Morgunblaðið - 12.06.2005, Blaðsíða 36

Ég fór aftur á hótelið, eftir götum sem voru þröngar en þó aðallega tómlegar.Þegar ég kom inn í veitingasalinn sat hótelstjórinn sjálfur bak við skenkinn og
glápti á sjónvarp. Ég bað um bjór og settist með hann út í horn og horfði út um
gluggann, á vanhirtan bakgarð með njóla og hvönn. Síðan gekk ég upp á herbergið
mitt og lauk við að taka upp úr ferðatöskunni. Ég hafði tekið með mér þykka og
mikla bók eftir Mark Twain, safn af ferðasögum hans úr Villta vestrinu og frá
Landinu helga. Framan á kápunni ljósmynd af honum með grátt yfirskeggið. Ég
byrjaði á bókinni, en hún var þung í hendi og ég lagði hana fljótlega frá mér, hag-
ræddi höfðinu á koddanum og slökkti ljósið. Það varð hálfdimmt í herberginu,
veggfóðrið með sínum grænu lóðréttu röndum gerði það að verkum að mér fannst
ég andartak vera staddur í þéttum sykurreyrsskógi. Það var einsog til mín bærist
dísæt angan inn um hálfopinn gluggann. Vornæturgolan bærði gardínurnar lítið
eitt.
Gyrðir Elíasson: Hótelsumar (M&M 2003)
Enginn er ómissandi, sagði hótelstjórinn og skaut fram litla bjúganu þegar hanndreypti á rauðvíninu. Það er auðvitað aldrei gaman að reka fólk en við höfum
ekki efni á dyraverði allan ársins hring. Þess vegna var honum sagt upp, ekki út af
neinu öðru. Og þetta var svo sem ekki mikil dyravarsla, þannig. Hann klæddi sig í
búninginn þegar komu kvikmyndastjörnur eða erlendir þjóðhöfðingjar og svo
henti hann út fólki sem flæktist hingað inn.
– Tók hann því illa? Þegar hann var rekinn.
BÆKUR | SIGURBJÖRG ÞRASTARDÓTTIR
Í ÞÉTTUM SYKURREYRSSKÓGI
Hótel eru í senn vettvangur veruleikans og skáldskaparins. Hér eru birt brot úr sex nýlegum íslenskum skáldsögum
þar sem hótel koma beinlínis við sögu, valda straumhvörfum eða skapa stemningu.