Tíminn - 27.08.1976, Page 13

Föstudagur 27. ágúst 1976
* TÍMINN
13
os Rozsa stjórnar. Regino
Saint de la Maza og Manuel
de Falla-hljómsveitin leika
Concierto de Aranjues fyrir
gitar og hljómsveit eftir
Joaqin Rodrigo: Cristóbal
Halffter stjórnar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veöurfregnir og fréttir.
Tiikynningar.
13.00 Viö vinnuna: Tónleikar.
14.30 Miódegissagan: „Leikir
i fjörunni” eftir Jón óskar
Höfundur les (2).
15.00 Miódegistónleikar Willy
Hartmann söngvari, Kon-
unglegi óperukórinn og
hljómsveitin i Kaupmanna-
höfn flytja tónlist eftir
Lange-Muller úr leikritinu
„Einu sinni var” eftir Holg-
er Drachmann: Johan
Hye-Knudsen stjórnar.
Walter Klien leikur á pianó
Ballööu op. 24 eftir Edward
Grieg.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.20 Popphorn
17.30 Tveir fyrir Horn og
Bangsi meö Höskuldur
Skagfjörö flytur fyrri hluta
frásögu sinnar af Horn-
strandaferö.
18.00 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir, Fréttaauki. til-
kynningar.
19.35 Daglegt mál Helgi J.
Halldórsson flytur þáttinn.
19.40 iþróttir Umsjón: Jón
Asgeirsson.
20.00 Pianósónata i G-dúr op.
78 eftir Franz Schubert
Vladimir Ashkenasy leikur.
20.40 Mistilteinn og munaöar-
hyggja Siguröur Ó. Pálsson
skólastjóri flytur erindi.
21.05 Promenadetónleikar
frá útvarpinu í Stuttgart
Guömundur Gilsson kynnir.
21.30 Gtvarpssagan: „Stúlkan
úr Svartaskógi” eftir Guö-
mund Frimann Gisli Hall-
dórsson leikari les sögulok
(17)
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. t
deiglunni Baldur Guðlaugs-
son stjórnar umræöum
Stefáns Karlssonar
handritafræðings og Vil-
hjálms Þ. Vilhjálmssonar
lögfræðings um frjálsan út-
varpsrekstur.
22.55 Afangar. Tónlistarþátt-
ur i umsjá Asmundar Jóns-
sonar og Guöna Rúnars
Agnarsonar.
23.45 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Föstudagur
27. ágúst
20.00 Fréttir og veöur
20.30 Auglýsingar og dagskrá
20.40 Grænland „Oghann kall-
aöi landiö Grænland” Fyrri
hluti fræöslumyndar, sem
gerö er sameiginlega af
danska, norska og islenska
sjónvarpinu. Rifjuö upp
sagan af landnámi ts-
lendinga á Grænlandi og
skoöaöar minjar frá land-
námsöld. Þýöandi og þulur
Jón O. Edwald. Siöari hluti
myndarinnar veröur sýndur
3. september nk.
21.20 Lygaiaupurinn (Billy
Liar) Bresk biómynd frá ár-
inu 1963, byggð á samnefndu
leikriti eftir Keith Water-
house og Willis Hail. Leik-
stjóri John Schlesinger.
Aöalhlutverk Tom Courte-
nay og Julie Christie. Billy
Fisher starfar hjá útfarar-
stofnun. Hann hefur auöugt
imyndunarafl og dreymir
dagdrauma, þar sem hann
vinnur hvert stórvirkiö á
fætur ööru, og þannig flýr
hann gráan og til-
breytingarlausan hvers-
dagsleikann.
S'd í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA 52
sérlega merkilegur atburður. Hann minntist ekki einu
orði á hungrið, kuldann,kvalirnar og þreytuna. Það
þurfti ekki heldur að lýsa því fyrir Nikka. Hann vissi það
mætavel, að Jónas hafði átt dauðann yfir höfði sér frá
því að hríðin skall á. Og það var alls enginn gamanleikur
að grafa sig í fönn. Það þurfti meira en snjóskóflu til
þess að komast lifandi úr fönninni. Það var ekki nóg að
vera í hlýjum fötum. Sá, sem blundaði andartak, átti oft-
ast dauðann vísan.
Nikki mat af rek Jónasar eftir eigin reynslu af vetrar-
slarki á f jöllum uppi, og það var ekki laust við, að hann
horfði meðtalsverðri aðdáun á Jónas. Hann sat nú þarna
hjá honum og skrafaði við hann, þar til dimmt var orðið.
Um leið og hann f ór, lof aði hann að koma af tur að Björk,
áður en Jónas færi, og hann lét í veðri vaka, að hann
hefði gaman af þvi að fara með honum suður að Marz-
hlíð og hitta skyldmenni hans.
Svo liðu nokkrir dagar. Jónasi batnaði í hnénu, svo að
hann gat hreyft fótinn að vild. En hann forðaðist að láta
heímilisfólkið vita það. Hann langaði til þess að vera
lengur í Björk, því að það eitt að sjá Stínu bregða fyrir
var honum undarleg ánægja. Nú var hann alveg hættur
að hugsa um Lappastúlkuna og hreindýrahjörð föður
hennar. Fara til Lappanna í vor? Nei — hann var stein-
hættur við það. Hann ætlaði að útvega sér landskika,
byggja bæ og eiga Stínu.
Hann fór að inna að þessu einn daginn, þegar Stína var
ein inni hjá honum. En árangurinn varðekki sem beztur,
því að hún sneri varfærnislegum orðum hans upp í glens.
Hún vildi ekki giftast.... Krakkar og heimiliserjur — nei,
hún var ekki ginnkeypt fyrir þvi.
Jónas hélt fyrst, að hún talaði í fullri alvöru og
ályktaði sem svo, að það væri óttinn við barneignirnar,
sem risti dýpst. Hann sagði því, að þau þyrftu ekki að
byrja á því að hlaða niður krökkum. Hans Pétursson og
Greta hefðu verið meira en f immtán ár í hjónabandi, og
hún væri einmitt þessa dagaga að eiga f yrsta barnið. Og
ekki sæist það á Ölafíu, að hún væri neitt á þeirri leið,
þótt hún væri búin að vera mörg ár í Marzhlíð.
Stúlkan horfði glettnislega á hann. Það var skrítinn
glampi í augnakrókunum.
— Hvers vegna ætti maður að giftast? spurði hún hlæj-
andi.
Jónas sletti í góm. Hvers vegna að gifta sig? Hann
vissi svarið, en gekk illa að velja orðin. Hann hefði
kunnað betur tökin, ef hann hefði verið að fást við björn.
Hvers vegna gif ta sig....? Ja, það var ekki svo auðvelt að
rökstyðja það.
Stúlkan brosti að tilburðum hans og hirti ekki um að
ræða þessi mál frekar. Þau gátu líklega talað um eitt-
hvað annað.
Brandur hafði haft rétt fyrir sér. Yngsta dóttir hans
var ekki neinn auli, sem tapaði vitglórunni, þótt einhver
strákur liti hýrlega til hennar. Stúlkurnar í fjalla-
byggðunum voru sjaldan mjög ástsjúkar. Tilfinn-
ingarnar urðu svo oft að þoka fyrir skynsamlegum
sjónarmiðum. Væri kot falt og tvær kýr til reiðu, gat
unga fólkið hitt prestinn að máli og reynt að stafa sig i
laumi fram úr hjónavigsluritúalinu i sálmabókinni, en
væri jarðnæðið ekki annað en skýjaborgir fyrir utan og
ofan f jallatindana, þá var eins gott að beina huga sínum
að einhverju öðru.
Bjarkarfólkið vissi allt um hug Jónasar til Stínu, og
Brandur og kona hans fóru ekki dult með það, að þeim
þætti hann ófýsilegur tengdasonur. Þau þekktu ekki
mikið til Hlíðarfólksins, en eftir því, sem faðir Ólafíu
sagði, var ekki ríkidæminu fyrir að fara i Marzhlíð. Þar
var barkarbrauðog grasagrautur á borðum í brúðkaups-
veizlum. Nei — það var á betra völ. Og svo lá ekkert á.
Stína hafði ekki nema gott af því að vera heima nokkur
árin enn.
Jónas hugsaði ráð sitt. Honum þótti það óskiljanlegt,
að Stína skyldi hlæja upp i opið geðið á honum, þegar
hann var sjálfur andaktugur eins og við guðsþjónustu í
kirkjunni. Loks tók hann að gruna, hvers vegna Stína
vildi ekki eiga neitt saman við hann að sælda: Hann var
frá Marzhlíð.... fátækur ræfill, sem stúlkurnar forð-
uðust, þegar talið barst að alvarlegum málefnum.
Morguninn eftir kom Jónas alklæddur f ram í eldhúsið.
Hann gerði sér far um að stíga vinstra fætinum eins fast
til jarðar og þeim hægri. Hann spurði um byssu sína og
skíði.
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
K
U
B
B
U
R
Égvarðað
iáta reyna
á hvort
þetta værir
y>ú sjálfur.
Geiri hefur lent
inn til drottning,
arinnar i staöinn
fyrir út úr
höliinni!
Jæja, Hvell Geiri, ^
loksins eru þá kominn
i minar hendur!