Sunnudagsblaðið - 07.02.1965, Blaðsíða 10

um sinnum sterkara og nær miklu
fyrr þrælatökum á neytandanum.
En þaS er auðveldara í meðferð-
um en ópíum, hægara að smygla
því og neyzla þess krefst ekki
neinnar umgjörðar.
Ópíum var reykt úr pípu og af
reyknum lagði sérkennilega og
sterka lykt, svo að lögreglan átti
ekki í neinum erfiðleikum með að
finna ópíumholurnar. Heróínneyt-
andinn þarf liinsvegar ekki annað
en að kveikja sér í sígarettu.'strá
heróinduftinu fremst á sígarettuna
og draga að sér nokkra reyki.
Iíann verður þó að halla höfðinu
aftur og halda sígarettunni lóð-
réttri, og því kalla Kínverjar þessa
neyzluaðferð „að skjóta úr loft-
varnabyssu”.
Aðra aðferð kalla Kínverjar „að
elta drekann". Þá er silfurpappír
brotinn saman og heróíni hellt í
brotið og blaðið síðan hitað upp
yfir loga frá vindlakveikjara.
Reykinn soga þeir þá að sér með

MOLAR
§ Upphaflega hékk flött þorsk f
I mynd yfir dyrum Alþingis- f
| hússins í Reykjavík, en hún I
= hefur nú fyrir löngu verið f
§ tekin niður. Skömmu eftir að f
1 myndin var tekin, komu tveir f
| sunnlenzkir bændur til höfuð- f
| staðarins í kaupstað og eins f
I og fleiri í þá daga, þóttust f
f þeir ekki geta farið svo um, f
f að þeir kæmu ekki í þingið. f
f Þegar þeir komu að dyrum |
f Alþingishússins, varð öðrum 1
f þeirra litið upp. Hann sá að f
f þorskurinn var horfinn og f
f hafði orð á því.
f — Þeir hafa liklega fleygt i
f honum, svaraði hinn, og svo i
f var ekki meira um það rætt I
f að þessu sinni. En þegar þeir |
f höfðu setið um stund á á- f
f heyendapöllunum og hlustað f
| á þingræðurnar, segir annar f
f þeirra stundarhátt: — Nú veit f
} ég hvað hefur orðið af þorsk- f
| inum. Honum hefur slegið f
i inn. 1
?/j illlllliilMiiiiiiilliillilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiit^
bambusröri. Sé hulstrið utan af
eldspýtnastokk notað í stað rörs-
ins tala Kínverjar um að „spila
á munnhörpu”. En þessar aðferðir
nota gamlir heróínneytendur þó
ekki; þeim nægir ekkert annað en
sprauta.
ESPÉGREN starfar þannig, að
hann leitar uppi eiturlyfjaneyt-
endurna í fátækrahverfunum, talar
við þá og ávinnur sér traust
þeirra. Bíll hans er alls staðar al-
þekktur, og hvar sem hann fer,
hópast að honum karlar og konur,
fólk, sem eitrið hefur gert að gam-
almennum fyrir aldur fram. Hann
beitir engan mann hörðu, en hann
er alltaí fús til að aðstoða þá, sem
vilja sjálfir losna undan ofurvaldi
eitursins. Fyrir þessa menn hef-
ur Espégren komið upp sjúkra-
húsi nokkru utan við‘borgiiia.
Espégren er Norðmaður, en for-
eldrar hans voru búsettir í Kína.
Hann fæddist þó í Noiegi, af því
að móðir hans fór heim til að ala
barnið, en þegar hann var ársgam-
all hvarf hún austur aftur með
drenginn. Espégren lærði að tala
kínversku áður en hann gat bjarg-
að sér á norsku. Hann ólst að öllu
leyti upp í Kína, en skólanám
stundaði .hann í Noregi og gerðist
síðan trúboði — auðvitað í Kína.
Fyrst starfaði hann í Nan Yang
— 80 þúsund manna bæ, sem hlaut
slæma útreið í styrjöld Japana og
, Kínverja. Síðan starfaði hann í
Vestur-Kína, en eftir að komm-
únistar náðu yfirráðum í landinu
og bægðu öllum erlendum trúboð-
um frá starfi,: settist hann að í
Hongkong.
Þar fóru afskipti hans af eitur-
lyfjavandamálunum stöðugt vax-
andi. Ef til vill stafaði það af því,
að hann sá, að þar var bölið mest.
Ef til vill var örlítið samvizkubit
með í spilinu. Þegar hann var
drengur, fór leikfélagi hans einn
að reykja ópíum, og þrátt fyrir
aðvaranir Espégrens, lét hann
ekki segjast og áður en varði var
hann glataður. Ef til vill fannst
Espégren að hann hefði ekki lagt
sig nóg fram þá, og því skyldi hann
bæta það upp nú með því að
bjarga sem flestura frá heróín-
dauðanum. '
Sjúkrahús hans er engin skraut*
bygging. Þar sjást'engir. hvítmál-
aðir veggir, ekki einu sinni-ábúð
armiklir hvítklæddir menn. Húsið
er lágur skáli og fyrir innan dyrn-
ar, sem aldrei er læst, tekur við
geimur, sem í eru 24 rúm. ~En á
þessum stað eru fleiri byggingar.
Norska trúboðið hefur þarna um-
fangsmikla starfsemi. Þama eru
skólar fyrir börn og ungiinga, ífeð
ingarheimili, myndarleg kirkja, og
yfir öllu svæðinu blaktir norski
fáninn.
í sjúkraskýlinu sitja 24 Kínverj-
ar og búa til plastblóm. Þetta er
vinna til að dreifa hug’anum og
auðvelda lækninguna og fyrir
þetta fá þeir lika kaup, sem dug-
ir fyrir sígarettum og öðru slíku.
Sjúkravistin tekur þrjá mánuði,
og þá eiga sjúkíingarnir að hafa
vanið sig af eitrinu. Fyrstu fjórir
dagarnir eru sagðir vera verstir.
Heróínneytandi, sem er sviptur
eitrinu, liður geysilegar þjáningar,
kastar upp án aíláts og verkjar í
alla limi. Esþégren gefur nýkomn-
um sjúklingum inn seyði af ópíum
og alkóhóli, og það linar aðeins
kvalirnar. Skammtamir af þessu
lyfi eru stöðugt minnkaðir, og eft-
ir mánuð er talið áð eiturlöngun-
in sé horfin. Því sem er eftir af
sjúkravistinni er varið 'til að efla
mótstöðuafl líkamans með hollu
og næringarríku fæði.
Sjúklingarnir hafa aUir setið
mörgum sinnum í fangelsi; allir
litu þeir út eins og lifandi llk,
þegar þeir komu. Espégren er van-
ur að ljósmynda alla sjúklingá
þrisvar sinnum: þegar þeir koma,
þegar sjúkrahúsvistartíminn er
hálfnaður og þegar þeir útskrifast.
Þessar myndir segja margar hverj-
ar meira en orð.
Eftir þriggja mánaða hæUsvist
hverfa sjúklingarnir aftur út í líf-
ið. Margir þeirra taka aftur upp
heróínneyzlu, en alltaf eru eiu*
hverjir, sem hafa hlotið varanlega
lækningu. Espégren gerir ráð fyr-
ir, að um helmingur taki aftur upp
eiturneyzluna og mörgum þeirra
er ekki viðbjargandi framar, en á
hinn bóginn er það álitlegur hóp-
ur, sem hann hefur komið til bjarg
ar, sem hafa lótið af heróíntteyzl-
unni og byrjað nýtt og heíllavæn-
legra líf fyrir tflstilU hans,
93 SUNííyÐAGSBhAO *| AÞÞÝöyBtAiUa