Tíminn - 04.02.1973, Blaðsíða 24

24
TÍMINN
Sunnudagur 4. febrúar 1973.
Þau gengu út að Lowndestorgi.
Rob tók upp lykilinn sinn. ,,Ég
þarf að hafa hann”. ,,Ég ætla
bara að hleypa þér inn”. Hann
opnaði dyrnar. Hurðin var með
smárúðum í gylltum umgjörðum
eins og allar hurðirnar í þessum
dýru ibúöum. Þegar þau voru
komin inn i forstofuna fór hann á
undan henni til þess að kveikja
upp i arninum. „Svefnherbergið
er hérna fyrir innan og einnig
baöherbergið”. Hann opnaði
dyrnar til þess að sýna henni þaö
og laut siðan niður að henni og
kyssti hana... og þá gerðist þaö,
sagði Fanney.
Þau hefðu átt að vita það.
Fyrsta kvöldið, sem þau voru ein
i dagstofunni i Stebbings,- „Þegar
þú sóttir mig i fyrsta sinn” —
strukust fingur hans við hönd
hennar, um leið og hann rétti
henni sherrýglas. Brátt þurfti
ekki annað en að þau væru nálægt
hvort öðru, þá fór þessi straumur
um þau, hvenær sem var, og hvar
sem þau voru stödd. Ef hann
hvildi höndina á stólbaki hennar i
leikhúsinu, hallaði sér að henni,
þegar hann lokaði bilhurðinni,
eða snerti hönd hennar, þá greip
þetta hana. En fram að þessu
höfðu þau verið næstum saklaus",
hugsaði Fanney siðar aftur og
aftur. Við höfðum annað i huga.
Rob var að fara á fundinn, og ég
ætlaði að skoða ibúðina — auðvit-
að lék mér forvitni á að sjá hana
— og fara siðan, þegar stytti upp,
en hann kyssti mig, og við gáfum
okkur hvort öðru á vald. Fanney
vissi að flestar konur sjá ástina
aðeins i hillingum. Henni hafði
ástin veriðopinberun. Ég held, að
ég hafi verið eins og ósnortin mær
gagnvart ástinni, þó að ég væri
búin að eignast þrjú börn með
Darrell. A eftir hafði ég getað
kropiö fyrir Rob og hann fyrir
mér. En hvað allt var öfugt i
heiminum. Tilfinningarnar, sem
hún hefði átt að bera til Darrells
bar hún til Robs. En vegna Darr-
ells hvildi samt yfir þessu skuggi i
hvert sinn. Skugginn af syndum
okkar fylgir okkur, hvenær sem
við göngum til altaris, hugsaði
Fanney með sér. Orðið synd virt-
ist hörkulegt og úrelt eins og sum
orð, sem tsabellu frænku vartamt
að nota, en þaö var satt, og
skugginn mundi alltaf verða
fylginautur Robs og Fanneyjar.
Hann yrði ekki langt frá og mundi
aldrei hverfa þeim úr huga,-
Hún mundi nú, að Rob hafði
legið með lokuð augun.
„Fanney”. „Hvað var það?”
„Ekkert annað. Aðeins Fanney”.
Ef til vill hefði hún þá átt að
hugsa um Darrell, en henni datt
hann aldrei i hug. Hún hugsaði
um ekkert nema Rob. Allir aðrir
voru henni óviðkomandi. Að síð-
ustu hafði hún sofnað við hlið
hans. Hún vaknaði við það, að
hann kyssti hana á augnalokin.
„Ég verð að fara núna. Hringdu
til Gwynethar og segðu henni, að
þú komir seint heim. Við borðum
kvöldverð saman, og svo keyri ég
þig heim. Við borðum i Chirico
klukkan sjö."
Þegar hann var farinn, vakn-
aði Fanney „Ekki af svefni, held-
ur frá þvi”, sagði hún.
Siðar mundi hún ekki, hvert
hún'fór, né hvað hún gerði. Hún
var öll i uppnámi. „Þvilikt og
annað eins”, fannst henni hún
heyra Margot og Antheu segja
kuldalegri röddu. „En heldurðu
ekki að þetta gerist einhvers stað-
ar á hverjum degi? Flestar
konur...” „En ég er ekki eins og
flestar konur”, hafði Fanneyju
oft orðið á að segja. „Ég hef
aldrei getað verið tvöföld i roð-
inu”. — Sagði hún þetta af þvi, að
henni fannst hún betri en aðrir?
Hún vissi, að það var af þvi, að
hún hafði ekki lag á þvi. — Og af
þvi að allt, sem fyrir mig kemur,
markar of djúp spor i sál minni.
Angistin hélt áfram. Það var
farið að dimma og enn rigndi.
Himinninn var þakinn þungum
skýjum. Fólk flýtti sér fram hjá
henni meö regnhlifar. Það rakst á
hana og ýtti henni til og frá. — Ég
hlýt að hafa verið fyrir — en hún
hélt áfram að ganga, þó að hún
væri blaut, og henni væri kalt.
Samt var hún mjög þyrst, og fór
inn i litið brúnmálað kaffihús við
götu i fátækrahverfi. A borði meö
oliudúk stóðu bollar, tekönnur og
flöskur meö appelsinu og sitrónu-
safa. Fanney baö um sitrónusafa,
en þegar konan var búin að hella
honum i glasið, uppgötvaði
Fanney að hún var peningalaus.
Hún hafði gleymt töskunni sinni i
ibúð Robs. Karlmennirnir horfðu
á eftir henni, þegar hún varð að
fara út svo búiö, og konan sendi
henni gremjulega tóninn út á göt-
una.
Hún fór inn i kirkju. Hún hafði
óljóst hugboð um, að þar væri
„bolli með köldu vatni”. — „Ég
býst við að ég hafi verið meö hálf-
gerðu óráði, hugsaöi Fanney meö
sér, en auðvitað var ekkert vatn i
kirkjunni, að minnsta kosti ekki
handa almenningi. Hún kraup hjá
aftasta kirkjubekknum, en ekki
til að biðjast fyrir, þvi að hugur-
inn var dofinn. Siðan fann hún til
magnleysis, svo að hún varð að
setjast. Hana svimaði, og hún var
aum i kroppnum. Rob hafðimeitt
hana i ástriðuofsa sinum. Hún var
þreytt, og hún hélt, að hún hefði
sofnað. — Þegar hún vaknaði, var
orðið dimmt. Það logaði aðeins á
lampanum yfir háaltarinu og
rauð birtan af honum minnti hana
á Rob.
Þegar hún ætlaði út úr kirkj-
unni hélt hún fyrst, að hún væri
lokuð inni og barði á hurðina, en
fann þá, að dyrnar voru opnar —
þá leit hún á úrið sitt i skimu af
götulampa. „Klukkan sjö i
Chirico.” Hún var orðin hálfniu.
— Ég verð að þvo mér i framan og
snyrta mig áður en ég hitti hann,
hugsaði Fanney með sér. A næstu
járnbrautarstöð var almennings-
salerni. En af þvi aö hún var
peningalaus, gat hún ekki þvegið
sér nema um hendurnar undir
krananum. Hún tók af sér hattinn
og reyndi að lága á sér háriö fyrir
framan spegilinn, en hún hafði
enga greiðu. Indverski þjónninn
horfði á hana „Ég get ekki gefið
þér þóknun, þvi að ég hef ekki
einn einasta eyri,” langaði hana
til að segja, en hún gat ekki talað.
Þegar hún kom út, fékk hún sér
leigubil. Dyravörðurinn i Chirico
mundi borga, nema Rob hefði
gefizt upp og væri farinn.
Hann sat þar enn og beið. Þegar
hann sá hana, flýtti hann sér yfir
gólfið til hennar og leiddi hana að
borðinu þeirra. Það var orðið eins
og heimili okkar þessar siðustu
vikur, hugsaði Fanney með sér.
Hann tók hattin hennar og hanzk-
ana, færöi hana úr rennblautri
kápunni og fékk þjóninum. Siðan
rétti hann henni töskuna. — „Ég
fann hana i ibúðinni” Hann
pantaöi konjak i tón, sem hún
hafði ekki heyrt hann nota fyrr.
Skyldi hann tala i þessum tón við
starfsfólkið? hugsaði hún með
sér.
„Varstu farinn að halda, að ég
kæmi ekki?” spurði hún og reyndi
að brosa, en röddin var svo þurr
og skræk, aö henni brá. — «Ég
vissi, að þú gazt ekki komið,”
sagði Rob. Hann spurði einskis,
lét hana aðeins drekka konjakið,
og við og við tók hann hönd
hennar og gældi við hana.
„Talaðu ekki. Hugsaðu ekki.
Drekktu,” sagði hann. Þetta var i
fyrsta sinn, sem ég bragðaði
konjak, hugsaði Fanney með sér.
Henni fór smám saman aö hitna,
og það færðist yfir hana ró af vin-
inu og matnum, sem hann lét
hana borða. Hann spurði hana
ekki, hvað hana langaði i, heldur
pantaði aðeins handa henni. „Ég
hef kynnzt sælu,” hugsaði hún
með sér. „Fullkominni sælu.” Það
gátu ekki margar konur sagt.
Rob fer burt. Hann má til.
Þannig er lifið. Hann þarf að gera
þessa nýju mynd i Afriku. Ég....
Hún hrökk við, þegar hún hugsaði
til Darrells. Hann, eiginmaðurinn
hennar, var orðinn eins og óvel-
kominn gestur, næstum eins og
þjófur. Vesalings Darrell. Hvað
hafði hann gert til þess að verð-
skulda þetta? En hún vildi ekki
hugsa um hann ekki núna, hugs-
aði Fanney með sér. Ég veit ekki,
hvað ég á að taka til bragðs, en ég
hef þekkt sælu. Ekkert getur rænt
mig þvi. —
Þegar þjónninn hafði fært þeim
kaffið og þau voru orðin ein, stakk
Rob höndinni i vasa sinn og tók
upp öskju, sem var alveg eins og
askjan á snyrtiboröinu á sveita-
setrinu. „Ég gat ekki farið á
fundinn, en ég varð að gera eitt-
hvað, svo að ég fór að leita i búð-
unum,” sagði hann um leið og
hann opnaði öskjuna og sýndi
henni. — A hvitu flaueli sá hún
skært leiftur — nei, ekki leifur
heldur rauðan bjarma eins og
lagði frá lampanum yfir altarinu.
„Litur Robs,” hugsaði Fanney
með sér. „Ég vildi fá rúbin,”
sagði Rob og tók um hönd hennar.
„Ég mundi kalla þetta hjarta-
blóö, en þaö heitir dúfublóö,”
sagði hann.
„En hvað er þetta, Rob?”
Lárétt
Lóörétt
1) Mettur,- 5) Stuldur,- 7) Tré.-
9) Drasl,- 11) Vond.- 13) Mið-
degi.- 14) Opinn jarövegur.-
16) Trall.- 17) Mælt,- 19)
Fæddi.-
Lóðrétt
1) Rita.- 2) Titill.- 3) Spé,- 4)
Sæla,- 6) Versnaöi.- 8)
Fiskur.- 10) Viðgert.- 12)
Óduglega.-15) Op.-18) Tónn.-
Lárétt
1) Faldar,- 5) Lús.- 7) Et.- 9)
Skör.- 11) Lak,- 13) Asa,- 14)
Skor,- 16) KM.- 17) Fánum .-
19) Linari.-
1) Frelsi,- 2) LL,- 3) Dús.- 4)
Aska.- 6) Prammi.- 8) Tak,-
10) öskur.-12) Kofi.-15) Rán.-
18) Na.-
HVELL
G
E
I
R
I
/Innsiglaðar skip
nir, Kenoma. Vii
lesum bær. þegar
við erum komnir
af sta'
Hvers vegna þess
leynd, Hvellur.
Hvert förum við?
serpjáiiuou
Ég held, að þetta
sé ekki venjuleg
ferð.
flokkarnir gera
ekkert venjulegi
R ,, Kenoma.
Á einni stjörnunni
Saturnus.
'Allt komið um
Allter tilbúið
J/7 Þá er þetta felu
/(staður ræninaianna
> fliúeandi. Vonriu
i mannanna, sem
kveiktu I stóra JjÉfc i
oliuskipinu,^^ l
' Hversu stór hellir, nógu
stór fyrir mannfuglinn,
, sem þú sást. y
-- og sem . \ A Rán )
brenndu þorp fuglskletti
Nógu stór |
í| fyrir marga
D
R
E
K
I
SUNNUDAGUR
4. febrúar.
8.00 Morgunandakt. Séra Pét-
ur Sigurgeirsson vigslubisk-
up flytur ritningarorð og
bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög. Ian
Stewart leikur á pianó og
Filharmóniusveitin i Vinar-
borg leikur ungverska og
slavneska dansa eftir
Brahms og Dvorák. Fritz
Reiner stjórnar.
9.00 Fréttir. útdráttur úr for-
ustugreinum dagblaðanna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10
Veðurfregnir).
11.00 Prestvigslumessa I
Dómkirkjunni. Biskup Is-
lands, herra Sigurbjörn
Einarsson, vigir Karl Sigur-
björnsson cand. theol. til
prestsstarfa fyrir Vest-
mannaeyjasöfnuð. Vigslu
lýsir séra Þorsteinn L.
Jónsson. Vigsluvottar:
Séra Arni Bergur Sigur-
björnsson, séra Einar
Sigurbjörnsson, séra Bern-
harður Guömundsson og
séra Guðjón Guöjónsson.
Séra Garðar Þorsteinsson
prófastur Kjalarnes-
prófastsdæmis þjónar fyrir
altari. Hinn nývigði prestur
prédikar. Frumflutt verður
„Teh Deum”, tónverk fyrir
barnakór og hörpu eftir
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Fiskiðnaðurinn og
rannsóknarstofnanir hans.
14.00 Könnun á skemmtanaHfi
I Reykjavik.
15.00 Miðdegistónleikar.
16.55 Veðurfregnir. Fréttir.
20.20 Dagskrá um Nórdahl
Grieg,
21.30 Lestur fornrita: Njáls-
saga. Dr. Einar ölafur
Sveinsson prófessor les
(14).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Frá
islandsmótinu i handknatt-
leik i Laugardalshöll. Jón
Asgeirsson lýsir. Danslög.
23.25 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.
SUNNUDAGUR
4. febrúar 1973
17.00 Endurtekið efni.
Svanfriður. Birgir Hrafns-
son, Gunnar Hermannsson,
Pétur Kristjánsson og
Sigurður Karlsson flytja
frumsamda rokkmúsik i
sjónvarpssal. Aðstoðar-
maður, Albert Aðalsteins-
son. Aður á dagskrá 17.
október 1972.
17.30 Skordýrin. Fræðslu-
mynd frá Time-Life um
skordýr og áhrif þeirra á
allt lif i veröldinni. Þýðandi
og þulur Gylfi Pálsson. Aður
á dagskrá 27. október 1972.
18.00 Stundin okkar.
18.50 Enska knattspyrnan.
19.40 Hié.
20.00 Fréttir.
20.20 Veður og auglýsingar.
20.25 Færeyjar III. Svipmynd-
ir úr menningu Færeyinga.
Hér er brugðið upp myndum
úr menningarsöeu eyjar-
skeggja.
21.20 Sólsetursljóð. Fram-
haldsmynd frá BBC. 5. þátt-
ur, Uppskeran.
22.05 Siðasta Appollo-ferðin.
Bandarisk kvikmynd, gerð i
tilefni af siðustu tunglferð
manna fyrst um sinn. I
mynd þessa eru valdir
merkustu kaflarnir úr
geimferðasögu Bandarikj-
anna fram að þessu. Þýð-
andi og þulur Jón O. Ed-
wald.
22.35 Að kvöldi dags. Sr. Þor-
steinn L. Jónsson prestur i
Vestmannaeyjum flytur
hugvekju.
22.45 Dagskrárlok.