Fréttablaðið - 25.10.2003, Qupperneq 20

Já, þetta er einhver nostalgíu-hyggja hjá þeim þarna í
NASA. Þeir hafa verið að draga
fram á sjónarsviðið fornfrægar
hljómsveitir á borð við Brimkló
og þetta virðist vera að virka
betur en margt annað. Nú er
röðin komin að okkur. Þeir eru
að leita að góðum danshljóm-
sveitum“ segir Stefán Hjörleifs-
son, yngsti meðlimur „ellismell-
anna“ í Bítlavinafélaginu, og
hann virðist vera forviða vegna
tilstandsins.
Hljómsveitin mun sem sagt
leika fyrir dansi á NASA í kvöld
og er að koma fram í fyrsta
skipti opinberlega í hartnær 15
ár en hún var upp á sitt besta á
árunum 1986 til 1989. Höfuð-
stöðvar Bítlavinafélagsins voru
á veitingastaðnum Gauki á
Stöng og eiga margir minningar
þaðan af stanslausu stuði og
dansi uppi á borðum. Stefán seg-
ir að þó þetta sé fyrsti opinberi
dansleikurinn sem þeir leiki á
eftir allan þennan tíma hefur
hljómsveitin komið saman nán-
ast árlega til að spila við sérstök
tækifæri og í lokuðum sam-
kvæmum. „Þannig var það til
dæmis þegar við tókum upp
þráðinn á nýjan leik og lékum í
Stykkishólmi, þá var það í
tengslum við mann sem var að
koma til landsins eftir áralanga
veru erlendis. Hann taldi sig
geta gengið að Bítlavinafélaginu
og það stóð ekkert í vegi fyrir
því. Og við erum til þess að gera
nýlega komnir frá London þar
sem við vorum að spila á árs-
hátíð Skandinavíska fyrirtækis-
ins Point – sem er svona posa-
fyrirtæki. Þetta er 200 manna
fyrirtæki, þar af átta Íslending-
ar en þeim var gert að finna eina
hljómsveit og Svíarnir í hópnum
aðra.“
Af stakri hógværð neitar Stef-
án því að framlag Íslands hafi
verið betra, hið sænska cover-
lagaband sem þarna mætti var
fínt. En nú eru þeir sem sagt
mættir fyrir almenningssjónir á
nýjan leik, samanlagt um 50
kílóum þyngri og þeim mun flott-
ari. Trymbillinn Rafn Jónsson er
fjarri góðu gamni en hann hefur
átt við erfið veikindi að stríða. Í
hans stað kemur Jóhann Hjör-
leifsson. Aðrir í hljómsveitinni
eru þeir sömu: sjarmatröllið
Eyjólfur Kristjánsson, Jón Ólafs-
son „alltaf hress“, bassaleikarinn
Haraldur Þorsteinsson og Stefán
Hjörleifsson. ■
■ Maður að mínu skapi
20 25. október 2003 LAUGARDAGUR
Ég á þær margar hetjurnar. Einer Sir Edmund Hillary sem
vann sér það til frægðar að vera
fyrstur manna á tind Everest-fjall.
Hann dýrkaði ég og dáði alla mína
barnæsku og fram eftir aldri enda
tengist hann áhugamáli mínu sem
er fjalla- og jöklaganga – öllu því
sem tengist háfjallaferðum. En þó
hlýt ég að setja Charlie Chaplin í 1.
sæti,“ segir Siggi Sigurjóns, leikari
og leikstjóri, um þann mann sem
hann hefur helst í hávegum. Áhugi
hans á Chaplin vaknaði á sérkenni-
legan hátt.
Fyrirmynd og hugmyndabanki
„Sem ungur drengur sá ég ein-
hverjar svarthvítar myndir með
Charlie Chaplin í Öldutúnsskóla í
Hafnarfirði. Mér fannst þær mátu-
lega skemmtilegar en svo gerist
það að ég tólf ára gamall var að
flækjast við öskuhaugana sem þá
voru við Hvaleyrarvatn. Þar fann
ég fullan pappakassa af því sem
reyndist óinnbundin ævisaga
Chaplin. Eitthvert bókaforlag hafði
hent þessu frá sér einhverra hluta
vegna. Ég hafði þetta með mér
heim og þrettán ára gamall las ég
þessa ævisögu. Þá heillaðist ég að
hans lífshlaupi og lífsstarfi.“
Upp úr þessu fór Siggi Sigur-
jóns að horfa á myndir Chaplin í
öðru ljósi og lærði að njóta listar-
innar. „Mörgum árum síðar gerðist
ég leikari og þá reyndist Chaplin
óbeint fyrirmynd og hugmynda-
banki til að sækja í enda fremstur
meðal jafningja, og miklu meira til,
í leiklistinni og í kvikmyndum.“
Gullæðið er uppáhalds kvik-
mynd Sigga, sem hann segir frá-
bærlega grátbroslega og vel gerða
í alla staði. Nokkuð sem reyndar
má segja um flestar hans myndir.
Á dágott Chaplin-safn
Siggi Sigurjóns dregur enga dul
á að Chaplin hafi sannarlega breytt
lífi hans. Og svo bætist það við að
hann hefur komið sér upp tóm-
stundagamni, söfnunaráráttu sem
felst í að safna öllu sem tengist
Chaplin. Hann á orðið dágott safn
vídeómynda, veggspjöld, styttur
og hvaðeina, jafnvel sleikibrjóst-
sykur. „Jájá, þetta er orðið dágott
safn. Kannski má aðskilja þetta:
söfnunaráráttuna og aðdáun mína á
list Chaplin,“ segir Siggi sem telur
bókarræfilinn sem hann fann á
haugunum líklega merkasta grip-
inn í safninu enda upphaf alls.
„Næsta sem ég hef komist Chaplin
er þegar ég hitti dóttur hans en hún
kom til Íslands fyrir nokkrum
árum. Viktoría Chaplin. Hún var
með smá sýningu í Þjóðleikhúsinu.
Ég gerði mér ferð á staðinn, nýtti
mér samböndin og fékk áritað
plakat af pabba hennar. Og þá
fannst mér hringnum lokað án þess
að ég sé endilega hættur að safna.
Þetta kemur svona í gusum. Ég á
eftir að finna safninu veglegan stað
á heimili mínu en það er í kössum
hist og her.“
Söfnunaráráttan Sigga hefur
spurst út og vinir hans gauka að
honum einu og öðru tengdu nafni
Charlie Chaplin rekist þeir á slíkt á
ferðum sínum í útlandinu. „Já, það
er einn ótvíræður kostur söfnunar-
áráttunnar. Maður fylgir oft óbeint
með í ferðalaginu því sjái menn
eitthvað tengt Chaplin, servíettur,
teskeiðar og póstkort, hugsa þeir
hlýlega til Sigga Sigurjóns. Maður
fær þannig að fara með í ýmsa
túra, alveg óvart.“
jakob@frettabladid.is
Bítlavinafélagið kemur saman í fyrsta skipti opinberlega í hartnær 15 ár.
50 kílóum þyngri
og þeim mun flottari
SIGGI SIGURJÓNS OG CHARLIE CHAPLIN
Siggi Sigurjónsson er mikill aðdáandi Charlie Chaplin og safnar munum tengdum honum
í gríð og erg. Næsta sem hann hefur komist hetjunni er að hitta dóttur Chaplins og fá
áritað veggspjald hjá henni.
BÍTLAVINAFÉLAGIÐ
Þessi fornfræga hljómsveit er ein margra sem er með „comeback“ og nostalgían blómstr-
ar sem aldrei fyrr á NASA í kvöld.
Fann hetjuna
sína á haugunum
Sigurður Sigurjónsson, leikari og leikstjóri, er einlægur aðdáandi
Charlie Chaplin og safnar ákaft munum sem tengjast
þessum meistara þöglu myndanna.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/V
IL
H
EL
M