Eintak - 24.03.1994, Blaðsíða 20

Leikfimiskennsla átti undir högg að sækja í menntaskólum á sjöunda
áratugnum. Hugsuðir, kommar og kúristar höfnuðu gamaldags kroppa-
temjurum og gáfu skít í íþróttir með því að skrópa eða skila inn vottorði
í leikfimi. LOFTUR ATLI EIRÍKSSON tók púlsinn á nokkrum kempum
sem erfitt er að sjá fyrir sér í Tarzanleik í köðlunum.
íþróttirfyriralla ergamatt
slagorð ungmennahreyf-
ingarinnar sem hefur
gengið afturí samnefnd-
um félagsskap á siðustu
og verstu tímum. Það
hefurlengi verið illurbifur
á iþróttum meðal gáfu-
manna og þeir hörðustu í
afstöðu sinni gegn þeim
skiluðu inn læknisvott-
orði í leikfimi í skóla. Hér
skýra níu einstaklingar
frá afstöðu sinni til
íþrótta, en þeir eru
þekktir fyrir flest annað
en að stunda sprikl út
umallartrissur.
Ég er óheillakráka
„Það er ekkert átakanlega mikið
um skróp í leikfimistímum lengur
og þeim sérvitringum hefur fækkað
sem telja leikfimi voðalega slæmt
mál fyrir gáfaða menn,“ segir
Guðní Guðmundsson rektor við
MR. „Þetta var áberandi þegar
menn voru hvað gáfaðastir, '68
kynslóðin og árgangarnir þar í
kring. Þeir töldu það ekki gáfaðra
manna hátt að vera að þvælast í
leikfimi og kvörtuðu yfir því að
þeim fyndist vond lyktin af gólfinu
í leikfimissalnum. Gáfumenn voru
svo gáfaðir að þeir reyndu ekki að
bera þetta á borð fyrir mig sjálfan
en ég frétti oft af alls konar tilfær-
ingum sem þeir beittu til að fá að
vera stikkfrí. Á þessu var af sjálf-
sögðu tekið með röggsemi og menn
komust ekki upp með þetta hátt-
erni svo mér væri kunnugt um. Ég
var mikill íþróttamaður sjálfur sem
ungur maður, en ef þú sæir vaxtar-
lag mitt núna þá myndir þú sann-
færast um að ég mætti við meiri
hreyfingu. Eina líkamsrækt-
in sem ég stunda eru hæg-
indastóls íþróttir og ég fylg-
ist vel með íþróttaefni í
sjónvarpi.
Ég var blessunarlega ekki
of greindur til að mæta í
leikfimi þegar ég var í
barna- og gagnfræðaskóla
og hafði bara gaman af
henni. Hins vegar fór ég á
mis við leikfimiskennslu við
Menntaskólann á Akureyri
því íþróttahúsið var dæmt
heilsuspillandi og ónýtt
þann tíma sem ég var þar.
Þannig að þetta er orðinn
ansi langur tími sem ég hef
ekki stundað leikfimi, rúm-
lega fimmtíu ár. Ég skal ekki
meta það hvort það efli
anda unga fólksins að
íþróttir eru meira í tísku í
dag en hins vegar er ég þess
fullviss að þær gera gáfú-
mönnum ekkert illt. Ég hef
ekki orðið var við að
íþróttaiðkun bitni á námi
menntaskólanema. Einn
af meiri íþróttamönnum
skólans í fyrra, Sigfús
Gissurarson körfúknatt-
leiksmaður í Haukum, var
í hópi þeirra sem dúxuðu.
Ég er þessi dæmigerði
áhugamaður um íþróttir
sem stunda þær ekki en
fylgist vel með bæði innan
skólans og utan. Ég þori
hins vegar aldrei á völlinn
þegar mínir menn eru að
keppa því ég er óheilla-
kráka. Ég styð Víking í
gegnum þykkt og þunnt
en minnist þess ekki að ég
hafi nokkurn tímann séð
þá vinna. Þeir vinna aftur
á móti oft ef ég passa mig
á að vera fjarstaddur.“
Heiðar Jónsson snyrtir Neitaðiað
„Mér finnst dálítið furðulegt að allir smástrákar byrja á að sparka boltum og það end- 9*mga l takt
ar með því að þeir reyna að finna sér stóran völl og eyðileggja hann með því að Að sögn Péturs Tyrf-
sparka bolta á milli tveggja spýtna þar sem að maður stendur og reynir að koma í veg ingssonar deildarstjóra
fyrir að boltinn komist inn fyrir. “
20
FIMMTUDAGUR 24. MARS 1994