Tíminn - 25.05.1976, Blaðsíða 10

TtMINN
Þriðjudagur 25. mal 1976.
10
Svalt og bjart I Reykjavík
þjóðhátiBardag Nor&manna 17.
mai. Trén við sendiráðið naum-
ast farin að bæra á sér. Brum
trjánna hafa hægt um sig ennþá
og flýta sér ekki að kasta alveg
af sér brumhlifunum. Einkum
fer birkið varlega, það hefur
lært af þúsund ára reynslu.
Reyniviöurinn er djarfari, það
eru farnar að sjást hálflaufgað-
ar greinar hans móti sól. Ribsiö
laufgast óðum og sér i blóma-
klasana. Kannski verður berja-
ár? Viðireklarnir teygja loðna
kollana móti sumri og yl.
Fagurgular rákir af páskalilju
lýsa upp við húsin og himinbláir
blettir af stjörnulilju sjást viða i
görðum. Túlipanar nývaknaðir
og skarta flestir i rauðum lit.
Margvislega litir lyklar
(primúlur) gægjast varlega upp
úr moldinni.
Það er kominn vorhugur i
menn og málleysingja. „Lömb-
in skoppa hægt með hopp, hugar
sloppin meinum”. Fólk er að
hreinsa til úti i görðum, bera á
og gróöursetja hrislur og fjölær-
ar jurtir. Það er of snemmt fyrir
sumarblómin ennþá. Garð-
yrkjufélagið og Skógræktar-
félagiö halda námskeiö i
gróðursetningu, hiröingu og
tegundavali. Margir koma,
hlusta, spyrja og læra. „Látið
ekki sól skina á ræturnar, þær
mega ekki þorna, já, þær þola
ekki sól lengur, en þið þoliö að
hafa hausinn á kafi i vatni”,
predikar einn. Annar gengur
um og tekur i plöntur, sem
nemandi hefur gróöursett, gott,
þær sitja blýfastar, þannig á
það að vera. Lausar plöntur
skakast til og ofþorna.
Menn eru farnir að dytta að
húsum sinum og mála. Sjá
mynd af Njálsgötu 31 þann 11.
maí. Þar var verið aö mála
bárujárniö, bæöi á hliöum og
þaki. Húsin i Reykjavik eru lit-
skrúðug sem betur fer: Grá,
hvit, brún, rauögul, leirljós
o.s.frv. Þök flest rauð eöa græn.
Fáein hús eru blá. Það kvað
vera algengur húslitur i Rússiá.
Gömlu torfbæirnir voru vina-
legri aö sjá, en aö ýmsu óhent-
ugri og láku i stórrigningum.
Bárujárnshúsin halda vindi og
vatni,enmarflötuþökin ervoru
i tizku um skeið, aö þvi er virt-
ist hripláku flest og eiga illa við
islenzkt veðurfar.
Gegn fallegu steinhúsunum
úti á Ægisiðu, tróna grásleppu-
hjallar og enn er þar róöið úr
Garða- og Grimsstaðavör.
Talsverö landeyöing kvað vera
þar af sjávargangi.
Timarnir breytast. „Farið þið
út og náið i hrafnablöökur og
fardagakál i matinn”, sögðu
langömmur okkar við börn sín
t Hljómskálagarðinum 17. mai 1976.
Ingólfur Daviósson:
BRUGÐIÐ
UPP
VORM YNDUM
t Grimsstaðavör við Ægisiðu 7. mai 1976.
um þetta leyti vors. Já, nú eru
fifla- og njólablöðkur viða vel
sprottnar og bragðast vel, mat-
reiddar sem salat eða spinat.
Fifilblöðkur þykja fyrirtaks-
réttur viöa suður i löndum — og
eru jafnvel ræktaðar. Fjalla-
grös, hvönn og söl voru öldum
saman helzt grænmeti vor ís-
lendinga, en hafa eðlilega þokað
fyrir uppskerumeiri ræktuðum
garðjurtum, þ.e. kartöflum,
káli, rófum, gulrótum o.fl.
Ef þiö viljið reyna eitthvað
nýtt, getið þið sáð til silfur-
blöðku (sölvbede) sem er skyld
spinati, en þolir dálitið frost og
stendur fram á haust. Ung blöð
silfurblöðku eru góð sem salat
eða spinat, en síösumars, eru
hinir stóru blaðleggir ágætir i
kjötsúpu.
Alaskalúpinan er ekki mat-
jurt og varla góð beitarjurt
heldur, en það virðist hægt að
græða upp sendiö land og jafn-
vel mela með henni — og hún
bætir jarðveginn eins og aðrar
jurtir ertublómaættar (belg-
jurta), þvi að á rótunum lifa
gerlar i smáhnúðum og vinna
köfnunaretai úr loftinu. Alaska-
lúpinan blómgast snemma og er
hin vöxtulegasta. Eru fagurblá-
ar breiður hennar hinar feg-
urstu — og nú farið þiö að sjá
þær.
Lág viða sléttklippt limgerði
úr fjallaribsi eru farin að laufg-
ast og eru hin snotrustu. Miklu
stærri skjólgarða geta raðir af
birki eða viði myndað. Birkið er
harðgerðast, stormþolnast og er
ekki vandlátt að jarðvegi, en
það vex hægt. Viðir vex mun
fljótar, ef jarðvegur er frjósam-
ur. Um ýmsar viðitegundir er
að velja, en algengust munu
gulviðir og bastarður hans og
gráviðis-brekkuviðirinn og
einnig viðjan. Brekkuviðir er
þéttvaxinn og góður i fremur
lág gerði. Viðjan verður mun
hærri, getur orðið allmikiö tré.
Gljáviðirlaufgast seinna en hin-
ir, en heldur lika laufinu langt
fram á haust, fagurgljáandi.
Lús sækir litið á hann og
skógarmaðkur ekki mikið held-
ur. Gljáviðir verður stór og um-
fangsmikill með timanum, en
hægt er að halda honum i skefj-
um með klippingu. Hann getur
orðið allmikið tré. Er mikið af
gljáviöi i Reykjavik komið út af
stórri, gamalli hrislu I gamla
kirkjugaröinum við Aðalstræti.
Vesturbæjarviöir er algengur
i Reykjavik, vex ört og veröur
stór, en ekki er hann vindþolinn
svo vel sé.
Auðvelt er að fjölga flestum
viöitegundum með græðlingum
úti i garöi. Trjám, sem ekki eru
eins auðgróa, t.d. birki og barr-
trjám, er hægt að fjölga á sama
hátt inni i hlýju og röku gróður-
húsi. Veljið góðar hrislur til
undaneldis!
Þessa dagana skrýðist lerkið
ljósgrænu barri. Það er fegurst
þegar það er nýbúið að klæða
sig!
17. mai létu börn leikskólans i
Langagerði fara vel um sig i
Hljómskálagarðinum, undir
styttu Thorvaldsens. Fóstrurn-
ar fræddu þau um ýmislegt sem
fyrir augun bar. Bak við
stjórnarráöiö ilmaði nýsiegin
grasflöt 21. mai.
Jú, sumar i lofti, sólin skin,
sætlega angar jörðin”.

Norska sendiráðið við Hverfisgötu 45, 11. mai 1976.
Njálsgata 31 fyrir miðju. Vormáining 11. mai 1976'