Morgunblaðið - 12.06.2005, Blaðsíða 20

20 | 12.6.2005
„Ég vona alltaf að það sé baðker á þeim
hótelherbergjum sem ég dvel á...“
L
jó
sm
yn
d:
K
ri
st
in
n
In
gv
ar
ss
on
Í matsalnum á Hótel Skjaldbreið við Laugaveg sitja Norðmennirnir FrodeAskildsen og Gry Andersen og njóta morgunverðar. „Við erum ekki par
heldur kollegar,“ eru þau fljót að kveða upp úr um þegar byrjað er að forvitn-
ast um ferðir þeirra og hagi. Í ljós kemur að þau eru þátttakendur á norrænni
ráðstefnu meinatækna sem hófst í Háskólabíói á miðvikudag. „Það eru 92
meinatæknar sem koma frá Noregi til að taka þátt í ráðstefnunni og þar sem
hún er haldin á Íslandi í ár erum við mjög spennt,“ bæta þau við.
Þetta er í fyrsta sinn sem Frode kemur til Íslands en Gry hefur verið hér
einu sinni áður. „Það var í fyrra og þá kom ég líka í vinnuerindum,“ segir hún
og grettir sig. „Við fáum samt svolítinn tíma til að skoða okkur um og ein-
hverjar ferðir hafa verið skipulagðar í tengslum við ráðstefnuna,“ segir Frode.
„Til dæmis verður farið í Bláa lónið og svo verður farið í skoðunarferð hér í
Reykjavík.“
Þau segjast vön því að dveljast á hótelum á ferðum sínum um útlönd.
„Stundum leigir maður sér íbúð, sérstaklega þegar maður er í fríi,“ segir Gry
„...eða misnotar sér aðstöðuna hjá vinum og vandamönnum,“ skýtur Frode
inn í áður en Gry heldur ótrauð áfram: „Það sem er gott við þetta hótel er að
það er svo miðsvæðis og nálægt ráðstefnustaðnum. Miðbærinn í Reykjavík er
frekar lítill þannig að héðan er mjög gott að koma sér á milli staða, hvort sem
maður er fótgangandi eða ekki.“
Þau segja hótelherbergið oftast eins konar stoppistöð þar sem þau reki nef-
ið inn milli þess sem þau er útivið að sinna erindum sínum. „Við höfum þétta
dagskrá því við erum jú í vinnunni,“ segir Gry. „Engu að síður er mikilvægt að
vera á góðu hóteli þar sem manni líður vel jafnvel þótt maður dvelji þar ekki í
langan tíma í senn.“
Kröfur þeirra til hótela reynast vera býsna mismunandi. „Ég vona alltaf að
það sé baðker á þeim hótelherbergjum sem ég dvel á,“ segir Frode og skelli-
hlær. „En það gerist nú ekki oft. Eins finnst mér gott að geta snúið mér við
inni á baðherberginu – stundum vantar svolítið upp á það. Svo þarf rúmið að
vera gott að sofa í.“ Gry hefur aðrar áherslur. „Mér finnst skipta miklu máli
að móttakan sé hugguleg og að hafa aðgang að aðstöðu á borð við netteng-
ingu. Mér finnst líka mikilvægt að starfsfólkið hafi þjónustulund og að maður
fái góða hjálp í móttökunni. Herbergið sjálft þarf ekki að vera tilkomumikið
því maður notar það fyrst og fremst til að sofa í og fara í sturtu. Svo ég er ekki
svo upptekin af því að hafa baðker,“ segir hún og glottir til Frode sem hlær
við þegar honum er bent á að laugarnar í Reykjavík séu með þeim betri. Hann
segir ekki útilokað að hann eigi eftir að reyna þær á eigin skinni. „Við fáum frí
á sunnudag [í dag] og þá höfum við tækifæri til að gera eitthvað skemmti-
legt.“
Hótelherbergið er stoppistöð
GESTIRNIR GRY ANDERSEN OG FRODE ASKILDSEN
Á Hótel Reykjavík við Rauðarárstíg starfa níu þernur semflestar eru af erlendu bergi brotnar. Þeirra á meðal er El-
isabet Drozyner sem kom til Íslands frá Póllandi fyrir sjö árum. Í
dag hefur hún einna lengstan starfsaldurinn á hótelinu, fjögur ár,
sem þykir býsna langur tími í þessu starfi. „Ég þríf herbergin, bý
um rúm og tek til eftir gestina,“ segir Elísabet en aðalvinnusvæði
hennar er þriðja hæðin þar sem eru 26 herbergi. Þegar hótelið er
fullbókað, eins og nú yfir sumartímann, sjá tvær þernur um
hverja hæð en yfir vetrartímann eru færri þernur á hótelinu.
Þrifin á herbergjunum eru mismunandi eftir því hvort gestirnir
eru alfarnir af herbergjunum eða hafa bara brugðið sér af bæ. Í
fyrra tilfellinu þarf að þrífa vandlega áður en næsti gestur kemur
en þess á milli nægir einfaldari tiltekt þar sem búið er um rúm,
gólf og salerni þrifin, þurrkað af, farið út með ruslið, bætt á kaffi
og tepoka og þess háttar. Elisabet segist hafa gaman af vinnu
sinni enda hitti hún mikið af ólíku fólki. Stundum komi jafnvel
Pólverjar á hótelið sem gefi henni tækifæri til að spjalla við aðra á
móðurmáli sínu og það er kærkomið því hún er eini starfsmaður
hótelsins sem er frá Póllandi. „Dóttir mín, Matgorzata var hérna
líka en hún hætti í maí því hún átti þá barn,“ segir hin nýbakaða
amma stolt.
Stöku sinnum skilja gestir eftir þjórfé handa þernunum en það
er þó afar misjafnt og fer jafnvel eftir þjóðernum. Elisabet segir
gestina yfirleitt ánægða með þjónustuna og stöku sinnum skilji
þeir eftir þakkarbréf, sem hún kunni vel að meta.
Fær stundum þakkarbréf
„Dóttir mín, Matgorzata, var hérna líka
en hún hætti í maí því hún átti þá barn ...“
ÞERNAN ELISABET DROZYNER
L
jó
sm
yn
d:
K
ri
st
in
n
In
gv
ar
ss
on