Fréttablaðið - 06.10.2007, Qupperneq 90

Þ
að hefur verið aðdáunarvert
að fylgjast með uppgangi lítil-
láta Lettans Alexanders
Petersson. Hann var uppgötv-
aður af forráðamönnum Gróttu
í Riga árið 1998 og hann hefur
sjálfur sagt að það hafi bjargað sér að vera
boðið til Íslands. Annars hefði hann haldið
áfram að vera slagsmálahundur í Ríga og
var þess utan í slæmum félagsskap.
Hæfileikar Alexanders komu snemma í
ljós og hann sló í gegn í íslenska handbolt-
anum með Gróttu/KR. Atvinnumennskan
var óumflýjanleg og árið 2003 gekk hann í
raðir þýska úrvalsdeildarliðsins Dusseldorf.
Þar lék hann í tvö ár áður en hann samdi við
annað þýskt úrvalsdeildarlið, Grosswalls-
tadt.
Þar hélt Alexander áfram að bæta sig og
frammistaða hans fór ekki fram hjá stóru
liðunum. Úr varð að eitt besta félagslið
heims, Flensburg, keypti Alexander síðasta
sumar af Grosswallstadt á háa fjárhæð.
„Það er mikill munur á Flensburg og
Grosswallstadt. Hér er ótrúlega vel staðið
að öllum hlutum, liðið er frábært og allir
leikmenn mikið mun betri en hjá Gross-
wallstadt. Það er líka talsvert skemmtilegra
að keppa á toppnum,“ sagði Alexander þar
sem við sitjum úti í garði heima hjá honum
með ylvolga og ljúffenga heimalagaða
snúða.
Hann hefur ekki bara verið farsæll með
félagsliðum því hann hefur leikið stórkost-
lega fyrir íslenska handboltalandsliðið eftir
að hann fékk íslenskan ríkisborgararétt og
varð löglegur með liðinu. Er óhætt að segja
að hann hafi unnið hug og hjörtu þjóðarinnar
með frábærri frammistöðu sinni.
Alexander býr ásamt konu sinni, Eivoru
Pálu Blöndal, og syni þeirra, Lúkasi Jóhann-
esi, í Handewitt sem er lítill, fjölskyldu-
vænn bær rétt fyrir utan Flensburg.
Í næsta húsi býr þjálfari liðsins, Kent-
Harry Anderson, og þar við hliðina Norð-
maðurinn harðskeytti, Johnny Jensen. Ég
spyr Alex, eins og hann er oftast kallaður,
að því hvort hann hafi áttað sig á því hversu
hraður uppgangur hans hafi verið og hvort
hann sé loksins búinn að ná markmiðum
sínum?
„Auðvitað líður mér eins og ég sé kominn
á toppinn núna og ég get í raun ekki farið
neitt mikið hærra. Ég get til að mynda ekki
spilað með Kiel þar sem ég leik með Flens-
burg, það er of mikill rígur á milli liðanna.
Það þýðir samt ekkert að hætta núna, hér
ætla ég að festa mig rækilega í sessi og það
er ekkert unnið að fá bara samning,“ sagði
Alexander sem er 27 ára gamall en hann er
með samning við Flensburg til ársins 2010.
„Ég er á góðum aldri og á vonandi mín bestu
ár eftir í handboltanum. Ég hlakka mikið til
næstu ára. Því er samt ekki að neita að hlut-
irnir hafa gerst ótrúlega hratt hjá okkur.
Við komum fyrir fjórum árum síðan til
Þýskalands, eignuðumst Lúkas beint í kjöl-
farið. Svo er ég búinn að spila með íslenska
landsliðinu í stórmótum og kominn til Flens-
burg,“ sagði Alex sposkur á svip en hann
tekur velgengninni ekki sem sjálfsögðum
hlut og leggur gríðarlega hart að sér til að
verða sífellt betri. Óhætt er að segja að
hann uppskeri eins og hann sáir.
„Draumurinn er að vera hér lengur en þessi
þrjú ár en hver veit hvað tekur við næst.
Það væri gaman að prófa að spila á Spáni
kannski síðar.“
Þó svo Alex eigi vonandi enn mörg ár eftir
af ferlinum þá er hann engu að síður farinn
að huga að því hvað taki við að loknum
ferlinum. „Ég hef gríðarlega mikinn áhuga
á öllu tengdu íþróttum og Íþróttaakademían
er sífellt að bæta við sig nýjungum. Von-
andi verður eitthvað nám í boði þar fljót-
lega sem ég gæti byrjað að skoða,“ sagði
Alex.
Unnusta Alex, Eivor Pála, spilaði sjálf
handbolta með Val áður en þau fluttu utan.
Hún hélt áfram að spila handbolta ásamt
Elfu Björk Hreggviðsdóttur, unnustu Einars
Hólmgeirssonar, þegar þau voru öll hjá
Grosswallstadt en þar unnu stelpurnar sína
deild og æfðu síst minna en strákarnir.
Báðar hafa þó lagt skóna á hilluna. Í bili að
minnsta kosti. Alex og Eivor kunna vel við
líf atvinnumannsins.
„Ég er mjög sáttur og þetta líf er mér að
skapi,“ segir Alex en Eivor tekur dýpra í
árina. „Þetta er bara algjör draumur og
maður reynir að njóta hverrar stundar því
maður veit aldrei hvenær það tekur enda.
Ég finn að það breytist aldrei neitt heima
og maður finnur eftir því sem tíminn líður
hvað við höfum það gott. Alex er jafn mikið
í burtu og venjulegur maður í venjulegri
vinnu en viðveran er öðruvísi. Hann er til
að mynda mikið heima um miðjan daginn
sem er gott því þá getur hann leikið við
strákinn og annað.“
Eivor segir að á móti komi að Alex sé oft
að heiman heilu og hálfu helgarnar og þá
reyna konur leikmanna að brydda upp á ein-
hverju skemmtilegu en félagið reynir að
búa til eins fjölskylduvænt umhverfi og það
getur.
Alex segist vera þakklátur fyrir að eiga
fjölskyldu og hann kýs þann lífsstíl fram
yfir piparsveinalífsstílinn. „Það hentar
sumum en ég nýt mín mun mikið betur í
fjölskylduumhverfi. Mér finnst það talsvert
skemmtilegra. Svo hefur maður alltaf
stuðning frá konunni og það er gaman að
fylgjast með stráknum vaxa úr grasi og um
leið gleyma handboltanum á stundum,“
sagði þessi lítilláti Letti en stolti Íslendingur.
Mér líður
eins og ég
sé kominn
á toppinn
núna og get
í raun ekki
farið mikið
hærra. Ég
er samt ekki
hættur og
ætla að festa
mig í sessi
hjá félaginu.
Stjarna handknattleikskapp-
ans Alexanders Petersson
hefur risið hratt síðustu árin.
Hann flutti frá Ríga í Lett-
landi til Íslands árið 1998 en
fimm árum síðar var hann
kominn til Þýskalands í at-
vinnumennsku. Í dag er Alex
lykilmaður í einu sterkasta
handboltaliði heims, Flens-
burg-Handewitt. Henry Birgir
Gunnarsson heimsótti Alex-
ander og fjölskyldu hans á
heimili þeirra í Handewitt.