Sunnudagsblaðið - 07.02.1965, Blaðsíða 15

* ÁSTARTÖFRAR
Astairtöfrar er'vr tvenns könar,
báðir gégna mikilvægu hlut-
Verki í ástalífinu: Til er galdur,
®etn hjálpar þeim, er sækist eftir
astum margra, og annar, er hjálp-
ar til að ná ástum ákveðinnar
^onu.
Áður en lengra er haldið, cr
bauðsyniegt að gera stutta grei.i
^yrir þeim siðvenjum, sem farið er
eftir, þegar þessum -tvenns konar
töi'rum er beitt. Gyrrnefndi gald-
brinn; morepía; á máli innfæddra,
er talinn hættulegur í vissu tilliti,
Því að viss efnahagsleg og félags-
leg áhaatta fylgir því að hafa hann
Um hönd. Áður en töframaður byrj
ar þá athöfn að veita marini töfra-
^átt kynþokka og aðdráttarafls
krefst hann þess, að sá, sem vill
þðlast þennan töframátt, gefi fyrst
yfirlýsingu um, að hann irmni
helga líf sitt ástum, og þetta sVer
hanij yið anda forfeðra sinna. í
þessgri yfírlýsingu er hann látinn
bafna öllum auðæfum, svo sem
nauturn, kindum og geitum, en í
stað þess óskar hann að öðlast ást-
lr eins margra stúlkna og frekast
er kostur. Þegar þessi yfirlýsing
hefur verið gefin, en alls ekki
íyrr. heldur töframaðurinn áfram
við að leggja ómótstæðilegan kyn-
þ°kka í hjarta ástamannsins.
^egar. þessi undirbúningur hef-
Ur verið leystur af hendi á full-
u*gjandi hátt, fer töframaðurinn
11108 ástamanninn á afvikinn stað.
fJar verður að vera auð hola niður
1 íörðina, ein þeirra, sem liýenur
ieita skjóls í. Því er trúað, að á
slikum stað kjósi sér bústað þeir
forfeðraandar, sem eru tengdir
þessu afbrigði ástagaldurs. Þess
Vegna er sá staður valinn til að
veita mönnum kraft kynþokkans.
begar þeir koma að hýenuhol-
nnni sezt ástamaðurinn niður og
snyr andlitinu að henni. Töfra-
tnaðurinfi stendur og lyftir upp
öndunum yfir höfuð viðskipta-
vinar síns. í þeim stellingum kall-
3r *lann á anda forfeðranna:
'.Töfraandar, takið bólsetu í hjarta
Þessa manns, sem vill öðlast mo-
reria“. Þetta endurtekur hann sjö
jjMinum og um leið sveiflar hann
Mjóðu sinni, sem bann hefur
fíaldratól sín í, yfir höfði mannsins.
Þá skipar liann honum skyndilega
að krjúpá niður og stinga höfðinu
niður í hýenuholuna. Þegar ásta-
maðurinn er lagztur á knén, tekur
töframaðurinn að slá hann með
töfraskjóðunni í afturendann, og
um leið spyr hann drynjandi
röddu eftirfarandi spurninga:
„Ástamaður, sver þú af fúsum
vilja við anda ástarinnar, að þú
muriir ekki ágirnast sauði, geitur
éða nautgripi? Er ásetningur þinn
að iðka af áfergju list ástarinnar,
og eins og hýenan er sólgin i
mannshold, mxmt þú þannig ásæl-
ast ástaleiki? Sverð því við anda
ástarinnar, að þú munir ekki leita
hreinsuriar eða annarra töfra til
áð vinna gegn ástatöfrunum? Ert
þú því samþykkur að verja mest-
úm tfma þinum í ástir?”
Um leið og ástamaðurinn svarar
þessum spurningum, slær töfra-.
maðurinn hann sjö sinnum með
skjóðunni í afturendann. Síðan er
honum sagt að standa upp og
lita til himins. Þá bendir töfra-
maðurinn upp í loftið og segir:
„Hjarta þitt skal verða víðáttu-
mikið eins og himininn, og þú
skalt fá eins margar stúlkur til að
elska og stjörnur himinsins”.
Siðan sker töframaðurinn smá-
rispur á öll liðamót á líkama við-
skiptavinarins. í þessa skurði er
ástalyfinu núð, og þar blandast
það blóði. Á eftir þessu er mann
inum gefið ástályfið að drekka til
að styrkja innri líffæri hans til
þeirra ástaleikja, sem þau eiga í
vændum.
Maður. sera hlotið hefur þessa
meðferð, býr yfir svo miklutn
tafraraætti, að hann er allt að því
ALÞÝÐUBUVÐIQ - SUNNUBAGSBLAQ 95