Tíminn - 20.12.1973, Blaðsíða 13

Fimmtudagur 20. desember 1972.
TÍMINN
13
Presturinn Niels Refskou er sér-
fræöingur í júdó. Svarta beltiö er
tákn um kunnáttu hans. Hér sýnir
liann eitt takiö á aöstoöarmanni
sfnum, kaupmanninum John
Flindt.
NIKI-S KKFSKOU. prestur i
Böstrup á Langalandi, lætur sér
ekki nægja að fara meö sálma-
vers og bibliusögur með ferming-
arbörnunum sinum. Hvern
fimmtudag klæöir hann sig i livit-
an búning og setur á sig svart
belti. Ilann er leiöbeinandi i júdó,
og unglingar frá allri evjunni
koma til aö læra réttu tökin hjá
lionu m.
Unga stúlkan i rauöa búningn-
um horfir undrandi á manninn,
sem liggur á gólfinu viö fætur
hennar. Þetta er presturinn, og
hún felldi hann. En þaö geröi ekk-
Fyrir einu ári var hann vigöur
og fékk Böstrup-Snödeprestakall-
iö á Noröur-Langalandi. Þegar
þaö gerðist. haföi hann þegar bor-
iö svarta beltið i nokkur ár, en
þaö er merki þess aö viðkom-
andi ráði fullkomlega yfir
allri tækni hinnar fornu varnar-
glimu.
Nú notar hann hempuna á
hver jum sunnudegi, en á fimmtu-
dögum klæðir hann sig i hvitan
búning og setur svarta beltið um
mittiö. Siðan fer hann i leikíimi-
sal Böstrup skólans.
Júdó getur veriö fábreytt i
Nú skaltu á höfuöiö. Pia Pedersen, scm er 15 ára gömul, var stcini lostin yfir hversu auövelt var að
lefífíja prest. Kn Niels Kefskou kvartar ekki. Ilann hefur sjálfur kennt lienni aöferöirnar.
JÚDÓ- PRESTURINN
ert til, þvi hann sagði henni, aö
það ætti hún einmitt að gera.
Presturinn Niels Refskou sem
er 29 ára að aldri, er þessu vanur.
Hvert fimmtudagskvöld fær hann
skell. Honum finnst það sjálfum
skemmtilegt, og það finnst
nemendum hans einnig. Þau eru
ekki komin til hans til aö læra
sálmavers og bibliusögur, heldur
til aö læra júdó. Á þvi sviði er
presturinn nefnilega sérfræðing-
ur.
byrjun. Það þarf að æfa svo mörg
tök, aftur og aftur, áður en maður
kann þau.
Á flestum stöðum fækkar þátt-
takendum alltaf eitthvað, er á
liður, en ekki hjá prestinum.
Fleiri bætast við i hverri viku.
— Okkur er alveg sama þótt
hann sé prestur, bara ef hann
kennir okkur, segir einn af
nemendunum, og þeir fullvissa
fólk um, að þeir stundi kirkju ekki
betur vegna þess.
Presturinn álitur ekki heldur,
að þetla tvennt — kirkjan og júdó
— komi hvort öðru nokkuð við.
— Ef ég hefði leikið handbolta,
hefði ég örugglega leikið með
unglingunum. Nú reynist það
vera júdó, sem ég get eitthvað i,
og hvers vegna skyldi ég ekki
kenna þeim það? segir hann.
Niels Refskou græðir ekki pen-
inga á kennslu sinni. Júdó telst
ekki iþróttagrein, og heyrir þvi
ekki undir kvöldskólalögin. Hann
verður að kenna ókeypis, og það
gerir hann fúslega.
— Mér linnst þelta skemmtilegt
og ég l'æ um leið tækifæri til að
halda mér i þjáifun. Að lokum hef
ég ágætt tækifæri til að kynnast
unglingunum, en enginn skyldi
halda, að ég reyni að lokka þau til
kirkju. Hlutverk mitt i leikfimi-
salnum er að kenna þeim að verja
sig. Þau hafa öll not fyrir það —
ekki sizt stúlkurnar.
Júdó er ekki mildileg sjálfs-
varnaraðferð, einkum ekki fyrir
árásarmanninn, en Niels Refskou
óttast ekki, að sóknarbörn hans
verði slagsmálahundar.
— Það kemur i Ijós, að flestir fá
útrás fyrir ofbeldishneigðir sinar
á meðan á þjálfun stendur. Kg hef
aldrei þekkt nokkurn, sem hefur
notaö kunnáttu sina til að sýna
öðrum olbeldi, en ég þekki
marga, sem hafa komizt hjá þvi
að verða slegnir niður með þvi að
nota júdó sem vörn.
Sjálfur hefur hann aldrei þurft
að nota júdóbrögð til varnar, en
hann greip einu sinni vasaþjóf, af
þvi að hann kunni að halda honum
iöstum.
— Það er gott að vera ekki
alveg varnarlaus, jafnvel þótt
maður beri ekki vopn á sér, segir
presturinn. — Þýtt)
Þaö er ckki hægt aö sjá á fólki,
hvort þaö kann júdó, segir Niels
Itefskou. Þaö er orð að sönnu.
Hver gæti t.d. imyndað sér, aö
þessi ungi hempuklæddi prestur
gæti varizt sérhverjum ofbeldis-
manni?
er táninga-
brjóstahaldarinn
m Lovable
EINKAUMBOÐ:
Laugavegi 26 III. hæð — Sími 1-11-23