Fréttablaðið - 20.08.2005, Side 52

36 20. ágúst 2005 LAUGARDAGUR
Siglt undan oki siðmenningar með Ísmanninum
Sendinefnd á vegum skákfélagsins Hróksins sló upp
skákveislu í Tasiilaq á austurströnd Grænlands í sí›-
ustu viku. fiórarinn fiórarinsson slóst me› í för og
fylgdist me› Ísmanninum Sigur›i Péturssyni breyta
si›prú›um menningarvitum í villid‡r.
Ísmaðurinn Sigurður Pétursson var
sendinefnd Hróksins á Grænlandi
ómetanleg hjálparhella og hann er
orðinn einn mikilvægasti tengiliður
skákfélagsins við Grænlendingana.
Þar fyrir utan hafði Ísmaðurinn
ofan af fyrir Hróksliðinu með krass-
andi sögum af ævintýrum sínum
auk þess sem hann reyndi að gera
veiðimenn úr nokkrum landkröbb-
um þegar þeir stóðu upp frá skák-
borðunum.
Hann fór með danska stórmeist-
arann og skólastjóra Hróksins,
Henrik Danielsen, og Namibíu-
meistarann Otto Nakapunda í ferð
frá Tasiilaq til Kuummiit. Ekki þarf
að fjölyrða um hversu mikið ævin-
týri það var fyrir skákfélagana, ekki
síst Otto, en allt sem fyrir augu hans
bar á Grænlandi var framandi og
nýtt.
Henrik, sem er stóískur rólyndis-
maður, lét undan áskorun Ísmanns-
ins og reyndi að fella seli með byssu
en hafði ekki
erindi sem erfiði. Hann lét þess þó
getið að þótt hann hefði snúið tóm-
hentur heim hefði hann fundið villi-
dýrið brjótast um innra með sér
þegar hann var kominn í veiðiham
með vopnið í hönd.
Selur felldur í einu skoti
Guðmundur T. Haraldsson leikari
var öllu fengsælli í leiðangri sínum
með Sigurði. „Við sáum sel á einum
jakanum og hann henti bara byss-
unni í mig og hrópaðu „dreptu hann,
dreptu hann“.“ Heppnin var með
Guðmundi, sem aldrei hefur gert
flugu mein, og honum tókst að fella
selinn í sínu fyrsta skoti. „Þá tók við
mikill hamagangur þegar við lönd-
uðum honum en það mátti litlu muna
að við misstum hann í sjóinn. Siggi
skar hann svo upp, fláði og gerði að
honum á staðnum og lét mig taka
bita úr hrárri lifrinni að veiðimanna
sið.“
Guðmundur segist hafa hikað
augnablik en svo hlýtt Ísmanninum
og tekið vænan bita af blóðugri lifr-
inni, sem var
enn ylvolg.
Hann matreiddi
svo það sem eft-
ir var af selnum
sjálfur um
kvöldið og bar
hann á borð
fyrir félaga
sína á hrís-
g r j ó n a b e ð i .
Sigurður sjálf-
ur gefur ekki
mikið fyrir
svoleiðis tildur
og segir best að henda kjötinu í pott
og sjóða það upp úr sjó. Það spilli þó
ekki fyrir ef maður geti kryddað
kjötið með smá aromati.
Ber beinin á jakanum
„Ég er búinn að vera hérna í átta
ár,“ segir Sigurður, sem var á sín-
um tíma fengsæll skipstjóri á Vest-
fjörðum. „Það kom nú eiginlega
ekkert til. Ég fór hingað sem
túristi og ílentist.“
Sigurður mun hafa orðið fyrir
vitrun þegar hann kom til Qaqor-
toq á suðurströndinni og þar hét
hann ferðafélögum sínum því að
hann myndi setjast að á Græn-
landi. „Þetta er ekkert svipað Ís-
landi og er langtum betra en allt
sem við þekkjum þar,“ segir Ís-
maðurinn, sem dvaldi einn vetur á
Suður-Grænlandi áður en hann
sigldi upp á austurströndina og
settist að í Kuummiit, þar sem
hann býr núna.
Sigurður segist ekki geta hugs-
að sér að flytja aftur til Íslands
enda sé ekkert þangað að sækja.
„Ég drepst hér fyrir rest og reikna
frekar með að það verði á ein-
hverjum ísjakanum. Annars veit
ég ekkert um það en Ísland býður
ekki upp á neitt nema stress. Þar
eru allir alltaf að fara eitthvert eða
koma einhvers staðar frá án þess
að maður sjái beinlínis tilganginn.
Bílaumferðin er yfirþyrmandi og
annar hver maður blaðrar í far-
síma. Mér leiðist þetta og get ekki
hugsað mér að lenda aftur í þessu
ati. Því er Grænland sá kostur sem
ég hef valið og þar ætla ég að
vera.“
Sama um alla heimsins pressu
Ísmaðurinn var Hróksliðinu til
halds og trausts í Tasiilaq og
Kuummiit en að því verkefni loknu
ætlar hann að leggja upp í ná-
hvalsveiði. En hversu mikill fengur
er í þeim skepnum?
„Við seljum tennurnar og eitt-
hvað af spikinu og svo þurrkum við
kjötið, sem ég ét frekar mikið af.
Þetta eru tímafrekar veiðar og mað-
ur býr oft í bátnum í mánuð eða
meira.“
Sigurður er þekktur ísbjarnabani
en hann segir þó náhvalinn vera
miklu meiri feng auk þess
sem það sé miklu
skemmtilegra að
veiða hann en
nokkra aðra
skepnu. „Það er
ágætt að eiga við
ísbirnina líka.
Maður eltist síð-
ur við þá en ef
þeir verða á vegi
manns er sjálfsagt
að fella þá. Það má fá ágætt verð
fyrir feldinn og kjötið og svo ét ég
líka töluvert af ísbjarnakjötinu.“
Ísmaðurinn komst í heimsfrétt-
irnar árið 2003 eftir að Fréttablaðið
greindi frá því að hann hefði drepið
hákarl með berum höndum. „Það
var einhver djöfulsins hákarl að
reyna að éta frá mér náhval sem ég
var að gera að í fjöruborðinu þannig
að ég dró hann á land og drap hann í
fjörunni. Þessi saga fór út um allan
heim í alls konar útgáfum,“ segir
Sigurður, sem hefur þó engan
áhuga á að ræða afrek sín við
blaðamenn. „Mér er sama
um alla helvítis heimsins
pressu. Það eru alltaf
einhverjir fréttamenn að
eltast við mann en ég
hef lítið viljað tala við
þá.“
Ísmaðurinn sýn-
ir það svo með lát-
bragði að honum er
farið að leiðast þóf-
ið. „Er þetta ekki
orðið gott. Getum
við ekki haft þetta viðtal
stutt og laggott. Þú skáldar
svo bara í eyðurnar eins og
þið gerið hvort eð er alltaf
þessir blaðasnápar.“ ■
ÍSMAÐURINN ÓGURLEGI Hefur stutt skáklandnám Hróksins á Grænlandi með ráðum og dáð og er mikilvægur liðsmaður félagsins. Hann
er formaður skákfélagsins í heimabæ sínum Kuummiit og hefur tröllatrú á að skákvakningin muni hafa jákvæð áhrif á líf heimamanna.
HENRIK DANIELSEN Þessi ljúfi danski
stórmeistari sem má ekkert aumt sjá
breyttist í villidýr á siglingu sinni með Ís-
manninum. Hann stóð hreyfingarlaus og
beið eftir bráðinni með þolinmæði skák-
mannsins en felldi þó ekkert kvikt. Við tafl-
borðið segir Danielsen að allt snúist þetta
um pláss, tíma og aflsmuni en úti á sjá
klikkaði eitthvað af þessu.
M
YN
D
/S
ÍM
O
N
B
IR
G
IS
SO
N
GUÐMUNDUR T.
HARALDSSON Var ekki alveg
svona þrifalegur um borð í báti
Ísmannsins þar sem hann felldi
sel í einu skoti og át úr honum
lifrina hráa og ylvolga.