Tíminn - 03.06.1977, Blaðsíða 15

14
Föstudagur li. júni 1977
Föstudagur 3. júni 1977
15
Hugmynd sem varð að f j öldahreyfingu
SJOMANNADAGURINN 40 ARA
Þvi er stundum haldið
fram, aö of margir hátiðis-
dagar séu haldnir á ís-
landi. Það einkennilega er
að ailir virðast sammála
þessu, en et það á nú að
fækka þeim, kemur annað
hljóð í strokkinn. Eigum
við að leggja niður jólin, 2.
jóladag til dæmis, eða 1.
mai, hvitasunnuna, eða
kannski fridag verzlunar-
manna. Nei, við vil j um
hafa þessa fridaga áfram,
og kannski þjóðfríið mikla
lika— hið árlega verkfall,
þegar of seint gengur að ná
saman endum suður á
Loftleiðahótelinu, þar sem
vorverkin eru unnin hvert
ár, — að reyna að finna út
hversu mikið er hægt að
greiöa í laun á Islandi.
5. júni er einn al þessum
liátiðisúiigum. Sjómannadagur-
inn. Ilann hel'ur þá sórstöðu að
hann er haldinn á sunnudegi —
laugardagsel tirm iðdegi og
sunnudegi va>ri likiega réttara
aðsegja. þvi viða uin land hefjast
há!iðaiúildin á laugardegi, en þá
hala menn gjarnan róðrarkeþþiii
og ueira deginuin viðkomandi.
Hugmynd sem varö
aö þjóöarhreyfinqu
Sjóniannadagurinn nr ef til vill
einna vngstur al haliðisdögum
okkar. og er 17 juni liklega einn
vngri. en nú eru liöin 4(i ar I ra þvi
ivrsti Sjómannadagurinn var
haldinn. og fyrsti Sjómannadag-
urinn tóksl svo vel. að honum hef-
ur siðan verið likt við þjóðar-
hreyl'ingu. Allar stóttir landsins
halda sjómannadaginn hátiðleg-
an. og dagurinn er haldinn hátið-
legur um allt land.
Kn hvernig stóð á þvi að hyrjað
var að halda lr;it iðlegau
sórstakan dag lynr sjótnenn? Til
eru margar skvringar á þvi,
hvernig sjoniannadagurinn yarð
til. Kin er sú að þessi hugmynd
hali komið Iram unt horð i togara
i ausliirhrun Isal jarðadjups árið
1929 a logruni vormorgm. en al
nieiuit munu nienn þo sammála
uni að það hal'i verið Henry A.
Ilálldaaarson. loftskevtamaður
og siðar skrifslofustjóri Slysa
varnalelags íslands. sem hratt
huginyndinni i framkvæmd. en
Irá lyrstu tið vorti það sjómenn,
sem sjallir holðu veg og vanda al'
Sjomannadeginuin llenrv er nu
latínn fyrir nokkrum árum, en
Sjómannadagurinn heldur áfram.
Ilenry A. Hálfdánarson var um
margt merkilegur maður. Hann
var ekki einasta hugsjónamaður.
hann var lika framkvæmda-
maöur. sem ymsu kom i verk.
Hann var mikill aðdáandi for
l'eðra sinna, dáði þá íyrir
siglingaafrek þeirra og atgjörvi.
Henry hvrjaði ungur til sjós og
varð siðar loftskeytamaður á
togurum. einn með þeim fyrstu.
Iloiium lannst sjömenn ærið
iálálir um stéttarmál sin: sá
hversu mikið þeir lögðu al
. mörkum Ivrir þjóðina, en skeyttu
sui litið um hinn stéttarlega,
metnað, sem þó gat ýmislegt gott
látið af sér leiða.
Henry fékk tækifæriö árið 1934
þegar hann var ritstjóri Friðrit-
arans. sem var fjölritað frétta-
hlað. sem loftskevtamenn 'gáfu úl
og notuðu iil þess að ræöa ýms
hugðarefir s'n . g •■rvggismál sjó-
inanna yfirie U
Har komu ýmsar fréttir. þar á
meðal su að á 12. alþjóöaþingi
loftskeytamanna, sem haldið var
i (iautaborg það ár. hafði verið
samþykkl að félögin beittu sér
lyrir þvi að komið yrði á sór-
stökum. árlegum minningardegi
Mannfjöldi við Leifsstyttuna á Skólavöröuhæð á Sjómannadag inn 1939. A inyndinni sést vel, hversu sterk
itök sjómannadagurinn átti þegar i hjörtum fólksins.
efla samhug allra sjómanna og
nota daginn til að kynna fyrir
þjóðinni starf sjómannsins i bliðu
og striðu á sjónum, með ræðu-
höldum valinna manna, og á ann-
an hátt, bæði i útvarpiog á öðrum
vettvangi. I öðru lagi, tii' að
heiðra fyrir þvf,.- að þeim yrði
reistur veglegur minnisvarði,
sem alþjóðlegt tákn þeirra fórna,
sem sjórinn hefur krafizt. 4. Að
stjórn Sjómannadagsins verði i
höndum sérstaks fulltrúaráðs,
sem sjómenn sjálfir tilnefna, og
semynni að framkvæmd dagsins
án sérstakrar þóknunar fyrir
störf sin. 5. Að öll félög sjómanna,
hvar sem er á landinu geti orðið
þátttakendur að Sjómannadegi".
• ,,a) að efla samhug meðal sjó-
manna og hinna ýmsu starfs-
greina sjómannastéttarinnar.
b) að heiðra minningu látinna
sjómanna og þá sérstaklega
þeirra, sem láta lif sitt vegna
slysfara i starfi.
c) að kynna þjóðinni lifsbaráttu
sjómannsins við störf hans á
sjónum.
d) aö kynna þjóðinni hin mikil-
vægu störf sjómannastéttar-
innar i þágu þjóðfélagsins i
heild.
e) að beita sér fyrir menningar-
málum er sjómannastéttina
varðar, og vinna aö velferðar-
og öryggismálum hennar.
f) að afla f jár til að reisa og reka
dvalarheimili og ibúöir fyrir
aldraða sjómenn og sjómanna-
ekkjur.
g) að koma upþ og annast
sumardvalarheimili og skylda
starfsemi fyrir börn sjó-
manna, sem munaðarlaus eru,
eða búa við erfiðar heimilis-
ástæður.
Að þessu skal unnið með kynn-
ingu á málefnum Sjómannadags-
ins á opinberum vettvangi i fjöl-
miðlunartækjum og á hvern þann
hátt, sem málefninu getur orðið
til heilla, þar á meðal hverri leiö,
sem vænleg getur orðið til fjár-
öflunar.
Fyrsti sjomanna
dagurinn undirbúinn.
Hinn 11. júni 1936 var aðal-
fundur Félags isl loftskeyta-
manna haldinn að Hótel Borg og
þar var eftirfarandi tillaga sam-
þykkt einróma: „Fundurinn felur
félagsstjórninni að beita sér ötul-
iega fyrir þvi, aö leita samvinnu
við öll stéttarfélög sjómanna, um
að komið verði á árlegum minn-
ingardegi þeirra sem hafa
drukknaö. Komi til með að Félag
isl. loftskeytamanna taki þátt i
stofnun væntanlegs landsam-
bands sjómanna, skal stjórnin
reyna að fá þvi áorkað, að sam-
bandið beiti sér fyrir þessu máli”.
Nú fór skriður að komast á
málið. Loftskeytamannafélagið
sendi fundarboð þar sem óskað
var eftir þvi við hin ýmsu sjó-
mannafélög að þau tilnefndu full-
trúa til þess að ræða um minnis-
varðann og sjómannadaginn.
Undirtektir voru góðar.
8. marz 1937 kl. 14.00 var
haldinn fundur i Oddfellowhúsinu
i Reykjavik. Þar voru mættir full-
trúar frá 9 félögum sjómanna.
Fundarstjóri var Þorsteinn Árna-
son, vélstjóri. —
Lagt var fram sérstakt upp-
kast, eða stefnuskrá og þar var
eftirfarandi tekið fram:
„1. A ári hverju skyldi ákveðinn
dagur helgaður islenzkum sjó-
mönnum. 2. Sjómannafélögin
myndi með sér samtök til að
halda daginn hátiðlegan og til aö
fá daginn i framtiðinni opinber-
lega viðurkenndan sem fridag
sjómanna af öllum stéttum og að
dagurinn yrði jafnframt minning-
ardagur minningu sjómanna er
farist hafa við störf sin á sjónum
og að beita sér þeirra sem látið
hafa lifið i baráttunni við Ægi. 3.
Tilgangur dagsins sé aðallega
tvenns konar. f fyrs;ta lagi, til að
Fyrsta sjómanna-
dagsráðið kosið.
Allt eru þetta ákvæði, sem siðar
voru tekin með litlum breytingum
upp i þá reglugerð um Sjómanna-
daginn, sem siðar hlaut sam-
þykki. Fyrsti sjómannadagurinn
var svo haldinn fyrsta sunnudag^
inn i júni, sem nú bar upp á hvita-
sunnudag. Var þvi ákveðið aö
halda daginn á 2. hvitasunnudag
og var svo gert.
Þá hafði verið kosiö fyrsta sjó-
mannadagsráðið, sem stóð fyrir
þessum merka degi, mótaði hann
og stjórnaði honum svo giftusam-
lega, að hann varð að þjóðar-
hreyfingu: Henry Hálfdánarson
formaður, Björn Ólafs. varafor-
maður, Sveinn Sveinsson ritari,
Geir Sigurðsson vararitari,,
Guðmundur H. Oddsson gjald-
keri, Þorgrimur Sveinsson vara-
gjaldkeri. Endurskoðendur: Þór-
arinn Guðmundsson og Lúther
Grimsson, og til vara Einar
Þorsteinsson.
Stjórninni var siðan falið að
ganga frá dagskrá fyrir fyrsta
sjómannadaginn, og önnur mál er
hann varðaði.
Tilgangur Sjómannadagsins er
þessi:
Um þessar mundir eru 20 ár liöin siðan flutt var i Hrafnistu i
Reykjavik. Hér er Asgeir Asgeirsson, þáverandi forseti tslands,
að flytja vigsluræðuna.
Nýja Hrafnista í Hafnarfirði. Sjómannadagurinn hefur reist
Hrafnistu i Reykjavik, þar sem hundruð manna hafa vist i ellinni
i vistlegum, björtum húsakynnum. Nú er verið að taka i notkun
nýja heimilið i Hafnarfiröi, 1. áfanga þess.
Meðan þeirra ennþá nytur við,
er þeim ekki alltaf þakkað að
verðleikum og ef þeir drukkna,
eða á annan hátt verða undir i
baráttunni. eru þeir gleymdir
áður en varir -Enginn legsteinn
er þeim reistur, þvi oftast er
ekkert leiði til að ganga að og
minnast.
Þegar við athugum hversu
ntikla rækl aðrar þjóðir leggja við
minningu þeirra, sem þeir telja,
að lial'i iagt mikið i sölurnar fyrir
heill almennings. og sjáum þann
samhug, sem minmsvarðar þess-
ir vekja, þá er oss lslendingum
ekki vansalaust hversu tómlátir
vér erum i þessum sökum.
Vérhöfum reyndar l'yrir tilstilli
mætra manna. kontið á barna
degi og mæðradegi. en i þessu sæ-
riki hölum vér engan dag, sem
eingöngu er helgaður sjó-
mönnum, og engan minnisvaröa
höfum við reist öllum þeim hetj-
um, sem fullið hafa á sjónum."
1 greininni vikur hann einnig aö
samþykkt alþjóðaþingsins, sem
aður var vikið að hér að framan.
Skúli Guömundsson atvinnnu
málaráðherra hélt ræðu á fyrsta
Sjómannadaginn 1938
lienry Hálfdánsson, skrifstofu
stjóri. Upphafsmaöur sjómanna
dagsins og formaöur ráðsins i
meira en tvo áratugi.
Vildi Henrv < á sjómannadegin-
um það verkemi aö reisa minnis-
merki um drukknaða og látna
sjómenn og hann segir orð-
rétt: ..—Slikur minnisvarði.
reistur fyrir tilstilli fólksins. má
ekki vera nein smásmið, hann á
að vera dýrmæt eign þjóöarinnar
og hvatning til kynslóða.
Að minnast látinna skörunga er
ekkerl hégómamál. það er
þroskamerki og mikilsverður
liður i uppeldi hverrar þjóðar . .
Góðir félagar. hvað ykkur
snertir, þa veit ég að þið munið
berjast lyrir þessu máli með
þeim dugnaði, sem einkennl hefir
dugnað ykkar fyrir áhugamál-
unum.”
Henry Hálfdánsson.
Janus Halldórsson, framreiðslumaður, Guðmundur H. Oddsson,
skipstjóri og Halldór Jónsson, loftskeytamaður, eru einir á lifi
þeirra er skipuðu fyrsta sjómannadagsráö.
þeirra loftskeytamanna, sem
látið höföu lifið mitt i skyldu-
störlum sinum við að kalla á
hjálp handa öðrum.
Enginn dagur
hetgaöur sjómönnum
Kn á þessum árurn kom það
ekki ósjaldan fyrir að hetjudáðir
loftskeytamanna i þessum efnum
viiktu heimsathygli .
Henry A. Hálfdánarsyni varð
það strax ljóst. að þai na var kær-
komið tækifæri til þess að vekja
áhuga manna lyrir minningu
þeirra manna, er létu lifið við
slörf sin á sjónum: ékki einasta
loftskeytamanna. heldur allra
sjómanna.
Sá hann að ta>kifæri var nú til
þess að efna til árlegs Sjómanna-
dags er sjómenn sjálfir hefðu af
allan veg og vanda.
Ilenry mun hafa rætt þetta
-iluigamál sitl við ýmsa sjómenn.
seni liviittu Itann (isparl til dáða.
Um þessar mundir var hann l'or-
maður Félags isl. loftskeyta-
manna og ræddi hann málið fyrst
opmberlega þar á stjórnarfundi
sem haldinn var 16. desember
árið 1933.
Með Henry i stjórn voru þá
Friðrik llulldórsson. Jón Kiriks-
son. Ingólfur Matthiasson og
llaukur Jóhannssori. Voru þeir
meðmæltir þvi að leggja það til á
aðailundi að l'élagið beitti sér
lyrir samstarfi millum félaga
sjómanna um að el'na til sérstaks
sjomannadags. Til þess að undir-
bua málið skrifaði Henry grein i
Firðritann. J.tbl. 3. árg. 1936. Þar
slendur m.a. þetla:.,Það bua láir
menn við meira harðrétti en is
lenzkrir sjómenn. Lengstum i ut
legð l'rá vinum og flestum lilsins
þa'gindum, eiga þeir i látlausu og
við hvildarlitið erliði lynrgera
þeir heilsu og kröftum til þess að
jjjóðin geti lilað ntenningarlifi i
iandinu
Sagt frá upphaf i
og aðdraganda
Sj ómannadagsins
'YR5TA FULLTRÓfiRflÐ
&JÖMRNNRDRG5INS-
ZJ.JÖN! —-
Fyrsta fulltrúaráð Sjómannadagsins var skipað 22 fulltrúum frá 11 stéttarfélögum i Reykjavik og
Hafnarfirði. Nöfn þeirra fulltrúa, sem enn eru á meðal okkar, fara hér á eftir: Henry Hálfdánsson,
(luðmundur li. Oddsson, Þorsteinn Arnason, Hallgrímur Jónsson, Grimur Þorkelsson, Jónas Jónsson,
Friðrik Jóhannsson, Janus Halldórsson, Halidór Jónsson, Jón o. Eyrbekk. Fjórir fulltrúanna hafa verið
lengur en 10 ár sem aðalfuiltrúar i ráðinu: Henry Hálfdánsson 25 ár, þar af 23 ár sem formaður. Guðmundur
11. Oddsson 16 ár, Þorsteinn Arnason 15 ír, liallgrímur Jónsson 13 ár.
Þetta er óbreytt frá fyrstu
reglugerö Sjómannadagsins, að
öðru leyti en þvi að g)-liðurinn
varðandi sumardvalarheimili
varðandi börn sjómanna og
munaðarlaus börn hefur bætzt
við.”
Fyrsti sjómannadagurinn
i Reykjavík 1938
Fyrsti Sjómannadagurinn gekk
i garð, eftir mikla vinnu hjá
undirbúningsnefndinni. Hún hafði
l'átt að byggja vinnu sina á. Sam-
in hafði verið fjölbreytt dagskrá.
Þetta var 6. júni. bjart veður var,
en stinningskaldi og kalt i veðri.
hátiðafánar dregnir að húni viða i
borginni og skipin i höfninni voru
fánum skrevtt.
Slrax um hádegið fór mann-
fjöldi að sal'nast saman við Stýri-
mannaskólann til skrúðgöngu.
Fánaberar röðuðu sér upp með
vissu millibili. svo félagar i hin-
urn einstöku félögum gætu skipað
sér i gönguna undir sinum fána.
Vegna hvassviðrisins áttu fána-
berarnirerfitt með að hent ja hina
stóru lelagsfána, sem börðust
eins og segl i storminum.
Stundvislega kl. 13.30 lagði
gangan af stað upp Ægisgötu (þvi
þetta var gamli Stýrimannaskól-
inn við Oldugötu). Þetta var
voldug ganga, og bar öllum sam-
an um, að þetta væri einhver
stærsta hópganga, sem sést hefði
i Reykjavik.
Fyrir fylkingunni gekk Guðjón
Jónsson, sjómaður frá Eyrar-
bakka. Gengið var að Leil'sstytt-
unni, en þar skyldi dagskráin
l'lutt.
Svo heppilega vildi til, að nú
gekk norðanáttin niður og var
bliðviðri á Skólavörðuhæð meðan
athöfnin fór fram.
Við Leifsstyttuna fór fyrst fram
minningarathöfn. A leiði einu i
Fossvogskirkjugarði er trékross,
sem á er letrað: Óþekkti sjó-
maðurinn 1933.
Þarna er grafinn ókunnur sjó-
maður, sem talinn er vera einn af
áhöfn togarans Skúla fógeta, er
fórsl 1933. Þessi óþekkti sjómaður
varð jarðsunginn af Sr. Árna
Sigurðssyni 27. mai sama ár.
Ræða sú sem presturinn flutti við
þetta tækilæri var sérprentuð og
gel'in út af Sjómannafélagi
Reykjavikur. I ræðunni kom fyrsl
fram hugmyndin um að heiðra
minningu óþekkta sjómannsins
með svipuðum hætti og aðrar
þjóðir heiðra minningu „óþekkta
hermannsins".
Það má skjóta þvi hér inn, að
siðar reistu sjómenn vita, eða
minnisvarða á leið óþekkta sjó-
mannsins og er ávallt lagður
blómsveigur á leiðið á Sjómanna-
daginn. Það er i'astur liður á þeim
degi, og hefur verið það frá upp-
hafi.
Fulltrúaráð Sjómannadagsins
ákvað aö heiðra minningu þessa
óþjekkta sjómanns, sem sam-
eiginlegt tákn látinna sjómanna.
Um leið og athöfnin við Leifs-
slyttuna hófst var litil telpa,
Helga dóttir formanns Sjómanna-
dagsráðs, látin leggja fagran
blómsveig á leiöið. Tilkynnt var
með trumbuslagi að látinna sjó-
manna yrði minnzt með einnar
minútna þögn um allt land og sjó-
mennirnir létu fána sina drjúpa,
meðan á þögninni stóð.
A þessum fyrsta Sjómannadegi
var það siglingamálaráðherra,
Skúli Guðmundsson atvinnu-
málaráðherra, sem minntist
látinna sjómanna jafnframt þvi
sem hann flutti aðalræðuna á
þessari úlisamkomu. En fyrir
Sjómannadaginn hafði Fulltrúa-
ráö Sjómannadagsins skrifað
prestunum bréf og beðið þá að
minnast sjómanna i ræðum sin-
jm þennan dag.
A eftir þögninni söng söngsveit
sjómanna „Þrútiö var loft”, þótti
þaö vel til falliö að velja þetta
kvæði til söngs, kvæöið um þjóð-
hetjuna og framfaramanninn
sem sökk i hafið með brúði sina,
um leið og minnzt er þeirra
manna, er látið hafa lifið i
baráttunni fyrir bættum högum
þjóðarinnar.
Ræöuhöld
Að minningarathöfninni lok-
inni, steig ólafur Thors i ræðu-
stólinn sem fulltrúi útgerð-
armanna og afhenti Sjómanna-
dagssamtökunum bikarinn fagra
frá Félagi islenzkra botnvörpu-
skipaeigenda, með nokkrum vel-
völdum orðum til Sjómannastétt-
arinnar. Hann sagði aö sjómaður-
inn berðist ekki eingöngu fyrir
sinni eigin afkomu, heldur legði
hann grundvöllinn að afkomu
margra annarra. F'yrir þrennt
heföu islenzkir sjómenn öðlazt
viðurkenningu og vináttu
alþjóðar, vegna nauðsynjar
þjóðarinnar á starfinu( vegna
áhættu starfsins og fyrir ninn frá-
bæra dugnað.
Að lokum gat ræðumaður þess.
að forstöðumenn Sjómanna-
dagsins hefðu ákveðið að nota
grip þennan i verðlaun fyrir
björgunarsund. Væri þvi vel
tekið, þvi aldrei væri sjó-
maðurinn meiri. en þegar hann
legði lif sitt i hættu til að bjarga
öðrum.
Skúli Guðmundsson atvinnu-
málaráðherra flutti þarna aðal-
ræðuna. Var það snjallt erindi
um sjómanninn og baráttu hans
fyrir þjóðina alla bæði fyrr og
siðar og hvernig störf islenzkra
sjómanna og bænda helðu verið
sanian slungin l'rá Ivrstu tið.
Hann talaði um Sjómannadaginn
sem nú væri hátiðlega haldinn i
fyrsta skipti. Honum fannst það
eigi vonum fyrr. að einni dag-
stund væri sérstaklega varið til
aö minnast sjómanna svo þjóðnvt
sem störf þeirra væru. Honum
fannst þá ranglæti framið, ef
þeint mönnum er þrengri stakkur
skorinn eða málsverður þeirra
minni gerður heldur en annarra
stétta i landinu, sem hafa
áreynsluminni og áhættuminni
störfum að gegna. Hcr þarf að
standa á verði. i ra>ðu sina tók
hann upp erindi úr kvæði Einars
Benediktssonar, Útsær, og dró af
þvi samlikingar úr lifi sjómanna.
Stakkasund
og fl. íþróttir
Að ræðu ráðherra lokinni var
leikið Ó, guð vors lands, og þar
með var athöfninni við Leilsstytt-
una lokið.
Dreifðisl nú mannfjöldinn og
hélt i áttina til hafnarinnar þar
sem róðra og sundkeppni sjó-
manna átti að fara fram.
Við höfnina var eins lagurl um
að litazt. sem frekasl varð á
kosið. Glaða sólskin og dálitill
andvari. Varð brátt órofin mann-
þröng við höfnina. þar sem
iþróttakeppnin fór fram, og
þrengdu ntenn sér alls staðar þar
sem einhver von var að geta séð
það sem þar var að gerast.
í stakkasundi voru skráðir 9
menn til keppni. Sigurvegari i
þessu sundi varð Jóhann
Guðmundsson b.v. Hilmi, á 2 min
59,7 sek. Annar varð Vigfús
Sigurjónsson b.v. Garðari. á 3
min. 1,4 sek. og þriðji Loftur
Júliusson b.v. Baldri á 3 min. 4,5
sek. Allt voru þetta ungir piltar.
1 kappróðrinum tóku þátt 11
skipshafnir. Hlutskarpastir urðu
skipverjar á bv. Hilmi á 3 min.
58,3 sek. Næstir urðu skipverjar
af Agli Skallagrimssyni á 4 min.
1,1 sek.
Seinast var svo keppt i knatt-
spyrnu og reipdrætti á iþrótta-
vellinum og áttust þar viö Hafn-
firðingar og Reykvikingar i báð-
um liðunum. Eins og svo oft. urðu.
miklar sviptingar i reiptoginu, en
Reykvikingar báru sigur af
hólmi.
Siðasti þáttur Sjómannadags-
hátiðahaldanna var sjómanna-
fagnaður að Hótel Borg. Var þar
eins fjölmennt og húsrúm frekast
leyfði.
Hér hefur verið farið l'ljótt vfir
sögu. Sjómapnadagurinn er stað-
reynd, og hann hefur látið margt
gott af sér leiða. Hann er haldinn
hátiðlegur um allt land og þótt
ýmislegt hafi breytzt, þá er hann
að miklu leyti óbreyttur, en á sitt
undir sól og góðviðri, eins og
annað það sem máli skiptir i
þessu landi. Sjómannadagurinn
hefur orðið til blessunar. Hann
hefur minnt þjóðina hóflega á
sjómannastéttina og dvalar-
heimili hafa risið og ýmsar stofn-
anir, sem sjómenn — og þjóðin
vildi ekki án vera. Timinn sendir
sjómönnum hátiðakveöjur.
JG tók saman