og farinn að gera i
I grín að því, hve æstir menn I
| væru. {
| — Þetta er ekkert til að hafa {
| áhyggjur af, sagði hann. — Ég f
{ gaf mér nægan tíma til að fara |
| á fætur, kveikti mér í sígarettú i
| og af því, að mér likaði ekki f
I bindishnúturinn hnýtti ég bind =
| ið á mig aftur. Svona rólegur |
jj var ég nú.
| — Þetta er ágæit að heyra, {
1 sagði sá, er næstur honum stóð. \
| — En hvers vegna í ósköpunum {
i fórstu ekki í buxurnar?
| Það var í skóla. Nemandi f
1 hafði verið kallaður fyrir skóla- {
{ stjórann vegna slæmrar hegðun i
[ ar í tíma hjá ákveðnum kenn- i
{ ara. Sökudólgurinn bar því við f
: sér til afsökunnar, að kennar- |
| inn væri svo leiðinlegur, en eng |
j in leið væri að halda athygl- f
{ inni fastri við kennsluna. Skóla- {
1 stjcVinn (sem vissi að þetta var 1
{ satt) sagði að það mætti vel {
: vera, en engu að síður yrðu |
| menn einatt að bíta í það súra {
| eplið.
i — Jú, reyndar, segir strákur, {
| en það verður þó að vera aett. |
Z «5