Tíminn - 16.10.1977, Blaðsíða 36

36
Sunnudagur 16. október 1977.
Þorsteinn Guömundsson þenur Cordovoxinn sinn. Svona hljóöfæri
kostar ekki undir 1800 þúsundum króna.
„ Ég keypti mina fyrstu
nikku fyrir fermingar-
peningana mina og hef
stundað þetta siðan”.
Rætt við Þorstein
Guðmundsson hljóm-
sveitarstjóra.
Margir kannast viö borstein
Guðmundsson, enn fleiri við
hljómsveit Þorsteins Guð-
mundssonar og fáir munu þeir
sem ekki kannast viö Steina
spil. Þorsteinn á að baki langan
tónlistarferil og þekkir þar tíma
tvenna. Vetrarstarf hljómsveita
er nú óðar að hefjast og þótti
blaðamanni þvi tilvalið að
spjalla við Þorstein um tón-
listarferil hans og annað er upp
kynni að koma meðan spjallað
var.Þorsteinn er búsettur á Sel-
fossi og þangað var farið og
tekið til við að spjalla:
Óskadraumurinn var
að gerast hljóðfæra-
leikari
— Hvenær fékkst þú fyrst
áhuga á tónlist?
— Ég hef alltaf verið svona.
Þetta var min fyrsta og siðasta
hugsun. Ég notaði fermingar-
peningana mina til að kaupa
harmonikku, en hana hafði ég
þráð Imörgár. Einhvern veginn
var það svo að nikkan heillaði
mig mest allra hljóðfæra. Þaö
þarf auðvitað varla að taka
fram, að i fyrstu fékk ég enga
tilsögn. bó tókst mér býsna
fljótt að ná valdi á hljóðfærinu
og gat bráölega spilað þau lög
sem ég kunni.
Öskadraumur minn var að
gerast hljóðfæraleikari og leika
i danshljómsveit. Þaö var á
skemmtun hjá ungmennafélag-
inu Vöku sem ég lék fyrst fyrir
dansi. Þá þótti gott að hafa eina
nikku. Ég var áskrifandi að
hljómlistarblaði þvi sem F.l.H.
gaf út um þær mundir og hafði
þaðan ýmsan fróðleik um hljóð-
færaleikara, svo og myndir af
ýmsum hljómsveitum og ein-
staklingum.
Svo varö sá merkisatburður i
minu lifi aö Hafsteinn Þorvalds-
son fluttist hingað i sveitina.
Hann kom brátt viö sögu i
félagslifinu hér i sveit, enda
ungur maöur og fullur félags-
anda. Ég kynntist Hafsteini
fljótlega og var ekki lengi að
komast að þvi aö hann átti nikku
og hafði áhuga á tónlist.
Þá var að duga eða
drepast
— Svo gerðist það einu sinni á
annan dag jóla að Hafsteinn
hringdi f mig og sagði að til sin
hefði hringt Gunnar á Skeggja-
stöðum i Hraungeröishreppi.
Það stóð til að halda jóladans-
leik i Þingborg. Ráðin hafði
verið hljómsveit frá Selfossi,
sem gat ekki mætt þegar til átti
að taka. Hér var úr vöndu að
ráða og þess vegna var Haf-
steinn beðinn um að fá einhvern
með áér og reyna að bjarga
málunum. Svo fór aö lokum að
við létum til leiðast þó viö hefð-
um aldrei æft saman.
Þegar við mættum á staöinn
var sneisafullt af fólki og stóð
yfir leiksýning. Þegar dansinn
átti að hefjast vissu menn ekki
annað en upphaflega hljóm-
sveitin ætti að leika. Málið var
skýrt viðstöddum og tjaldið
dregið frá. Þar á sviðinu sátum
við Hafsteinn hvor á sinum
stólnum með nikkurnar. Við
byrjuðum á Hreðavatnsvals-
inum og gekk allt stórslysa-
laust. Siðan lékum við til
skiptis og þegar til kom reynd-
ist okkur verst að stoppa, þvi
þegar annar hætti byrjaði hinn.
Af þessu urðum við frægir, eins
og nærri má geta, og spiluðum
upp frá þessu af og til á dans-
leikjum. Við fórum að æfa sam-
an og hugöumst stofna hljóm-
sveit.
Trommusettið fræga
Ég fór aö dútla við að smiða
trommusett en haföi litið fyrir
mér, i þeim efnum nema
myndir, myndir af hljómsveit-
um i blaði F.l.H. Viö Hafsteinn
fórum i Sláturhús Suöurlands og
lukum þar viðsmiöi á trommu-
settinu sem margir eflaust
minnast er þar unnu, enda oft
stiginn dans ef viö varö komiö.
Þetta var stórmerkilegt
trommusett. öðrum megin var
skinn af sjálfdauðri rollu, þvi
ekki var auðhlaupið að fá skinn i
þá daga. Hinum megin var svo
sjúkradúkur. Seinna seldum við
settið fyrir góöan pening. Það
var lengi notað fyrir norðan af
hljómsveitum.
Hljómsveit Þorsteins
Guðmundssonar
Upp úr þessu varð til mitt
fyrsta trió, þvi Eysteinn bróðir
Hafsteins bættist viö og barði
húðirnar. Þetta trió lifði
nokkurn tima, eða þar til ég fór
að spila meö óskari Guðmunds-
syni. Þá varð til nýtt trió en
varð brátt sex manna hljóm-
sveit og með þeirri hljómsveit
starfaði ég allmörg ár, þar til
hún hætti um skeið.
Þá var það milli jóla og nýárs
að nokkrir ungir menn komu til
min og hugöust stofna hjóna-
klúbb hér á Selfossi. Þeir vildu
fá mig til að spila. Þ? hafði ég
ekki spilað um nokkurt skeið en
Kcypti mina
fyrstu nikku
fyrir fermingar-
peningana og
hef stundað
þetta síðan
Rætt við Þorstein Guðmundsson
hlj ómsveitarstj óra
Þorsteinn og hljómsveithans, sem nokkrar breytingar hafa orðiðá Itimans rás.
lét þó til leiðastog fékk með mér
tvo liðsmenn. Þetta var upp-
hafið að hjónaklúbbi Selfoss og
þvi sem i dag er kallaö hljóm-
sveit Þorsteins Guðmunds-
sonar.
Þessirungu menn voru þó aö-
eins með mér stuttan tima. Þá
fekk ég með mér Kristinn
Alexandersson á trommur og
hefur hann verið i hljómsveit-
inni siðan.-eða um 11 ár, og Sig-
fús Ólafsson sem lék á gitar og
starfaöi meö okkur i tæp fjögur
ár eða þar til hann fór utan til
náms.
Þá var úr vöndu að ráða. Trfóið
var orðið mjög samæft og naut
sivaxandi vinsælda. Þá var mér
bent á Hauk nokkurn Ingibergs-
son og sagt að hann hefði
stundað hljóðfæraleik. Ég fekk
hann til að koma austur fyrir
Fjall, en þar vorum við að spila
á dansleik. Haukur iék með
okkur nokkur lög með þeim
árangri að hann var ráöinn á
stundinni. Þessi hópur hélzt all-
mörg ár, eða þar til Haukur tók
við starfi skólastjóra Sam-
vinnuskólans á Bifröst.
— Hefur þú nokkra hugmynd
um hversu viða þú hefur spilað
þessi ár?
— Staðimir eru margir og ég
er löngu hættur að hafa tölu á
þeim. Hins vegar hef ég spilað i
öllum landsfjórðungum. Við
förum aldrei i hljómleikaferða-
lög og höldum aldrei böllin
sjálfir. Við höfum heldur ekki
sérstakan umboðsmann, en
önnumst þetta sjálfir. Menn
snúa sér ýmist til félaga minna i
hljómsveitinni eða til min.
Hljómsveitin hefur alltaf haft
næga atvinnu og félagsandi
verið með afbrigðum góður.
Undanfarin ár höfum við fariö
austur á land vor og haust og
leikið þar á dansleikjum, ann-
£u-s er þetta tilviljanakennt. Og
frá þvi má segja að við spil-
uðum i Húnaveri Verzlunar-
mannahelgina.
Um drykkjusiði og
aldursskiptingu á böll-
um.
— Er nokkur staður sem er
sérlega ánægjulegt að sækja
heim?
— Þetta vill nú verða hvað
öðru likt þegar árin liða. Þó
finnst mér ákaflega gottað spila
fyrir Austfirðinga. Aldursskipt-
ing er meiri á dansleikjum fyrir
sunnan en annars staðar. Ég
held að ungir og eldri ættu að
skemmta sér saman. Það veitir
visst aðhald á báða bóga.
Þá held ég lika að þeir sem
fara sjaldnar á böll skemmti sér
mun betur. Menn koma þá til
með að skemmta sér, njóta
kvöldsins mun betur en þeir
sem fara á ball hverja helgi og
hafa þetta sem hálfgerða at-
vinnu helgi eftir helgi og kvöld
eftir kvöld.
Það er óþarfi að hvolfa
þindarlaust i sig brennivini til
að geta skemmtsér með fólki og
misskilningur að þá fyrst verði
menn samkvæmishæfir þegar
þeir hafa hvolft sem mestu
magni af vini I sig. Þá er alltaf
munur á þvi, hvort menn koma
með þeim ásetningi að
skemmta sér eða hvort þeir
vilja láta skemmta sér og hafa
allt á hornum sér.
Þetta er meiri vinna en
margan grunar
— Hefur þú hugleittað fjölga i
hljómsveitinni?
— Það hefur oft hvarflað að
mér. En hljómsveitinni vegnar
vel og þess vegna ekki bein
ástæöa til að fjölga. Þaö er
kostur að þrir menn skuli
standa undir þessu. Auk þess fá-
um við mikla vinnu einmitt
vegna þess að við erum ekki
fleiri t.d. á einkasamkvæmum,
þorrablótum og árshátiðum.
Þó má segja að þetta séu fjór-
ir menn.i allt. Annaö hvort er
maður orðinn svona gamall eða
finn með sig að telja sig þurfa
rótara. Hljómsveitin hefursum-
sé haft rótara undanfarin fjögur
ár. Tækineru orðindýr og flókin
svo og mikil i vöfum. Radiusinn
sem við förum hér i nágrenni
Selfoss er t.d. um 50 kflómetrar
og ég keyri hljómsveitina sjálf-
ur. Þá er auðvelt að sjá hversu
mikið álag það er að keyra t.d.
norður á land og eiga þá eftir að
bera inn öll tækin, koma þeim
fyrir og stilla og spila svo I fimm
klukkustundir, pakka saman og
aka heim.
Hljóðfærið mitt kostar
liklega 1800 þúsund i
dag.
— A hvað meturþú hljóðfæra-
kost hljómsveitarinnar?
— Þessu er erfitt að svara.
Margar hljómsveitir meta gæði
sin eftir krónutölu og þyngd
hljóöfæra. Þaö fer eftir ýmsu
hversu mikið fé er lagt i hljóð-
færakaupin. Það er þó nauðsyn
að endurnýja öðru hverju til að
fylgja markaðsnýjungum.
Ef ég tek aðeins hljóðfærið
sem ég leik á þá kostar það ekki
undir 1800 þúsundum króna.
Þetta hljóðfæri nefnist
Cordovox og er mjög tæknilega
útbúin harmónikka. Á hana er
hlaðið ráfmagnsbassa, gitar og
orgeli.An þess að ýkja nokkuð
get ég fullyrt að þetta hljóðfæri
getur gert sama og þrir menn
sem skýrir m.a. hvers vegna ég
hef ekki talið ástæðu til að fjölga
mönnum.
Ég keypti fyrsta Cordovox-
hljóðfærið mitt fyrir um ellefu
árum og borgaöi fyrir það um 80
þúsund krónur. Sfðan hef ég
skipt tvisvar sinnum og þetta
hljóðfæri hefég átt I tvö ár. Allt-
af verður það fullkomnara og
enginn veit hvar þetta endar.
Þróunin gæti orðið eins manns