Morgunblaðið - 07.01.2005, Síða 32

32 FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sverrir Baldvins-son fæddist í
Bændagerði í Glerár-
hverfi á Akureyri 23.
september 1912.
Hann lést á Hjúkrun-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 23. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Anna Soffía Jónsdótt-
ir, f. 10.10. 1886, d.
16.2. 1968 og Baldvin
Sigurðsson, f. 12.1.
1883, d. 12.5. 1954.
Systur Sverris eru
Guðrún Sigríður, f.
21.12. 1917 og Helga Sigurlaug, f.
21.4. 1922. Auk þess ólst Ingvi Rafn
Jóhannsson frá sex ára aldri upp
hjá Önnu Soffíu og Baldvini. Sverr-
ir ólst upp til 13 ára aldurs í Gler-
árhverfi, en þá flutti fjölskyldan að
Neðstalandi í Öxnadal og þaðan
niður á Þelamörk. Sverrir keypti
jörðina Skóga á Þelamörk árið
1939.
Hinn 24.7. 1943 kvæntist Sverrir
eftirlifandi eiginkonu sinni, Álf-
heiði Ármannsdóttur, f. 26.11.
1922. Foreldrar hennar voru Þóra
Júníusdóttir, f. 26.3. 1902, d. 21.10.
1981 og Ármann Hansson, f. 22.12.
1888, d. 9.1. 1986 frá Myrká í Hörg-
árdal.
Börn Álfheiðar og Sverris eru:
a)Anna Soffía, f. 21.9. 1943. Börn
hennar eru: Ragnheiður og Sverrir
Heiðar. b) Sverrir Brynjar, f. 8.7.
1945. Maki Elín Sig-
urðardóttir, f. 6.7.
1949. Börn þeirra
eru Arnar Már og
Sigurður Baldvin. c)
Þóra, f. 8.12. 1946.
Börn hennar eru
Grímur Fannar og
Bjarki Rafn. d) Heið-
rún, f. 7.12. 1949.
Maki Þorsteinn Berg,
f. 26.2. 1949. Börn
þeirra eru Sverrir
Ágúst og Þröstur. e)
Sólrún, f. 23.2. 1955.
Maki Óskar Stein-
grímsson, f. 15.1.
1951. Synir Hjalti Þór og Heiðar
Hannes. Barnabarnabörnin eru 12.
Sverrir gekk í barnaskóla og
stundaði síðan nám í Bændaskól-
anum á Hvanneyri á árunum 1934-
1936. Sverrir vann við ýmis störf
sem til féllu, en hans aðalstarf var
búskapur. Sverrir gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir sveit sína.
Hann sat m.a. um árabil í hrepps-
nefnd og skólanefnd. Sverrir og
Álfheiður byggðu upp á Skógum á
Þelamörk og bjuggu þar til ársins
er þau fluttu til Akureyrar. Áfram
áttu Sverrir og Álfheiður jarðirnar
Skóga og Steðja þar sem þau
byggðu sér sumarbústað og hafa
stundað skógrækt á þessum jörð-
um síðustu árin.
Útför Sverris verður gerð frá
Glerárkirkju á Akureyri í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku pabbi.
Okkur börnin þín langar til að
kveðja þig og þakka þér fyrir okkur.
Þakka þér leiðsögnina í gegnum lífið
og óbilandi trú þína og áhuga á okk-
ar viðfangsefnum á lífsleiðinni og
alla umhyggjuna fyrir okkur og fjöl-
skyldum okkar. Mikill áhugi og
dugnaður fylgdi þér alla tíð sem sést
best á því sem þú áorkaðir í sveit-
inni okkar. Því starfi munum við
leitast við að halda áfram. Við erum
þakklát fyrir að hafa fengið að hafa
þig svona lengi hjá okkur og munum
ávallt minnast þín með hlýju. Við
biðjum góðan Guð að styrkja móður
okkar í sorginni.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Blessuð sé minning þín og hvíldu í
friði.
Anna Soffía, Sverrir Brynjar,
Þóra, Heiðrún og Sólrún.
Afi minn.
Stór, hlý og örugg, þannig var
höndin þín þegar þú leiddir mig
þegar ég var lítil. Ég bjó hjá ykkur í
sveitinni fyrstu fjögur ár ævi minn-
ar, en svo kom ég til ykkar í sveitina
á hverju sumri þar til ég var orðin
18 ára gömul. Minningar um fjár-
hús- lykt af nýfæddum lömbum,
óteljandi reiðtúra með þér, ró og
frið, hatturinn þinn, bæjarferð,
kýrnar, hávaði í mjaltavélum, ferð
upp í heiði með nesti, heyskapur,
nöfnin á blómunum, vélarnar, girð-
ingarvinna, alltaf gestagangur, vís-
ur, málningarvinna, hreiður
fuglanna, hlýja, væntumþykja og
virðing. Það var svo gott að vera ná-
lægt þér. Ég var svo stolt af þér og
ég veit hvað þú varst stoltur af mér.
Við unnum svo vel saman eins og þú
sagðir svo oft. Þegar þið amma
fluttuð í bæinn hélt ég áfram að
koma til ykkar og fór þá gjarnan
með þér í sveitina þar sem þú hafðir
hestana þína. Þú varst alltaf svo
duglegur að rækta upp landið þitt,
varst svo framsýnn. Svo flutti ég til
Akureyrar og ég veit hvað það
gladdi þig og ömmu. Við höfum ver-
ið mikið saman síðan þá og hjálpað
hvort öðru og glatt hvort annað. Þú
varst alltaf svo skilningsríkur, rétt-
sýnn og fordómalaus. Fylgdist vel
með okkur og vissir hvað við vorum
að fást við á hverjum tíma. Þú varst
svo góður við börnin mín og hafðir
alltaf tíma til að sinna þeim, spjalla
og spila við þau. Við erum svo hepp-
inn afi minn að hafa fengið að vera
nálægt þér svona lengi og fyrir það
erum við þakklát og fyrir allar fal-
legu minningarnar sem við eigum
um þig.
Ég kveð þig með söknuði og
þakklæti elsku afi minn. Þú varst
alltaf svo stór hluti af mínu lífi. Allt-
af svo góður og traustur. Þú varst
svo góður kennari, kenndir mér á
lífið, að vera góður við dýrin, bera
virðingu fyrir náttúrunni og mönn-
unum. Takk fyrir allt elsku afi minn.
Elsku amma mín, ég veit þú átt
eftir að sakna afa, en ég veit að góð-
ur Guð styrkir þig og leiðir þig
áfram.
Ragnheiður.
Elsku afi.
Ein fyrsta bernskuminning mín
var í heyskap fyrir norðan með hon-
um afa mínum á Skógum. Þetta
voru sælutímar, stór hópur af ætt-
ingjum frá öllum landshornum voru
saman komnir til að heyja á gamla
mátann. Ég var ekki einu sinni byrj-
aður í skóla, samt man ég þetta eins
og þetta hafi gerst í gær, svo rík er
minningin.
Ég mun ávallt minnast afa fyrir
þá hlýju og umhyggju sem hann
sýndi mér og öllum í kringum sig.
Þín verður sárt saknað.
Þröstur Berg.
Elsku afi.
Það eru margar minningarnar
sem ég hef verið að rifja upp und-
anfarna daga frá því að ég var í sveit
hjá ykkur ömmu. Margt er eins og
það hafi gerst í gær þó að það séu
um og yfir 25 ár síðan.
Ein af mínum fyrstu minningum
sem smápatti er frá Skógum er allir
voru að fara í betri fötin og þú varst
að raka þig með rafmagnsrakvélinni
þinni. Þú tókst þig til og rakaðir mig
líka. Ég var ofsalega stoltur að við
værum núna búnir að raka okkur þó
að ég vissi fullvel að rakblöðin hefðu
ekki snert mig í raun og veru. Ég
hef varla verið meira en 5-6 ára á
þessum tíma.
Margar fleiri skemmtilegar minn-
ingar á ég; svo sem eins og að
byggja stíflu í bæjarlæknum, veiða
síli og aka dráttarvél í fyrsta sinn.
Færri ekki eins skemmtilegar eins
og þegar ég hoppaði á hrífuna, var
bitinn af hesti eða lenti með andlitið
í sjóðheitum hafragrautnum, en all-
ar eru þær hluti af þessu sem kall-
ast að þroskast og voru einfaldlega
eitthvað sem maður lærði af. Alltaf
fann maður fyrir velvilja og hlýju á
Skógum og meiri skilning en til var
hægt að ætlast þegar mikið var að
gera og það eina sem maður kann er
að vera krakki.
Ég hef alla tíð dáðst að þér afi
fyrir að vera ósérhlífinn, útsjónar-
samur og varla man maður eftir þér
öðruvísi en þú hafir alltaf verið að.
Þegar þið amma hættuð að búa á
Skógum og fluttust inn á Akureyri
bjóst ég við að það mundi hægjast
um en ég held að aldrei hafi verið
meira að gera. Ef það voru ekki
hestar, girðingarvinna eða skógrækt
þá var það uppbygging á sumarbú-
staðalandinu á Steðja með tilheyr-
andi vegagerð og borun eftir vatni.
Þannig mun ég muna þig, afi
minn.
Sverrir Ágúst.
Í dag kveðjum við Sverri afa,
gangan hefur verið löng og nú er
komið að leiðarlokum. Sjálfsmynd
okkar mótast að miklu leyti að því
fólki sem við umgöngumst og lítum
upp til. Afi var einn af þessum
mönnum, fyrirmynd í verki og vinur
í ræðu. Það er með stolti sem við
horfum til baka á samveruna og lær-
dóminn sem okkur hlotnaðist hjá
honum. Öll árin og verkefnin sem
voru unnin með honum eru góðar
minningar framtíðarinnar. Amma
og afi í Skógum voru eitt og í veik-
indum afa hefur amma sýnt ótrúleg-
an styrk, hennar er missirinn mest-
ur.
Hvíl í friði, elsku afi, og hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Grímur Fannar, Bjarki Rafn
og fjölskyldur.
Sverrir Baldvinsson var afi
mannsins míns og langafi barnanna
minna. Gott var að eiga hann að.
Gestrisni hans og umhyggja fyrir
mér og mínum kom skýrt fram þó
að ekki væru notuð mörg orð.
Ævistarf Sverris fólst í því að
yrkja jörðina og sinnti hann því af
lífi og sál. Lengst af var hann við bú-
skap á Skógum. Sverrir og Álfheið-
ur voru búin að bregða búi þegar ég
kom inn í fjölskylduna. Sverrir var
samt að sinna hugarefnum sínum að
Steðja; hugsa um hestana sína,
girða og vinna við fleira sem þurfti
að sinna. Hann var stórhuga og
framkvæmdasamur sem sést einna
best á skógræktinni að Steðja og
Skógum og skipulagningunni á sum-
arbústaðabyggðinni að Steðja.
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
Sofanda sýndu þá
sólstigans braut
upp í þitt eilífa
alföðurskaut.
Hljómi svo harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku Álfheiður, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur til þín. Megi
guð styrkja þig og afkomendur ykk-
ar við fráfalls þessa mæta manns.
Eva Gunnlaugsdóttir.
Enn á ný er komið vor. Við systk-
inin erum lent á Akureyrarflugvelli
og afi í Skógum er kominn að sækja
okkur, hann er með sparihattinn.
Hann tekur þéttingsfast utan um
okkur og kyssir á kinn. Hann lætur
okkur vita að það sé nú gott að við
séum loksins komin aftur. Hann
tekur um öxlina á mér með sínum
sterku og góðlegu höndum og segir:
„Þú hefur þreknað nafni minn!“ Ég
fyllist stolti og er staðráðinn í að
vera enn duglegri en í fyrrasumar,
það er svo gott að finna að einhver
þarf á manni að halda. Lyktin og
hljóðin í Landrovernum setja okkur
inn í annan heim, sem er svo
heillandi. Þegar ekið er suður Þela-
mörkina á holóttum malarvegi
Hörgárdalsins fer hjartað að slá ör-
ar. Við erum alveg að koma. Amma
kemur út og faðmar okkur á hlaðinu
heima í Skógum og Bósi ræður sér
ekki fyrir kæti. Það er eins og við
höfum aldrei farið suður. Ég stend
kyrr, anda að mér sunnangolunni og
virði fyrir mér dýrðina. Grágæsir
gæða sér á nýgræðingi í drögunum
á nýræktinni og lóur hlaupa um í
vordansi á túninu neðan við bæinn.
Ilmur vorsins, baul í fjósinu, klið-
urinn í Hörgánni og hundgá á bæj-
unum, allt eins og það á að vera, ég
er kominn heim. Ísköld mjólk og ný-
steiktar kleinur hjá ömmu og við er-
um klár í verkin. Sauðburður er haf-
inn og í mörgu að snúast. Við förum
í fjárhúsin með afa, hann þarf ekki
að segja margt, ég skynja einhvern
veginn alltaf hvað hann hugsar, við
vinnum vel saman. Hann þarf ekki
að segja „púrró“, ég er viljugur til
verka, fyrir afa og ömmu, fyrir land-
ið og skepnurnar. Þegar búið er að
gefa á garðann er guðdómlegt að
setjast á garðabandið og horfa og
hlusta. Skrjáfið í heyinu, horn skella
saman og rekast í garðabandið,
lömbin hafa nú nóg pláss fyrir aftan
ærnar til að ærslast. Við kvöldmjalt-
irnar fæ ég að halda í halann á
Kinnu og bera á hana júgursmyrsl,
svo hjálpa ég til við að sópa og gefa.
Það er svo dýrmætt að hafa hlut-
verk, jafnvel þótt maður sé lítill.
Dagurinn er langur, úrvinda og með
bros á vör leggst ég um kvöldið á
dýnu á gólfinu í herbergi ömmu og
afa. Ég skal sofna fljótt, því ég ætla
mér að vera fyrstur á fætur í fyrra-
málið, búinn að klæða mig áður en
afi dankar með fingri á barometið.
Það er svo yndislegt að vakna með
kúnum. Amma breiðir ofan á mig og
fer með bæn, svo sofna ég út frá
tikkinu í gömlu klukkunni. Þetta
voru dýrðardagar.
Einhvers staðar stendur „hver er
sinnar gæfu smiður“, þau orð eru
mikil einföldun, því ávallt eru ein-
hverjir sem taka þátt í þeirri smíð.
Elsku afi og nafni, enginn annar
maður tók að sér jafn mörg handtök
í smíði minnar gæfu og þú. Fyrir
það er ég þér þakklátur. Þau voru
mörg sporin sem við gengum saman
um Skógajörðina, þau spor og hand-
tök gleymast aldrei. Þú hvattir mig
til að sinna landbúnaðinum og fara í
gamla skólann þinn á Hvanneyri,
það gerði ég og eignaðist þar fjöl-
skyldu. Elsku afi. Við vitum báðir
hvaða sess þú hefur skipað í mínu
lífi og þann sess skipar þú sem fyrr,
þótt þú sért farinn til gegninga í
öðrum heimi.
Elsku amma, þú ert algjör hetja
að vera búin að fylgja afa alla þessa
leið og aldrei hefur þú brugðist á
þinni vakt. Ég bý heldur langt í
burtu frá þér, þannig er nú það. En
ég er alltaf hjá ykkur í huganum,
ykkar nafni,
Sverrir Heiðar.
SVERRIR
BALDVINSSON
 Fleiri minningargreinar
um Sverri Baldvinsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Grímur Gísla-
son, Hörður Arnarsson og Þor-
steinn Berg.
Við þökkum hlýhug og vináttu við andlát
móður okkar og tengdamóður
GUÐRÚNAR FINNBOGADÓTTUR
ljósmóður
sem andaðist sunnudaginn 19. des. sl.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heil-
brigðisstofnunar Bolungarvíkur.
Steinunn Gunnlaugsdóttir
Ármann Gunnlaugsson Katrín Eyjólfsdóttir
Sigríður Gunnlaugsdóttir Sigurbjörn Bjarnason
Elísabet Gunnlaugsdóttir Finnbogi Jóhann Jónasson
Pétur Yngvi Gunnlaugsson Ágústína Guðmundsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SKÚLI BJÖRGVIN SIGHVATSSON,
Skólavegi 24,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju í dag,
föstudaginn 7. janúar, kl. 14.00.
Anna Jónsdóttir,
Svan Skúlason, Valorie Skúlason,
Ása Skúladóttir, Karl Taylor,
Guðfinna Sesselja Skúladóttir, Sigurður Garðarsson,
Bryndís Skúladóttir, Magnús Björnsson,
Svanhildur Skúladóttir, Hörður Geirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug við and-
lát og útför
LÁRUSAR ÓSKARS ÞORVALDSSONAR.
Sértstakar þakkir til hjúkrunarheimilisins Eirar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sveinbjörg Eiríksdóttir.
HINRIK GUÐMUNDSSON
verkfræðingur,
lést sunnudaginn 26. desember 2004.
Útförin fór fram í kyrrþey miðvikudaginn
5. janúar sl.
Guðmundur Hinriksson,
Jóhann Hinriksson.