Sunnudagsblaðið - 20.03.1966, Síða 12

hallaði sér út um gluggann
Og rak sig óvart
á fallega blómavasann.
Vasinn hrökk út úr
gluggakistunni
og hafnaði niðri
í garðinum
inni á milli blómanna,
þar sem hann brotnaði
í nokkra parta.
Hann fann ekkert til
en þótti nýstárlegt
að vera kominn svona
nálægt Iifandi blómum.
En hann fékk ekki
'að liggja þarna lengi.
Mamma litlu stúlkunnar
kom þjótandi út.
Hún skammaði þá litlu
fyrir klaufaskapinn,
svo að hún grét.
En brotna vasanum
safnaði hún saman
og henti honum
í ruslatunnuna.
Þarna lá hann nú
í vondu lyktinni,
og sá ekki mun á
nóttu eða degi.
Nú leið honum hálfu verr,
en nokkru sinni fyrr.
Allt í einu var
lokinu lyft af tunnunni.
Litla stúlkan var komin.
Hún teygði litlu hendina sína
eftir glerbrotunum.
Vasinn varð mjög
öUNNUDACiStilAD — ALÞÝSUBLAOIÖ
eftir-væntingar-fullur,
og passaði sig að skera ekki
litla lófann hennar.
Hann var nú borinn
út í sandkassann,
og sú litla tíndi
fífla og sóleyjar og lét í
stærsta partinn,
en bakaði litlar fallegar
sandkökur, sem hún lét
á litlu brotin.
Vasanum leið vel,
draumur hans hafði rætzt.