Fréttablaðið - 26.03.2005, Qupperneq 25

LAUGARDAGUR 26. mars 2005 25
Mesti áhrifavaldurinn tengist fyrstu
æskuminningunni þegar ég var þriggja,
fjögurra ára gamall. Þá brast á Ob-La-Di
Ob-La-Da með Bítlunum í útvarpstæk-
inu heima og kveikti þannig í mér að
ekkert annað kom til greina en að leika
á hljóðfæri og spila tónlist.
Tveimur árum síðar keypti ég mína
fyrstu plötu, Sergeant Pepper's Lonely
Hearts Club Band, og um sömu mundir
var keypt píanó á heimilið. Eldri bróðir
minn var sendur í píanónám, en ég
byrjaði strax að spila eftir eyranu. Bítla-
lögin urðu strax fyrir valinu, sem og
bandaríski þjóðsöngurinn, einhverra
hluta vegna. Ári seinna byrjaði ég svo
sjálfur að læra en var alltaf fljótari að
pikka lagið upp eftir eyranu en að spila
þau eftir nótum.
Þótt margt hafi komið og farið síðan
Bítlarnir voru og hétu, hafa þeir alltaf
verið númer eitt í mínu hjarta og enda-
laus hvatning á tónlistarsviðinu. Við
konan mín fórum Evrópurúnt árið 1998
og þegar til Lundúna kom varð ég vita-
skuld að komast á Abbey Road, þar
sem ég heimsótti hljóðverið þar sem
Bítlarnir tóku upp flestar
plöturnar sínar. Gang-
brautin fyrir utan stúdíóið,
þar sem fræg mynd af þeim var tekin,
varð mér efni í marga góða göngutúra,
en ég hef trúlega labbað þar daglangt
yfir gangbrautina í þessari pílagrímsferð.
Svo bíð ég þess að Paul fari aftur í tón-
leikaferð. Verð að berja hann augum og
upplifa á tónleikum, því að Paul var
vissulega sá sem hreif mig fyrst með
Ob-La-Di Ob-La-Da, enda
hálfgerður barnasöngur, en
eins og Paul og John voru
ólíkir er erfitt að gera upp
á milli þeirra. Þegar maður
eltist og fór að hlusta
betur eftir orðunum hafði
John vinninginn. Báðir, og
í raun allir fjórir, voru mér
miklir áhrifavaldar.
PÁLMI SIGURHJARTARSON TÓN-
LISTARMAÐUR Heyrði Bítlana syngja
Ob-La-Di Ob-La-Da í útvarpinu sem lítill
hnokki og byrjaði sex ára að glamra
Bítlalög á píanóið heima.
BÍTLARNIR Á ABBEY
ROAD 1969 Pálmi fór í píla-
grímsferð á Abbey Road árið
1998, þar sem hann eyddi
deginum í að þramma yfir
gangbrautina frægu.
ÁHRIFAVALDURINN PÁLMI SIGURHJARTARSON TÓNLISTARMAÐURÓMISSANDI
Ob-La-Di Ob-La-Da setti í gírinn
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/G
VAPenni og
minnisbók
Rithöfundarnir Vilborg Davíðsdóttir og
Þórarinn Eldjárn völdu þrjá ómissandi
hluti. Bæði völdu þau minnisbók sem
er augljóslega nauðsynlegt hverjum rit-
höfundi.
Vilborg Davíðsdóttir
rithöfundur er þessa
dagana að vinna á
fullu í næstu bók
sinni sem hún stefnir
á að koma út fyrir
jól. Auk þess útskrif-
aðist hún nýlega úr
háskólanámi í þjóð-
fræði. Ekki nóg með það heldur er
hún einnig heimavinnandi húsmóðir
og á níu mánaða dóttur, líka tíu ára og
sautján ára börn.
Kaffibollinn eftir kvöld-
matinn. Sambýlismað-
ur minn malar kaffi
á kvöldin og býr til
dýrindis kaffi handa
okkur eftir kvöldmat. Þetta er
algjörlega heilög stund og ómissandi í
deginum. Það er svo gott að hafa smá
rútínu í deginum og mér brygði við ef
ég fengi ekki kvöldkaffið mitt.
Litla minnisbókin mín sem
ég hef á náttborðinu. Þetta er
eins konar nótubók sem ég
skrifa í þegar hugmyndirnar koma
sem gerist yfirleitt svona milli
svefns og vöku. Það er nauðsynlegt
fyrir mig að hafa minnisbók á nátt-
borðinu því þó að ég haldi að ég muni
þetta um morguninn þá geri ég það
bara ekki. Dóttir mín gaf mér þessa
bók í jólagjöf. Hún er voðalega fín.
Fartölvan er algjör-
lega nauðsynleg. Ég
skrifa á hana og ég fer
með hana út á bóka-
safn þar sem ég
skrifa. Ég nota hana
svo rosalega mikið í
sambandi við vinnuna og hún gerir
mér kleift að vinna hvar sem er. Ég á
mjög erfitt með að skrifa öðruvísi en
með fingur á lyklaborði og handskrifa
varla neitt.
Þórarinn Eldjárn
rithöfundur er ný-
búinn að ljúka við
Völuspá handa
börnum sem er
myndskreytt af
Kristínu Rögnu
Gunnarsdóttur og
á að koma út í vor.
Hann situr nú við að þýða ævintýri
H.C. Andersens auk þess sem hann er
á fullri ferð í ljóðagerð. Hann valdi þrjá
ómissandi hluti.
Minnisbók. Hún er
ómissandi vegna þess
að án hennar finnst
mér ég nakinn. Þá er
ég svo gríðarlega
hræddur um að fá hug-
myndir sem ég gleymi.
Ég er alltaf með bókina á mér svo ég
geti skrifað sniðugar hugmyndir niður
um leið og þær koma í höfuðið.
Penni. Hann er
ómissandi fyrir mig til
þess að skrifa í minnisbók-
ina. Ég þarf að skrifa niður allar
hugmyndir sem ég færi. Ég skrifa
niður allt sem mér dettur í hug, allt
sem ég heyri og allt sem ég sé. Penn-
inn er nauðsynlegur fylgihlutur minnis-
bókarinnar.
Blýantur. Ég nota
hann aðallega til að
merkja við og krota inn í
blöð og bækur sem ég er að
lesa. Ég get ekki notað pennann í
það því þá eyðilegg ég bækurnar. Ég
merki við alla athyglisverða staði,
þegar ég sé eitthvað sem ég get stolið.
Svo er ég líka alltaf að leiðrétta próf-
arkir og villur hvar sem ég sé þær.
Þetta er einhver árátta hjá mér.