Fréttablaðið - 11.05.2007, Síða 86

Tónleikahald í Reykjavík hefur breyst mikið til batnaðar síðustu ár.
Lengi vel var Listahátíð eini aðilinn sem treysti sér til að flytja inn stór
nöfn í poppheiminum og valið var ekki alltaf upp á marga fiska (Man
einhver eftir Smokie á Listahátíð 1978?). Nú eru margir metnaðarfull-
ir aðilar að flytja inn tónlistarmenn af öllum stærðum og gerðum allan
ársins hring, auk þess sem haldnar eru tónlistarhátíðir með þátttöku er-
lendra og innlendra poppara. Iceland Airwaves rís þar hæst.
En stóru listahátíðirnar eru líka farnar að vanda valið meira en áður.
Nú á þessu vori eru þrjár hátíðir sem eiga það sammerkt að bjóða upp á
frábær tónlistaratriði í popp- og heimstónlistargeiranum. Franska vorið
Pourquoi Pas? færði okkur m.a. Emilie Simon, Nouvelle Vague og Dion-
ysos, auk þess sem tónleikar með Air eru fyrirhugaðir í júlí. Mjög vel
heppnað val. Vorblót 2007 verður haldið um næstu helgi með þátttöku
Gorans Bregovic og Oumou Sangare og Listahátíð í Reykjavík byrjar
sína tónlistardagskrá með trompi í kvöld í Hafnarhúsinu með tónleikum
kongósku hljómsveitarinnar Konono N°1.
Konono N°1 var stofnuð í Kinshasa, höfuðborg Kongó á níunda ára-
tugnum þó að forsögu hennar megi rekja enn lengra aftur. Í hljómsveit-
inni eru nokkrir raflikembé-leikarar, en raflikembé er rafvædd útgáfa
af hinu hefðbundna likembé sem er algengt hljóðfæri í Afríku. Auk þess
eru í Konono N°1 slagverksleikarar sem spila bæði á hefðbundin áslátt-
arhljóðfæri og ýmis konar dót (bílahluti, potta...) og dansarar. Hljóm-
sveitin spilar á nýju Bjarkarplötunni Volta og hitaði upp fyrir Björk á
tónleikum í New York í síðustu viku. Hún hefur spilað mikið á Vestur-
löndum allt frá því að platan hennar Congotronics kom út árið 2004. Sú
plata er fáanleg í plötubúðum hér á landi og það er sérstök ástæða til
að mæla með henni. Hreint út sagt mögnuð tónlist sem lýsa mætti sem
samblandi af heimstónlist, framúrstefnurokki og raftónlist.
Áfram tónlistarhátíð
Linkin Park sendir frá sér
nýja skífu í næstu viku.
Steinþór Helgi Arnsteins-
son athugaði hvort hér væri
um endalok nu-metalsins að
ræða.
Fáar tónlistarstefnur hafa hlotið
eins harkalega meðferð tónlistar-
gagnrýnenda og -spekinga og nu-
metallinn (tók að myndast um miðj-
an síðasta áratug í kjölfar grunge-
stefnunnar, með sveitum á borð
við Korn, Limp Bizkit og fleirum.
Má þar til dæmis nefna Slipknot,
Staind og Papa Roach. Skilgrein-
ing á hugtakinu nu-metall er þó
nokkuð margræð og hefur þannig
einnig fengið nafnið rapp-rokk).
Stefnan hefur hlotið þvílík-
ar svívirðingar að jafnvel diskóið
þykir gulltímabil samanborið við
margt af því sem áberandi þótti í
nu-metalnum. Hafa mest áberandi
einstaklingar stefnunnar, á borð
við Fred Durst, þó frekar átt sök á
óhróðri nu-metalsins en sjálf tón-
listin.
Nu-metallinn var þannig ekkert
annað en pönk sinnar kynslóðar,
allavega í Bandaríkjunum þar sem
plötur seldust í skipsförmum og
einokuðu flestar stærstu tónleika-
hátíðirnar. Engin launung er held-
ur um þá staðreynd að stefnunni
var ekki eingöngu hampað af al-
menningi heldur einnig fjölmiðl-
um.
Margar sveitir fylgdu þessum
tíðaranda og voru til dæmis með
plötusnúð innan sinna vébanda og
bestu dæmin eru líklegast Incubus
og Deftones. Í nýlegu viðtali Frétta-
blaðsins við Mike Einzeiger, gítar-
leikara Incubus, hafði hann einmitt
þetta að segja: „Núna, hins vegar,
láta margar af þessum sveitum og
blaðamönnum eins og þetta [nu-
metallinn] hafi aldrei átt sér stað,
eins og þeim hafi aldrei líkað við
þessa tónlist á þeim tíma.“ Í dag
eru þessir fyrrum plötusnúðar líka
frekar kallaðir hljómborðsleikarar
eða forritarar sveitanna.
Ekki þarf hins vegar annað en að
rýna í sölutölur Linkin Park til
þess að sjá hversu gríðarlega vin-
sæl þessi tónlist var og, sem er
kannski það merkilegasta, er. Fyrri
tvær plötur sveitarinnar, Hybrid
Theory og Meteora, seldust sem
dæmi í rúmlega 40 milljónum ein-
taka. Fyrsta smáskífa nýju plöt-
unnar, Minutes to Midnight, með
laginu What I’ve Done komst síðan
inn á topp tíu á Billboardlistanum
og var aðeins þriðja lagið í sögunni
til þess að fara beint í fyrsta sætið
á rokklista Billboard í sinni fyrstu
viku (hin eru What’s The Frequ-
ency, Kenneth? með R.E.M., og
Dani California með Red Hot Chili
Peppers).
Linkin Park eru samt greinilega
að reyna að fjarlægja sig frá nu-
metal hugtakinu á nýju plötunni
sem unnin var í samstarfi við Rick
Rubin upptökustjóra. „Fólk hefur
ætíð flokkað okkur með þessari
stöðluðu ímynd rapp-rokksins en
við höfum aldrei ætlað okkur vilj-
andi að vera hluta þeirrar senu. Við
höfum ætíð haft okkar eigin per-
sónuleika og ég held að hann komi
bersýnilega í ljós á þessari plötu,“
sagði Mike Shinoda, einn söngvari
Linkin Park, í nýlegu viðtali. Hann
bætti við að lögin væru samin með
mjög Arcade Fire-legri uppstill-
ingu og samsetningu hljóðfæra.
Staðreyndin er líka sú að Shin-
oda rappar til dæmis mun minna á
þessari plötu en áður og fleiri gildi
nu-metalsins eru ekki eins áber-
andi og áður.
En nú þegar endalok nu-metals-
ins virðast í nánd hljóta menn að
spyrja sig hvað taki við sem ríkj-
andi stefna í bandarískri megin-
straums rokktónlist. The-bylgj-
an náði sem dæmi ekki tilskildum
hæðum og fjaraði nokkuð fljótt út
en hefur kannski gert það að verk-
um að neðanjarðarsveitir, á borð
við einmitt Arcade Fire, eru orðn-
ar hinn nýi meginstraumur. Ljóst
þykir samt að bandarísk rokk-
tónlist, og auðvitað plöturisarnir,
þarfnast sveitar sem brýtur upp
formið og hefur nýja bylgju.
Hljómsveitin múm hefur
lokið upptökum á sinni
fjórðu hljóðversplötu og er
hún væntanleg í búðir 24.
september. „Hún er tölu-
vert skemmtilegri en plat-
an á undan [Summer Make
Good]. Hún er miklu laus-
ari í sér. Við slepptum okkur
miklu meira við hana,“ segir
Örvar Þóreyjarson Smára-
son, meðlimur múm.
Bróðurparturinn af plöt-
unni var tekinn upp í Tón-
listarskólanum á Ísafirði og
segir Örvar þá reynslu hafa
verið alveg frábæra, enda
gátu þau fengið alls konar
hljóðfæri að láni við upptök-
urnar.
Fram undan hjá múm eru
nokkrir tónleikar í sumar,
meðal annars í Barcelona,
París, Moskvu og Aþenu. Örv-
ari líst að vonum vel á kom-
andi mánuði. „Þetta verður
mjög spennandi og það verð-
ur gaman að fara að spila aftur.
Við höfum ekkert túrað al-
mennilega í eitt til tvö ár. Það
verða nokkrir tónleikar í sumar
og svo skiptum við í fimmta
gírinn í haust.“
Múm er um þessar mund-
ir sjö manna band þó svo að
Örvar og Gunnar Örn Tynes
séu ennþá forsprakkar sveit-
arinnar. Á meðal annarra með-
lima eru Ólöf Arnalds, Hildur
Guðnadóttir og Mr. Silla.
múm í september