Fréttablaðið - 11.04.2006, Síða 16

11. apríl 2006 ÞRIÐJUDAGUR16
nær og fjær
„ORÐRÉTT“
Ekki rétta hugarfarið
„Korter-í-þrjú gæinn Geir
hugnast okkur ekki. Að
minnsta kosti finnst okkur
þetta ekki rétta hugarfarið
þegar menn eru á leið í
„samningaviðræður“ um
framtíð landvarna.
HALLGRÍMUR HELGASON RITHÖF-
UNDUR Í FRÉTTABLAÐINU Í GÆR.
Tekur gleði sína
„Maður tekur gleði sína með
því að þjónusta fólk, það er
undarlegt að ætla manni að
selja vörur sem ekki mátti
sjást og helst hvergi nota.“
SÖLVI ÓSKARSSON, KAUPMAÐUR
Í TÓBAKSVERSLUNINNI BJÖRK, Í
VIÐTALI VIÐ FRÉTTABLAÐIÐ.
„Helgin byrjaði frábærlega og því allt æðislegt
að frétta,“ segir Jóhann Ingi Stefánsson,
einkaþjálfari í Sporthúsinu hjá Icelandic Spa &
Fitness.
„Sigurbjörg systir mín eignaðist litla dóttur
á föstudaginn, ég hætti að vinna klukkan tvö
og keypti bíl,“ segir Jóhann, sem er gríðar-
lega upptekinn við einkaþjálfunina og því
nánast útilokað fyrir hann að losna snemma
úr vinnunni: „Almennt þá þjálfa ég frá sex á
morgnana til sjö á kvöldin, þannig að forföllin
á föstudaginn voru kærkomin hvíld.“ Frítímann
nýtti hann vel með Tracie Lynn Stefánsson,
eiginkonu sinni. „Við fórum og keyptum okkur
lítinn flottan fjölskyldubíl, Nissan Note. Við
vildum sérstakan lit og bíðum því í fjórar vikur
eftir honum,“ segir hann en þau hjónin héldu
upp á giftingu sína þann 18. mars.
„Við vorum ekki með veislu, við vorum með
partí! Mér leiðist í veislum en þykir afar gaman
í partíum. Ég held kökuveislurnar þegar ég
verð kominn á níræðisaldurinn,“ segir Jóhann
en þau Tracie voru með „eightie´s-parí á
skemmtistaðnum NASA og buðu vinum og
vandamönnum. Hópurinn strollaði svo á ball
með Drifskaftinu, en á undan þeytti dj. trancid
skífum: „Hann er vinur hennar Tracie og kom
frá Chicago í Bandaríkjunum til að halda uppi
stuðinu.“
Jóhann segir alltaf jafn gaman að þjálfa, því
fólk verði svo ánægt með árangurinn. Þetta sé
draumastarfið hans: „Ég var fram að 25 til 28
ára að reyna að átta mig á hvað ég ætlaði að
verða þegar ég yrði stór, fann aldrei neitt fyrr
en ég fór að skoða hvert áhugamál mitt væri
og þá lá það í augum uppi,“ segir Jóhann sem
starfað hefur sem einkaþjálfari í átta ár en æft
í 24. „Fólk hugsar á allt annan hátt um einka-
þjálfun í dag en áður. Þetta er orðinn lífsstíll.“
HVAÐ ER AÐ FRÉTTA? JÓHANN INGI STEFÁNSSON EINKAÞJÁLFARI
Partíin skemmtilegri en veislurnar
TRACIE LYNN OG JÓHANN INGI
Dóttir með martraðir.
Saumaklúbburinn leystur
upp. Lítið viðhald á húsi
fjölskyldunnar og óvissa
um framhaldið. Við það
hafa hjónin að Traðarlandi
22 í Bolungarvík þurft
að búa frá því að húsið
þeirra, eins og svo margra
annarra, var skilgreint á
snjóflóðahættusvæði. Áður
fékk fjölskyldan ekkert tóm
til að pakka fyrir rýmingu
hverfsins. Nú fái þau allt að
tvo tíma. Síðast var rýmt
yfir nótt fyrir helgi.
„Við fluttum inn í mars 1981, þannig
að við erum búin að búa í húsinu í 25
ár,“ segir Valdís Hrólfsdóttir sem
býr ásamt manni sínum, Páli Guð-
mundssyni, við götuna Traðarland.
Þau eiga tvö uppkomin börn sem eru
flogin úr hreiðrinu. Traðarland er
við Dísarland, en þar hefur bærinn
keypt öll húsin og stefnir á að reisa
varnargarð fyrir þau fyrir árið 2010.
Húsið við hliðina á þeim hjónum
hefur einnig verið keypt og segir
starfandi bæjarstjóri, Halla Signý
Kristjánsdóttir, að snjóflóðavarnirn-
ar hafi verið of nálægt lóðamörkum
þess og því hafi bæjaryfirvöldum
ekki þótt forsvaranlegt annað en að
kaupa húsið.
Þrettán rýmingar á þrettán árum
Hús hjónanna var skilgreint á snjó-
flóðahættusvæði fyrir þrettán
árum. Síðan þá hafa þau þurft að
rýma það minnst þrettán sinnum.
Valdís segir margt hafa breyst frá
fyrstu árunum.
„Hér áður vorum við innilokuð
þegar gerði vont veður. Þá vorum
við kannski að heiman í viku. Núna
gerir óveður í sólarhring eða tvo,“
segir Valdís sem kippir sér ekki
mikið upp við veðrið núorðið: „Ég
kem að sunnan og var með sex mán-
aða barn þegar við fluttum inn í
húsið. Ekki var búið að klára götur
eða aðra slíka hluti þegar við byggð-
um og ég fékk ekki símann inn fyrr
en mörgum mánuðum seinna. Ekk-
ert var mokað. Þetta var eins og
aftur í fornöld og ástandið ömur-
legt.“
Lágmarksviðhald á húsinu
Valdís segist reyndar vart skilja
hvernig þeim hjónum datt í hug að
byggja húsið á þessum stað, tvílyft
timburhús fimmtán metra frá göt-
unni í útjaðri bæjarins. Eftir að í
ljós hafi komið að þau væru á snjó-
flóðahættusvæði hafi þau óskað
eftir því að fá að færa húsið: „Leyf-
in voru komin fyrir því, en ein-
hvers staðar strandaði það.“
Valdís segir afleiðingarnar þess
að eiga hús á snjóflóðasvæði koma
margvíslega fram. „Það er lág-
marksviðhald á húsinu. Maður er
ekkert að kasta milljónum í húsið
til að dubba upp á það ef við svo
kannski missum það.“
Dóttirin með martraðir
Valdís segir rýmingarnar hafa haft
áhrif á fjölskyldulífið í gegnum
árin: „Við vorum með unglinga
þegar þetta byrjaði. Stelpan mín
var þá níu ára og var alltaf að fá
martraðir. Maður fékk í magann
þegar síminn hringdi, því maður
hélt að það ætti að fara að rýma.
Svo þegar kallið kom urðu allir
pirraðir og fúlir, voru svo argir
yfir þessu og róa þurfti fjölskyld-
una.“
Valdís segir að flóðin í Súðavík
og á Flateyri hafi einnig aukið á
stressið, væntanlega einnig hjá
ráðamönnum bæjarins, sem hafi
verið þjóstugir í samskiptum.
„Núna fáum við klukkustund eða
tvær til að athafna okkur og þurf-
um ekki að fara út á nóinu. Það var
ekki hér áður. Einu sinni hringdi
lögreglan í mig þegar ég var að
kenna í grunnskólanum. Asinn var
mikill og mér skipað að sækja tann-
burstann en við ákváðum þá að
fara út með hægagangi; tíndum
saman það sem við vildum hafa
með okkur.“
Rýmt með meiri ró
Valdís segir flýtinn ekki eins mik-
inn núorðið og fjölskyldunum sé
gefinn tími til að hafa sig til.
„Æsingurinn var alltaf svo mikill í
kringum þetta. Allir urðu svo reiðir.
Bæjarstjórinn fyrrverandi bunaði
út úr sér: „Út núna strax, á stund-
inni.“ Aðstæðurnar skiptu þá ekki
máli. Eitt sinn var ég með sauma-
klúbb þegar hringt var og mér sagt
ég þyrfti að rýma og það strax.“
Hún hafi þá átt eftir að ganga frá og
lýsir því hvernig breitt hafi verið
yfir helstu veitingarnar í flýti: „Ég
kom ekki heim fyrr en fimm dögum
seinna. Allt var á borðunum
ennþá.“
Eftir það hafi hún sent bæjaryf-
irvöldum bréf. „Ég vildi að þeir
borguðu fæðispeninga, því rýming-
arnar lentu yfirleitt á helgi. Kominn
föstudagur, maður nýbúinn að
kaupa allt inn fyrir helgina og búinn
að drösla því heim og átti að fara að
drösla því út aftur. Eða þá að maður
var að elda og átti að fara frá því.“
Ekki upp á aðra komin
Aðstæðurnar séu allt aðrar núna.
„Krakkarnir eru orðnir stórir og
við fáum sómasamlega aðstöðu á
gistihúsinu Hönd í hönd og þurfum
ekki að liggja inni á vandamönnum.
Raskið er því ekki eins mikið auk
þess sem dagarnir eru færri.“ Þrátt
fyrir það hafi rýmingarnar áhrif á
bæjarlífið. „Fólkið í húsinu fyrir
neðan verður líka hrætt. Einnig það
sem er sömu megin við götuna og
ég, því það þarf ekki að fara. Það
rýmir húsin sín um leið og það sér
mann fara að heiman með pjönk-
urnar,“ segir Valdís sem veit lítið
um fyrirætlanir bæjaryfirvalda.
„Fólk er hvekkt. Það þarf að fara að
gera eitthvað. Taka ákvarðanir og
framkvæma þær. Búið er að bíða
allt of lengi.
Ákvarðanir bæjarins ókynntar
Valdís fékk fyrir nokkrum árum
formlegt bréf frá bænum um að
varnargarðurinn ætti að liggja í
gegnum stofuna hjá henni. Þáver-
andi bæjarstjóri ráðlagði þeim
hjónum að fá sér lögfræðing: „Svo
veit ég bara af því sem ég hef séð að
búið er að teikna varnargarðinn upp
á nýtt, eða taka leiðigarðinn af sem
átti að liggja í gegnum stofuna hjá
okkur. Það hefur reyndar ekki verið
kynnt en ég hef séð mynd af því í
anddyri ráðhússins. Við höfum hins
vegar aðeins pappíra upp á að við
séum fyrir.“ Óvissan sé óþægileg.
Bæjarstjóranum Höllu Signýju var
ókunnugt um óvissuna í huga Val-
dísar og taldi að breytingarnar
hefðu örugglega verið kynntar.
gag@frettabladid.is
Kökurnar biðu á borðum í fimm
daga vegna snjóflóðahættunnar
BOLUNGARVÍK Í VETRARBÚNINGI Bæjaryfir-
völd hafa gengið frá kaupum á húsunum
við Dísarlandið auk þess ysta í Traðarlandi,
sem er við hliðina á húsi Valdísar og Páls.
VALDÍS HRÓLFSDÓTTIR Valdís
stendur hér fyrir framan heimilið
sitt í Bolungarvík. Húsið hennar
verður ysta húsið við snjóflóða-
varnargarðinn sem bærinn stefnir
á að reisa fyrir 2010.
FRÉTTABLADID/STEFÁN
Fuglaflensu hefur orðið vart í Skot-
landi, sem er áningarstaður margra
farfugla á leið til Íslands. Þykir
mörgum þvi aðeins tímaspursmál
þar til flensan greinist hér á landi. Jón
Kr. Ólafsson, söngvari á Bíldudal, er
uggandi yfir þessum tíðindum.
„Þetta getur orðið alvarlegt mál og
mér finnst að auðvitað eigi að hafa
eins miklar varnir og hægt er í sam-
bandi við þessar skepnur. Það er ekki
spurning og ég held að þessi gáfaða
þjóð ætti að hysja upp um sig í þeim
málum, sem hún gerir ábyggilega.“
Jón gengur þó ósmeykur um náttúr-
una fyrir vestan og nýtur hennar sem
fyrr. „Ég held við ættum frekar að hafa
áhyggjur af Tjörninni hér í Reykjavík.
Það er full þörf á því að hafa varann
á og ég held að það megi fara með
háþrýstidælu og smúla það sem fugl-
arnir leggja af sér á bakkanum. Auk
þess er það bara þrifalegra.”
SJÓNARHÓLL
FUGLAFLENSA Í SKOTLANDI
Smúlum
Tjörnina
JÓN KR. ÓLAFSSON
söngvari
��������������������������
����������������������
����������
���������������
�����������
���������
�������
���������