Tíminn - 17.03.1973, Blaðsíða 18

TÍMINN
Laugardagur 17. marz 1973
var stutt. Hann gat séð hin sterk-
legu brúnu hné hennar, þegar hún
hljóp upp stigann og þaö var
næstum eins og mjaðmirnar
töluðu sinu máli, hvort sem hún
gekk, sópaði, beygði sig eða
þurrkaði ryk af húsgögnum. Hún
var i brjóstahaldara, svo að stinn
brjóstin stóðu beint út undir
svartri peysunni. Það var eins og
augu Hughs beindust ósjálfrátt að
þessum þúfnakollum, og hann
fékk suðu fyrir eyrun, sem honum
fannst skrýtin. Caddie tók eftir
þvi, að að meira að segja i þessari
heimilislegu vistarveru, hafði
hann allt á hornum sér.
Caddie og Giulietta töluðu
saman á einhverjum blendingi af
ensku og itölsku. „Pollo arrosto”
„Steiktir kjúklingar”, „Pátate”
„Kartafla”, „Pane” „Brauð”,
„Pescshe di lago” „Fisk úr vatni.
— Hugsarðu aldrei um neitt
nema mat? spurði Hugh. — Þetta
er svo yndislegur matur. —
Yndiilegur/ Italskur matur er
viöbjóöslegur. Þetta, sem þið
kallið „Pasta” og svo ostur og
tómatar.
— Hann er það alls ekki, sagði
Caddie og gremjuleg röddin barst
upp á svalirnar. Hugsaðu þér
svinakjötið, sem við fengum um
hádegið! Og hugsaðu þér litlu
kjúklingana með peturseljunni og
steiktu kartöflunum! Og hugsaðu
þér alla sperglana! Þeir voru
einmitt þroskaðir um þetta leyti
árs, og Celestina hafði þá á
borðum næstum á hverjum degi.
— Með bráö bráðnu smjöri og
osti, sagði Caddie — Þeir eru
dýrlegir.
Háðsglósur Hughs heyrðust
einnig upp á svalirnar og út á
grasflötina.Spergill. Þá er allt við
hæfi. Raymond vildi svoleiðis
ástamat. Karri og spergill. Þaö
voru hans uppáhaldsréttir.
— Hvers vegna er spergill við
hæfi? — Hann er lostavekjandi.
— Hvað er... En Fanney beið ekki
cftir að heyra meira. Rob sá, að
hún stóð upp og fór inn. Hann
mætti henni á stigapallinum. —
Ég heyrði til hans, sagði Rob og
hló, en hún beit á vör til þess að
verjast gráti. — Fjórtán ára
gamall drengur ætti ekki að taka
sér svona orð i munn. Hún bætti
við i hvassari tón,- — Hann ætti
ekki að hafa sagt annað eins og
þetta.
Pia vildi ekki umgangast
þjónustufólkiö. Hún gekk öðru
hverju gegnum garöinn fram á
bryggju og horfði á Hugh, meöan
hann var að veiða. Það var eins
og henni fyndist hann geöugastur
af Claveringsfólkinu, eða réttara
sagt ekki jafnógeðugur og mæðg-
urnar. Hugh varð strax var við,
þegar hún kom, og hún hafði öðru
visi áhrif á hann en fagra kynið
yfirleitt, þvi að honum gekk held-
ur betur að veiða, þegar hún var
hjá honum. En ef hann fór inn i
eldhúsgarðinn eða herbergi
Marios i bátaskýlinu, gekk Pia
strax inn i dagstofu, fékk sér sæti,
en gætti þess alltaf vandlega að
hún krumpaði ekki pilsið sitt,
þegar hún settist, og tók að lesa
eina af þessum lögreglusögum,
sem Fanneyju fannst ekki hollur
lestur fyrir tiu ára börn.
Pia vildi ekkert hafa saman að
sælda við Caddie. Caddie vissi
þaö, en henni fannst alltaf eitt-
hvað dularfullt við Piu. Heimili
hennar i Róm, nunnurnar i
skólanum, amman, sem var
feguröardis — og elskuð hugsaði
Caddie — og heill ættbálkur af
öðrum ættingjum, móður-
bræröum, og móðursystrum og
bræðrungum og systrungum, og
siðast en ekki sizt trúarbrögðin.
Spurningunum rigndi yfir Piu.
Fanney hafði breytzt á sveita-
setrinu, en Caddie ekki siður.
Sjóndeildarhringur hennar hafði
vikkað, en samt fannst henni hún
oft ekki skilja það, sem Pia sagði,
til dæmis þegar Pia sagði henni
frá verndarenglinum slnum —
Við höfum öll okkar eigin engil,
að minnsta kosti ég.
— Fyrst þú hefur verndarengil,
þá hlýt ég að hafa einhvern lika,
sagði Caddie.
— Ég veit ekki um mótmæl-
endurna, sagði Pia. — Mót-
mælendaenglar eru alveg jafn-
góðir og kaþólskir englar, sagði
Caddie ákveðin, en hún sagði ekki
Píu, að hún væri þegar búin aö fá
engla handa sér og Hugh. Þau
gátu haft hvort sinn engil, þessa
með gylltu væninga yfir arninum
i dagstofunni.
Aðeins einu sinni færðist fjör i
Piu. Það var þegar Fanney fór
með Caddie, Hugh og hana til
Riva til þess að kaupa ný föt.
Caddie og Hugh höfðu ekki nema
fötin, sem þau komu i fyrir utan
náttföt, fáein pör af sokkum og
nokkra vasaklúta.“Vegna þess að
Hugh lagöist i rúmið, hafði verið
hægt aö þvo skyrtuna hans og
pressa fötin. — En hann getur
ekki alltaf verið i sparifötunum,
hvort sem hann er að veiöa eða
sigla, sagöi Fanney, og það voru
ósköp að sjá Caddie. — Það verð-
ur að fá eitthvað handa þeim til
þess aö vera i, jafnvel þótt þau
eigi ekki eftir aö vera nema tiu
daga, sagöi Rob.
Þegar þau komu inn i
fatabúöina ljómaði andlitið á Piu,
ekki siztaugun,og hún tók Caddie
alveg að sér. 1 hálftima virtust
þær meira að segja hinar
vingjarnlegustu hvor viö aöra. Þó
að Riva væri litil borg, voru fötin i
verzlununum glæsileg, eins og öll
Itölsk föt, var Fanney farin að
hugsa, þó aö það væri leiöinlegt
að sjá, hvernig stúlkurnar i
þorpunum gengu til fara, allar i
þunnum dökkum regnkápum,
lághæluðum skóm og með skýlu-
klúta. Meðan þau voru i búðinni,
talaði Pia frjálslega við Fanneyju
og mátaði föt á Caddie svo hik-
laust, að Fanney mundi varla
hafa haft kjark til þess. Pia skoð-
aði, valdi og hafnaði með svo
miklum alvörusvip, að Fanneyju
lá við að brosa.
Þessi skrýtna telpa óx enn i áliti
hjá Hugh, og Pia, sem var kven-
leg, varð vör við það. Alveg eins
og Hugh hafði gengið betur að
veiða i návist hennar niðri á
bryggjunni, þannig varð Pia
heídur ákveðnari og enn meira
töfrandi i búðinni, af þvi að hann
veitti henni athygli. — Auðvitað
ekki rauðan, sagði Pia við
Caddie. — Ekki einu sinni rauð-
brúnan. Það mundi gera frekn-
urnar meira áberandi, og þú ættir
aldrei, aldrei að vera i ljósbláu.
Það gerir þig of föla. Þessi græni
er of ljós og með gulleitum blæ.
Þú yröi leið áhonum.Hún:bandaði
frá sér með hendinni. — Þessi
rafguli litur er fallegur og mikið i
tizku, en hann klæðir þig ekki, en
þessi, sagði hún næstum i gælu-
rómi, um leið og hún tók jakka úr
fallegu gulbrúnu rúskinni með
ullarermum. — Þennan geturðu
átt endalaust. — Þangað til hún er
vaxin upp úr honum, sagði
Fanney.
—. Það er hægt að breyta
honum, sagði Pia i aðfinnslutón.
Og sjáðu efnið. — En hann er of
dýr, sagði Fanney. — Caddie þarf
hann ekki, nema þangað til hún
fer heim. — Hún getur verið i
honum i friinu. — Hann er of heit-
ur núna. — Það er bara vor enn þá
Vindurinn er enn kaldur, og
sjáðu, þetta er i stil við. Það var
fellt pils eins og Pia var i, einnig
gulbrúnt með ljósbláum
röndum,— Fellingarnar fara úr.
— Uss, nei sagði Pia með
sannfæringu. — Ekki ef hún
hengir það upp rétt, og ég skal
sýna henni, hvernighún áað láta
það i töskuna, vefja það innan i
silkisokk. Sjáðu, hvað það fer
henni vel. Þetta var rétt hjá Piu.
Vegna litsins á jakkanum sýndist
hár Caddiar gullnara, og það var
eins og örlitill roði, sem enginn
hafði tekið eftir fyrr, hefði færzt i
kinnarnar. — Ó gefðu henni hann.
Gerðu það. Augu Piu voru svo
biðjandi, að Fanney varð að láta
undan. — Þú sýnist lagleg, reglu-
lega lagleg, sagði Pia við Caddie.
Þetta kom svo óvænt, að það hefði
mátt misskilja það, ef Pia hefði
ekki sagt það jafnelskulega. Hún
var svo hreykin og glöð, að það
var eins og jakkinn og pilsið væru
handa henni sjálfri. Litla stúlkan
var rjóð af ákafa. — Hún horfði á
Hugh undan löngum augnahárun-
um valdi siðan handa honum
skyrtu úr dökkbláu efni, eins og
skyrturnar, sem Rob var i, en
Hugh Hugh hafði dáðst að þeim i
leyni. Tvær skytur, jakki og
tvennar stuttbuxur. Hún náði lika
i nærför handa Hugh. — Þú
verður að þvo ftalska baðmull var
lega, sagði hún við Fanneyju. —
Hún hleypur. Vantar þig ekkert
handa þér sjálfri?” spurði hún og
virti Fanneyju fyrir sér, eins og
hana dauðlangaði til þess að
dubba hana upp. Þau voru allt i
einu orðin hamingjusöm og sam-
rýmd fjölskylda. — Þangað til átti
að fara að borga hefði Fanney
getað sagt.
Þegar hún lagði peningaseðl-
ana á borðið, umhverfðist Hugh.
Hver borgar þessi föt? spurði
hann.
Það var eins og hótun Hughs
1361
Lárétt
1) Dans,- 6) Iðnaðarmann.-10)
Röð,-11) Utan.-12) Hljóðfæri,-
15) Húsaröð,-
Lóðrétt
2) öskur,- 3) Slanga.- 4) A ný,-
5) Skagi.- 7) Bæt við.- 8)
Púlver.- 9) Verkfæri,- 13)
Svefnhljóð.- 14) Tré.-
Ráðning á gátu No. 1360.
Lárétt
1) Endir.- 6) Sæmdina.-
Ar.-11) Ók.-12) Tankana,-
Lóðrétt
2) Nem,- 3) Iði,- 4) Ósatt,- 5)
Dakar,- 7) Æra.- 8) Dok,- 9)
Nón,- 13) Nit.- 14) Auk;.-
Staka.

D
R
E
K
I
I'HJIl
iiil
Laugardagur
17. marz
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga.
14.40 tslenzkt mál. Dr. Jakob
Benediktsson flytur þáttinn.
15.00 A listabrautinni. Jón B.
Gunnlaugsson kynnir ungt
listafólk.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Stanz.
16.45 Sfðdegistónieikar.
17.40 Útvarpssaga barnanna:
„Nonni og Manni fara á sjó”
eftir Jón Sveinsson. Hjalti
Rögnvaldsson les (4).
18.00 Eyjapistill. Bænarorð.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Við og f jölmiðlarnir.
Einar Karl Haraldsson sér
um þáttinn.
19.40 Að tjaldabaki. Sólveig
Jónsdóttir ræðir við Erling
Gislason leikara.
20.00 Hljómplöturabb.
20.55 „Vestanátt”, smásaga
eftir Rósberg G. Snædal.
21.20 Gömlu dansarnir. Paul
Norrbach harmonikuleikari
og Bror Kalle og
harmonikuhljómsveit hans
leika fyrir dansi.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Lestur
Passiusá.lma (23).
22.25 Danslagakvöid nálægt
góulokum. M.a. kynnir
Kristján Kristjánsson dans-
lög af hljómplötum I eina
klukkustund. (23.55. Fréttir
I stuttu máli).
01.00 Dagskrárlok.
M
■1—
Laugardagur
17. marz 1973
17.00 Þýzka I sjónvarpi.
Kennslumyndaflokkurinn
Guten Tag. 16. og 17. þáttur.
17.30 Af alþjóðavettvangi.
Föðurbetrungar? Mynd frá
Sameinuðu þjóðunum um
Heimsþing æskunnar árið
1970. Þýðandi Jóhanna Jó-
hannsdóttir.
18.00 Þingvikan. Þáttur um
störf Alþingis. Umsjónar-
menn Björn Teitsson og
Björn Þorsteinsson.
18.30 íþróttir. M.a. mynd frá
skautamóti i Bratislava.
(Evróvision — Júgóslav-
neska sjónvarpiö) Umsjón-
armaður Ómar Ragnars-
son.
Hlé
20.00 Fréttir
20.20 Veöur og auglýsingar
z0.25 Hve glöð er vor æska.
Brezkur gamanmynda-
flokkur. Heiðurinn i veöi.
Þýðandi Ellert Sigurbjörns-
son.
20.50 Vaka. Dagskrá um bók-
menntir og listir. Um-
sjónarmenn Björn Th.
Björnsson, Siguröur Sverrir
Pálsson, Stefán Baldursson,
Vésteinn ólason og Þorkell
Sigurbjörnsson.
21.30 Girðingin. Brezk
dýralifsmynd frá Kenya.
Filahjörð hefur rásaö út úr
þjóðgaröi og íarið inn á land
bónda I grenndinni. 1 mynd-
inni er lýst rekstri dýranna
til baka. Þýöandi óskar
Ingimarsson.
22.00 Stund rósarinnar. Pólsk
biómynd. Leikstjóri Halina
Bielinska. Aöalhlutverk
Elzbieta Czyzewska. Þýö-
andi Þrándur Thoroddsen.
Aöalpersóna myndarinnar
er ung stúlka I menntaskóla.
Vegna einhverrar slysni
færist hún til I timanum og
er skyndilega stödd meðal
forfeöra sinna laust fyrir
siðustu aldamót. Henni er
lokuð leiöin til baka, og þvi
veröur hún að sætta sig viö
oröinn hlut og bjarga sér
sem bezt hún getur.
23.20 Dagskrárlok