Fréttablaðið - 11.04.2006, Blaðsíða 20

11. apríl 2006 ÞRIÐJUDAGUR
FRÁ DEGI TIL DAGS
ÚTGÁFUFÉLAG: 365 – prentmiðlar RITSTJÓRAR: Kári Jónasson og Þorsteinn Pálsson FRÉTTARITSTJÓRI: Sigurjón M. Egilsson AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Jón Kaldal FRÉTTASTJÓRI: Arndís
Þorgeirsdóttir VARAFRÉTTASTJÓRI: Trausti Hafliðason RITSTJÓRNARFULLTRÚI: Steinunn Stefánsdóttir RITSTJÓRN OG AUGLÝSINGAR: Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík AÐALSÍMI: 550 5000
SÍMBRÉF Á FRÉTTADEILD: 550 5006 NETFÖNG: ritstjorn@frettabladid.is og auglysingar@frettabladid.is VEFFANG: visir.is UMBROT: 365 – prentmiðlar PRENTVINNSLA: Ísafoldarprentsmiðja
ehf. DREIFING: Pósthúsið ehf. dreifing@posthusid.is Fréttablaðinu er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu, Suðurnesjum og Akureyri. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum
á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. issn 1670-3871
Mest lesna viðskiptablaðið
AUGLÝSINGASÍMI
550 5000
FYLGIR FRÉTTABLAÐINU ALLA MIÐVIKUDAGA
Sa
m
kv
æ
m
t
fj
ö
lm
ið
la
kö
n
n
u
n
G
al
lu
p
o
kt
ó
b
er
2
00
5.

Það virðist vera að sumum þyki
eitthvað fínt eða kannski öllu held-
ur gáfulegt við að leiðast sjón-
varp. Í gamla daga þótti það vissu-
lega sérlega gáfulegt að vilja hafa
sem minnst með þann miðil að
gera, eitthvað hefur það nú elst af
sumum en aðrir hafa þá bara tekið
við með þá skoðun. Ég er ekki ein
af þeim, mér finnst það ein besta
skemmtun og afslöppun eftir
annasaman dag (svolítið virðulega
að orði komist, finnst ykkur ekki)
að setjast, svo ég tali nú ekki um
leggjast fyrir framan sjónvarpið.
Ég er meira að segja svo mikill
plebbi að mér finnst ekkert gaman
að David Attenborough, en annað
heimilsfólk bætir það áhugaleysi
tvöfalt upp. Á hinn bóginn hef ég
haft ómælda ánægju af að horfa á
Krónikuna og hlýt að lýsa yfir
vonbrigðum mínum með að Ida
hafi flutt inn til Sörens, sem kæmi
mér ekki á óvart að væri einn af
þeim sem telur sjónvarp mikið
óþarfa tæki, þó ég haldi að hann
hafi samt aldrei orðið beint uppvís
að því. Og þar með hef ég fjallað
um þá þætti sem sóst er eftir að
horfa á í ríkissjónvarpinu á mínu
heimili.
Því er þannig fyrirkomið í land-
inu okkar að ef kona ætlar að eiga
sjónvarp þá verður hún að borga
afnotagjald til RUV, hvort heldur
henni líkar það eður ei. Í hverjum
mánuði borga ég 2.705 kr. fyrir
þjónustu RUV í því gjaldi er inni-
falin þjónusta Rásar 1, Rásar 2 og
Ríkissjónvarpsins. Samtals borg-
um við rúma 2.5 milljarða til stofn-
unarinnar í afnotagjöld og áætlað
er að hún taki rétt rúman milljarð
inn í auglýsingar. Þessi stofnun er
í samkeppni við aðrar útvarps- og
sjónvarpsstöðvar og fær tæpan
1/3 af kostnaði niðurgreiddan. Rit-
stjóri þessa blaðs impraði á því í
skrifum sínum um daginn að deila
mætti um hvort, eða kannski sagði
hann bara, að velta mætti því fyrir
sér, hvort réttlætanlegt væri að
Ríksútvarpið keppti við einkafyr-
irtæki á auglýsingamarkaði.
Viðbrögð æðsta yfirmanns
Ríksútvarpsins, menntamálaráð-
herrans, voru hvort tveggja í senn
ómálefnaleg og dónaleg. Það
furðar mig þegar forvígismenn
einkaframtaksins í ríkisstjórn
sem ráða yfir ríkisfyrirtækjum og
örlögum þeirra detta í þann pytt
að verja fyrirtækin eins og þau
væru þeirra eigin, í stað þess að
nota tækifærið og peninga ríkis-
ins til að hleypa lífi í einkafyrir-
tæki. Menntamálaráðherrann
hefur nú tækifæri til að umbylta
og hleypa lífi í þann geira þjóðfé-
lagsins sem vinnur að hvers konar
þáttagerð hvort heldur til fróð-
leiks eða dægrastyttingar, fram-
leiðslan yrði síðan seld útvarps-
og sjónvarpsstöðvum landsins.
Ég er þeirrar skoðunar að ríkið
eigi að reka hljóðvarp, slíkt útvarp
á að vera eitthvað í áttina við Rás
1 og tryggja þá almannahagsmuni
sem sem talað er um í umræðum
um ríkis- og einkarekið útvarp. Sú
stöð ætti að vera kostuð af skatt-
peningum, þar ættu ekki að heyr-
ast neinar auglýsingar. Ég vil að
Rás 2 sé lokað, eða hún seld, ef það
er hægt. Einkaframtakið mun
svara eftirspurn eftir sérstökum
landsvæðaútvarpsstöðvum.
Eftir talsverða umhugsun hef
ég fallist á staðhæfingu vinar
míns um að markaðurinn hér á
landi sé einfaldlega of lítill til að
hægt sé að reka sjónvarp án aug-
lýsingatekna, þess vegna tel ég að
ríkið verði að láta af þeim rekstri,
en leggja í staðinn fram peninga
til frétta og þáttagerðar og setja
fram gæðakröfur um þessa fram-
leiðslu Standist framleiðendur
þær ekki missa þeir einfaldlega
verkefnið eða öllu heldur pening-
ana sem þeir fengu frá ríkinu.
Kröfur til þátta kostaðra af rík-
inu yrðu vonandi hærri en þær
sem gerðar eru í ríkisfyrirækinu í
dag. Kastljóssþátturinn langi
hefur með fáum undantekningum
verið „under al kritik“ eins og
danskurinn segir. Ég man eftir
þremur undantekningum þ.e.
umfjöllun um ofbeldi, skatta og
aðbúnað aldraðra, sem reyndar
voru lofsvert framtak.
Ég á ekki von á að menntamála-
ráðherrann eyði tíma sínum í að
lesa pistla af þessu tagi, ef hún
gerði það mundi hún sjálfsagt
sýna mér sömu kurteisi og hún
sýndi ritstjóra þessa blaðs og
segja að ég hefði ekki sjálfstæða
skoðun heldur væri handbendi
eiganda blaðsins. Er þá ekki bara
rétt að vera dónalegur á móti og
segja „margur heldur mig sig“.
Um útvarp og sjónvarp
Í DAG
RÍKISSJÓNVARPIÐ
VALGERÐUR
BJARNADÓTTIR
Það furðar mig þegar forvíg-
ismenn einkaframtaksins í
ríkisstjórn sem ráða yfir ríkis-
fyrirtækjum og örlögum þeirra
detta í þann pytt að verja
fyrirtækin eins og þau væru
þeirra eigin, í stað þess að nota
tækifærið og peninga ríkisins
til að hleypa lífi í einkafyrir-
tæki.
Sigurjón óþreyttur
Framsóknarmenn hugsa Sigurjóni Þórð-
arsyni þingmanni frjálslyndra þegjandi
þörfina þessa dagana en hann hefur
verið ódeigur við að benda á meintar
ávirðingar flokks og flokksgæðinga.
Þótti þeim tólfunum kastað í Silfri Egils
um helgina þegar þingmaðurinn varp-
aði að minnsta kosti þremur sprengjum
að Framsóknarflokknum.
Í fyrsta lagi taldi Sigurjón að Stefán
Svavarsson endurskoðandi og fræði-
maður væri vanhæfur til þess að segja
nokkurn hlut um aðkomu
Hauck & Aufheuserbankans
þýska að einkavæðingu
Búnaðarbankans og þætti
S-hópsins í þeim kaupum.
Sama hversu lærður
Stefán væri; hann
væri formaður
stjórnar Fjármálaeft-
irlitsins í krafti Valgerðar Sverrisdóttur
iðnaðarráðherra og allir vissu um tengsl
kaupenda bankans við hana og Fram-
sóknarflokkinn. Í öðru lagi kvaðst Sig-
urjón hafa beðið um stjórnsýsluúrskurð
um einkavæðingu Íslenskra aðalvertaka
en fyrirtækið hefði á endanum komist
í hendur framsóknarmanns í einka-
væðingarnefnd. Sigurjón segir málið
til afgreiðslu hjá úrskurðarnefnd um
upplýsingamál.
Freyðivín og rósir
Loks nefndi Sigurjón flutning vínbúðar
ÁTVR úr verslanaþyrpingu Mjódd-
arinnar yfir í garðyrkjustöð Garð-
heima þar í grennd. Allir vita að
viðskipti fylgja nálægð vínbúð-
anna þannig að þarna getur
verið um hagsmuni að tefla.
Sigurjón gefur í skyn að
flutningurinn sé í óþökk
Breiðhyltinga og tengist nánu sambandi
eigenda Garðheima við forystukjarna
Framsóknarflokksins. „Fólkinu þykir
þetta ekki fyndið sagði Sigurjón þegar
Páli Magnússyni, aðstoðarmanni iðnað-
arráðherra, blöskruðu útleggingar Sigur-
jóns og hló við í Silfri Egils. – Ónefndur
bloggari hrósar frammistöðu Sigurjóns
á vefsíðu hans með svofelldum orðum:
„Glottið fraus á andliti Páls sem stirnaði
þegar hann fattaði hvernig hann var
búinn að eyðileggja fyrir framboði
Björns Inga. Maður heyrði bóksaflega
hvernig atkvæðin hrundu af Framsókn
í beinni útsendingu.“ En Björn Ingi
Hrafnsson efsti maður á Framsóknar-
lista Reykvíkinga – og Breiðhyltinga
– getur samt sem áður glaðst yfir 9
prósenta fylgi og öruggum manni
sem Bylgjan mældi honum í könnun
4. apríl síðastliðinn.
johannh@frettabladid.is
Vagnhöfða 23 - Sími 590 2000
BFG All Terrain
35x12,5 R15
15.980,- stgr.
Mudder
38x15,5 R15
34.980,- stgr.
Seltjarnarnesi
Klár í páskatúrinn ?
35” 38”
Gerið
verðsamanburð
KT verslun Akureyri
Njarðarnesi S. 466 2111
Páskati
lboð
Stundum hefur verið haft á orði að við Íslendingar séum almennt alltof óduglegir við að mótmæla og láta duglega í okkur heyra þegar stjórnvöld, eða stórfyrirtæki, taka umdeild-
ar ákvarðanir. Íslenski stíllinn er að horfa í gaupnir og þusa ofan í
barminn og halda svo áfram eins og ekkert hafi í skorist.
Vissulega hafa komið þær stundir að maður hefur óskað sér að
þjóðin væri ögn blóðheitari, tæki höndum saman og héldi út á götu,
eða niður á Austurvöll til að vera með smá uppsteyt, en á sama tíma
getur maður ekki verið annað en ánægður með að við erum eins
ólík Frökkum í þessari deild og hugsast getur.
Í gær máttu Jacques Chirac, forseti Frakklands, og forsætisráð-
herra hans, Dominique de Villepin, játa sig gjörsigraða í baráttunni
við franska stúdenta og verkalýðshreyfinguna um breytingar á
franskri vinnulöggjöf sem var samþykkt fyrir fáeinum vikum. Í
kjölfarið fylgdu gríðarleg mótmæli um allt Frakkland sem settu
daglegt líf nánast gjörvallrar þjóðarinnar úr skorðum. Villepin og
Chirac þoldu ekki pressuna og létu undan.
Mótmæli og skæruverkföll eru svo sannarlega ekki ný af nálinni
í Frakklandi. Fyrsta orðið sem sá er þetta skrifar heyrði í sinni
fyrstu heimsókn til Fakklands var „greve“ sem þýðir einmitt verk-
fall og í framhaldinu var boðið upp á að nálgast töskurnar úr far-
angursrými flugvélarinnar af því að hlaðmenn flugvallarins áttu í
deilum við vinnuveitendur sína.
Að sama skapi er kunnugleg sjón úr fréttum sjónvarps að sjá
franska bændur sturta skemmdum ávöxtum fyrir framan McDon-
alds eða á tröppur einhverrar stjórnarbyggingarinnar.
Tilgangur nýju vinnulöggjafarinnar, sem Villepin og Chirac
máttu þola að vera gerðir afturrreka með, var að ráðast að gríðar-
legu atvinnuleysi meðal ungra Frakka. Meira en tuttugu prósent
Frakka á tvítugsaldri eru án vinnu og hlutfallið er jafnvel ennþá
hærra meðal þeirra sem búa í hverfum innflytjenda.
Hugmyndin var að losa um mikil réttindi og atvinnuöryggi, sem
vinnulöggjöfin tryggir launþegum, og er afrakstur áralangrar bar-
áttu franskrar verkalýðshreyfingar. Einungis átti að breyta vinnu-
löggjöfinni gagnvart nýliðum undir tuttugu og sex ára á vinnu-
markaði, en hin miklu almennu réttindi löggjafarinnar hafa valdið
því að vinnumarkaðurinn í Frakklandi er gríðarlega þungur í
vöfum. Til einföldunar má segja að ástandið er þannig að jafnvel
þótt tækifæri séu til vaxtar veigra atvinnurekendur sér við að ráða
nýtt fólk til starfa því mjög dýrt er að losna við það aftur af launa-
skrá ef áætlanir ganga ekki upp. Þessu ástandi vildu Villepin og
Chirac breyta með því að gefa vinnuveitendum kost á að ráða fólk
undir 26 ára aldri en jafnframt segja því upp störfum innan tveggja
ára án skýringa.
Verklýðshreyfingin og franskir stúdentar hafa nú eftirminni-
lega hafnað þessum umbótatilraunum. Framhaldið er algjörlega í
lausu lofti og ekki aðrar tillögur í augsýn sem geta leyst vanda
atvinnulausra ungra Frakka.
Eftir atburði gærdagsins er svo hægt að spyrja hverjir stjórni
Frakklandi í raun? Eru það stjórnmálamennirnir, löglega kosin
stjórnvöld, ríkisstjórn og forseti, eða eru það þrýstihópar sem
ganga fram af hörku þegar þeim finnst að sér vegið?
SJÓNARMIÐ
JÓN KALDAL
Íslendingar mættu stundum vera ögn blóðheitari
en sem betur fer eru þeir þó ekki eins og Frakkar.
Stjórnvöld
götunnar