Eintak - 24.03.1994, Blaðsíða 12

Iákæruskjali ríkissaksóknara í
stóra fíkniefnamálinu svokallaða,
er sagt að JÓHANN JÓN-
MUNDSSON hafi reynt að smygla
til landsins, þann 25. júlí á síðasta
ári, 910,6 grömmum af því sem
hann hélt vera amfetamín að undir-
lagi meints höfuðpaurs, ÓLAFS
GUNNARSSONAR, og GUÐ-
LAUGS TRYGGVA STEFÁNS-
SONAR. Fyrir þremur vikum greindi
EINTAK frá því að um koffein og
glúkósa hafi verið að ræða en ekki
amfetamín. Þess er líka getið í
ákæruskjalinu að sú hafi verið nið-
urstaða rannsóknarstofu. Þremenn-
ingarnir eru eftir sem áður ákærðir
fyrir að hafa gert tilraun til að
smygla inn amfetamíni en í dóm-
kröfum er ekki farið fram á að þessi
efni verði gerð upptæk. Það er al-
geng aðferð hjá fíkniefnasölum að
þekja hass-
plötur með
blöndu af koff-
eini og glúk-
ósa til að
halda hassinu
mjúku og allt
eins líklegt að
svo hafi verið
ætlunin í
þessu tilviki.
Það skyldi því
aldrei vera að
HALLVARÐUR EINVARÐSSON
ætli að taka upp þá stefnu að
ákæra menn fyrir að smygla inn
efnum náskyldum kaffi og sykri...
VIÐARI VIKINGSSYNI, kvik-
myndagerðarmanni, brá í
brún þegar hann sá bresku
kvikmyndina I nafni föðurins, sem
sýnd er í Háskólabíói um þessar
mundir. í upphafsatriði myndarinn-
ar setur lögfræðingur, sem EMMA
THOMPSON leikur, spólu í bíltæk-
ið hjá sér. Á spólunni er að finna
hugleiðingar karlmanns um glæp
sem hann framdi ekki. í einum
drögum Viðars að kvikmyndahand-
riti sem hann byggir
^ á Geirfinnsmálinu
hugsaði hann sér
Mj sams konar byrjun,
að blaðamaður setti
I spólu í bíltækið á sér
á leið til fundar við
persónugervíng
SÆVARS M. CIESIELSKIS á Litla
Hraun. Eins og lesendur EINTAKS
þekkja eru talsverð líkindi með Gu-
ildford-málinu, sem er umfjöllunar-
efni ( nafni föðurins, og Geirfinns-
málinu...
RÓSA INGÓLFSDÓTTIR var
afskaplega áberandi í fjöl-
miðlum fyrir nokkru og þá
sérstaklega um þær mundir sem
ævisagan fræga var að koma út.
Hún lét þó hafa sig í að koma fram í
umræðuþætti um kvenfrelsisbylt-
inguna á dögunum enda erfitt fyrir
hana að hemja sig þegar slíkur
óhugnaður dúkkar upp. En þar fyrir
utan hefur farið afskaplega lítið fyrir
Rósu og mál manna að nú sé verið
að spara sig fyrir næsta bindi af
ævisögunni sem hlýtur að koma út
fyrir einhver jólin, enda konan frek-
ar ung enn...
Islendingar eru ættræknir menn
og ættfróðir, eða svo er sagt.
Menn stæra sig líka gjarnan af
ætt sinni ef hún er ekki þess
ómerkilegri. Fólk sem er af ætt sem
kennd er við Járngerðarstaði í
Grindavík er greinilega ánægt með
uppruna sinn. Nýlega kom út ætt-
artal hennar í þremur þykkum bind-
um. En það á ekki að láta staðar
numið við það heldur á að smala
liðinu saman á Hótel ísland í apríl.
Það merkilega er að þessar
skemmtanir verða haldnar fjögur
föstudagskvöld í röð. Skemmti-
kraftarnir eru allir af Járn-
gerðarstaðaættinni og
má þar nefna poppar-
1 ana BUBBA
„ MORTHENS, RÚNAR
JÚLÍUSSON MAGNÚS
KJARTANSSON og fleiri. Það ætti
því að vera hægt að stilla upp fyrir-
taks hljómsveit. Þeir þremenning-
arnir, ásamt fleirum, eru meðal
þeirra sem hvetja ættingja sína til
að mæta í bréfi sem sent var út.
Skemmtunin ber yfirskriftina: Fjöl-
skylda - fróðleikur og fjör...
Veiðiréttareigendur í Dölum og á Skógarströnd saka starfsmenn
hafbeitarstöðvar Silfuiiax um að veiða villtan lax í sjó í Hraunsfirðinum
þannig að hann skili sér ekki í árnar. Laxveiði í ánum hefur hrunið en
talsmenn Silfurlax segja engar sannanir hafa komið fram.
m _ _ M wft Wf ' I m.
LclXasmO i Dolunum
STÍFLAN í HRAUNSFIRÐI
Veiðimálastofnun segir stífluna skipta Hraunsfirði þannig að fyrir
ofan hana sé ferskvatn en sjór fyrir neðan.
Hatrammar deilur hafa risið
milli veiðiréttareigenda í Dölum og
á Skógarströnd annars vegar og
hafbeitarstöðvarinnar Silfurlax hf. í
Hraunfirði hins vegar. Veiðiréttar-
eigendur saka Silfurlax um ólögleg-
ar laxveiðar í sjó og segja að hrun í
ánum megi rekja beint til þess. Silf-
urlax vísar þessum ásökunum á
bug og vill að veiðiréttareigendur
sanni mál sitt.
Upphaf deilnanna má rekja til
þess að þrátt fyrir tilraunir til að
rækta upp ár á svæðinu hefur veiði
í þeim dregist stórlega saman á síð-
ustu árum. Veiðiréttareigendur
segja skýringanna fyrst og fremst að
leita í starfsemi hafbeitarstöðvar-
innar í Hraunsfirði. Þeir fullyrða að
Silfurlax háfi upp lax sem er á leið
til heimaáa í Dölunum og víðar.
Deilt er um hvort ósasvæði
Hraunsfjarðarár nái út þar sem lax-
inn er snurpaður í nót. Ef sú er ekki
raunin er um laxveiðar í sjó að
ræða sem eru bannaðar með öllu.
Gríðarlegir peningahagsmunir eru
í húfi fyrir báða aðila og því engin
furða að harka sé hlaupin í þetta
laxastríð.
Veiðiréttareigendur segja að
Veiðimálastjóri sýni hlutdrægni í
þessu máli og dragi taum hafbeitar-
manna. Frá honum fái þeir lítil eða
engin svör þrátt fyrir ítrekaðar fyr-
irspurnir.
Forsvarsmenn Silfurlax í
Hraunsfirði segja fullyrðingar
veiðiréttareigenda rangar. Þeir segj-
ast vilja hafa frekari upplýsingar til-
tækar áður en einhverju verður
breytt varðandi þeirra starfshætti
en kveðast jafnframt tilbúnir að
taka þátt í þéirri upplýsingasöfnun
sem þarf að fara fram. Þá segjast
þeir vilja aukið samstarf við veiði-
réttareigendur og Veiðimálastjóra.
Ef ekki ólöglegt þá sið-
laust, segja veiðiréttar-
eigendur
Veiðiréttareigendur leituðu álits
jarðfræðings og taldi hann öruggt
að leirurnar í Hraunsfirði gætu ekki
með nokkru móti talist árósar en
nokkuð örugglega væri um fjarða-
rós að ræða. Veiðimálastjóri lét
einnnig gera mat á þessu og komust
matsmenn hans að þeirri niður-
stöðu að samkvæmt laxveiðilögum
væri veiði þarna lögleg. Þá niður-
stöðu eru Dalamenn mög ósáttir
við og segja matsmennina hafa tek-
ið sjávarál fyrir árfarveg og reiknað
út frá honum nýtt árósasvæði sem
nái alveg út í fjarðarósa.
„Laxá í Dölum hefur verið þekkt
fyrir stórlax síðustu ár, ofan á það
að gengdin hefur stórminnkað
kemur aðeins smálax upp úr ánni,“
segir Svavar Jensson formaður
veiðifélags Laxdæla.
„Samkvæmt veiðibók á miðju
sumri 1993 voru aðeins fimmtíu
laxar af fimmhundruð sem náðu 10
pundum og mestmegnis var þetta
miðlungslax, 6 til 7 pund. Þessi á
hefur verið í uppbyggingu síðan
um aldamót og þótti mjög góð
veiðiá en svo geta einhverjir menn
sett upp hafbeitarstöð án nokkurra
undangenginna rannsókna þar sem
teknir eru upp um og yfir hundrað
þúsund laxar á sumri. Á sama tíma
fellur fiskgengd í ám hérna fýrir
vestan hafbeitarstöðina niður úr
öllu valdi. Við viljum meina að þeir
séu að taka frá okkur fisk. Við höf-
um fengið þá umsögn frá sérfræð-
ingum að allar okkar seiðaslepp-
ingar séu eins og best verður á kos-
ið og aðstæður mjög góðar til laxa-
ræktar. Það hefur þó ekki skilað sér
síðustu árin.
Venjulega er mjög lítið rennsli úr
Hraunsfirðinum. Undir eðlilegum
kringumstæðum gengur laxinn
ekki upp í svo vatnslitlar ár. Það
vitum við af okkar reynslu. Þegar
þurrkatímabil hafa orðið og árnar
verið vatnslitlar hefúr laxinn legið
fyrir utan. Svo þegar vex í ánum
koma laxarnir inn í torfum. Þessa
náttúru laxins færa hafbeitarmenn-
irnir sér í nyt með því að hleypa úr
eldislóninu á flóði vatni, sem er
mettað af laxalykt, og lokka þannig
allan þann lax sem þar á leið um
inn að stíflugarðinum þar sem þeir
loka hann inni með einhvers konar
nót og geta svo mokað honum upp
til slátrunar. Þetta teljum við með
öllu óviðunandi, ef ekki lögleysu þá
að minnsta kosti siðleysi sem ætti
að stoppa þegar í stað.“
Svavar segir að í þesu deilumáli
hvíli sönnunarbyrðin á þeirn en
ekki hafbeitarmönnunum og því
neyðist þeir sennilega til að merkja
laxaseiðin sem sé óhemjudýrt.
„Það er einnig spurning hvað
hafbeitarstöðin gerir lífríkinu í
sjónum. Vatnsrennsli hjá þeim er
mjög lítið en samt sleppa þeir millj-
ónum seiða á hverju ári. AUur þessi
fjöldi hlýtur að nærast á einhverju
og þar sem nú er vitað að fæðan er
ekki endalaus í sjónum hlýtur þetta
einhver áhrif að hafa á það lífríki
sem okkar lax leitar í. Andsvar
þeirra Silfurlaxmanna hefur oftast
verið að við fáum svo og svo mik-
inn lax frá þeim í árnar. En við vilj-
um ekki með nokkru móti sjá
þennan lax þeirra blandast þeim
fiski sem við höfum verið að rækta
því sem næst frá aldamótum."
Of litlar upplýsingar til
fullyrðinga, segja tals-
menn Silfurlax
„Að mínu mati liggja fyrir alltof
litlar upplýsingar um gengd laxa til
að meta það með réttu hversu mik-
ið við fáum af annarra laxi,“ segir
Júlíus Birgir talsmaður Silfurlax.
„Það villist alltaf eitthvað af laxi á
milli en það er mjög lítil prósenta
sem um er áð ræða og villilax er yf-
irleitt mun ratvísari en sleppilax-
inn. Allt fer þetta þó eftir gæðum
seiðanna og sleppingaraðferðum. I
sambandi við Dalaárnar þá þörfn-
umst við fyrst og fremst meiri upp-
lýsinga. Hjá okkur er hver einasti
lax skoðaður með tilliti til merk-
inga og þær merkingar eru lesnar
hjá Veiðimálastofnun. Við erum
tilbúnir að taka þátt í þessari upp-
lýsingaöflun af fullri alvöru. Og
upplýsingarnar verðum við að hafa
áður en við förum út í breytingar á
okkar starfsháttum. I sambandi við
veiðiaðferðirnar þá erum við lengst
inni í firði svo laxinn verður að leita
nokkuð ákveðið inn til að komast í
okkar gildrur.“
Allt bendir til þess að þessi deila
verði langvinn.©
Sigrún Magnúsdóttir, efsti maðurá R-listanum
Ingibjörg er pólitískur leiðtogi
- Mér var hins vegar falið að stjóma borgamnálahópnum
Þú ert pólitískur verkstjóri list-
ans. Hvað felst í því?
„Ingibjörg Sólrún er borgar-
stjóraefni okkar og jafnframt pólit-,
ískur leiðtogi. Mér hefur aftur á
móti verið falið að stjórna borgar-
málahópi listans."
Telurðu R-listann vera búinn að
vinna borgina nú þegar?
„Það er af og frá. Það vinnur eng-
inn kosningar í skoðanakönnun-
um. Þær sýna bara andrúmsloftið á
þeim tíma sem þær eru gerðar. Það
ríkir mikill vilji til að breyta til í
borgarmáium og fá ferska vindátt
inn í borgarstjórn.“
Tekurðu mark á úrslitum skoð-
anakannananna?
„Jú, að vissu leyti. En ég geri mér
grein fyrir því að í hönd fer mjög
hörð kosningabarátta og það er
ekki öruggt hvernig hún fer. En R-
listinn er ákveðinn í að vinna.
Fundurinn á Hótel Sögu sýndi góð-
viljann í okkar garð.“
Eruð þið Ingibjörg á sömu
bylgjulengd í pólitík?
„Við störfuðum saman í borgar-
stjórn á árunum 1986-90 og unnum
þar náið saman, meðal annars við
fjárhagsáætlahagerð. Það kom ekki
upp neinn ágreiningur á milli okk-
ar svo ég muni eftir. En auðvitað
hefur hver persóna ólíkar áherslur.
Það er styrkleiki listans að fólkið á
honum sé ekki steypt í sama mót.“
Er R-listinn elcki með ósköp
svipaða stefnu og D-listinn?
„Fólkið sem myndar R-listann
hefur staðið fýrir þessum málefn-
um svo árum skiptir og borgarbúar
vita nákvæmlega hvar við stöndum.
Það sérkennilega er að Sjálfstæðis-
flokkurinn tekur upp okkar bar-
áttumál og ekki get ég verið
óánægð með það. Hann er eins og
kamelljón sem skiptir um lit en er
alltaf sama skepnan. Eftir 60 ár sjá
þeir skyndilega nauðsyn þessara
mála. Þeir hafa haft allan þennan
tíma til að koma þeim í lag.
Það sem er öðruvísi hjá okkur nú
er að við viljum breyta til í stjórn-
kerfinu. Valdhafarnir vita ekki
hvort þeir eru að starfa í anda Val-
hallar eða Ráðhússins. Sjálfstæðis-
menn verða að átta sig á stöðu sinni
og hlutverkum sínum. Borgarbúar
eiga til dæmis ekki að borga undir
tillöguflutning þeirra."
Hvernig líst þér á Árna Sigfús-
son sem pólitíkus?
Við höfum átt ágætt samstarf og
sitjum til dæmis bæði í skólamála-
ráði. Árni er ákveðinn í að koma
fram sínum málum en hefur þó
ekki náð í gegnum múrinn hjá
Sjálfstæðisflokknum. Mér líkar
ágætlega við hann sem persónu en
það á eftir að reyna á hann sem pól-
itíkus.“
Árni segir í viðtali við EINTAK,
17. febrúar síðastliðinn, að hann
búist við að minnihlutinn grípi til
„dirty department“ aðferða og sé
búinn að vera að leita að neikvæð-
um málum sem hægt sé að blása
upp. Hvað segirðu um þá fullyrð-
ingu?
„Þetta sýnir bara hans hugarfar.
Hann sagði annars í viðtali um síð-
ustu helgi að hann reyndi að hugsa
jákvætt. Andstaða veitir aðhald og
þarna hefur hann verið orðinn
smeykur við andstöðu borgarbúa.
Ég held að hann hitti sjálfan sig fyr-
ir með þeim orðum.“
Hvað réðst þú í þá töf sem Ingi-
björg gerði á því að gefa endanlegt
svar sitt?
„Mér fannst hún ekkert óeðlileg.
Þetta er auðvitað kosningabandaleg
fjögurra samtaka og við gerðum
skoðakannanir eða létum fara fram
prófkjör til að sjá hverjir ættu að
skipa listann. Ingibjörg vildi sjá
hvaða fólk yrði valið sem og mál-
efnasamning áður. Við hin vissum
öll þegar það var frágengið að hún
yrði með. Þá lá heldur ekkert á.
Borgarbúar hafa ekki nennu til að
hlusta á borgarmálefni í marga
mánuði. Það var fullur samhugur
um að bíða til 19. mars.“
12
FIMMTUDAGUR 24. MARS 1994