Fréttablaðið - 17.11.2007, Blaðsíða 26

26 17. nóvember 2007 LAUGARDAGUR
B
jörgvin er á góðri
leið með að setja nýtt
viðmið í íslenskri
tónlistarsögu.
Laugar dalshöllin er
ekki lengur bara
fyrir erlent tónlistarfólk sem
kemur hingað og spilar fyrir morð-
fjár heldur er hún orðin að þjóðar-
tónlistarstaðnum.
Uppselt er á þrjá jólatónleika
söngvarans þar sem hann syngur
ásamt stórsveit, strengjasveit,
kórum og gestum mörg af sínum
vinsælustu jólalögum. Og þau eru
þó nokkur, rúmast á fjórum geisla-
diskum sem koma út samfara jóla-
tónleikunum. Endurútgáfa á þrem-
ur fyrstu jólaplötunum ásamt
aukalögum sem og nýr jóladiskur
„Jólagestir 4“. „Ég hef aldrei
haldið jólatónleika áður og er mjög
spenntur fyrir þessu,“ segir Björg-
vin og iðar nánast í skinninu. „Ég
er búinn að sjá sviðsmyndina og
útlitið sem er eftir félaga minn
Björn Björnsson og mér líst alveg
svakalega vel á þetta. Þetta er svo-
lítil endurnýjun, sömu tilfinningar
og þegar maður var að byrja. Og ef
þú upplifir þær tilfinningar ekki
lengur, áttu bara að hætta,“ segir
Björgvin og smellir fingrum til
áhersluauka.
Björgvin fær sér sopa af kaffi
latté og lagar fíngerð gleraugu sem
hanga stundum frammi á nef-
broddinum og stundum ekki. „Ég
hef verið heppinn í gegnum tíðina
með samstarfsfólk. Ég hef átt þess
kost að geta unnið með mjög mörgu
af hæfileikaríku fólki, sem gerir
mig betri um leið. Ég hef alltaf sagt
sagt að þótt þú getir gutlað eitt-
hvað á gítar þá tekurðu ekki alltaf
öll sólóin. Þú færð sólóista til að
gera það.“ Jólatónleikarnir eru
kannski skýrasta dæmið um þá
starfsmannastefnu; Þórir Baldurs-
son, samstarfsfélagi Björgvins til
fjölda ára, sér um útsetningarnar
og hljómsveitarstjórn og á sviðinu
með honum verður einvalalið hljóð-
færaleikara og söngvara, „Úrvals-
deildin“ eins og Björgvin kallar
hljómsveitina og þann stóra hóp
flytjenda sem verða með honum á
sviðinu í höllinni í desember. „Það
er stór partur af minni velgengni
frá upphafi að ég hef alltaf haft
besta fólkið í bransanum með mér í
vinnunni.“
Lærði snemma að verjast með
kjaftinum
En sagan af Bó Hall hefst þó ekki
innan um ljóskastara í Laugardaln-
um. Hún byrjar í Hafnafirði, þar
sem söngvarinn kom í heiminn eins
og sannur Gaflari í heimahúsi á
Álfaskeiðinu. Bali, heitt vatn og
ljósmóðir tóku á móti honum árið
1951.
En strákurinn var smágerður,
lítill miðað við aldur og í Lækjar-
skóla níddust hrekkjusvínin á
Björgvini sökum smæðar. „Á
bekkjarmyndunum stend ég uppi á
kassa af því að ég var svo lítill. Þeir
voru nokkrir strákarnir sem sátu
stundum fyrir mér eftir að skóla-
degi lauk. Ég nefni engin nöfn enda
væri þetta sennilega það sem kall-
að er einelti í dag. Einn þeirra fór
reyndar í lögguna síðar og hefur
sennilega þurft að fá búning svo
hann hefði löglegt leyfi til að lúskra
á einhverjum. Ég lærði hins vegar
snemma að verja mig og þá ekki
með hnefanum heldur kjaftinum,“
en slíkt þótti sérstakt á þessum
tíma þar sem hnefahöggin voru
frekar látin duga. Björgvin er
reyndar kominn af miklum skör-
ungum og er styst að rekja skör-
ungsskapinn til föður hans,
Halldórs Baldvinssonar togara-
skipstjóra. Þar fyrir ofan má finna
menn eins og Skálateigsstrákinn
Þorleif Jónsson, móðurafa Björg-
vins, sem var einn af stofnendum
Sjálfstæðisflokksins og Hamars í
Hafnarfirði og var einn fyrsti lög-
reglumaðurinn í bænum og síðar
sveitarstjóri á Eskifirði
Björgvin segist hafa verið ágæt-
is strákur, kannski svolítill draum-
óramaður en alveg ágætur. Æskan
var ærslafull þar sem börnin í
hverju hverfi fyrir sig urðu að her-
mönnum og barist var um yfirráða-
svæðin beggja vegna lækjarins í
Hafnarfirði. Þar á eftir fylgdu svo
unglingsárin, með námi í Flens-
borg. Í andrúmsloftinu var hins
vegar eitthvað nýtt; Bítlarnir,
Rolling Stones og Hljómar.
„Menn biðu í Bókabúð Böðvars
eftir nýjustu Hljómaplötunni. Og
gátu varla setið á sér þegar Sgt.
Peppers Bítlanna kom út – þá var
bara farið heim í strætó og trans,
platan sett á fóninn af jafn mikilli
virðingu og væru þetta boðorðin
tíu og menn fylltust einhverri
vímu, urðu hreinlega hífaðir af
tónlistinni.“
Verð miklu frægari en þið
Það var því kannski tíðarandinn
sem leiddi Björgvin út í tónlistina.
Allir gengu með hljómsveitar-
drauminn í maganum, vildu vera
John, Paul, George og Ringo. Tón-
listin hafði þó verið mikill þáttur í
heimilishaldinu, faðirinn var mik-
ill söngmaður og átti það til að
bresta í söng með laginu „Bona
Sera“ og Baldvin, bróðir Björg-
vins, þótti liðtækur gítarleikari og
spilaði um tíma í nokkrum hljóm-
sveitum.
Björgvin gaf námið í Flensborg
svo að segja upp á bátinn, fór sem
messagutti með Gullfossi og síðan
að hanga í versluninni Sportvali
með Jónasi R. Jónssyni söngvara.
Jónas stofnaði síðar upptökuverið
Hljóðrita í Hafnarfirði ásamt föður
sínum, Jóni Aðalsteini og vinum
sínum, Jóni Þór í Saga Film og
Sigurjóni Sighvatssyni. Skóla-
hljómsveit Flensborgar á þessum
tíma var hins vegar hljómsveitin
Bendix en Björgvin þekkti vel til
strákanna í henni og lá ekkert á
skoðunum sínum, lét þá heyra hvað
honum fannst betur mega fara í
flutningi hljómsveitarinnar. „Þarna
byrjaði þetta eiginlega allt saman.
Þeir voru stundum ekki með
textana alveg á hreinu og ég gerði
athugasemdir. Ég var nokkuð
sleipur í enskunni eftir allt glápið á
Kanasjónvarpið og fékk stöku
sinnum frí í enskukennslu hjá Ingu
Blandon enskukennara í Flensborg
út af því, góð kona hún Inga.“
Hljómsveitarmeðlimirnir lögðu
við hlustir og leyfðu honum að taka
niður nokkra texta fyrir hljóm-
Reyni alltaf að toppa sjálfan mig
Björgvin Halldórsson hefur staðið á stóra sviðinu í fjörutíu ár. Og finnst hann aldrei hafa verið í betra formi sem er ekki fjarri
sanni – sex troðfullar Laugardalshallir á innan við tveimur árum segja meira en mörg orð. Freyr Gígja Gunnarsson hitti söngvar-
ann og ræddi við hann um nýja og gamla velgengni og sögurnar sem stundum særa.
AUGLITIS TIL AUGLITIS Björgvin lætur menn ekki komast upp með að bera út um sig sögur og ef hann þekkir til þeirra þá mætir hann þeim og segir hlutina hreint út, auglitis
til auglitis. MYNDIR/GASSI
„Á bekkjarmyndun-
um stend ég uppi á
kassa af því að ég var
svo lítill. Þeir voru
nokkrir strákarnir
sem sátu stundum
fyrir mér eftir að
skóladegi lauk. Ég
nefni engin nöfn
enda væri þetta
sennilega það sem
kallað er einelti í
dag.“
➜ FRAMHALD Á NÆSTU OPNU