Tíminn - 30.06.1974, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Sunnudagur 24. marz 1974.
Landið
ber
sér á
breið-
um
herð-
um
bjart-
lllllliwii

■ .. ~ l<rrt *7 'yV' .<-*+ w m£3BHI
■ * A
Þessi skáldlega sýn birtist mörgum feröalanginum um þessar mund-
ir, er hann leggur leiö sina austur á bóginn eftir hringveginum nýja,
sem loksins nær nú alla leiö umhverfis iandiö. Hringvegurinn opnar
ekki aöeins nýja sýn inn i undraheima okkar unaösfagra lands, heidur
gegnir hann lika hlutverki, sem Austfiröingar kunna sérstaklega aö
meta, er þeir nú eru komnir I tiltöluiega gott vegasamband viö þétt-
býliskjarnana hér syöra. Slikt samband þýöir ekki, aö fólkiö úr dreif-
býiinu taki sig upp og flýi i þéttbýliö eftir nýja veginum — enda er nú
uppgangur og bjartsýni rikjandi um allar byggöir landsins, trú á mátt
byggöarlaganna, hvar sem er.
Fegurð landsins okkar hefur átt sinn stóra þátt I þvl aö treysta ást
okkar á landinu og gera okkur klcift aö vinna þvi vel, þótt aöstæöur hafi
stundum verið erfiöar. Þaö er öllum hollt aö hafa landiö I huga viö
flestar kringumstæöur sérstaklega, þegar stórvirki eru unnin, eins og
hér hefur veriö gert. Hér hafa landsholl stjórnarvöld unnið gott verk.
Myndirnar á þessari siöu tók ljósmyndari Timans, Gunnar V.
Andrésson, á ferö sinni eftir nýja hringveginum fyrir nokkrum dögum.
Við sjáum þar meðal annars tvær iengstu brýrnar, brúna yfir Skeiðará,
sem er lengsta brú á landinu, og brúna yfir Núpsvötn, en þessi snilidar-
vel geröa mynd hlýtur aö kalla upp I hugann ljóömynd skáldsins, sem
segir:
Jötunninn stendur með járnstaf f hendi
jafnan viö Lómagnúp.
Kallar hann þig og kailar hann mig,
kuldaleg rödd og djúp.
an og
svalan
hjúp...
Auösætt er, að meyjarnar
ungu I Islenzka dansflokknum
stunda nám sitt af samvizku-
semi og aivöru, áhuga og metn-
aöi. Dans virðist með öðrum
orðum eiga hug þeirra allan.
Enda þótt þær eigi enn mörg
spor óstigin til að geta talizt
fullþroskaðir atvinnudansarar,
þá gera þær margt lygilega vel,
einkum ef hliðsjón er höfð af
aldri, þjálfun eða æfingartima.
Vonandi verður hægt aö hlúa
enn betur að þessum nýgræðingi
en gert hefur verið hingað til og
veita honum svo góð vaxtarskil-
yrði, að hann megi dafna og
blómgast öllum islenzkum list-
dansunnendum til ánægju og
menningarauka.
Af árangrinum er einsætt, að
tslenzki dansflokkurinn hefur
farið i stranga smiðju til prýðis-
kennara, þar sem eru þau hjón-
in, Alan Carter og Júlia Claire.
Vonandi skilur enginn orö min
svo, að elskulegar dans-
meyjarnar ungu leysi dansana
tvo, Höfuðskepnurnar og Til-
brigði fyrir 9 dansara, svo
prýðilega af hendi, að hvergi
sjáist hrukka né blettur. Á köfl-
um bar á nokkrum tauga-
skjálfta og öryggisleysi, enn-
fremur hljóta nokkur vixlspor
og hvumleitt skrjáf i dansskóm
að draga svolitið úr listgildi
fyrrnefndra dansa. Frammi-