Fréttablaðið - 08.04.2004, Blaðsíða 32

24 8. apríl 2003 FIMMTUDAGUR
Með Avis kemst þú lengra
Pantaðu AVIS bílinn áður en þú
leggur af stað – Það borgar sig
Hringdu til AVIS í síma 591-4000
Innifalið í verði er ótakmarkaður akstur, trygging, vsk. og
flugvallargjald. (Verð miðast við lágmarksleigu 7 daga).
Ekkert bókunargjald - Gildir til 31. mars 2005.
Verð háð breytingu á gengi.
Kaupmannahöfn kr. 3.600,- á dag m.v. A flokk
Billund kr. 3.500,- á dag m.v. A flokk
Árósar kr. 3.500,- á dag m.v. A flokk
www.avis.is
Við
gerum
betur
Danmörk
AVIS Knarrarvogi 2 - 104 Reykjavík - Sími 591 4000 Fax 591 4040 - Netfang avis@avis.is
Munið Visa
afsláttinn
Síðasta kvöldmáltíðin er sterk í hugum kristinna manna og í dag, á skírdag, minnumst við þessarar dramatísku
kvöldstundar í lífi Jesú Krists. Af þessu tilefni fór Fréttablaðið á stúfana og spurði nokkra þjóðþekkta Íslend-
inga hvernig þeir myndu kjósa að hafa sína síðustu kvöldmáltíð ef hana bæri að.
Hvernig yrði síðasta
kvöldmáltíðin þeirra?
ARNAR JENSSON
Tekur ekki annað í mál en að hafa konuna
og börnin við máltíðina.
Arnar Jensson, aðstoðar-
yfirlögregluþjónn
Við borð-
stofuborðið
heima
Fyrir það fyrsta yrði ég að bjóðakonunni minni, sem ég ætla að
reyna að hafa hjá mér fram á
hinstu stundu. Svo ekki sé minnst
á börnin. Þetta er fjölskylda mín
og í þeirra félagsskap myndi ég
vilja snæða mína síðustu kvöld-
máltíð. Ég tek einfaldlega ekki
annað í mál. Þessi síðasta máltíð
yrði þá með einföldu sniði, alveg
eins og ég kýs að hafa lífið. Í þess-
um töluðu orðum stend ég við
borðstofuborðið heima hjá mér.
Þar held ég einmitt að ákjósanlegt
yrði að raða kræsingunum á borð.
Í matinn vildi ég hafa grillaðar
bláberjamarineraðar gæsabring-
ur með brúnuðum kartöflum og
öllum öðrum tilfallandi græjum.
Forrétturinn væri með öllu óþarf-
ur. Ég og mitt fólk myndum ein-
faldlega bara vaða beint í gæsina
og gæta þess að hafa nóg til af öllu
til alls.“ ■
GUÐRÚN EVA MÍNERVUDÓTTIR
Myndi gæða sér á gúmmíkjötfarsbollum á
miðjum steypuklumpi.
Guðrún Eva Mínervu-
dóttir, rithöfundur
Myndi kyssa
Gussa gamla
Ég gæli við tvær útfærslur áþeirri máltíð. Annars vegar
myndi ég velja kirkjugólfið á
Kirkjubæjarklaustri, aldagamla
stuðlabergsmyndun sem lítur út
eins og eldgamalt kirkjugólf. Það
gengur upp úr miðju túni stutt frá
Kirkjubæjarklaustri og er afar
fallegt. Að sjálfsögðu myndi ég
velja gott veður og glampandi sól
yfir miðju stuðlaberginu, en samt
væri svell á síkjunum í kring og
norðurljós, þannig að hægt yrði að
fara á skauta. Þetta yrði stutt og
laggóð máltíð, á borðum yrði jap-
anskur hrár lax með skærbleikum
engifer og rauðvíni, vegna þess að
það er miklu betra en hvítvín. Fé-
lagsskapurinn á kirkjugólfinu
yrði rómantískur, en ég sæti til
borðs með Gussa sjálfum, eða ein-
faldlega Guði. Við þetta tækifæri
fengi ég að sjá geislabauginn hans
og myndi ég um leið sýna geisla-
bauginn minn, rétt áður en við
kysstumst undurblítt. Seinni hug-
mynd mín er að setja saman mál-
tíð uppi á steypuklumpi á Kára-
hnúkavirkjun. Þar mætti hins
vegar alveg vera rok og rigning,
jafnvel slydda ef út í það er farið.
Maturinn á steypuklumpinum
yrði samsetning á gúmmíkjötfars-
bollum úr mötuneytinu og Royal-
súkkulaðibúðingur í eftirrétt. Fé-
lagsskapur þeirrar máltíðar væri
af alþjóðlegum toga, eða einfald-
lega allir þeir sem vinna við virkj-
unina.“ ■
STEINGRÍMUR J. SIGFÚSSON
Myndi bjóða upp á staðgóðan þjóðlegan
íslenskan mat, harðfisk, hákarl og hangiket.
Steingrímur J. Sigfússon,
alþingismaður
Gleðskapur
á hálendinu
Ég yrði nú eflaust manna síðasturtil að setja upp kvöldmáltíð í trú-
arlegum eða páskalegum skilningi.
Þó myndi ég kalla til góða vini og
kveðja með virktum, ætti ég að setj-
ast við borð ásamt fleirum til að
snæða hinsta sinni. Ég myndi hafa
að uppistöðu til staðgóðan þjóðlegan
íslenskan mat, harðfisk, hákarl og
hangiket og flera slíkt góðmeti á því
borði. Í mínu síðasta boði yrði sam-
bland af nýjum og gömlum vinum,
samherjum og samstarfsmönnum
mínum úr minni núverandi tilveru í
stjórnmálum; skólasystkini, félagar
úr íþróttum, gamlir vinir af heima-
slóðum og slatti erlendra vina; ber
þar fremstan að nefna Högna Hoy-
dal, stjórmálamann frá Færeyjum,
skiptinema frá öðrum heimshorn-
um og síðast en ekki síst, fjölskyldu
mína frá Eyjaálfu, Nýja-Sjálandi og
Ástralíu. Þá yrði borðhaldið síður en
svo hátíðlegt. Ég myndi sjá til þess
að þetta yrði óþvingaður gleðskap-
ur, þarna yrðu sögur sagðar, hlegið
mikið og myndu menn gera óspart
að gamni sínu. Máltíðina myndi ég
setja upp úti í náttúrunni, með
fallegu útsýni. Mér væri skapi næst
að setja veisluna upp á miðhálend-
inu, en það ferðalag myndu þeir ein-
ir leggja á sig, sem eru raunveru-
legir vinir. Hvort veislan yrði hald-
in norðan heiða eða hér fyrir sunn-
an skal látið ósagt að sinni. Gaman
gæti orðið að setja upp gleðskap í
Ásbyrgi eða jafnvel í sumarbústað-
arlandi fjölskyldunnar í Miðásum í
Gnúpverjarhreppi.
Eða jafnvel í stóru
hlöðunni á Gunnars-
stöðum. Hún hýsir
marga og yrði ákjós-
anlegt skjól ef veður
tæki að versna.“ ■
JÓNA HRÖNN BOLLADÓTTIR
Myndi snæða á æskuslóðum fyrir síðasta
sakramentið.
Jóna Hrönn Bolladóttir,
miðborgarprestur
Myndi fara á
æskuslóðir
Mín síðasta kvöldmáltíð yrðián efa nærri kirkju og þá á
stað sem væri sérlega blessaður.
Ég myndi fara til prestsetursins
að Laufási við Eyjafjörð. Þar er
ég alin upp og finnst staðurinn
yndislegur. Kirkjan sjálf heitir
Laufáskirkja, en þar var ég ekki
einungis fermd heldur líka gift.
Faðir minn var prestur við þessa
kirkju í 25 ár og kirkjan sjálf
skipar stóran sess í huga mér. Í
matinn myndi ég hafa læri og
brúnaðar kartöflur, með rabar-
barasultu. Ég myndi bjóða mann-
inum mínum, börnum og tengda-
dóttur ásamt foreldrum og syst-
kinum. Það væri alveg ljóst að ég
væri kvíðin á þessari stundu og
fyndist gott að geta grátið við svo
margar elskandi axlir, því þrátt
fyrir að ég viti hver taki við á
dánarstundu veit ég ekki hvað
tekur við. Það er einnig mikil-
vægt að eiga ekkert ósagt við sitt
fólk þegar að dánarstundinni er
komið og ef svo væri gæti ég gert
það þarna með fólkinu sem ég
treysti best og veit að elskar mig.
Gjarnan vildi ég svo ganga með
þeim öllum og taka við heilögu
sakramenti í kirkjunni að lokinni
góðri máltíð, en kirkjugarðurinn
er grasi vaxinn og gæti ég vel
hugsað mér að hvíla þar beinin.
Með þessu móti myndi ég kjósa
að búa mig undir dauða minn,
eftir að hafa nært mig á líkama
og sál. Þó held ég að maður eigi
að neyta hverrar kvöldmáltíðar í
ljósi þess að
hún kynni að
vera sú síð-
asta. Ég
vona það
vísu að langt
verði þar til
ég neyti
minnar síð-
ustu kvöld-
máltíðar og
bið ég þess að
þegar sú
stund kemur
verði ég nægi-
lega sterk til
að kveðja með
hugarhreysti,
sem gæfi mínu
fólki styrk til
að lifa áfram.“
■
BUZZ ALDRIN
Maður liðsheildarinnar að mati Freys
Eyjólfssonar.
Maður liðs-
heildarinnar
Geimfarinn Buzz Aldrin er mað-ur að mínu skapi,“ segir Freyr
Eyjólfsson, útvarpsmaður og Geir-
fugl með meiru.
Þann 20. júlí árið 1969 lenti
mannað geimfar á tunglinu. Það var
Neil Armstrong sem steig fyrsta
skrefið sem frægt er orðið en Buzz
Aldrin fylgdi í kjölfarið og varð þar
með annar maður í sögunni til að
stíga fæti á annan hnött en jörðina.
Þess má geta að fyrir tunglferðina
komu þessir frægu félagar til Ís-
lands og spókuðu sig um í kringum
Öskju í geimgöllunum því svæðið
þótti líkjast yfirborði tunglsins.
Freyr hefur talsvert kynnt sér
Buzz Aldin, sem fæddist í Montclair
í New Jersey 20. janúar árið 1930 og
barðist m.a. í Kóreustríðinu áður en
hann hlaut
menntun í
geimferðavís-
indum við Há-
skólann í
Massachusetts.
Árið 1963 var
hann valinn
sem einn fyrsti
g e i m f a r i
Bandaríkjanna
og flaug Apollo
VIII sem flaug í
fyrsta skipti í
k r i n g u m
tunglið, en það
var ferðalagið
með Apollo XI
sem gerði Buzz Aldrin heimsfræg-
an þegar farið lenti á tunglinu.
„Buzz Aldrin er táknmynd
mannsins sem er númer tvö. Sá
sem hlaut silfurpeninginn. Sá
næstbesti. Eða hvað? Hann var
engu minni maður en Armstrong
en maður sem ekki vill eigna sér
einn heiðurinn af því sem margir
hafa unnið saman að. Hann er með-
spilarinn – samvinnan og samvisk-
an,“ segir Freyr. „Aðrir Buzzarar
eru til dæmis Art Garfunkel, Sonny
sem var með Cher, Halli vs. Laddi,
og svo mætti lengi telja. Þeir eru
dæmi um menn sem gera heildina
stærri en samanlagða hluta hennar.
Mikilvægir hlekkir sem trúa á mátt
heildarinnar en ekki einstaklings-
ins. Lengi lifi Buzz og við skulum
rækta Buzzinn í sjálfum okkur!
Lifi liðsheildin!“ segir Freyr að
lokum. ■
■ Maður að mínu skapi
FREYR
EYJÓLFSSON
Hann segir að Buzz
sé ekki minni maður
en Neil Armstrong þó
að sá síðarnefndi hafi
fyrr stigið fæti á
tunglið.
SÍÐASTA
KVÖLDMÁLTÍÐIN
Í hugum flestra hefur
síðasta kvöldmáltíðin þá
ásjónu sem Leonardo da
Vinci skapaði henni í
ódauðlegu málverki
sínu. Jesús situr fyrir
miðju, umkringdur
lærisveinum sínum.
Sérkennilegt má heita
að gestir skuli ekki sitja
beggja megin borðsins.