Morgunblaðið - 25.11.2005, Blaðsíða 90

90 Jólablað Morgunblaðsins 2005
Í HÚSI einu í Ásahverfi í
Garðabæ er orðið æði jóla-
legt um að litast. Búið að
setja upp í stofunni jóla-
gardínu með 24 jóla-
sveinum svo ekkert
er aðventunni að
vanbúnaði að ganga
í bæinn.
Það er frú Sigríður
Harðardóttir, eða Sigga
Harðar eins og hún er
venjulega kölluð, sem
ræður ríkjum í því jó-
laumhverfi sem gardínan
skapar og heilmikið af
heimagerðu jólaskrauti
og jólahandavinnu sem
hún hefur í áranna rás búið til af
annáluðum myndarskap.
„Ég var þrjár vikur að sauma jóla-
gardínuna, munstrið er talið út og
saumað í hör með bómullargarni.
Hún var saumuð fyrir glugga í húsi
sem ég átti í Grafarvoginum, en
þangað flutti ég ásamt fyrri eig-
inmanni mínum sem nú er látinn. En
svo vel vildi til að þegar ég flutti
hingað eftir að hafa gift mig á ný fyr-
ir þremur árum þá passaði gardínan
svona líka vel hér, hún eiginlega nýt-
ur sín betur hér en á gamla staðn-
um,“ segir Sigga þegar hún er spurð
hve langan tíma hafi tekið að búa til
svona stórfenglegan jólagrip.
Þykir vænst um jólagardínuna
„Mér þykir vænst um jólagard-
ínuna af öllu því jólaskrauti sem ég
hef unnið,“ bætir hún við.
„Aðstæður mínar voru erfiðar
þegar ég saumaði gardínuna og
kannski þess vegna er hún mér svo
nákomin. Ég saumaði jólasveinana
alla meðan fyrri maðurinn minn lá
banaleguna, hann dó úr krabbameini
í febrúar árið 2000 og það var mér
hugsvölun að sauma milli þess sem
ég annaðist hann, það kyrrir
hugann að hafa eitthvað á
milli handanna þegar erfitt
er,“ segir Sigga.
Hún var ekki illa
undirbúin að annast
sjúkan eiginmann
sinn, hún er sjúkra-
liði og starfar nú
sem flokksstjóri á þjón-
ustu- og velferðarsviði hjá
Heimaþjónustu Reykja-
víkurborgar.
„Ég útskrifaðist sem
sjúkraliði á Akureyri árið
1974 en fór svo
til starfa á Ísa-
firði og þar
hitti ég manninn minn
fyrri. Ég var raunar
ekki alveg ókunnug
þar í bæ, ég hafði
verið þar í hús-
mæðranámi 17
ára. Ég hefði þó
haft meira gagn
af því námi ef ég
hefði verið eldri
og reyndari, bætir
hún við.
Það er ekki að sjá
að Sigríði skorti neitt
upp á kunnáttu í
handavinnugerð. Hún
sýnir blaðamanni for-
kunnarfögur marglit
bómullarteppi sem hún
prjónar fyrir nýja ætt-
ingja.
Prjónar teppi fyrir
nýja ættingja
„Ég prjóna jafnan teppi fyrir elsta
barnið í hverri fjölskyldu og svo eiga
þau yngri að erfa teppið en það hef-
ur nú komið fyrir að ég hef verið
beðin að prjóna nýtt teppi fyrir
næsta barn, þá langar foreldrana til
að teppið fylgi börn-
unum að heiman þegar
þar að kemur.“
En erindið til Sigríð-
ar er að fá að skoða jóla-
stykkin hennar öll. Fyrst
sýnir hún mér margar kross-
saumsmyndir af aðskilj-
anlegum jólasveinum og
englum og fleiru í þeim
dúr.
„Mér finnst mjög
skemmtilegt að vinna úr filti, ég hef
gert marga jólasveina til þess að
festa á gardínur, ég var dugleg við
þetta á Ísafirði,“ segir hún og tekur
lok af marglitu boxi sem inniheldur
mikinn grúa af filtjólasveinum í
bland við jólaklukkur og ísaumaðar
jólamyndir.
Hún kveðst lítið hafa saumað fyrst
eftir að hún missti manninn sinn.
„En nú er ég farin að vinna handa-
vinnu á ný, enda eru erfiðleikarnir
að baki og mér líður mjög vel.
Er núna að hekla jólapottaleppa
Núna er ég að hekla pottaleppa
með jólamyndum,“ segir hún og sýn-
ir mér marglita pottaleppa.
„Ég hef gefið mikið af handavinnu
í áranna rás. Ég vann svo mikið í
höndunum meðan ég bjó á Ísafirði.
Það er unnin miklu meiri handa-
vinna úti á landi. Þar ganga snið og
munstur á milli heimila og konur
keppast við að sauma og prjóna.“
Sigríður er alin upp á Dalvík og á
tvo bræður og eina systur þar.
„Mamma og pabbi búa enn á
æskuheimili mínu á Dalvík og
mamma er enn að vinna í höndunum
og pabbi er líka mjög laghentur og
er laginn við járnsmíðar enda bif-
vélavirki. Mamma saumaði öll föt á
okkur systkinin lengi vel, ég fékk
fyrst keypt föt þegar ég fermdist,“
segir Sigga.
Hún segist þó ekki vera mikið í
fatasaumi sjálf. En margt gerir hún í
höndunum fyrir barnabörnin sín sex
og barnabörn eiginmannsins sem
eru þrjú. Sigríður á einn dreng sem
er nýlega fluttur að heiman og tvö
stjúpbörn af fyrra hjónabandi en
Jón Sigurgeirsson maður hennar á
tvo syni.
Er tíður gestur í
handavinnubúðum
Hún kveðst vera tíður gestur í
hannyrðabúðum, einkum í búð nokk-
urri í Hafnarfirði, en lítið kaupa af
handavinnublöðum, fær þó margt
lánað til að gera eftir.
Sigríður og Jón eru á leið til Kan-
aríeyja.
„Ég ætla að taka með mér garn og
hekla pottaleppa þar í sólinni,“ segir
hún og brosir. Strax og hún kemur
heim í lok nóvember ætlar hún að
setja allt það skraut upp sem enn er
í kössum í geymslunni.
„Ég tek niður næstum allar
myndir af veggjum sem eru þar
vanalega og set upp jólamyndir í
staðinn, allt er skreytt, meira að
segja baðherbergið og þvotta-
herbergið,“ segir Sigga.
„Ég er enn svo mikið jólabarn,“
bætir hún við og hlær.“
Jólaostakaka Sigríðar
Hafrasúkkulaðikex einn pakki
nokkrar makkarónukökur
3 dl rjómi eða jurtarjómi (sá
danski)
2 dósir af vanilluskyri.is
tæplega ein krukka af hindberja-
eða sólberjasultu frá Den Gamle
Fabrik
Ég myl kexið með töfrasprota og læt
það í fallegt mót. Þá myl ég makkarón-
ukökurnar og strái þeim yfir kexið.
Síðan þeyti ég rjómann og læt skyrið
út í hann vel þeyttan og hræri vel sam-
an. Læt þetta yfir mulninginn. Síðan
smyr ég sultunni ofan á og ostakakan
er tilbúin. Húm er mjög góð að mínu
mati.
Jólasveinagardínan glæsilega
Jólagardínan skartar 24 jólasveinum, Sigríður var 3 vikur að sauma þessa gardínu sem er í miklu uppáhaldi hjá henni.
Ekki vantar heldur jóladagatal á
heimili Sigríðar og Jóns í Garðabæ.
Ljósmynd/Jón Sigurgeirsson
Sigríður Harðardóttir situr gjarnan
við handavinnu á morgnana, nú eru
það pottaleppar sem hún heklar.
Postulínið málaði kona á Ísafirði en jólaborðið skreytti Sigríður fyrir saumaklúbbinn sinn í fyrra.
Sumir eru myndarlegri en aðrir. Þannig
hugsaði Guðrún Guðlaugsdóttir er hún
heimsótti Sigríði Harðardóttur sem er
annáluð hannyrðakona og mikið jólabarn.
Glæsilegur jóla-
sveinn af útlendum
ættum, saumaður úr
filti af Siggu Harðar.
Jólapottalepparnir
eru í ýmsum litum
og með ýmiskonar
myndum á.