Morgunblaðið - 07.11.2005, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. NÓVEMBER 2005 27
MINNINGAR
Við þekkjum byggð sem
engu öðru er lík,
við augum blasti og
blasir fegurð slík
sem eykur okkar stolt og sterku þrá,
staðurinn ber nafnið Súðavík.
Tryggð sem bernskan batt við þessa vík
í blíðu og stríðu og verður alltaf slík
að veita okkur gleði, gæfu og þrek,
þú gamla fagra, kæra Súðavík.
Nú er hann Húddi dáinn. Hann
er var svo sterkt tengdur mínum
bernskuminningum.
Faðir hans Óskar Magnússon og
afi minn Halldór M. Guðmundsson
sem báðir voru skipstjórar í Súða-
vík byggðu saman íbúðarhúsið
Grund og fluttu með fjölskyldur sín-
ar í húsið 1929.
ÞÓRÐUR
ÓSKARSSON
✝ Þórður Óskars-son fæddist á
Grund í Súðavík 6.
nóvember 1929.
Hann lést á Land-
spítala í Fossvogi
28. október síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Foss-
vogskirkju 4. nóv-
ember.
Óskar drukknaði
fljótlega eftir að flutt
var í húsið en móðir
Húdda, Halldóra, bjó
þar áfram ásamt syni
sínum en leigði Herv-
ari bróður sínum og
fjölskyldu hans hluta
af íbúðinni en sjálf
hafði hún eitt her-
bergi og aðgang að
eldhúsinu.
Þegar Hervar og
fjölskylda fluttu frá
Grund kom Engilbert
bróðir þeirra með sína
stóru fjölskyldu í þeirra stað. Hall-
dóra, sem áfram bjó á Grund tók
auk þess til sín tvö fósturbörn eftir
að hún varð ekkja, þau Sigrúnu
Gísladóttur og Gunnar Þ . Þor-
bergsson, sem bæði eru látin.Má því
ætla að oft hafi verið þröngt á
Grund á þessum árum.
Húddi ólst upp í Súðavík og fór
ungur í Sjómannaskólann. Þegar
hann hafði lokið skipstjórnarprófi
sneri hann aftur í sína heimabyggð
og gerðist skipstjóri á mb. Sæfara.
Flutti hann þá aftur í sitt gamla
herbergi á Grund og var í fæði og
þjónustu hjá móður minni Guðríði
Halldórsdóttur þann tíma er hann
bjó í Súðavík. Milli þeirra ríkti ætíð
mikill kærleikur og vinarhugur og
fannst mér hann alltaf vera henni
sem bróðir. Hann var okkur systk-
inum, börnum Guðríðar og Gísla, al-
veg einstakur eins og reyndar öðr-
um á okkar heimili. Fyrir það vil ég
þakka.
Á meðan ég var að alast upp var
alltaf mynd af Húdda í litlu stofunni
okkar á Grund sem sýndi hug fjöl-
skyldu minnar til hans.
Kæri Húddi, minningarnar eru
margar og góðar og mun ég ætíð
hugsa til þín með hlýhug, þökk og
virðingu. Genginn er góður dreng-
ur.
Megi góður Guð geyma þig og
gefa fjölskyldu þinni styrk.
Svanfríður Guðrún
Gísladóttir
(Svanna frá Grund).
✝ Margrét Guð-laug Margeirs-
dóttir fæddist á
Sauðárkróki 24.
september 1938.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Eir 2.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Ele-
nora Þórðardóttir,
f. 9. september
1907, d. 3. júní 1987,
og Jón Margeir Sig-
urðsson, f. 2. nóv-
ember 1906, d. 7.
ágúst 1986. Systkini Margrétar
eru: 1) Sigurður Kristján Snæ-
feld, f. 31. maí 1929, d. 15. ágúst
1983. 2) Helga Ósk, f. 30. apríl
1931. 3) Edda Ingibjörg, f. 15.
febrúar 1933. 4) Friðjón, f. 23.
febrúar 1941. 5) Kjartan Heiðar,
f. 1. maí 1945. 6) Hreiðar, f. 1. maí
1945. 7) Birna Kolbrún, f. 20. maí
1948. 8) Anna Sveindís, f. 10 nóv-
ember 1950.
Margrét giftist Haraldi Sig-
urðssyni, f. 12. desember 1936, d.
6. september 2003, eftir 20 ára
sambúð. Haraldur var barnlaus.
Tvítug að aldri kynntist Mar-
grét Sigurði B. Jóhannessyni og
eignuðust þau saman eina dóttur
en hófu aldrei sambúð. Dóttir
þeirra er Helga Ingibjörg, f. 18.
maí 1960, gift Magnúsi E. Bald-
urssyni og eiga þau þrjá syni sem
eru: Sigurður Margeir, f. 18. jan-
úar 1980, Pálmi Snær, f. 9. júní
1984, og Bjarki
Freyr, f. 10. sept-
ember 1994.
Árið 1966 trúlof-
aðist Margrét Þor-
leifi Þórarinssyni
og bjó með honum í
18 ár. Börn þeirra
eru: 1) Helena
Drífa, f. 27. septem-
ber 1966. Hennar
sambýlismaður er
Atli H. Sæbjörnsson
og eiga þau þrjár
dætur sem eru
Sandra Eir, f. 14.
júlí 1994, Elma Dögg, f. 15. júlí
1994, og Karen Sunna, f. 9. júní
1998. Fyrir átti Helena soninn
Atla Má, f. 7. apríl 1985. 2) Þór-
arinn Friðjón, f. 11. janúar 1976,
og á hann synina Grétar Geir, f.
16. janúar 1995, og Sindra Snæ, f.
5. mars 2002, með fyrri sambýlis-
konu sinni Eygló Margréti
Hauksdóttur. Núverandi sam-
býliskona Þórarins er Hugrún
Hrönn Þórisdóttir og á hún börn-
in: Aron, Söndru, Viktor, Sindra
og Dagmar.
Margrét var sex ára gömul
þegar hún fluttist með foreldrum
og systkinum frá Sauðárkróki til
Sandgerðis. Hún bjó í Sandgerði
til ársins 1964 og flutti þá til
Reykjavíkur þar sem hún bjó alla
sína tíð.
Útför Margrétar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku mamma, fyrstu orðin sem
koma í huga minn þegar ég sest
niður og ætla að fara að skrifa um
þig eru úr ljóði sem í er þessi setn-
ing: „... þú laus ert úr veikinda viðj-
um ...“ Það er kannski ekki skrítið
því þú ert búin að berjast við erfiða
og illvíga sjúkdóma í mörg ár. Bar-
átta þín var einstök, þeirrar skoð-
unar eru fleiri en ég. Þeir erf-
iðleikar sem þú gekkst í gegnum á
þinni ævi hefðu bugað marga en
æðruleysi þitt var algjört.
Mörg minningabrot hafa komið
upp í hugann sl. daga og getur ver-
ið erfitt að velja úr hverju mig
langar helst til að segja frá, því það
getur verið erfitt að stoppa. Einnig
finn ég að ég er pínulítið eigingjörn
á minningarnar og vil bara hafa
þær fyrir mig og þig. En ég man
líka að þú sagðir mér þegar ég var
lítil að það væri ekki fallegt að vera
eigingjarn.
Ég man þegar við bjuggum hjá
ömmu og afa Elenoru og Margeiri,
umvafðar ást og umhyggju. Þegar
við fluttum á Njálsgötuna og ég
eignaðist litla systur sagðir þú mér
að ég ætti hana líka. Ég tók það
mjög alvarlega og geri jafnvel enn
þann dag í dag. Allar sögurnar sem
þú sagðir mér. Öll orðatiltækin sem
þú kenndir mér. Vísurnar sem þú
samdir fyrir mig í minningabækur
bekkjarfélaganna. Þegar ég fór og
skoðaði í búðirnar á Laugaveginum
og sá falleg föt og kom heim og bað
þig að sauma svona fyrir mig þá
gerðir þú það. Þegar ég var orðin
16 ára og litli bróðir fæddist og þú
sagðir mér að ég ætti hann líka,
tók ég það bókstaflega.
Sagt er að mamma sé konan sem
haldi í hönd manns þegar við erum
lítil en hjarta manns alla ævi. Það
hefur þú svo sannarlega gert við
mig. Mér finnst kannski þessi saga
sem ég heyrði lýsa því best hvernig
hefur verið að eiga þig fyrir
mömmu. Sagan heitir: Gömul þjóð-
saga sem segir frá barni sem var
við það að fæðast. Barnið snýr sér
að Guði og segir: – Mér er sagt að
ég verði sendur á jörðina á morg-
un; en hvernig get ég lifað eins lítill
og ósjálfbjarga sem ég er?
– Ég hef valið engil fyrir þig úr
hópi engla og hann bíður eftir þér.
Þessi engill mun sjá um þig.
– En segðu mér; hérna á himn-
inum geri ég ekkert annað en að
syngja og brosa og það er nóg til
þess að vera hamingjusamur.
– Engillinn þinn segir falleg orð
við þig, fallegustu orð sem þú hefur
nokkurn tíma heyrt og með mikilli
þolinmæði og kærleik kennir hann
þér að tala.
– En hvað geri ég ef ég vil tala
við þig?
– Þá setur engillinn þinn hend-
urnar þínar saman og kennir þér
að biðja.
– Ég hef heyrt að á jörðinni séu
til vondir menn. Hver getur varið
mig?
– Engillinn þinn mun verja þig,
þó svo að það kosti hann lífið.
– En ég verð sorgmæddur því ég
sé þig ekki oftar.
– Engillinn þinn á eftir að segja
þér frá mér og vísa þér veginn í
áttina til mín en þó mun ég alltaf
vera við hlið þér.
Á þessu andartaki færðist ró yfir
himininn og guðdómlegar raddir
heyrðust og barnið sagði: – Kæri
Herra, þar sem ég er að fara segðu
mér; hvað heitir engillinn minn?
– Nafn hans skiptir ekki máli, þú
kallar hann bara mömmu.
Ég og fjölskylda mín vottum
systkinum mínum Helenu og
Dodda, fjölskyldum þeirra og
systkinum mömmu okkar innileg-
ustu og dýpstu samúð. Megi algóð-
ur Guð umvefja ykkur kærleik og
styrk.
Elsku mamma.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín dóttir,
Helga Ingibjörg.
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja Möggu systur mína og
þakka henni samverustundirnar á
liðnum árum. Eftir áratugalanga
baráttu við illvígan sjúkdóm og af-
leiðingar hans, er nú loks komið að
langþráðri hvíld. Hvíldu í friði,
elsku Magga mín.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn læknar, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(Sigurður Kr. Pétursson.)
Edda systir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
Þessi upphafsorð orti Ingibjörg
Sigurðardóttir, eða Imba skáldkona
eins og hún er kölluð. Hún var góð
vinkona Möggu systur og þegar ég
hringdi og tilkynnti Imbu andlát
Möggu, lýsti hún henni einmitt sem
perlu. Magga systir var perla, hún
var vel gefin, húmorísk með ein-
dæmum og hafði stór hlýtt hjarta.
Magga var ein af stóru systrum
mínum og hefur því alltaf fylgt mér
frá því að ég fór að muna eftir mér
á Túngötunni í Sandgerði. Magga
bjó lengi í foreldrahúsum og að-
stoðaði mömmu með krakkaskar-
ann. Það var ósjaldan sem Magga
settist niður með mér og Önnu
systur og las eða söng fyrir okkur
og nú þegar minningar streyma
fram í hugann rifjast líka upp lögin
góðu. Þótt við yxum úr grasi og
stofnuðum fjölskyldur misstum við
aldrei tengslin. Magga var alltaf til
staðar fyrir mig, sama hvort það
var í erfiðleikum eða til að sam-
gleðjast mér.
Magga átti erfiða ævi, mikil veik-
indi hrjáðu hana í mörg ár en aldr-
ei gafst hún upp. Aldrei tapaði hún
lífsgleðinni. Hún var ávallt sterk og
yfirveguð og nennti ekkert að ræða
heilsufarið þegar hægt var að
gleðjast yfir einhverju öðru. Hún
átti þrjú börn sem voru henni allt í
lífinu og einnig átti Magga ynd-
islegan eiginmann sem gekk í
gegnum allt með henni. Það var
Möggu erfitt að horfa á eftir Halla
fyrir tveimur árum þegar hann
skyndilega féll frá.
Síðustu vikurnar voru okkur öll-
um erfiðar, en mér fannst ljúft að
sjá hvað Helga Ingibjörg, Helena
og Doddi sýndu þér mikinn styrk,
alúð og hlýju. Harmur þeirra er
mikill og ég lofa því, Magga mín, að
við munum gera allt til að styðja
þau í sorg sinni. Ég þakka þér
væntumþykju og hlýjuna sem þú
sýndir mér og fjölskyldu minni í
gegnum tíðina, og munu fallegar
minningar ylja okkur um tíð og
tíma. Ég votta Helgu, Helenu,
Dodda og fjölskyldum þeirra mína
dýpstu samúð. Megi góður Guð
færa ykkur styrk í sorginni.
Sof þú rótt í sælum frið,
hjartað trygga, bjarta, blíða.
Búin varstu lengi að stríða
þjáning sára og sorgir við.
Sof þú rótt í sælum frið.
(M. Joch.)
Kveðja
Þín systir,
Birna og fjölskylda.
Í dag, mánudaginn 7. nóvember,
verður Magga okkar jarðsungin frá
Bústaðakirkju.
Það er skrítið að Magga skuli
ekki vera hér hjá okkur lengur. En
það er staðreynd að hún er farin.
Okkur langar til að þakka henni
fyrir allt og allt en orð segja svo
lítið. Góði Guð bið ég þig að opna
faðm þinn fyrir elskulegri Möggu
okkar og taka vel á móti henni eins
og hún á skilið.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Helga, Maggi, Helena,
Atli, Doddi, Hugrún og börn, ég
vona að Guð styrki ykkur í sorg
ykkar.
Veri elsku Magga mín kært
kvödd og megi hún hvíla í friði.
Þín systir
Anna og Þórir.
MARGRÉT
GUÐLAUG
MARGEIRSDÓTTIR
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is