Tíminn - 11.04.1976, Blaðsíða 29

Sunnudagur 11. apríl 1976.
TtMINN
29
pa
G.K. skrifar:
Niðurgreiðslur, fram-
leiðslustyrkir, eða...?
TÍMA- spurningin
Af hverju notar þú ekki bilbelti?
G.K. skrifar:
I Morgunblaðinu þann 20.
marz segir frá þvi i „Stakstein-
um”, að Gylfi Þ. Gislason, al-
þingismaður, sem einnig er
prófessor i reksturshagfræði við
Háskóla Islands, hafi flutt á Al-
þingi tillögu til þingsályktunar
þess efnis, að neytendastyrkur
sá, sem nú er greiddur, væri
betur kominn sem beinn pen-
ingastyrkur til neytenda sem þá
hefðu frjálst val um ráðstöfun
hans.
Þetta er svo sem ágæt tillaga
til hjálparþeim, sem verja aur-
um sinum fyrst og fremst til
þess að kaupa áfengi og aðra
munaðarvöru en sækja svo lifs-
framfæri fjölskyldnanna til
bæjarfélagsins, eins og þvi mið-
ur er of algengt. Á striðsárunum
siðustu var styrkur til fjöl-
skyldna með börn i Danmörk
greiddur með skömmtunarseðl-
um af ákveðnu verðgildi, fyrir
hvert barn ákveðin upphæð. Þar
varð tiltölulega algengt, að viss
tegund manna seldi umrædda
miða og eyddu andvirðinu á
kránum. Vafalaust mundi hlið-
stætt gerast hér og ekki siður
þegar aurarnir kæmu beint i
vasana. Hvort mundu þær
milljónir, sem þannig fengjust
til ráðstöfunar betur komnar i
Tillaga Gylfæ Þ. Gislasonar
gæti einfaldað tilveru sumra
styrkþega nokkuð og vist er
hún skref i átt til frjálsræðis.
aukinni neyzlu áfengis, tóbaks
og annars munaðar, en til kaupa
á hollri búvöru??
Og svo er það
kindakjötið
Það er svo sem satt, að leitt er
að þurfa að greiða með þvi kjöti,
sern afgangs er i góðu árferði og
flytja verður út. En þegar aðrar
þjóðir gera framleiðslu búvöru
svo ódýra með þvi að greiða
neytendastyrki og framleiðslu-
styrki i miklum mæli, þá er ekki
við að búast að okkar vara sé
keypt hærra verði en þeirra eig-
in framleiðsla. Nýkomnar al-
þjóðatölur yfir búvörufram-
leiðslu Þjóðverja sýna,
að markaðsverð hennar er sem
næst vinnslu- og dreifingar-
kostnaðurinn, rikið borgar
framleiðslustyrki sem nemur
hráefnaframleiðslukostnaðin-
um. Og þegar talið er rétt að
draga úr framleiðslu kindakjöts
hér á landi verður það vist ekki
gert nema um leið rýrni fram-
leiðsla ullar og skinna, eða kann
prófessor i rekstrarhagfræði
ráð til að halda uppi ullar- og
skinnavöruframleiðslu, en
minnka kjötframleiðsluna á
arðbæran hátt??? En um leið og
iðnaðarvöruhráefnið frá sauð-
fjárræktinni minnkar, verður
vaxandi hópur iðnaðarmanna
atvinnulaus. Hérna um árið
heyrði ég ágætan húsmæðra-
kennara hvetja nemendur sina
til að kaupa aldrei annað kjöt en
læri. Hér á líklega að framleiða
ull og skinn án kjöts, eða er ekki
svo??
T
Vv. .4 i I 1 %■ liiM
* 4 jL <>'** i ■' ■ _:hd \ hafe
£23 | K ýi' » *«? ; b K fp
Munaðarvara, svo sem tóbak og áfengi, myndi þó vafalítið freista margra, sem pcningana fengju i
hendurnar.
ÓVÆRT í
BREIÐHOLTI?
Brotnir ljósahjálmar og rúður, hnupl úr verzlunum og aðrar vafa-
samar aðgerðir barna og unglinga eru hvimleiðar og engum til
sóma. En, eru það glæpir?
T.B. skrifar:
Undanfarið hefur borið nokk-
uð á þvi i blöðum, ekki þó öllum,
að áhyggjur hafa látið á sér
kræla um að hugsanlega séu nú
að myndast einskonar glæpafé-
lög meðal barna og unglinga i
Breiðholti.
Máli þessu til stuðnings eru til
talin athæfi þeirra barna sem i
hverfiþessu búa, svo sem rúðu-
brot, þjófnaðir úr verzlunum og
fleira og afgreiðsla sú sem slik
mál fá hjá sumum blaðanna fær
kaldan hroll til aö renna niður
bak lesandans. Hann sér ein-
faldlega fyrir sér upprennandi
glæpalýð, sem þegar á unga
aldri svifst einskis og virðist
eiga eftir að valda þjóðfélaginu,
sjálfum sér og aðstandendum
sinum ómældum vandkvæðum
og tjóni.
En, nú er mér spurn, hvernig i
ósköpunum getur fólkið i þessu
nýjasta — og jafnframt fjöl-
mennasta — hverfi Reykjavikur
búið við þessi ósköp? Eftir lýs-
ingunum að dæma getur varla
nokkrum heiðarlegum manni
verið vært i hverfinu.
Við sem nú erum óðum að
verðafeður —og mæður — brut-
um að visu rúður og kúpla á
ljósastaurum, fyrir svo sem
fimmtán árum siðan. Við gerð-
um okkur að visu lika ofurlitið
sek um búðarhnupl og jafnvel
skemmdir á eignum manna um-
hverfis okkur. Við gerðum lika
ýmislegt fleira af þvi sem nú
veldur vandræðum i Breiðholt-
inu, en við vorum þó aldrei svo
gróf að blöð tækju „afbrot” okk-
ar á fréttasiður sinar.
Við meira að segja komumst
ekki i fréttir þó við.
Nei, það er ekki vert að gefa
börnunum i Breiðholti neinar
hugmyndir.
En, hverju sætir það þá að
Breiðholtsbörn eru okkur svo
miklu kræfari sem blaðafregnir
bera vitni? Eða, eru ef til vill
blaðafregnir ekki marktækur
vitnisburður?
Getur það verið að frásagn-
irnar séu ofurlitið — svona
pinu-öggu litið — ýtkar? Varla
þegar um er að ræða frjálsa, ó-
háða, sanngjarna, heiðarlega,
æsifregnalausa, islenzka blaða-
mennsku. Eða hvað?
Hvernig væri nú annars að
pressan hérna hætti að eltast við
gufukenndar grilur og sneri sér
þess í stað að raunverulegum
vandamálum. Hún gæti byrjað
á vandamálum Breiðhyltinga
HRINGIÐ Í SÍMA 13300
MILLI KLUKKAN 10-12
Guðrún Magnúsdóttir, Bálkastööum, V-Hún.:
Mér finnst óþægilegt að hafa þau. Eins er mér illa við þau vegna
þess að ég er hrædd'við að festast ef ég lendi i árekstri. Ég hef
aldrei notað bilbeltin.
Elisabet Jóhannsdóttir, tsafiröi:
Þetta er mest hugsunarleysi hjá mér, ég nota samt beltin yfir-
- leitt, þegar ég er i bil úti á vegum, en ekki þegar ég er i bænum.
Ingvi Magnússon, sjómaöur:
Ég bara hreinlega gleymi þvi i bænum. Það kemur þó fyrir að ég
nota þau þegar ég er að aka úti á landi.
Stefán Jóhaunsson. laugarvöröur og þjálfari:
Mest út af kæruleysi býst ég við. mér er þó ekkert illa við bilbeit-
in og álit aö það sé gagn i þeim. sérstaklega i bænum. en held að
þau séu ekki alítaf heppileg til notkunar þegar ekið er úti á landi.
Sigmar Björnsson, skrifstofustjóri:
^etta er mest kæruleysi hjá mér, en ég nota þau þó stundum úti á
landi. Af hverju? Nú ætli maður eigi ekki von á harðari árekstr-
um þar en i bænum.