Morgunblaðið - 08.06.2005, Side 38

38 MIÐVIKUDAGUR 8. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Hún Bogga amma
mín er dáin og komin á
þann góða stað sem við
öll endum á. Ég viður-
kenni að ég varð mjög
hryggur fyrst, en svo reyndi ég að
hugsa rétt og vissi að þetta var það
besta fyrir þig úr því sem komið var,
því þú varst orðin svo lasin. Ég bjó
einn vetur í sama húsi og Bogga
amma mín, hún var svo góð og hugs-
unarsöm við mig, við spjölluðum um
heima og geima, hún fræddi mig um
lífið og tilveruna og því gleymi ég
aldrei. Alltaf hugsaði amma um að
ég fengi nóg að borða og ófáar voru
ferðirnar sem hún kom upp til mín
með nýbakaðar pönnukökur og ann-
að góðgæti. Við náðum mjög vel
saman þennan tíma ævi minnar sem
við vorum mest saman og kynntist
ég þá henni ömmu best. Þú varst
mér alltaf svo góð, elsku amma mín,
og ég gleymi þér aldrei. Ég sakna
þín og ég veit í hjarta mínu að nú
líður þér vel. Guð geymi þig.
Þitt ömmubarn
Hafþór Ægir.
Elsku amma mín. Það var alltaf
svo gott að koma heim til þín. Mað-
ur gat alltaf treyst þér fyrir öllu sem
gerðist. Alltaf þegar maður kom til
þín fékk maður sama svarið: „Bless
vinur.“ Þú varst líka svo góður vinur
manns, maður gat alltaf talað við
þig. Þú nenntir alltaf að tala við mig
um íþóttafréttir. Síðan fór maður í
ófá skipti með þér niður á Tjörn. Þú
hugsaðir alltaf svo vel um allt og
alla.
Núna er tómlegt, þegar manni
SIGURBJÖRG
STEFÁNSDÓTTIR
✝ Sigurbjörg Stef-ánsdóttir fædd-
ist að Berghyl í
Austur-Fljótum 20.
janúar 1922. Hún
lést á Landakots-
spítala 29. maí síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Grafarvogskirkju 7.
júní.
leiðist og langar að
tala við einhvern hefur
maður ekki þig.
Amma, síðan leyfðirðu
mér alltaf að vera í
handbolta inni og
baðst mig alltaf að lýsa
leikjum fyrir þig, Síð-
an slökktirðu alltaf á
sjónvarpinu þegar það
var eitthvað spennandi
og þú gast ekki horft á
það. Þú gast alltaf
fengið mann til að
hlæja og það er það
sem ég sakna mest.
Vonandi líður þér
vel þar sem þú ert núna
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svalan sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom eilífð, bak við árin.
(V. Briem)
Þinn
Örn.
Ömmu Boggu hef ég þekkt frá því
ég man eftir mér. Hún hefur verið í
nálægð við mig, aldrei langt undan.
Fyrst bjó hún í kjallaranum á Eyja-
bakka þar sem við bjuggum. Þegar
við fluttum upp í Grafarvog, lét hún
sig ekki muna um að taka strætó til
okkar. Á jólum kom amma alltaf til
okkar. Amma hafði þann sið að gefa
öllum ættingjum sínum gjafir.
Margar þeirra hafði hún búið til
uppi í Gerðubergi, aðrar föndrað
heima og restina verið að kaupa af
og til allt árið. Það var því alltaf
mikill spenningur þegar amma kom
með alla pakkana sína. Hún jafnt
sem við krakkarnir vorum sífellt að
reka á eftir mömmu og pabba að
ganga frá svo hægt væri að byrja að
opna. Amma passaði upp á allt og
nýtti pokann sem hún hafði haft
gjafirnar í undir pappírinn.
Þessi tími verður nú minningin
ein sem ég mun geyma hjá mér.
Þá man ég alltaf eftir því þegar
þú dáðist að fegurð landsins. Einnig
gleymi ég ekki sögunni sem þú
sagðir mér um sjálfan mig því þú
hafðir svo oft orð á því að ég hefði
svo stór augu. Við vorum að keyra
um í Reykjavík og ég sagði: Amma,
ég sé til Akureyrar. Amma, mjög
undrandi, spurði hvernig á því
stæði. Ég svaraði: Ég er með svo
stór augu! Hefur þetta fylgt okkur
síðan, hún minnst á þetta og mikið
hlegið.
Ömmu mun ég alltaf sjá fyrir mér
sem konu sem hafði alltaf eitthvað
fyrir stafni.
Hvíl í friði, amma mín.
Páll Arnarson.
Elsku amma Bogga mín, nú hafa
leiðir okkar skilist. Ég trúi því að þú
sért komin á betri stað þar sem þú
ert laus við alla verki.
Þú varst besta amma sem nokkur
gat eignast, allar þær stundir sem
við áttum saman eru ómetanlegar.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa get-
að verið svona mikið með þér.
Fyrstu minningarnar eru í Eyja-
bakkanum þar sem við bjuggum
saman fyrstu fimm ár ævi minnar
og oft í viku gengum við saman nið-
ur í Mjódd, fram hjá steinunum og
þar stoppuðum við alltaf og þú
leyfðir mér að heilsa upp á álfana
því þú sagðir að í steinunum byggju
álfar. Mannstu hvað ég átti erfitt
með að hætta með snuðið, ég hljóp
alltaf inn til þín frá krökkunum og
bað þig um að leyfa mér að fá snuðið
“bara smá stund“ því ég vissi að þú
segðir ekki nei. Seinni árin voru
ekki síður yndisleg, ég vildi alltaf
vera að gista heima hjá þér um helg-
ar og alltaf þegar við vöknuðum
fékk ég heimsins besta hafragraut
og við fórum saman í Kolaportið og
á Tjörnina.
Þú studdir mig í öllu sem ég
gerði, hélst alltaf í höndina á mér og
sagðist trúa því að ég gæti allt sem
ég vildi.
Elsku amma mín, þú átt stóran
hlut í hjarta mínu sem ég mun
geyma vel. Allar okkar stundir eru
efst í huga mér og verða þar alla
ævi. Nú ertu komin til afa og systra
minna og mun þú passa þær líkt og
þú gerðir við mig. Sofðu vel, elsku
Elsku amma mín.
Ég veit að þú ert kom-
in á góðan stað þar
sem þér líður vel.
Undanfarna daga hef
ég ekki þurft annað en að loka aug-
unum til þess að finna lyktina af
Selvogsgrunni 6 og rifja upp allar
þær yndislegu minningar sem við
áttum saman þar og annarsstaðar.
Ég ætla að hafa þær útaf fyrir mig
að mestu leyti, en læt ljóð sem ég
samdi fyrir þig á síðasta afmæl-
isdag fylgja með þessum litla texta.
Elsku amma, þú hefur alltaf verið
mér fyrirmynd og ég mun ætíð
elska þig.
Fyrir um 80 árum þegar þú
komst í heiminn kviknaði mitt ljós.
Þú ert lyktin niðrí geymslu, þú ert
húsið á Selvogsgrunni 6. Þú ert
kartöflugarðurinn, þú ert altanið,
þú ert súbbinn, þú ert stóra klukk-
an frammi á gangi, þú ert jólin, þú
ert tindátaleikurinn frammi á
gangi, þú ert manninn, þú ert grýl-
an sem komst og kitlaðir, þú ert
pönnukakan, þú ert besti matur í
heimi, þú ert skip, þú ert frænka,
þú ert systir, þú ert vinkona, þú ert
AÐALBJÖRG
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Aðalbjörg Sigurð-ardóttir fæddist í
Reykjavík 9. maí
1924. Hún lést á
hjartadeild Landspít-
alans aðfaranótt 28.
maí síðastliðins og fór
útför hennar fram frá
Fossvogskirkju 7.
júní.
eiginkona, þú ert móð-
ir, þú ert amma mín.
Hjartans kveðja,
þitt barnabarn
Haukur Ingi
Einarsson.
Elsku amma og
langamma, við þökk-
um fyrir allar góðu
stundirnar sem við
áttum saman.
Það er margs að
minnast í gegnum ár-
in. Við minnumst sér-
staklega þess hversu
gaman var alltaf að koma á Sel-
vogsgrunninn, hvort sem það var í
veislur eða bara í heimsóknir.
Við minnumst einnig hversu
gaman var að taka á móti þér og
afa þegar þið komuð frá útlöndum,
því þá var alltaf einhver glaðningur
til barnabarnanna sem var oftar en
ekki ný tölvuspil.
Árleg ferð fjölskyldunnar á
Flúðir þegar við vorum yngri var
eitthvað sem við hlökkuðum mikið
til og stóðst hún alltaf væntingar
okkar, sem voru þó yfirleitt mjög
miklar.
Þegar barnabarnabörnin þín
fæddust tókstu vel á móti þeim
bæði í gjöfum og gjörðum. Þau
voru svo heppin að fá að kynnast
þér og munt þú ávallt lifa í minn-
ingu þeirra.
Við biðjum Guð að varðveita þig.
Aðalbjörg, Haukur, Valur,
Rakel, Helena Bryndís og
Hildur Telma.
Í fjölskyldu minni var hún alltaf
kölluð Alla systir, en hún hét Aðal-
björg og var systir hennar mömmu
og samgangur þeirra systra mikill
á uppvaxtarárum mínum. Ég hélt
alltaf mikið upp á þessa yndislegu
móðursystur mína og mann hennar
Hauk Gunnarsson enda reyndust
þau mér ómetanlega í erfiðum
veikindum á unglingsárum mínum.
Alla var gleðigjafi hvar sem hún
kom, hinn hvelli hlátur hennar
verður mér ógleymanlegur, svo og
lífsgleðin sem ávallt fylgdi henni. Í
fjölskylduboðum var hún ómiss-
andi, því þar sem Alla systir var,
þar var fjörið. Alla móðursystir
mín var glæsileg kona svo eftir var
tekið, átti fallegt heimili og góða
fjölskyldu. Hún fór þó ekki var-
hluta af sorginni eins og svo marg-
ir, en bar slíkt ekki á torg. Hin
létta og glaða lund hennar hefur
efalaust hjálpað henni að takast á
við slíkt, þó vitað sé að sorginni
gleymir enginn. Þau móðursystkini
mín sem ólust upp í Steinabæ á
Bráðræðisholtinu voru alls ellefu
að tölu, þau eru nú öll horfin á vit
feðra sinna fyrir utan Emmu sem
ein lifir eftir og býr í Bandaríkj-
unum. Það er með miklum trega og
söknuði sem ég kveð þessa ynd-
islegu frænku mína, um leið og ég
þakka henni fyrir alla þá gæsku og
vináttu sem hún ætíð sýndi mér og
fjölskyldu minni. Hugheilar sam-
úðarkveðjur sendum við Sigurjón
og börn okkar þeim Hauki, Gunna,
Sigga, Ingibjörgu og fjölskyldum
þeirra.
Elsku Alla „systir“, þér bið ég
góðrar heimkomu og þakka þér
fyrir allt sem þú varst mér í lifenda
lífi, minning þín mun lifa björt og
fögur.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
„Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.“
Þetta eru orð sem
koma upp í huga mér
þegar ég minnist
mömmu minnar. Mömmu sem ég
sakna sárt en hugsa þó með gleði í
hjarta að þar sem hún er núna stödd
líður henni vel. Henni líður vel vegna
þess að hún er núna hjá þeim sem
hún saknaði í lifanda lífi. En ég bíð
þess tíma að hitta hana aftur vegna
þess að sá tími mun koma. Ég sakna
hennar sérstaklega vegna þeirra
stunda sem við áttum saman og ég
minnist. Ég minnst þess að hún sagði
mér frá því að þegar ég fæddist þá
fannst henni best að horfa á mig með
sængina upp að höku vegna þess að
henni fannst ég svo horuð. Ég minn-
ist þess að ef að ég vildi ekki borða þá
var ég minnt á börnin í Biafra en fékk
samt sem áður súputeningssoð að
borða vegna þess að það fannst mér
gott. Ég minnist þess að alltaf fékk
ég að koma upp í til hennar þegar ég
vaknaði upp um nætur og hún vildi
hafa mig sín megin vegna þess að hún
var svo hrædd um að pabbi myndi
ekki finna fyrir mér á milli þeirra. Ég
minnist þess að þegar við horfðum á
sjónvarpið þá var hún alltaf tilbúin að
strjúka á mér hendurnar, bakið eða
hárið. Ég minnist þess að hún bakaði
bestu loftkökur í heimi fyrir jólin og
þær smökkuðust ofsaleg vel þó svo að
límt væri fyrir dunkinn. Ég minnist
þess að mér fannst ég vera í flottustu
fötunum sem hún saumaði á mig fyrir
Þjóðhátíð, sem ég átti síðan að nota á
jólunum líka. Ég minnist þess að þeg-
ar ég var orðin eldri að þá þurfti ég
bara að sína henni föt í „móðins blöð-
unum“ og hún saumaði eða prjónaði
það. Ég minnist þess að hún rakti upp
og byrjaði að nýju, hún hætti ekki
fyrr en hún var orðin fullkomlega
ánægð með það sem hún var að gera.
Hún vildi ekki láta neitt frá sér ófull-
komið. Hún meira að segja þvoði
hvítu smekkbuxurnar sem ég notaði
á Þjóðhátíðinni, eftir hvert kvöld, til
að ég væri nú ekki að fara í þær skít-
ugar. Ég minnist þess að hún var
aldrei með læti og hún vann öll sín
verk í hljóði og eins og allt annað var
það gert á fullkominn hátt. Ég minn-
ist þess að henni fannst alltaf gott að
leggja sig eftir hádegi og það var
stund sem allir tóku fullt tillit til. Ég
minnist þess að henni fannst gaman
að hitta fólk en þó aldrei eins mikið og
þegar það kom til hennar. Hún átti
marga góða vini sem hafa ætíð hugs-
að hlýtt til hennar og sýnt það í verki
og orði. Ég minnist þess að hafa átt
góðar stundir mér þér, elsku mamma
mín, og þess vegna segi ég:
Þú gafst mér skýin og fjöllin
og guð til að styrkja mig.
Eg fann ei, hvað lífið var fagurt,
fyrr en eg elskaði þig.
Eg fæddist til ljóssins og lífsins,
er lærði eg að unna þér,
og ást mín fær ekki fölnað
fyrr en með sjálfum mér.
(Sigurður Nordal.)
Takk fyrir allt, elsku mamma. Ég
ANNA FRÍÐA
STEFÁNSDÓTTIR
✝ Anna Fríða Stef-ánsdóttir fæddist
á Akureyri 6. októ-
ber 1934. Hún lést á
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 25. maí
síðastliðinn og var
jarðsungin frá
Landakirkju í Vest-
mannaeyjum 4. júní.
bið að heilsa pabba.
Þín dóttir,
Helena.
Í örfáum orðum lang-
ar mig að minnast
tengdamóður minnar,
sem mér hlotnaðist að
kynnast þegar ég fór að
vera með yngri dóttur
hennar fyrir u.þ.b. 24
árum. Ég minnist henn-
ar sem hæglátrar konu
með ákveðnar skoðanir
sem hún lét í ljós þegar
henni fannst þörf á. Frá
fyrstu kynnum tók hún mér vel. Við
skiptumst á skoðunum um hin ýmsu
mál sem við vorum ekki alltaf sam-
mála um en við létum það ekki
skemma fyrir okkur þá vináttu sem
með okkur tókst. Þær stundir sem við
áttum saman hefðu mátt verða fleiri,
en við getum sagt að það er ekki
magnið heldur eru það gæðin sem
skipta máli. Og það á vel um hana
Önnu Fríðu, tengdamóður mína, nóg
átti hún af gæðastundum. Hún var
góð kona með hlýtt hjarta á réttum
stað og vildi öllum það besta. Hún lét
oftar en ekki sjálfa sig sitja á hak-
anum til að öðrum liði vel. Hennar
heimili, Grund, var ætíð opið gestum
og gangandi. Þangað var oft á tíðum
komið við áður en farið var í bankann,
niður í bæ til að útrétta eða áður en
farið var heim eftir bæjarferð. Hún
átti alltaf kaffi á könnunni og það
nægði flestum, en ekki spillti ef hún
átti kex til að hafa með. Ég minnist
einnig þeirra stunda eftir að ég hóf
störf í lögreglunni að haft var sam-
band á vaktina og ég beðinn um að
skjótast eftir þeim vinkonum, Siggu
systur hennar, Írisi, Maggý og Auði
systur hennar, meðan hún bjó hér í
Eyjum. Þetta var eftir að þær höfðu
verið að skemmta sér og þá oftar en
ekki á Grundinni og vantaði skutl
heim. Það tók stundum dálítinn tíma
að koma sér af stað vegna þess að það
þurfti oft að taka eitt lag í lokin. Þetta
voru stundir sem hún talaði oft um og
hló ekki lítið að. Þær skemmtu sér yf-
ir ættjarðarsöngvum að norðan eða
héðan úr Eyju, rifjuðu upp gamla
tíma og lögðu ráðin á áframhaldandi
vináttu og tengsl. Ég veit að þetta
voru stundir þar sem henni leið vel
vegna þess að hún var í hópi vina og
þeirra sem henni þótti vænt um.
Elsku Anna mín, megi góður guð
gefa þér góða hvíld. Ég vil þakka all-
ar samvistir okkar og ég hlakka til
þeirrar stundar að við hittumst á ný.
Jón Bragi.
Elsku amma á Grund.
Takk fyrir þann tíma sem við feng-
um að vera saman. Takk fyrir að
leyfa okkur að eiga þig sem ömmu.
Ömmu sem gafst okkur allt sem þú
gast gefið. Gafst okkur tíma til að fá
að vera við sjálf. Takk fyrir allar
brauðsneiðarnar úr örbylgjuofninum
sem þú passaðir að væru rétt niður-
skornar. Takk fyrir að leyfa okkur að
sofa hjá þér þegar okkur langaði til.
Takk fyrir að hita hrísgrjónagraut
þegar okkur langaði í hann. Takk fyr-
ir möndlukökuna og vínarbrauðin.
Takk fyrir að leyfa okkur að hjálpa
þér þegar þú varst komin í hjólastól-
inn. Takk fyrir allt nammið í skúff-
unni. Elsku amma, takk fyrir allar
stundirnar og takk fyrir að vera þú
sjálf.
Ástarkveðja,
Þorgils Orri, Margrét Steinunn
og Valur Yngvi.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Minningargreinar