Fréttablaðið - 06.10.2007, Síða 18

Við Sólveig giftum okkur í
Möðruvallakirkju 10. október
árið 1971. Í brúðkaupsferð fórum
við til Hull og Grimsby.
Reyndar voru þessir ágætu
fiskimannabæir við Hymbru
aðeins viðkomustaðir á ferðalagi
okkar, ferðinni var heitið til Aix-
en-Provence í Frakklandi þar
sem við ætluðum að hafa vetur-
setu og reyna að læra eitthvað.
Ódýrasta leiðin til að komast
úr landi áður en Iceland Express
kom til sögunnar var að taka sér
far með fraktskipi – og farkostur
okkar hét Ms. Selá. Ætlunin var
að ferðast með Selánni til Hol-
lands með viðkomu á Bretlandi
og taka þaðan lest suður á bóginn
til Marseille.
Verkföll hafnarverkamanna í
Hull og Grimsby töfðu afgreiðslu
skipsins og eftir nokkra
prýðilega daga í Grimsby
ákváðum við að stíga af skipinu
og kaupa lestarmiða svo að við
kæmum á leiðarenda fyrir jól ef
það kynni að dragast á langinn
að bæta kjör hafnarverkamanna
í Bretlandi.
Ég rifja þetta upp vegna þess
að um næstu mánaðamót ætla ég
að bjóða frú Sólveigu (en ekki
barnabörnunum) í rómantíska
ferð á fornar slóðir í Aix og
Provence-héraði í Frakklandi –
án viðkomu í Hull og Grimsby að
þessu sinni. Með okkur í ferðina
ætla tvenn önnur hjón, Hrafn-
hildur Ragnarsdóttir prófessor
og Pétur Gunnarsson rithöfundur
og líka Guðrún Kristjánsdóttir
listakona og Ævar Kjartansson,
útvarpsmaður og guðfræðingur.
Öll eigum við sameiginlegt að
hafa dvalið í Aix í lengri eða
skemmri tíma.
Í kvöld brasaði ég svo nokkur
flök af Klausturbleikju. Væntan-
legt samferðafólk kom í heim-
sókn til að stilla saman streng-
ina. Okkur til halds og traust
voru nágrannar okkar í Hildi-
brandshúsi, María og Gérard
Lemarquis og Lea dóttir þeirra
sem ég lít á sem ráðunauta mína
í málefnum heimsins yfirleitt og
málefnum Frakklands sérstak-
lega.
Það væri tilhlökkunarefni að
lenda með þessu glaðværa fólki í
hripleku sæluhúsi uppi á regin-
fjöllum svo að ég sé væntanlegar
samvistir okkar í Frakklandi í
rósrauðum hillingum.
Þessi fyrirhugaða ferð er
vitanlega hugsuð sem skemmti-
ferð gamalla vina sem sameigin-
lega tengjast hinni jarðnesku
Paradís sem margir vilja meina
að sé Provence-héraðið. Auk
þess vonast ég til að finna nota-
legt veitingahús sem fær mig til
að gleyma þeim spartverska
matarsmekk sem einkenndi mat-
seðlana í stúdentamötuneytum í
Aix í gamla daga.
Þegar ég byrjaði að pára þessa
pistla hafði ég aldrei áður enst
til að halda dagbók nema í hæsta
lagi í nokkrar vikur í senn. Nú er
ég búinn að halda dagbók í tvö
ár, dagbók sem er ósköp venju-
leg nema að því leyti að hún er
prentuð vikulega í myndarlegu
upplagi.
Ég segi engum allt sem ég
hugsa eða aðhefst. Það getur
enginn maður. Ég eins og flestir
vel þær hugsanir sem ég tjái,
segi eða skrifa, hér og alls stað-
ar, og ég á sem betur fer ekki
mörg leyndarmál.
Hugmyndin á bak við þessi
dagbókarskrif var sú að láta á
það reyna hvort fjölmiðill eins
og dagblað geti í nútímanum
flutt tíðindalítið efni á þann hátt
að einhverjir lesendur geti fund-
ið til samkenndar við að fylgjast
með athöfnum og hugsunum
ósköp venjulegs manns sem
hefur sína kosti og galla og siglir
um öldusjó lífsins.
Ég var líka að ímynda mér að
þessi dagbók gæti verið nýstár-
leg tilraun í blaðamennsku,
heimild um hugsanir og daglegt
líf eins ekki-fréttamanns. Ég er
rithöfundur en ekki málaliði eða
heimskautafari. Flest mín ævin-
týri gerast inni í höfðinu á mér.
Líf mitt er fremur viðburða-
snautt nema fjölskyldulífið með
afmælum, ferðalögum og
almennri tilbreytingu. Helstu
áhyggjur mínar af dagbókinni
eru að henni hætti til að verða of
náin, of uppáþrengjandi – leiðin-
leg.
Vikuskammtarnir eru orðnir
eitthundrað og fimm talsins. Það
er komið upp í vana að halda
dagbók. Það er gott fyrir sálina.
Mæli með því.
Alltaf öðru hverju les maður
eitthvað sem er svo satt, svo full-
komlega brilljant, að maður
stendur á öndinni af hrifningu.
Í gær birtist frábær grein í
Mogganum. Hún er eftir
Andrés Magnússon, sem
ég kann engin deili á, en
hann er greinilega með
toppstykkið í lagi.
Greinin heitir „Efna-
hagsundur Glitnis eru efnahags-
hamfarir heimilanna“ og fjallar
öðrum þræði um hina útsmognu
arðránsgildru verðtrygginguna
sem stjórnmálamenn annað-
Brúðkaupsferð til Hull og Grimsby
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er skýrt frá fyrirhuguðu ferðalagi á slóð minninganna. Einnig er hrópað húrra fyrir Andrési
Magnússyni og dr. Gunna, óhreinum börnum og hinum óþekkta fallna hermanni hins íslenska efnahagsundurs.
Magimix
- réttu tækin fyrir eldhúsið