Tíminn - 31.03.1973, Blaðsíða 24

24
TÍMINN
Laugardagur 31. marz 1973.
ENGILLINN
BJÖSSI var kátur
piltur. Hann hét nú
eiginlega ekki Bjössi,
heldur Sigurbjörn, en
allir kölluðu hann
Bjössa, af þvi að það var
styttra. Nú sat hann út
við glugga og var dapur
i bragði. Hann var að
læra stóru marg-
földunartöfluna og
mörgum finnst hún ærið
strembin. Hann gat
ómögulega munað hana
og var þó búinn að lesa
hana alloft. En hugur
hans hvarflaði til leik-
bræðra hans, sem
komnir voru um þetta
leyti út að leika, sér, og
það spillti fyrir
lestrinum. En mamma
hans hafði sagt honum,
að hann fengi ekki að
fara út fyrr en hann
kynni alla töfluna.
Honum fannst það ekki
vinnandi verk, og skyldi
ekkert i hvernig hægt
væri að krefjast annars
eins og þess að læra
slikt. Hann leit við og við
Nei, er þetta ekki vinur
minn Hvellur. ^
Gott að veiðiflokkur •
'minn skylði einmitt
'halda hingað."
Hvers konar kvikindi hafið
þið komið með hingað á
k plánetu mina? Þetta
^ eru meiri veiðidýrin. >
Varlega Kyoto.^
Reyndu ekki að
hreyfa þig! -
Þessar skepnur, Þess vegna '
Voltar, já, þetta stækkuðuþær
var alltmistÖKum svona. Við vildum
að kenna. f ekki yfirgefa ?
vplánetunafyrr en
við hefðum#4*&ií eytt
Ha, ha,
okkur hefur
gengið
bærilega'’
að drepa'
þær.
Láttu Voltar sjá um VKomdu samti / Ég skal reyna,
kvikindin, fívellur. Þetta einhvern tima V Voltar.
verður aðeins góð æf 1 afturtil okkar,
. \ viltu það? —//. y ^
// ÆHlW
Amorgun hefst svo nýtt ævintýri
ofan i bókina. ,,Nei, það
er ómögulegt að læra
þetta”, sagði hann svo,
og seinasta úrræðið var
það að fara að skæla.
Hann lagðist fram i
gluggakistuna og grúfði
höfuðið i höndum sér, og
grét beisklega. Hovrt
það hefur verið af þvi að
hann langaði út til
drengjanna að leika sér,
eða af þvi að honum
þótti leiðinlegt að geta
ekki lært töfluna, um
það skal ég ekkert segja.
Hann lá þannig langa
stund og sofnaði að
lokum. Þá dreymdi
hann að til hans kom
litill engill með hvita
vængi. Engillinn spurði
hann hvað hryggði hann
svo mjög. Bjössi sagði
eins og var, að það væri
ólukkans stóra taflan,
sem ómögulegt væri að
lesa, og nú væru
drengirnir komnir út
fyrir löngu, til að leika
sér en hann yrði að
sitja yfir töflunni
þangað til að hann kynni
hana alveg reibrenn-
andi.
„Það er von að þú sért
hryggur,” svaraði
engillinn. ,,en viltu ekki
að ég leiki við þig. Ég á
fjarska falleg gull i
stokknum minum, sem
ég skal sýna þér. Viltu
að ég færi að sækja
þau?”
,,Já góði gerðu það,”
svaraði Bjössi.
Engillinn leið i burtu, en
kom að vörmu spori
aftur með stokk undir
hendinni, sem hann setti
i gluggakistuna hjá
Bjössa. Stokkurinn var
fullur af alls konar leik-
föngum, svo fallegum,
að Bjössi hafði aldrei
séð annað eins.
Engillinn sýndi honum
hvern hlutinn á fætur
öðrum og dáðist Bjössi
mjög að allri þeirri
dýrð. Seinast tók
engillinn upp dálitla
pipu úr beini, gull-
skreytta.
„Til hver er þetta?”
spurði Bjössi.
„Þetta er sjónpipa. 1
henni má sjá um allan
heim. '
„Viltu ekki lita i
hana?”
Jú.”
„Hvað sérðu?”
„Ég sé vatn. Og þarna
er bátur á vatninu og i
honum maður og er að
dorga. En það kemur
enginn fiskur að
önglinum. — Jú þarna
kemur stóreflis fiskur og
Framh. á morgun