Fréttablaðið - 13.01.2008, Síða 13

SUNNUDAGUR 13. janúar 2008 13
FRÍ FARTÖLVUTRYGGING
FYRIR NÁMSMENN
Glitnir léttir námsmönnum lífi ð
Það gerum við með því að bjóða þér betri kjör sem henta aðstæðum
þínum sem námsmaður. Kynntu þér málið í útibúum Glitnis, þjónustuveri
í síma 440 4000 og á glitnir.is.
hver hjá öðrum – enda ekki vanir
öðru en að vera saman nær allar
stundir sólarhringsins. Það þótti
alveg sjálfsagt að hanga heima
hver hjá öðrum allan sólarhring-
inn, það var bara eins og að banka
upp á á heimavistinni.“
Var lengi að sýna hvað í sér bjó
Þarna var leikhúsvírusinn farinn
að taka sig aftur upp og Jörundur,
líkt og margir aðrir leikarar í dag,
skráði sig í Stúdentaleikhúsið. „Ég
var ofboðslega feiminn í Stúdenta-
leikhúsinu og ég held það hafi ekki
sést þá að maður myndi leggja
þetta fyrir sig. Ég hélt mig til hlés
þar og var í litlu hlutverki. Engu
að síður ákvað ég að sækja um
leiklistarskólann þarna strax á
eftir og náði að peppa sjálfan mig
upp í að ég kæmist í gegn. Sem og
gerðist og mér hefur aldrei þótt
neitt jafnskemmtilegt og það að
leika.“ Svo hratt sé farið yfir sögu,
þá fór Jörundur strax í kómískt
hlutverk í söngleiknum Footloose
eftir útskrift, lék sem fyrr segir í
Astrópíu og Veðramótum, var í
verkinu Penetreitor, sem hann og
félagar hans í leikfélaginu Vér
Morðingjar settu upp, Næturvakt-
inni og hefur nýverið lokið við að
leika í kvikmyndunum Reykjavík,
Rotterdam og Skrapp út ásamt því
að vera að skrifa Dagvaktina.
Einnig er hann í stóru hlutverki í
leikritunum Killer Joe og Lík í
óskilum, er að æfa verkið Sá ljóti
þar sem hann leikur þann Ljóta
sem sýnt verður í Þjóðleikhúsinu.
Stjarnfræðilega langur verkefna-
listi svo ungs leikara og það væri
ótrúlegt ef hann gerði sér ekki
jafnframt grein fyrir því hvað
hann er heppinn. „Jú, ég er hissa
og stundum þegar maður hugsar
til baka, þegar maður var að
útskrifast úr skólanum og í mikilli
óvissu með framtíðina finnst
manni allt þetta mjög ótrúlegt. Mig
hefði aldrei dreymt um þetta.“
Horfumst ekki í augu
Nokkur af hlutverkum Jörunds eru
á gamansömum nótum og segir
hann það hafa komið honum á óvart
að hann gæti leikið í gamanefni.
„Ég uppgötvaði það nú ekki fyrr en
ég var á öðru ári í leiklistarskólan-
um að fólki þætti ég fyndinn á
sviði. Og það kom mér rosalega á
óvart að einhverjum þætti það. Ég
hafði alltaf séð mig fyrir mér sem
dramatískan leikara.“ Leikritið
sem sýnt verður næstu helgi, Yfir-
vofandi, sem sýnt er heima í stofu
leikhöfundar sjálfs, Sigtryggs
Magnasonar, er þó lítt tengt gam-
anleik. Þar leikur Jörundur sem
fyrr segir, með frænda sínum Ingv-
ari og konu hans, Eddu Arnljóts-
dóttur. „Við Ingvar höfum leikið
saman í þessu verki og tveimur
bíómyndum en það er svo skrítið
að persónur okkar hafa ekki þurft
að hafa nein samskipti í verkunum,
ekki einu sinni horfst í augu.“ Yfir-
vofandi er dramatískt og tilfinn-
ingaþrungið verk þótt það sé á
köflum dálítið kómískt og það sem
gerir bæði reynslu leikara og
áhorfenda sérstaka er mikil nánd,
þar sem stofan er lítil og áhorfend-
ur því fáir. „Ég er í hálfgerðu hlut-
verki sögumannsins og tala mikið
við áhorfendur. Annars er plottið
þannig að það er mjög viðkvæmt
að tala mikið um söguþráðinn til að
gefa ekki of mikið upp en segja má
að „leyndarmálið“ komi áhorfend-
um verulega á óvart. Nálægðin var
svolítið erfið fyrst og maður fann
að stundum fannst áhorfendum
óþægilegt að mynda augnsamband
við mig. Sömuleiðis var það stund-
um skrítið fyrir mig, sérstaklega í
byrjun. En það getur líka verið
ofboðslega fallegt og það myndast
mjög sérstakt samband milli áhorf-
enda og leikara.“
Heimilisleg stemning
Verkið var frumsýnt á Listahátíð
síðastliðið vor en í næstu viku
verða nokkrar sýningar í viðbót
heima hjá Sigtryggi, þann 16., 19.
og 20. janúar. „Það er afskaplega
heimilisleg stemning og notalegt
að æfa þarna í stofunni, Sigtrygg-
ur hellir upp á kaffi og maður er
eins og heima hjá sér í sófanum.
Viðfangsefni verksins er ekki
beint létt þannig að heimilisleg-
heitin og hópurinn sjálfur gerði
þetta auðveldara – að maður sé að
vinna í jákvæðu andrúmslofti.“
Jörundur hlaut mikið lof fyrir leik
sinn í vor og var meðal annars
minnst á „látlausan leik hans“ og
fallega túlkun.
Og er það ekki í fyrsta skipti
sem honum er hrósað fyrir sann-
færandi og eðlilegan leik. Er hann
ekki bara sammála því? „Nei, mér
finnst ég sko oft ofleika. Auðvitað
er maður oft ánægður en ég býst
við að ég væri ekki að standa mig
í starfi mínu væri ég alltaf ánægð-
ur með mig. Maður þarf að sýna
leiklistinni vissa auðmýkt. Ef
maður missir virðinguna fyrir
leiklistinni og fer að halda að
maður sé gjörsamlega með þetta,
sé endanlega og fullkomlega
búinn að ná tökum á þessu, þá
held ég að maður sé kominn á
ranga braut.
Ég upplifi þetta starf sem enda-
lausa leit. Maður hættir aldrei að
læra.“
FANNST ÉG FREKAR VERA
DRAMATÍSKUR LEIKARI
„Ég uppgötvaði það nú ekki fyrr
en ég var á öðru ári í leiklist-
arskólanum að fólki þætti
ég fyndinn á sviði. Og það
kom mér rosalega á óvart að
einhverjum þætti það. Ég hafði
alltaf séð mig fyrir mér sem
dramatískan leikara.“