Morgunblaðið - 07.11.2005, Side 28

28 MÁNUDAGUR 7. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kári Páll Frið-riksson fæddist
í Þýskalandi 30.
október 1931. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
hinn 31. október
síðastliðinn. Hann
átti sjö systkini og
eru fjögur þeirra á
lífi.
Hinn 30. október
1956 kvæntist Kári
Sigrúnu Guðdísi
Halldórsdóttur, f.
20. febrúar 1931.
Þau eignuðust þrjú börn. Þau
eru: 1) Drengur, f. 12. feb. 1957,
d. 14. feb. 1957. 2)
Friðrik, f. 5. feb.
1959, símsmiða-
meistari, d. 10. maí
1987. 3) Áslaug
Lilja, f. 28. ág. 1972,
flugfreyja, maki Al-
bert I. Ingimundar-
son.
Kári starfaði sem
pípulagningameist-
ari í yfir 30 ár og
síðan sem húsvörð-
ur hjá Pósti og síma
á Múlastöð.
Útför Kára verð-
ur gerð frá Seljakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi minn. Takk fyrir
allt. Þú vildir allt fyrir mig gera,
og við náðum svo vel saman. Ég
fékk rólegheitin og þolinmæðina
frá þér en í smækkaðri mynd því
þetta voru þær tvær dyggðir sem
prýddu þig hvað mest, og það eru
fáir sem hafa fengið stærri
skammt af þolinmæði en þú. Þú
varst kletturinn minn sem ég gat
alltaf treyst á, ég sagði þér það
kannski ekki oft, en ég held þú
hafir vitað það hversu vænt mér
þótti um þig. Þetta var eitt af því
sem ekki þurfti að ræða, þú varst
ekki maður margra orða, en það er
ég svo sem ekki heldur.
Það var gott að vera í kringum
þig, þú hafðir góða nálgun og börn
fundu það og þau hændust að þér.
Ég á frænda sem segist alltaf
muna eftir þér fyrir það, að þú
heilsaðir honum og hinum krökk-
unum og gafst þér tíma til að
spjalla við þau þegar þú komst í
heimsókn með mömmu í sveitina
til afa og ömmu.
Það voru rúm 13 ár á milli okkar
systkinanna, við vorum má segja
tvö einbirni, og uppeldið eftir því,
allt látið eftir okkur, eins og efni
og aðstæður leyfðu. Nú þegar ég
hugsa til baka man ég t.d. ekki eft-
ir að þú hafir nokkurn tíma sagt
nei við mig, það voru frekar not-
aðar aðrar aðferðir, málið (hvað
svo sem það var) var látið fjara út
eða beint í annan farveg. Mesta
furða hvað ræst hefur úr manni, en
það er náttúrlega ekki alveg hlut-
laust mat.
Þitt hlutskipti var að verða veik-
ur síðustu árin þín, en alla tíð hafð-
ir þú verið heilsuhraustur. Þú
varst samt svo sterkur og varst
ekkert að barma þér, en nú hefur
þú fengið hvíldina sem var orðin
kærkomin fyrir þig. Mamma stóð
við hlið þér alla tíð og vék ekki frá
þér síðustu mánuðina. Ég held þú
hafir ekki þakkað henni fyrir en ég
geri það fyrir þig.
Elsku pabbi, ég á svo margar
góðar minningar um þig og þær
ætla ég að varðveita vel. Það er
komið að leiðarlokum nú, en við
munum hittast á ný og ég veit að
brói tók á móti þér.
Megi guð og englarnir geyma
þig og hafðu þökk fyrir allt.
Þín dóttir,
Áslaug.
Kári hennar Siggu frænku. Ég
man fyrst eftir honum þegar hann
var að kenna okkur að segja nef-
tóbak á þýsku og Sigga sagði að
nafnið hans væri líka nafnið á vind-
inum og mér fannst það verulega
flott. Hann kom frá Þýskalandi til
Íslands eftir seinni heimsstyrjöld-
ina til að vinna eins og svo margir
á þeim tíma.
Kári var bara unglingur meðan á
stríðinu stóð og ég spurði ömmu
Áslaugu einu sinni hvort hann
hefði einhvern tíma talað við hana
um þessa tíma í Þýskalandi og hún
sagði mér að aðeins einu sinni
hefði hann sagt henni frá atviki
sem henti hann eftir eina loftárás-
ina, en hann var í liði sem tók til
eftir loftárásirnar þar sem hann
bjó. Þá kom hann að stúlku sem
var klemmd upp að vegg af stóru
steypuveggbroti, hann talaði við
hana en svo leið hún út af og var
dáin. Hann sá síðan að veggbrotið
hafði klippt hana í sundur í miðju.
Maður getur ekki sett sig í spor
fólks sem upplifir hörmungar eins
og þessar, þær hljóta að marka
unga sál til lífstíðar.
Mér fannst hann mjög svo ljúfur
maður og hæglátur, feiminn, eins
og utan við sig stundum, tranaði
sér aldrei fram. Alltaf stutt í bros-
ið, það lýsti upp andlitið og hann
var okkur krökkunum góður. Mér
hefur alltaf fundist hann falla full-
komlega inn í okkar háværu fjöl-
skyldu og hann alltaf vel til í að
sprella með þegar verið er að gant-
ast og gera grín.
Kári og Sigga misstu son ný-
fæddan og annan son sinn, Friðrik,
þegar hann var innan við þrítugt
svo að þau hafa sannarlega kynnst
sorginni sem fylgir missi á ástvini.
En þau eignuðust líka Áslaugu og
hún hefur verið sólargeislinn
þeirra og stolt.
Þetta eru fátækleg orð til að
minnast Kára en þau eru sögð af
væntumþykju og virðingu fyrir
góðum manni sem ég ólst upp með
að væri Kári hennar Siggu frænku.
Þau hafa lifað saman súrt og sætt
og varla get ég hugsað um annað
án þess að hugsa um hitt um leið.
Ég vil senda þeim Siggu, Ás-
laugu og Albert mínar innilegustu
samúðarkveðjur og bið Guð að
varðveita ykkur.
Ásrún Helga Guðmundsdóttir.
Jæja, Kári, þá ert þú farinn að
sofa þínum fína svefni og þig
dreymir kannski þegar ég kom í
heimsókn og við fórum í Húsdýra-
og fjölskyldugarðinn þegar ég
missti veskið mitt þar sem selirnir
voru. Já, okkur brá smá. Svo líka,
þegar þú varst við Múlastöð þegar
ég var níu ára þegar ég sagði að þú
snerir sígarettuni öfugt í munn-
inum, það var svo vandræðalegt.
Og það er alls ekki hægt að
gleyma þegar ég kom til ykkar á
milli mela og í garðinn þegar þú
vart að vökva kartöflugarðinn, á
meðan var ég í hengirúminu sem
þú varst með.
En það er svo skrítið að það er
svo langt síðan við hittumst en ég
man ennþá eftir röddinni þinni,
hvað hún var skemmtileg, ójá, ég
man hana svo vel. En því miður
varst svo veikur á þessu ári og ég
gat ekki séð þig þó að mig langaði,
en núna þarftu ekki lengur að vera
veikur heldur að hvíla þig í mjúku
áhyggjulausu rúmi.
Góða nótt Kári og skilaðu kveðju
til Halldórs.
Sigurður Óskar Óskarsson,
Krossi.
KÁRI PÁLL
FRIÐRIKSSON
Við Inga frænka
kynntumst náið þegar
við bjuggum saman
heima hjá pabba og mömmu og þar
skapaðist djúp vinátta, þvert á rúm-
lega sjötíu ára aldursbil. Ég fann
aldrei fyrir þessum aldursmun í
samskiptum okkar. Hún kom alltaf
fram við mig sem jafningja og við
ræddum allt milli himins og jarðar.
Hún fylgdist vel með þjóðmálunum
og hafði mikla ánægju af hvers kyns
nýjungum. Eitt sinn eldaði ég
mexíkanskan mat fyrir fjölskylduna
og bauð Ingu að elda eitthvað annað
fyrir hana, en hún hélt nú ekki. Eft-
ir það var mexíkanskur matur í sér-
stöku uppáhaldi hjá henni og var,
þvert ofan í áhyggjur mínar, aldrei
of sterkur.
Ég held að grunnurinn að vináttu
okkar Ingu hafi verið lagður þegar
ég fór í Hússtjórnarskólann á Hall-
ormsstað. Inga talaði oft um það hve
stolt hún hafði verið og líklega var
það af tveimur ástæðum. Annars
vegar deildum við Inga áhuga á mat.
Hins vegar tel ég að hún hafi séð
þetta nám sem tilraun til að við-
halda kvenlegri verkþekkingu, en
hún taldi mikla hættu á að sú þekk-
ing hyrfi úr samfélaginu.
Inga hafði sterka sjálfsvirðingu
og lagði ávallt áherslu á að líta vel
út. Ég man eitt sinn þegar við,
mamma, Dóra og Inga frænka, vor-
um á Skerðingsstöðum, að mig
minnir 1988. Inga sat í stofunni og
bar á sig krem. Þegar hún varð þess
vör að ég var að horfa á hana,
kenndi hún mér hvernig á að
strjúka andlitið til að forðast hrukk-
ur. Seinna átti hún mörg slík heil-
ræði sem hún veitti mér þar sem ég
plokkaði hana og snyrti þegar hún
var hætt að geta gert það sjálf.
Inga lifði óvenjulegu lífi fyrir
konu af hennar kynslóð. Hún giftist
aldrei og vann úti mestan hluta
starfsævinnar. Eins og allir gekk
hún gegnum ýmsa erfiðleika en yf-
irvann þá af viljastyrk og lífslöngun.
Hún sagði mér oft frá því þegar
hún, rétt um tvítugt, lá á Landsspít-
alanum í þrjú ár með berkla í baki.
Sögurnar fjölluðu iðulega um það
hvernig hún fann leiðir til að lesa á
bakinu eða plokka augnbrýnnar á
starfsstúlkunum en hún minntist
aldrei á að þetta hefði verið erfiður
og einmanalegur tími.
Inga mín var ekki fyrir það að
INGIBJÖRG
KRISTJÁNSDÓTTIR
✝ Ingibjörg Krist-jánsdóttir bók-
ari fæddist á Skerð-
ingsstöðum í
Reykhólasveit 8.
maí 1908. Hún lést á
elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund 14.
október síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Bústaða-
kirkju 24. október.
flagga skoðunum sín-
um en þær læddust
samt fram í um-
ræðum. Hún hafði
ríka réttlætiskennd og
samkennd með öðru
fólki. Eitt sinn spurði
ég hana um viðhorf
hennar til samkyn-
hneigðra. Þá stóð ekki
á svarinu: Hún hafði
alltaf vorkennt þeim
vegna þeirra fordóma
sem þeir yrðu fyrir og
yllu því að þeir fengju
ekki að njóta þess
sama og aðrir. Þá var hún hrifin af
því hvernig kynjaskipting á vinnu-
markaði er að breytast og sagði mér
oft heilluð að strákarnir á deildinni
væru ekkert síðri gangastúlkur en
stelpurnar, enda ætti jafnréttið að
ganga báða vegu.
Mig langar til að þakka starfsfólk-
inu á Grund fyrir umsjána með Ingu
frænku og hlýlegheit í minn garð á
erfiðum stundum. Dóru, Agnesi,
Kristjáni og fjölskyldu votta ég
samúð mína.
Þóra Kristín Þórsdóttir.
Eftir fyrstu kynnum mínum af
Ingu eða Ingu frænku eins og ég
var vanur að kalla hana man ég ekki
en þau hafa sennilega verið þegar
ég heimsótti þær systur Ingu og
Dóru í Akurgerðið með mömmu eins
og við gerðum reglulega meðan þær
bjuggu þar. Í Akurgerðinu fékk
maður alltaf hlýjar móttökur og iðu-
lega var maður sendur út í bakarí
eftir jólaköku eða öðru góðgæti. Síð-
an var sopið á kóki eða appelsíni úr
glerflösku með lakkrísröri en það
góðgæti virtist alltaf vera til á þeim
bænum.
Ingu kynntist ég svo betur eftir
að ég fór að fara í sveit norður í land
á Hróarsstaði til Agnesar Þórunnar
en þangað komu þær systur og
dvöldu á hverju sumri eins og ég.
Þar kynntist ég Ingu sem vini en
ekki gamalli frænku þrátt fyrir 77
ára aldursmun.
Inga var ung í anda og varð aldrei
gamalmenni þótt hún hafi lifað nær
heila öld. Hún fylgdist alltaf með
öllu og öllum í kringum sig fram á
síðasta dag og ekki síður unga fólk-
inu í ættinni og lét sig margt varða
sem gekk á í þjóðfélaginu. Hún hafði
gaman af að heyra frá ferðalögum
mínum til útlanda sem hafa verið
nokkuð mörg upp á síðkastið. Eftir
hverja ferð vissi Inga upp á hár
hvar ég hafði verið og vissi oft meir
um landfræðilega legu staðanna en
ég og tjáði mér um leið að hún hefði
alltaf haft gaman af landafræði.
Um nírætt og hálfblind keypti
Inga sér nýtt myndbandstæki til
þess að geta tekið upp úr sjónvarp-
inu og var ég fenginn til þess að
kenna henni á það. Það gekk furðu-
vel og með undraverðum hætti tókst
henni að komast upp á lag með tæk-
ið og virtist sem aldur og sjónleysi
færi lönd og leið. Sumar mæður vina
minna á besta aldri og með fulla
sjón hafa verið lengur að læra á
tækjakost heimilisins ef það hefur
tekist á annað borð.
Inga var mjög andlega sinnuð og
skyggn og hafði ég sérstakt lag á
því að láta hana opna sig um þau
mál og gátum við setið löngum
stundum og rætt um dulræn mál-
efni.
Aldrei hef ég kynnst jafn sann-
kristinni manneskju og Ingu og
aldrei var efi í hennar huga um til-
vist skaparans. Inga varð 97 ára og
lifði því rúmlega eina mannsævi.
Síðustu mánuðina langaði hana að fá
að fara og undraðist hún langlífi sitt.
Við lifum og við deyjum og nú hefur
hún Inga afasystir mín lokið þessari
jarðvist. Ég kynntist aldrei Sigurði
afa mínum sem dó áður en ég fædd-
ist. Ég hrósa því happi yfir að hafa
fengið að kynnast eftirlifandi systk-
inum hans og þar á meðal Ingu.
Þeim kynnum hefði ég ekki viljað
missa af.
Grímur Jón Sigurðsson.
ERLINGUR YNGVI SVEINSSON
Duevej 40,
Kaupmannahöfn,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
miðvikudaginn 9. nóvember kl. 13.00.
Hulda Runólfsdóttir,
Hjálmar Sveinsson, Ósk Vilhjálmsdóttir,
Ólafur Sveinsson, Silke Engel,
Magnús Ólafsson,
Hulda Ragnhildur Hjálmarsdóttir,
Vilhjálmur Yngvi Hjálmarsson,
Jóhann Ólafsson Engel.
Innilegar þakkir færum við þeim er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegs
föður okkar,
KARVELS ÖGMUNDSSONAR
Bjargi,
Ytri-Njarðvík
Einnig þökkum við öllum þeim sem sýndu
minningu hans virðingu með nærveru sinni við
kveðjuathöfn og útför.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Garðvangi fyrir einstaka umhyggju, hlýju
og vináttu.
Fyrir hönd aðstandenda.
María Karvelsdóttir,
Guðlaug Svanfríður Karvelsdóttir,
Þórunn Karvelsdóttir,
Ögmundur Karvelsson, Sigurlína Björgvinsdóttir,
Sólveig Karvelsdóttir, Sigurður Pálsson,
Eggert Karvelsson, Sædís Hlöðversdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um,
fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minn-
ingargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda
hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar