Fréttablaðið - 12.06.2004, Síða 22

22 12. júní 2004 LAUGARDAGUR
„Mér hefur tekist ótrúlega vel að
gera bara það sem mér finnst
skemmtilegt og koma mér hjá
verkefnum sem ekki hámarka
hamingju mína,“ segir Þorvaldur
Þorsteinsson spurður út í yfirlýs-
ingu hans í sýningarskrá um áætl-
anir og viðfangsefni. „Ég er auð-
vitað ekkert öðruvísi en aðrir
menn að því leyti að ég þarf að
gera fleira en gott þykir, t.d. að
borga reikninga, gera skatt-
skýrslu og sinna öðru daglegu
streði. En þetta er spurning um
viðhorf. Að setja sér sem mark-
mið í lífinu að gera viðfangsefnin
áhugaverð. Það er mesta furða
hvað hægt er að gera hversdags-
leikann áhugaverðan ef maður
bara setur sér það.“
Þorvaldur segir mikilvægt,
eigi þetta að ganga eftir, að líta á
umhverfi sitt sem hráefni og
ákveða að maður sjálfur stjórni
ferðinni. „Ég hef vanið mig á að
það sé ég sem móta minn heim.
Það er undir sjálfum mér komið
hversu lengi ég dvel við leiðinleg
eða sorgleg atvik af því að það er
ég sem ræð. Auðvitað tekst þetta
ekki alltaf en þetta hef ég lært og
þetta notfæri ég mér.“
Hann samsinnir fullyrðingu
blaðamanns um að fæstir velji sér
þessa leið í lífinu og segir alltof
marga böðlast í gegnum lífið.
„Það er til gríðarlega mikið úrval
af neikvæðni og sjálfsvorkunn í
samfélaginu og ég tek svosem
þátt í því líka. En það er sorglegt
þegar maður horfir á gott fólk
verða að atvinnusyrgjurum,“ seg-
ir hann og vitnar til þriðju bókar
sinnar um Blíðfinn þar sem sam-
tíma Íslendingurinn er viðfangs-
efnið, maður sem er fastur í sín-
um vesældómi og vill helst hafa
það þannig.
Beðið fyrir gestum
Þorvaldur situr ekki við orðin
tóm, hann boðar og miðlar já-
kvæðni og geta sýningargestir
meira að segja notið hennar með
þráðbeinum hætti. Í einu verk-
anna gefst fólki kostur á að setjast
í hægindastól, setja fæturna upp á
fótaskemil og láta biðja fyrir sér.
Dagskrá er við stólinn þar sem
fram kemur hvaða einstaklingur,
söfnuður eða trúfélag biður, þá og
þá stundina, og getur fólk valið
sér þá fyrirbiðjendur sem því lík-
ar best.
„Það að setjast í stólinn er yfir-
lýsing um að fólk vilji þiggja að-
stoð. Því gefst færi á að taka sjálft
ákvörðun um að nýta sér þá hjálp
eða góðu strauma sem eru í boði.
Þetta er í raun til merkis um þetta
dásamlega nútímasamfélag okkar
þar sem við eigum öll hispurslaus-
an aðgang hvert að öðru. Það er
engin skömm að því lengur að
leita sér hjálpar og ræða vanda-
mál sín. Og það er svo merkilegt
hér á Íslandi hvernig allir hafa að-
gang að öllum. Fólk tekur bara
upp símann og pantar tíma. Það
nær upp í topp í öllum deildum
samfélagsins og þetta er ótrúlega
lítið misnotað. Það má segja að
það sé vel varðveitt, fallegt leynd-
armál hvernig fólk getur borið sig
upp við hvern sem er í þessu
landi.“
Málar af mikilli gleði
Margvísleg og ólík verk eru sýn-
ingunni. Þar eru málverk, teikn-
ingar og ljósmyndir, textar,
hljóð- og vídeóverk auk innsetn-
inga af ýmsu tagi. Þorvaldi er
mikið í mun að sýna fram á að
hann sé ekki heilsteyptur. „Ég
leyfi mér að gera hluti sem ég
jafnvel kann ekki alveg, ég er
t.d. ekkert sérlega góður málari
í hefðbundnum skilningi en ég
mála af mikilli gleði og þykir
mjög vænt um málverkin mín.
Ég nota líka ljósmyndir, bæði
mínar eigin og eins myndir sem
ég hef unnið með atvinnuljós-
myndurum. Það má. Ég hef líka
látið mig hafa það að vinna með
fólki sem ég þekki ekki neitt. Ég
hef leitað til stofnana eins og
Sjónvarpsins og fyrirtækja á
borð við Icelandair og það eru
engar reglur sem banna mér það
en það er oft ótrúlega djúpt á því
Kannski á ég lítið erindi
FRÉTTAB
LAÐ
IÐ
/VALLI
Sýning á verkum Þorvaldar Þorsteinssonar var opnuð í Hafnarhúsinu í gærkvöld. Þar
getur að líta teikningar, málverk, ljósmyndir, texta-, hljóð- og veggverk. Þorvaldur kallar
sýninguna samsýningu og segist vona að hún sé skýrt dæmi um hvernig einn maður
getur leyft sér að vera ekki heilsteyptur. Flest verkanna eru til sölu.
„Þorvaldur Þorsteinsson hefur alla tíð forðast að verða eitthvað. Hann hefur aldrei
gert raunhæfa áætlun um líf sitt eða sett sér annað markmið en að sinna því sem
honum finnst skemmtilegast að gera hverju sinni. Þannig telur hann sig best geta
hjálpað öðrum í leitinni að sjálfum sér. Rétt eins og þegar flugfreyjan minnir okk-
ur á að setja súrefnisgrímuna fyrst á okkur sjálf áður en við aðstoðum næsta mann.
Þorvaldur hefur þannig markvisst komið sér hjá verkefnum sem ekki eru til þess
fallin að hámarka hamingju hans.“ (úr sýningarskrá)
Megas er því lykil-
maður að þessu
leyti í mínu lífi því hann
hjálpaði mér að gangast við
tilfinningum mínum. Hefði
hans ekki notið við hefði
ég auðveldlega dagað uppi
sem einhverskonar þriðja
kynslóð af Snorra
Hjartarsyni skrifandi og
þriðja kynslóð af Súmurum,
reynandi að búa til djúp
myndverk sem gengju upp
hugmyndafræðilega séð.
,,
22-23 þorvaldur þors- lesið 11.6.2004 18:03 Page 2