Tíminn - 05.03.1978, Blaðsíða 24

24
Sunnudagur 5. marz 1978
Allt þetta fyrir 1.670.000
Til öryrkja 1.270.000
STATION 1.820.000
Til öryrkja 1.410.000
FiAT EINK AuAABOO A IS A.NU'
Davíð Sigurðsson h.f.
Siðumula 35 Simar 38845 85855
R0LSKIl25p
Umboðsmaður okkar á Akureyri er
VAGNINN S.F. Furðuvöllum 9, simi
(96) 1-14-67.
— Hámarkshraði 155 km. — Bensín-
eyðsla um 10 lítrar per 100 km. —
Kraftbremsur með diskum á öllum
hjólum — Radial-dekk — Tvöföld
framljós með stillingu. — Læst bensín-
lok. — Bakkljós. — Rautt Ijós i öllum
hurðum. — Teppalagður. — Loftræsti-
kerfi — öryggisgler. — 2ja hraða mið-
stöð. — 2ja hraða rúðuþurrkur. — Raf-
magnsrúðusprauta — Hanzkahólf og
hilla — Kveikjari. — Litaður baksýnis-
spegill. — Verkfærataska. — Gljá-
brennt lakk. — Ljós í farangurs-
geymslu. — 2ja hólfa kaborator —
Kraftbremsur með diskum á öllum
Synkronesteraður gírkassi. — Hituð
afturrúða. — Hallanleg sætisbök. —
Höfuðpúðar.
Aðalskoðun bifreiða í
Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu 1978
verður sem hér segir:
Borgarnes 13. mars KI. 9—12 Og 13—16.30
Borgarnes 14. mars Kl. 9—12 °g 13—16.30
Borgarnes 15. mars KI. 9—12 Og 13—16.30
Borgarnes 16. mars KI. 9—12 °g 13—16.30
Borgarnes 20. mars KI. 9—12 Og 13—16.30
Borgarnes 21. mars Kl. 9—12 Og 13— 16.30
Borgarnes 22. mars Kl. 9—12 Og 13.—16.30
Borgarnes 29. mars KI. 9—12 Og 13—16.30
Borgarnes 30. mars Kl. 9—12 Og 13—16.30
Borgarnes 31. mars KI. 9—12 og 13—16.30
Borgarnes 4. apríl Kl. 9—12 og 13—16.30
Borgarnes 5. aprll KI. 9—12 og 13—16.30
Borgarnes 6. apríl KI. 9—12 og 13—16.30
Logaland 11. apríl Ki. 10—12 og 13—16
Lambhagi 12. apríl Kl. 10—12 og 13—16.00
Ollustöö 13. april Kl. 10—12 Og 13—16.00
Skoðunarstaður i Borgarnesi er við ben-
sinsölu Essó. Við skoðun ber að leggja
fram kvittun fyrir greiddum bifreiða-
skatti svo og fyrir lögboðnum tryggingum.
Borgarnesi i febrúar 1978.
Ásgeir Pétursson.
lesendur segja
Ástand á Norður-
landi vestra
Könnun
Nýlega var frá þvi skýrt i
sjónvarpi, að könnun hefði verið
gerð af menntamálaráðuneyt-
inu á þvi, hve margir réttinda-
lausir „kcnnarar” (mega tæp-
lega nota það starfsheiti, enda
t.d. réttindalausir menn í iðn-
greinum aldrei kenndir við iðn-
ina heidur nefndir fúskarar)
væru við kennslustörf um land-
iö.. Var i þessu sambandi talað
um siæmt ástand og að ástandið
væri verst á Norðurlandi vestra.
Samkvæmt fréttinni virtist
svo sem um stóralvarlegt og
raunar óþolandi ástand væri að
ræða, réttindalausir kennarar
væru liklega hættulegir börnun-
um, fræðsla væri i molum, börn
kæmu illa lærð eða ólærð úr
skólunum, greiniiega væri um
fækkun skólafólks i framhalds-
skólum að ræða, eða einhver
slik ótiðindi væru niðurstaða
þessarar könnunar ráðuneytis-
ins.
Sem betur fer, fór þó svo, að
þessum fréttatima lauk án þess
að slikra ótiðinda væri getið.
Hið slæma ástand var með
öðrum orðum ekkert annað en
það, að tiltekinn f jöldi fólks fæst
við kennslustörf án þess að hafa
til hpss tiltekin Dróf.
Þarfari könnun
Ljóst er að ráðamenn og rétt-
indakennarar lita alvarlegum
augum það ástand, sem nú er
um kennslu, að réttindalausir
menn skuli fást við þau störf.
Þeir sem gengið hafa I skóla
og eiga siðan sjálfir börn I skóla,
telja s jálfsagt margir hverjir að
námsárangur nemendanna sé
það sem máli skiptir.
Margir nemendur og for-
eldrar hafa af eigin raun kynnzt
réttinda— og réttindalausum
kennurum, og sú reynsla er vit-
anlega jafn margvisleg og
kennararnir hafa veriö inargir.
Persónuleg reynsla einstakl-
ings er óendanlega smár hluti I
þessu „ástandi”, þó má geta
jiess, að af eigin kynnum af
kennurum varð reynslan aðeins
slæm af einum. Sú slæma var
ekki einkahlutskipti mitt. Við-
komandi réttindakennari er lit-
ilmenni, sem traðkaði niður
sum börn, en hóf önnur upp, að
þvi er virtist eftir þvl hverjir
voru foreldrar þeirra. Þessi
maður varð yfirkennariog er nú
skólastjóri.
Sé tekið mið af þvi hvernig
þessiréttindakennari komfram
við nemendur og sleppt mati
vegna personulegrar reynslu, er
þó ljóst, að þessi maður átti ekki
að þokast upp metorðastiga
menntakerfisins heldur hefði
hann átt að hverfa frá kennslu
vegna vanhæfni. Kennslurétt-
indi hafa þó i þessu tilviki gert
hann að skólastjóra.
Sú könnun, sem nauðsynleg er
og krefjast ber, er að fram fari
könnun á þvi, hversu hæfir
kennarar eru til starfsins. Sú
könnun myndi trúlega leiða í
ljós, að bæði meðal réttinda- og
réttindalausra kennara er að
finna fólk, sem hvergi ætti að fá
að koma nálægt kennslustarfi.
Starf kennara er miklu mikil-
vægara en svo, að nokkru máli
skipti hvort kennarinn hefur
réttindi eða ekki. Þess vegna er
það réttmæt krafa foreldra, að
gerð verði sem fyrst könnun á
hæfni kennara.
Kéttindakennarar -
Reynslan er nú sú viða um
land, að erfitt er að fá réttinda-
kennara til starfa, þó er þeim i
fiestum tilvikum boðin alls kyns
frlðindi auk föstu launanna, sem
eruhá miðað við vinnuframlag.
Algengustu friöindin eru
ókeypis Ibúðir eða ibúðir með
svo lágri leigu að nánast er ekki
hægt að geta hennar.
Þá má og reikna til tekna, að
kennari getur farið i aðra vinnu
2—I mánuði á ári, en heldur þó
föstu laununum.
Starfinu má og reikna til
tekna, að það er unnið i björtum
hlýjum og þurrum vistarver-
um og vinnutimi er stuttur.
Kemur þannig margt til, sem
ætti að gera starfið eftirsóknar-
vert, en svo einkennilegt sem
það nú er, þá fer fjöldinn allur af
réttindakennurum I önnur störf
en „fúskarar” sitja við kennslu-
störfin.
Sa tvlskinningur er I þessu
öllu, að mjög er á lofti haldið að
Kennaraskólinn útskrifi fremur
kommúnista, hálfkomma,
Maó-komma og jafnvel
Evrópu-komma en raunveru-
lega kennara. ✓
Væri þetta rétt ætti réttinda-
kennaraskortur ekki að vera
vandamál, þar sem kommar
halda m jög á lofti að það sé hug-
sjónin sem skipti máli en ekki
launin.
Ef þetta er hins vegar rétt
mega allir lýöræðis- og frelsis-
kunnandi menn fagna þeim
skorti sem er á réttindakennur-
um.
Hvar eru þeir?
,, Astandið” er þannig, að
skýr svör verða að fást um hvar
réttindakennararnir eru og
hvað þeir eru að gera. Hver eru
laun þeirra nú, og hver væru
þau, er þeir hefðu starfað við
kennslu óslitið að loknu námi:
Við sem litum „ástand”
kennslu alvarlegum augum
söknum sannarlega allra góðra
kennara, sem nú eru við önnur
störf, jafnt þeirra sem réttindi
hafa og hinna, en þessir með
réttmdapipiö svari, —svar gæti
hugsanlega birzt i Timanum,
eða verið sent menntamála-
ráðuneytinu merkt „Trúnaðar-
mál réttindakennara” notist
vegna könnunar ráðuneytisins á
hæfni kennara á íslandi.
Kristinn Snæland.
|Þakkir til
prestsins
Mig langar til að þakka sr.
Birgi Ásgeirssyni ágætt fram-
laghansi þættinum „Hvaðá að
sýna” þ. 13. febrúar sl.
Það gefur auga leið að dhug
miklum hafi slegið á þá sem á
sinum tima voru manna mest
búnir að úthrópa það hvað þau
væru nú dásamleg, nýju fötin
keisarans, þegar krakka-
skömmin galaði þegar verst
stóð á, að kei.sarinn væri nakinn.
Dáh'tið mun þaö þó hafa létt á
sneypu þeirra, að margir voru
undir sömu sök seldir, bæði þeir
sem samþykktu með þögninni
og eins aðrir sem meira vildu
berast á og börðu bumbur fyrir
finheitunum, hvar sem þvi varð
við komið.
Þessi sýning keisarans var i
anda „listfræðingsins” meðal-
annars að þvi leytinu til, að
hana máttu allir sjá sem vildu,
bæði börnog fullorðnir. Fullvist
má þó telja að það hefði ekki að
öllu jöfnu þótt sæma það hátta-
lag, að keisarinn þeysti um
götur og torg með berstripaðan
rassinn, og það jafnvel þó eng-
inn sæi til, hvaö þá aö halda
sýningu á þvi. En atarna var nú
lika alveg sérstakt tilefni, það
var nefnilega alveg hrein LIST
hvað fötin voru fin. Það hvarfl-
aði óneitanlega að manni hvort
það væri eitthvað táknrænt við
berarassinn sem flett var ofan-
af þarna I upphafi þáttarins
þegar sýndur var kafli úr þess-
ari tittumtöluðu mynd.
Það þurfti engan að undra
þótt heldur betur færi um Thor
okkar Vilhjlamsson þegar það
var „upplýst”, eða öllu heldur
sagt hreint út frammi fyrir
alþjöð það sem margir þó vissu,
að keisarinn væri allsber.
Allir vita nú hvað hann Thor
erfrægastur fyrir. Ég hygg nú
samt að þó „listamanninum"
yrði brátt i brók við „uppljóstr-
ara” málsins og brygðist við
með þeim buslugangi sem
minnir helzt á þegar ósynt-
ur fellur i sjó, að þá eigi
hann það klerki. upp að unna
ef hann hefur hlotið vor-
kunnsemi nokkra fyrir fram
göngu sina i þætti þessum. Þar
kom óvænt i ljós (að visu
ekki fyrr en Birgir var búinn að
nefna hlutina sinum réttu nöfn-
um hvað eftir annað) aö þar örl-
aði á áður óþekktum hæfileika
listfræðingsins, nefnilega að
kunna að skammast sin þegar
útaf flóir, og mun hann sem ég
segi hafa hlotið þar af vorkunn-
semi nokkra. Ekki tók hann þó
þá áhættu að skipta um skoðun
að svo stöddu, enda hefði senni-
lega ekki dugað minna til þess
en grein i erlendu timariti.
Mig langar til að þakka sr.
Birgi að hann skyldi ganga fram
ogsegja það sem stór hluti þjóð-
arinnar vildi sagt hafa. Það
mætti ef til vill benda mönnum á
að þessi þáttur var gott tækifæri
til samanburðar á þvl, hvort
dómgreind og hugsun sprottin
úr fslenzkum jarðvegi muni
standa nokkuð að baki þeirri
„spámannaspeki” sem „fræð-
ingar” hampa hvað mest úr er-
lendum timaritum. Mun sá
samanburður ef að likum lætur
verða þeim til ekki svo lítillar
uppörvunar sem einhvers hafa
metið islenzka þjóð til þessa.
Sjónvarpsvitni.