Fréttablaðið - 11.05.2007, Qupperneq 22

fréttir og fróðleikur
Bundinn við aldur, ríkisfang og lögheimili
Þarf að huga
að verklagi
Jónas Garðarsson var í
gær dæmdur í þriggja ára
fangelsi fyrir að hafa orðið
valdur að því að Matthildur
V. Harðardóttir og Friðrik
Á. Hermannsson létust er
skemmtibáturinn Harpa
steytti á Skarfaskeri aðfara-
nótt 10. september 2005.
Hæstiréttur staðfesti með
dómnum niðurstöðu héraðs-
dóms.
Jónas Garðarsson, fyrrverandi for-
maður Sjómannafélags Reykjavík-
ur, fékk í gær þyngstu refsingu
sem Hæstiréttur hefur dæmt fyrir
manndráp af gáleysi. Jónas var
dæmdur fyrir að hafa stýrt
skemmtibátnum Hörpu undir
áhrifum áfengis á Skarfasker
aðfaranótt 10. september 2005 og
orðið valdur að dauða Friðriks Á.
Hermannssonar, sem lést innan við
mínútu eftir að báturinn steytti á
skerinu. Jónas stýrði síðan bátnum
stórskemmdum austur Viðeyjar-
sund með þeim afleiðingum að
bátnum hvolfdi og Matthildur V.
Harðardóttir drukknaði.
Eiginkona Jónasar slasaðist illa,
tíu rif brotnuðu auk annarra minni
áverka. Tíu ára gamall sonur
Jónasar og konu hans slapp ómeidd-
ur.
Jónas var einnig fundinn sekur um
að hafa ekki gert nægilegar ráð-
stafanir til bjargar farþegunum
eftir að stórskemmdur báturinn
losnaði af skerinu, um tuttugu mín-
útum eftir að báturinn steytti á
skerinu. Jónas tók þá stefnuna
austur Viðeyjarsund þar sem bátn-
um hvolfdi fljótt, með þeim afleið-
ingum að Matthildur drukknaði og
eiginkona Jónasar ofkældist. Fram
kom í máli réttarmeinafræðings
fyrir dómi að Matthildur hefði ekki
verið með neina sjáanlega áverka
og augljóst væri að drukknun hefði
verið hennar banamein.
Jónas hélt því fram fyrir dómi að
hann hefði „leyft Matthildi að stýra
bátnum“ og hún hefði verið við
stýrið þegar slysið varð. Í dómi
héraðsdóms
kemur fram að
þessi málatilbún-
aður Jónasar
gangi ekki upp
og sé ekki í takt
við öll gögn máls-
ins, þar með
skjalfest gögn
um áverka Jónas-
ar. Í dómnum
segir jafnframt
að Jónas „geri
sig sekan um það
óskaplega tiltæki
að bera af sér
sakir og reyna að
koma ábyrgð yfir á þá, sem létust í
sjóslysinu af völdum hans“.
Matsgerð sérfræðinga í heila- og
taugalækningum, sem lögð var
fram sem gagn í málinu þegar það
var flutt í Hæstarétti, er ekki tekin
gild nema að litlum hluta í málinu.
Í matinu komust læknarnir að því
að Jónas hefði verið ófær um að
„hugsa rökrétt eða taka fulla
ábyrgð á gerðum sínum í kjölfar
ásiglingarinnar“ á skerið.
Hæstiréttur komst að því að
læknarnir hefðu ekki getað stutt
niðurstöðu sína við „beina skoðun“
eða rannsóknir á Jónasi, enda hefði
rannsóknin falist í því að leggja
mat á „skammvinnt tímabil“ sem
gerðist einu og hálfu ári áður en
læknarnir fengu verkefnið inn á
sitt borð. Það hefði rýrt gildi mats-
gerðarinnar.
Á þeim forsendum þótti ekki
unnt að draga þá ályktun að Jónas
hefði verið alls ófær um að stjórna
gerðum sínum eftir ásiglinguna.
Var hann því dæmdur til ábyrgðar.
Jónas var að auki dæmdur til þess
að greiða aðstandendum Matthild-
ar og Friðriks rúmlega 10 milljónir
króna í bætur og allan sakarkostn-
að í málinu.
Jónas dæmdur í þriggja ára fangelsi