Fréttablaðið - 26.03.2005, Blaðsíða 24

24 26. mars 2005 LAUGARDAGUR
Fullnuma senuþjófar
Í fjóra vetur hafa þau grenjað, hlegið, gargað, dansað, sungið, elskast og hatast á alla þá lund sem mannskepnunni er eigin-
leg, en bara dýpra. Eftir veturna fjóra eru þau vís með að stela senunni á komandi árum enda uppfull af sköpunarþrá og
hæfileikum. Borghildur Gunnarsdóttir og Þórdís Lilja Gunnarsdóttir tóku hús á leiklistarnemum lokaárs Listaháskóla
Íslands, sem nú sýna hvað þeir kunna í Draumleik Augusts Strindberg í samstarfi við Leikfélag Reykjavíkur.
Af hverju viltu verða
leikari? Mér finnst
þetta rosalega
skemmtilegt og eitt-
hvað sem ég er til í að
gera allt mitt líf. Ég vil
fá útrás fyrir sköpunar-
þörfina.
Áttu þér draumahlut-
verk? Nei, engin.
Draumurinn er bara að
fá að leika.
Myndirðu koma nak-
inn fram? Það mætti
alveg skoða það ef
hlutverkið krefðist þess.
Ef ekki leiklist hvað þá? Þá hefði ég
haldið áfram á myndlistarbrautinni,
en ég stundaði myndlist við FB, þótt
ég sé langt í frá góður teiknari.
Áttu þér fyrirmynd í leiklistinni? Ég
á enga eina fyrirmynd, þótt mér finn-
ist undantekningarlaust gaman að
horfa á Ingvar E. Sig-
urðsson og læri mikið
af því. Ég lít upp til
allra sem stunda leik-
list. Það má læra eitt-
hvað af þeim öllum.
Hvað mundirðu aldrei
gera fyrir hlutverk? Ég
mundi aldrei láta tattó-
vera mig. Ég hef engin
tattú á líkamanum og
langar ekki í.
Hefurðu þörf fyrir að
láta horfa á þig? Já,
örugglegan á einhvern
sjúklegan hátt. Annars
væri maður ekki í þessu.
Hvort finnst þér auðveldara að
hlæja eða gráta? Það er jafn erfitt.
Seturðu þig mikið í hlutverk í dag-
legu lífi? Já, eru ekki allir að leika?
Ég leik allavega hlutverkið Óli Steinn.
Leik til dæmis aldrei lögguna.
Ólafur Steinn Ingunnarson, 27 ára:
Leik hlutverkið Óli Steinn
Af hverju viltu verða leikari? Ég var
búin að fara í sálfræði í Háskólanum
og fann að það var miklu meiri sál-
fræði í því að leika en nokkurn tím-
ann því sem ég var að læra uppi í
Háskóla. Mannlegt eðli hefur alltaf
hrifið mig, að stúdera það hvernig við
virkum. Fyrir utan það hvað mér
finnst leikhúsið skemmtilegt.
Áttu þér draumahlutverk? Ég gæti
alveg séð fyrir mér þegar ég er orðin
svolítið eldri og reyndari að leika lafði
Makbeð. Ég held það krefjist þess að
maður kafi djúpt ofan í sjálfan sig og
sæki eitthvað sem maður gerir ekki á
hverjum degi.
Myndirðu koma nakin fram? Ég hef
komið nakin fram í mynd en ég yrði að
setja hlutina í samhengi til að gera upp
við mig hvort ég mundi gera það aftur.
Ef ekki leiklist, hvað þá? Þar kæmi
margt til greina. Ég hef fundið löngun
til að læra læknisfræði, arkitektúr,
óhefðbundnar lækningar og ýmislegt
fleira höfðar til mín; ferðalög,
hreyfing, hestamennska og allt sem
snýr að sköpun.
Áttu þér fyrirmynd í leiklistinni?
Mér finnst Edda Heiðrún Backman
standa upp úr og hef verið aðdáandi
hennar lengi.
Hvað mundirðu aldrei gera fyrir
hlutverk? Alveg örugglega eitthvað
en ég yrði að taka á því þegar þar að
kæmi.
Hefurðu þörf fyrir að láta horfa á
þig? Er það ekki frekar ljóst? Ég hef
örugglega þörf fyrir að sýna fólki og
miðla með
leiklistinni.
Utan þess
glápi ég bara í
spegil. Þannig
er sennilega
hégómleiki
leikara.
Hvort finnst
þér auðveldara að hlæja eða gráta?
Það fer mikið eftir dagsformi hvað
manni finnst auðvelt hverju sinni, en
kannski tregastrengurinn liggi ofar en
hinn hjá mér. Maður er dálítið meyr.
Seturðu þig mikið í hlutverk í dag-
legu lífi? Nei, ekki út hófi fram, en
manneskjan er alltaf í þeim aðstæð-
um að þurfa að setja sig í stellingar.
Sara Dögg Ásgeirsdóttir, 29 ára:
Hrífandi mannlegt eðli
Af hverju viltu verða leikari? Af því
ég nenni ekki að vinna venjulega
vinnu. Og finn þörf hjá mér fyrir að
gera eitthvað skapandi.
Áttu þér draumahlutverk? Já, Jónatan
í Kardimommubænum. Ég sá hann í
leikhúsinu lítill og þetta er eina hlut-
verkið sem mig dreymir um að leika.
Jónatan var heimskastur ræningjanna
og maður finnur til samúðar með slík-
um. Svo langar mig að leika Lilla
klifurmús af því að Örn Árnason lék
hann. Ég er sjálfur stór maður og
fannst frábært að sjá svo stóran mann
geta leikið Lilla klifurmús.
Myndirðu koma nakinn fram? Já, ég
hef gert það, og mundi gera það aftur
ef það hefði listrænt gildi. Ég kom
fram allsnakinn í Með fullri reisn í
Tjarnarbíói og fannst það alltaf jafn
óþægilegt þótt aðeins í sekúndubrot
sæist í það allra heilaga. Slíkt venst
ekki beint.
Ef ekki leiklist hvað þá? Þá væri ég í
tónlistinni. Ég er alltaf að spila hér og
þar. Ég leik á gítar og píanó og er sjálf-
menntaður í þeim efnum. Er í dúettn-
um Acustic en við þeysumst um
pöbba bæjarins um helgar.
Áttu þér fyrirmynd í leiklistinni?
Hilmir Snær Guðnason er goðið mitt.
Hann er sætur og svo er hann ótrú-
lega fær og kann sitt fag, sem er að-
dáunarvert. Ég á líka fyrirmynd í kvik-
myndinni The English Patient, sem er
listaverk. Alltaf þegar ég nálgast list-
ræna vinnu hugsa ég til þeirra myndar
sem heilstæðs, góðs listaverk.
Hvað mundirðu aldrei gera fyrir
hlutverk? Ég mundi aldrei gera neitt
við líkama minn sem mundi skilja eftir
varanleg ummerki, eins og til dæmis
ör eða húðflúr.
Hefurðu þörf fyrir að láta horfa á
þig? Já, ég hef þörf fyrir að láta horfa
á mig þegar
ég er að gera
eitthvað sem
krefst þess að
fólk horfi á
það. Mér
þætti eflaust
líka gaman ef
fólk horfði á
mig út af
engu, en hef ekki kynnst því.
Hvort finnst þér auðveldara að
hlæja eða gráta? Það er auðveldara
að hlæja, en það er skemmtilegra að
gráta. Það er strembnara og ef maður
nær því er uppskeran fyrir erfiðið
stærri.
Seturðu þig mikið í hlutverk í dag-
legu lífi? Já, ég held að allir hagi sér
þannig. Við eigum öll okkar mörgu
andlit. En stundum er ég bölvað fífl og
læt eins og fáviti. Svo sé ég alltaf eftir
því. Ég á mér það til málsbóta.
Jóhannes Haukur Jóhannesson, 25 ára:
Skemmtilegra að gráta
Af hverju viltu verða leikari? Þetta
er æskudraumur. Mér var ýtt nauðug-
um viljugum út í leiklistina þegar ég
var níu ára og þegar ég var búinn að
berjast á hæl og hnakka ákvað ég að
prófa og hef verið veikur síðan.
Áttu þér draumahlutverk? Drauma-
hlutverkið er alltaf það sem maður er
að vinna að hverju sinni. Drauma-
vinnan væri þó að vinna við kvik-
myndir því þær þykja mér óendan-
lega spennandi.
Myndirðu koma nakinn fram? Já ef
hlutverkið krefðist þess.
Áttu þér fyrirmynd í leiklistinni? Ég
á enga sérstaka en mér finnst frábært
að sjá Íslendinga ná árangri hér sem
erlendis. Það er ótrúlega hvetjandi og
velgengni landa minna er mesti drif-
krafturinn.
Ef ekki leiklist, hvað þá? Ég veit það
ekki. Ég reyndi í tvö, þrjú ár að gera
eitthvað annað en kom alltaf aftur í
leiklistina.
Hvað myndirðu aldrei gera fyrir
hlutverk? Það er náttúrlega hægt að
leggja ýmislegt á sjálfan sig en þegar
það fer að hafa áhrif á annað fólk þá
þyrfti ég að hugsa minn gang. Sú
staða hefur þó ekki enn komið upp
að ég vilji ekki gera eitthvað fyrir hlut-
verk. Ég trúi því að ég geti allt. (hlær)
Hefurðu þörf fyrir að láta horfa á
þig? Já, ég held að allir sem ákveða
að standa á sviði njóti þess. Ég er þó
ekki með brjálaða sýniþörf en mér
finnst ótrúlegt að geta haft það fyrir
atvinnu að standa uppi á sviði og
hafa áhrif á fólk. Það er magnað.
Hvort finnst þér auðveldara að
hlæja eða
gráta? Það er
ekkert auð-
velt að gráta
í alvörunni.
Þá er nauð-
synlegt að
vera búinn
að koma því
þannig fyrir
ásamt samleikurunum að það gerist
akkúrat þarna í senunni og það er
erfitt.
Seturðu þig mikið í hlutverk í dag-
legu lífi? Nei, ég held að ég sé
frekar jarðbundinn. Mér er alltaf að
takast það betur og betur að vera ég.
Þess vegna hefur maður líka sviðið til
þess að leika hlutverkið. Ég held ég
sé laus við að leika einhvern karakter
í daglegu lífi.
Orri Huginn Ágústsson, 24 ára.
Veikur fyrir leiklist
Af hverju viltu verða leikari? Vegna
þess að mér finnst leiklistin vera svo
hressandi.
Áttu þér draumahlutverk? Já það er
geimveran B2.
Ef ekki leiklist, hvað þá? Þá hefði ég
gerst bóndi. Mig langaði alltaf að
verða bóndi.
Áttu þér fyrirmynd í leiklistinni? Já
margar. Bara allar frábærar leikkonur
á Íslandi.
Myndirðu koma nakin fram? Já, ég
myndi gera það.
Hvað myndirðu aldrei gera fyrir
hlutverk? Ég myndi gera allt fyrir
hlutverk.
Hefurðu þörf fyrir að láta horfa á
þig? Já. Á ég ekki annars að vera
hreinskilin? (hlær)
Hvort finnst þér auðveldara að
hlæja eða gráta í hlutverki? Mér
finnst það bara bæði mjög létt.
Seturðu þig
mikið í
hlutverk í
daglegu lífi?
Já, ætli ég
geri það ekki
ómeðvitað.
Ég reyni
samt alltaf
að vera heiðarleg en maður setur sig
sennilega meira í hlutverk en maður
heldur. Ég hef það markmið að vera
heiðarleg í lífinu.
Jóhanna Friðrika Sæmundsdóttir, 24 ára.
Geimveran B2
Af hverju viltu verða
leikari? Þegar ég var
fimm ára langaði mig
að verða lögga, slökkvi-
liðsmaður, læknir,
kokkur eða dýralæknir.
Mér fannst svo kjörið
að gerast leikari og
geta þá verið þetta allt.
Svo sýktist ég af leik-
arabakteríunni.
Áttu þér draumahlut-
verk? Mér finnst hvert
hlutverk vera drauma-
hlutverk. Í hvert skipti
sem ég fer með hlut-
verk þá sökkvi ég mér
svo mikið í það að það
verður að draumahlutverki. Það væri
þó gaman að leika Kasper í Kar-
dimommubænum. Eða Hamlet.
Myndirðu koma nakinn fram? Það
fer allt eftir aðstæðum. Ég myndi
ekki gera það nema það þjónaði ein-
hverjum tilgangi og væri gert á
smekklegan hátt. Ég hef reyndar gert
það. Það fer samt ekkert jafn mikið í
taugarnar á mér og tilgangslaus nekt.
Ef ekki leiklist, hvað þá? Ég taldi
þetta bestu aðferðina til að vinna
með þessum sjúkdómi sem leiklist-
arbakterían er. Það komst ekkert
annað að. Ég hefði svosem alveg fíl-
að að vera kokkur eða geðveikt ríkur.
En ég valdi það sem ég hef áhuga á
og gerir mig hamingjusaman.
Áttu þér fyrirmynd í leiklistinni? Ég
vil ekki nefna nein nöfn en maður
sér nú oft leikara erlenda sem inn-
lenda og heillast af
þeim. Ég hef verið
heppinn að vinna með
frábærum innlendum
listamönnum. Það er
frábært að fylgjast með
leikurum vinna vinn-
una sína af natni og
ást.
Hvað myndirðu aldrei
gera fyrir hlutverk? Ég
myndi aldrei skaða
sjálfan mig eða aðra
fyrir hlutverk. Ég hef
mjög skýr siðferðisleg
mörk.
Hefurðu þörf fyrir að
láta horfa á þig? Ég er svolítið feim-
inn að eðlisfari og finnst þess vegna
gott að vera í hlutverki. Já, mér finnst
það fínt held ég bara, annars væri ég
ekki í þessum bransa.
Hvort finnst þér auðveldara að
hlæja eða gráta? Það er náttúrulega
ekkert mál að hlæja bara. En kúnstin
er að gera það frá hjartanu og
þannig að hluturinn verði sannur.
Maður er stöðugt að læra að opna
nýjar hurðir inn í sálartetrið.
Seturðu þig mikið í hlutverk í dag-
legu lífi? Ég held að maður sé alltaf
í einhverju hlutverki og allir gera það
þó að þeir fatti það ekki. Til dæmis
heimahlutverkið, vinahlutverkið,
vinnuhlutverkið. Það er bara mann-
legt fyrirbæri að vera í hlutverki. En
mér finnst þó ekkert eins gott og að
vera bara í Góahlutverkinu.
Guðjón Davíð Karlsson, 24 ára.
Vildi geta verið allt
Af hverju viltu verða
leikari? Bara einhver
ævintýragirni í mér.
Áttu þér draumahlut-
verk? Nei, í rauninni
ekki.
Myndirðu koma nakin
fram? Nei, það myndi
ég ekki gera.
Ef ekki leiklist, hvað
þá? Það er svo margt
til í heiminum. Ég gæti
hugsað mér að gera
þúsund hluti.
Hvað myndirðu aldrei gera fyrir
hlutverk? Það er nú örugglega mjög
margt. Ég myndi til dæmis aldrei
meiða mig eða aðra. Ætli það sé
ekki aðallega það.
Áttu þér fyrirmynd í
leiklistinni? Halldóra
Geirharðs er uppá-
haldsleikkonan mín.
Hefurðu þörf fyrir að
láta horfa á þig? Ja,
það fer eftir því hvað
þú átt við. Mér finnst
það stundum gott en
ég er ekki „exhibition-
isti“.
Hvort finnst þér auð-
veldara að hlæja eða
gráta? Mér finnst mun
auðveldara að hlæja.
Seturðu þig mikið í hlutverk í dag-
legu lífi?
Nei, ég held ég geri það mjög lítið.
Oddný Helgadóttir, 23 ára.
Ævintýragirni
Ekki náðist í Atla Þór Albertsson