Fréttablaðið - 22.06.2007, Page 60

Jónsmessa er á
sunnudaginn en af
ákveðnum ástæð-
um hef ég ákveðið
að gera ekkert sér-
stakt af því tilefni
í ár frekar en síð-
ustu ár. Þegar ég
var yngri var ég hins vegar miklu
duglegri og prófaði ýmislegt, eins
og að stökkva yfir sjö girðingar
og tína sjö blóm, sitja næturlangt
á krossgötum og velta mér upp úr
dögginni.
Eftirminnilegust er óneitan-
lega Jónsmessunóttin þegar ég var
svona átján ára. Þá var ég heima
á Húsavík og var á rúntinum með
vinkonu minni þegar við sáum
að það hafði rignt aðeins fyrr um
kvöldið. Okkur fannst þetta því
alveg tilvalið tækifæri til þess að
velta okkur upp úr dögginni og
ákváðum að drífa í því.
Þar sem við vildum ekki að neinn
sæi okkur við þetta athæfi ákváð-
um við að keyra upp á heiði fyrir
ofan bæinn og stoppuðum ekki
fyrir en engin merki sáust um hann
nema Húsavíkurfjallið sem virtist
nær en nokkru sinni fyrr. Þar sem
við töldum okkur vera fullkomlega
öruggar um að enginn sæi okkur
þarna klæddum við okkur úr hverri
flík og veltum okkur samviskusam-
lega upp úr blautu lyngi. Ég get
alveg viðurkennt að þetta var ekki
það þægilegasta sem ég hef gert en
óneitanlega mjög skemmtilegt og
við hlógum mikið.
Það var ekki fyrr en við vorum á
leiðinni aftur niður af heiðinni sem
það rifjaðist allt í einu upp fyrir
mér að í bæjarblaðinu hafði nokkr-
um dögum áður verið auglýst Jóns-
messunæturganga upp á Húsavík-
urfjall. Ég get ekki lýst því hvað
við vinkonurnar vonuðum innilega
á því augnabliki að enginn hefði
haft vit á því að taka með sér kíki í
þá göngu – hvað þá myndavél með
aðdráttarlinsu!
Það fyndnasta við þetta áhættu-
og nektaratriði allt finnst mér
samt að ég hafði á þessum tíma
ekki hugmynd um hvaða tilgangi
það átti að þjóna að velta sér upp
úr dögginni á Jónsmessunótt og
hef það eiginlega ekki enn þann
dag í dag.