Fréttablaðið - 26.01.2008, Blaðsíða 12

12 26. janúar 2008 LAUGARDAGUR
greinar@frettabladid.is
FRÁ DEGI TIL DAGS
ÚTGÁFUFÉLAG: 365
RITSTJÓRAR: Jón Kaldal og Þorsteinn Pálsson AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir FRÉTTASTJÓRAR: Arndís
Þorgeirsdóttir, Kristján Hjálmarsson, Trausti Hafliðason og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál). FULLTRÚI RITSTJÓRA:
Páll Baldvin Baldvinsson. Fréttablaðið kemur út í 103.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu,
Akureyri og þéttbýlissvæðum á suðvesturhorninu. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni.
Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. issn 1670-3871
Hott hott hjá framsókn
Komið hefur í ljós að framsóknar-
menn keyptu fleira en herraföt fyrir
borgarstjórnarkosningarnar síðustu.
Þeir keyptu nefnilega hnakk sem
fékk þó ekki að liggja undir
frambjóðendum því hann
var hafður sem happdrættis-
vinningur í happdrætti sem
flokkurinn hélt í Reiðhöll-
inni. Þar réðust heldur
ekki örlög hnakksins
því enginn hreppti
vinninginn. Þótti
framsóknarmönnum
það afar óheppilegt,
að sögn Óskars
Bergssonar, svo
ákveðið var að gefa
hann Fáksmönnum.
Hnakkrifist
Nú hefur Björn Ingi Hrafnsson sagt
af sér sem borgarfulltrúi framsókn-
armanna. Óskar Bergsson tekur við
af honum. Það er spurning hvort
Óskar þyrfti ekki góðan hnakk því
hann ríður mun feitari hesti en eftir
prófkjör flokksins þar sem hann
hafnaði í þriðja sæti og þurfti að
velta vöngum yfir því hvort hann
ætti að taka það sæti. Síðan
þá hafa framsóknarmenn
hnakkrifist og
nokkrir dottið
af baki svo
skyndilega
ríður
Óskar
fremstur í
flokki.
Brynja fyrir næstu kosn-
ingar
Guðjón Ólafur Jónsson hóf lokabar-
dagann í þessari framsóknarrimmu
með bréfaskrifum um misnotkun
frambjóðenda flokksins. Svo sagðist
hann vera með marga hnífa í bakinu
eftir Björn Inga. Það væri því senni-
legast við hæfi að riddararnir
keyptu brynju fyrir næstu kosn-
ingar. Og þar sem framsóknar-
menn hafa meiri þörf fyrir hana
en Fáksmenn væri við hæfi
að þeir hirtu hana sjálfir
gangi hún ekki út í
happdrættinu.
jse@
frettabla-
did.is
Ráðhúslætin
UMRÆÐAN
Mótmæli í ráðhúsi
Það var sannarlega hryggilegt að horfa upp á framgöngu ungra vinstri-
manna í ráðhúsi Reykjavíkur þegar
meirihlutaskipti fóru fram. Þeir stöðv-
uðu fundarhöld lýðræðislega kjörinna
fulltrúa okkar með ofbeldisfullum hætti.
Flestir hafa eflaust séð skrílslætin í
sjónvarpinu, en ég efast um að sjón-
varpsfólkið hafi náð að fanga heiftina
sem réði ríkjum. Ungt fólk gerði hróp og köll að
fullorðnu fólki sem komið var til að fylgjast með
fundinum og var vinstrimönnunum ekki sammála.
Eldri kona var kölluð fasisti og eldri manni tilkynnt
að það eina sem stæði í vegi fyrir því að hann yrði
beittur líkamlegu ofbeldi væri að mótmælendur
væru friðar sinnar. Fólki var hrint og ýtt.
Ef fólk vill að skoðanir þess séu virtar og hlustað
sé á það, verður það að sýna öðrum sömu virðingu.
Það er ábyrgðarhluti að efna til mótmæla eins og
þessara. Mótmælin verða að fara fram með þeim
hætti að fólk æsist ekki upp eins og gerðist á áhorf-
endapöllum ráðhússins. Skipuleggjendur þessara
mótmæla virtust ekki finna til þessarar
ábyrgðar. Formaður Ungra jafnaðar-
manna, Anna Pála Sverrisdóttir, stóð
fremst í flokki og magnaði upp hópinn
eins og hún gat.
Ég skil vel að vinstrimenn séu nú sárir
og reiðir yfir að hafa misst meirihluta
sinn. En það voru ungir sjálfstæðismenn
líka á sínum tíma. Við höfðum mörg
hver lagt mikið í að vinna borgina úr
höndum vinstrimanna, og það var sann-
arlega mikið áfall þegar Björn Ingi
Hrafnsson sveik okkar fulltrúa. Okkur
kom hins vegar ekki til hugar að storma í ráðhúsið
eins og byltingarsveit og stöðva lýðræðislega kjörna
fulltrúa í fundarhöldum sínum. Vilji átta borgarfull-
trúar starfa saman í meirihluta, er þeim heimilt að
stofna til hans. Það gerðist fyrir þremur mánuðum,
og það gerðist núna. Fólk verður að sætta sig við að
svona virkar fulltrúalýðræðið.
Vinstrimenn lýsa oft með aðdáun mótmæla- og
verkfallsaðgerðum á meginlandi Evrópu sem lama
samfélögin þar. Þeir segja að Íslendingar kunni ekki
að mótmæla.
Höfundur er varaformaður Heimdallar.
SÆVAR GUÐMUNDSSON
Tvöfaldir Vildarpunktar
T
B
W
A
\R
E
Y
K
JA
V
ÍK
\
S
ÍA
\
9
08
00
68
Á mánudagskvöldið var borgarbúum boðið upp á
skemmtidagskrá í beinni útsend-
ingu, til að lyfta þeim upp á milli
tapleikjanna á EM í handbolta.
Fyrrverandi og afturverðandi
borgarstjóri sagðist hafa fundið
nýjan borgarstjóra. Sá steig
síðan fram og fór með drauma-
verk sín: Nítjándu aldar götu-
mynd varðveitt við Laugaveg en
tuttugusta aldar götumynd reist
við Kringluna, og skyndifriðun á
flugvellinum í Vatnsmýri.
Kurrinn í stofum landsmanna
barst alla leið niður á Kjarvals-
staði og fréttamaður fann sig
knúinn til að spyrja Ólaf hvort
hann væri maður í þetta, nýkom-
inn úr löngu veikindaleyfi. Villi
greip fram í og fullyrti að Óli
væri „alveg jafn vel í stakk
búinn og ég var á sínum tíma til
að setjast í stól borgarstjóra“.
Kurr breytist í hlátur.
Á bakvið stóðu sexmenning-
arnir frægu, misvandræðalegir,
og minntu helst á meðvirka
ættingja í misráðnu boði þar
sem fulli frændinn tilkynnir að
hann sé búinn að bjarga gamla
ættaróðalinu; hann hafi slegið
lán hjá góðum manni, sem í
staðinn fær reyndar að búa í
húsinu í eitt ár. Smám saman
kemur svo í ljós að nýi íbúinn er
búinn að fá leyfi til að gjör-
breyta garðinum og setja
þyrlupall á þakið, enda áhuga-
maður um flugvelli.
Bíræfin flétta
Var nokkur munur á þessum
meirihlutaskiptum og þeim
síðustu? Sumir segja ekki. Þó
má benda á að síðast fór Björn
Ingi á bakvið samstarfsflokkinn
og tók upp viðræður við hina
flokkana en nú sótti Sjálfstæðis-
flokkurinn inn í meirihlutann og
tókst að ginna óánægðan hlekk
út úr keðjunni með gylliboðum
um borgarstjórastól með þeim
orðum að Svandís væri að máta
hann „as we speak“. Munurinn
er eins og á manni sem hættir
með kærustunni að morgni og
byrjar með annarri um kvöldið
og manni sem brýst viljandi inn
í hjónaband og tekst að sprengja
það upp.
Þá er nýi meirihlutinn mun
tæpari (veltur á heilsu borgar-
stjóra — flensa eða ekki flensa?)
en sá gamli sem hafði stuðning
varamanna. Hér er því teflt á
tæpasta vað. Allt reynt til að
komast aftur til valda. Flýtirinn
svo mikill að jafnvel hinn nýi
borgarstjóri taldi sig eiga
stuðning varamanna. „Ja... ég
geri ráð fyrir að Margrét verði
með okkur.“ Kannski verður
þetta mottó nýja meirihlutans.
„Ég geri ráð fyrir því að
manneklan verði minni í haust.“
„Ég geri ráð fyrir því að borgin
hafi efni á þessum kjarasamn-
ingi.“
Þetta var bíræfin flétta hjá
Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni.
Einsöngur hans við undirleik
Kjartans Magnússonar, undir
handleiðslu söngkennarans
Júlíusar Vífils, var auðvitað
falskur en skilaði flokknum
samt í meirihluta. Hætt er þó
við að kjósendur skipi honum í
minnihluta í næstu kosningum.
Líklega er það þess vegna sem
maður hefur enn ekki rekist á
þann sjálfstæðismann utan
ráðhúss sem styður þennan
skollaleik. Þeir telja hann afleik
er til lengri tíma lítur. Strax
daginn eftir var stærsti flokkur
borgarinnar orðinn sá næsts-
tærsti í könnunum og forsætis-
ráðherra var sýnilega bumbult
þegar hann „fagnaði“ tíðindun-
um.
Ofmetnaður
Vandræði Sjálfstæðisflokks í
borginni má rekja til prófkjör-
súrslita haustið 2005, þegar Villi
sigraði Gísla Martein, mér og
fleirum að óvörum. REI-máls-
farsinn á liðnu hausti afhjúpaði
mann sem réð ekki við embætti
borgarstjóra. Að ætla að bjóða
borgarbúum upp á sjálfan sig
eftir þá sorglegu uppákomu er
enn meiri bíræfni. Ef flokkur-
inn ætlar að halda sig við
þennan mjög svo veika meiri-
hluta ætti hann að sýna borgar-
búum þá kurteisi að bjóða upp á
nýjan og betri borgarstjóra. Í
„Ráðhússlagnum“ síðastliðinn
fimmtudag sýndi Hanna Birna
Kristjánsdóttir sannkallaða
foringjatakta.
Ólafur F. Magnússon sýnir
ofmetnað með því að setjast í
stól borgarstjóra. Myndi Guðjón
Arnar Kristjánsson einhvern-
tíma heimta forsætisráðherra-
stólinn í stjórnarmyndunarvið-
ræðum við Sjálfstæðisflokkinn?
Þegar hátt er seilst verður fallið
hátt.
„Skrílslætin“ á pöllum
ráðhússins daginn sem hann tók
við embætti voru skiljanlegur
toppur á reiðiöldu sem reis úr
ÖLLUM flokkum og gerðu
engum illt nema þremur
leiðarahöfundum úr sama
flokki. Setningin „Þú ert enginn
fokking borgarstjóri!“ náði að
kristalla ástandið. Ofmetnaður-
inn átti hana skilið. Og þegar
pallarnir síðan púuðu borgar-
stjórann út af fundi minnti það
bara á púið sem elti sama mann
út af landsfundi Sjálfstæðis-
flokksins fyrir nokkrum árum,
hvar sömu þrír leiðarahöfundar
sátu saman við borð.
Púað á plottið
Borgarstjórn
HALLGRÍMUR HELGASON
Í DAG |
U
ndanfarnar vikur hafa átt sér stað atburðir sem
varpa ljósi á ónotalegt hugarfar sem þrífst í ákveðn-
um kreðsum innan Sjálfstæðisflokksins. Ætla má að
báðir atburðir eigi eftir að fylgja flokknum lengi og
reynast honum þungbærir. Sá fyrri varð 21. desem-
ber þegar Árni Mathiesen skipaði dómara við Héraðsdóm Norð-
urlands eystra og Héraðsdóm Austurlands. Sá síðari varð núna á
mánudaginn, hinn 21. janúar, þegar sjálfstæðismenn náðu völd-
um í borgarstjórn Reykjavíkur á nýjan leik með fulltingi Ólafs
F. Magnússonar.
Þessir tveir ólíku atburðir eiga það sameiginlegt að í báðum
tilvikum afhjúpast sérgæska sem gengur lengra en áður hefur
þekkst í íslenskum stjórnmálum. Hafa stjórnmálaflokkarnir þó
sannarlega ekki kallað allt ömmu sína í þeim efnum hingað til.
Er þar enginn flokkur undanskilinn.
Þegar á móti blæs er gamalt trikk í stjórnmálum að setja undir
sig höfuðið og bíða eftir að óveðrinu sloti. Svo er líka hægt að
vona að stórhríð bresti á annars staðar og athyglin færist þang-
að. Þetta ætlar ekki að verða raunin með dómaraskipun Árna
Mathiesen. Þótt fimm vikur séu liðnar frá þeim gjörningi vill
ekki fenna yfir málið. Enda engin ástæða til. Í þessu tilviki er
ekki hægt að draga víglínuna pólitískt. Málið er alvarlegra en
svo að það snúist um átök gagnstæðra fylkinga.
Auðvitað hafa andstæðingar Sjálfstæðisflokksins deilt hart á
dómaraskipun Árna. Þau orð kafna þó gjörsamlega í þrumugný
gagnrýni Dómarafélags Íslands, Péturs Kr. Hafstein og Sigurðar
Líndal. Þessa aðila getur Árni Mathiesen ekki slegið út af borð-
inu með því að segja að hann hafi víst rétt fyrir sér, eins og hann
þráast við studdur af sumum flokkssystkinum sínum.
Í borginni létu sjálfstæðismenn sig hafa það að kaupa Ólaf F.
Magnússon út úr sitjandi meirihluta með því að afhenda honum
borgarstjórastólinn og skrifa upp á málefnaskrá sem er sjötíu
prósent hans; manns sem er þó svotil án pólitísks baklands.
Seint í gær kom svo í ljós að hið rétta kaupverð fyrir sæti
sjálfstæðismanna í meirihlutanum nemur þeim hundruð millj-
ónum króna sem á að verja til kaupa á húsunum við Laugavegi 4
og 6. Þetta er makalaus niðurstaða. Ekki síst þegar haft er í huga
að innan borgarfulltrúahópsins í Ráðhúsinu eru mun fleiri sem
vilja nýjar byggingar við Laugaveg 4 og 6 en friða húsin. Það
vill bara svo til að sá sem var á annarri skoðun gat nýtt sér hana
sem skiptimynt til að mynda nýjan meirihluta. Kostnaðurinn við
þessa aðgerð liggur á bilinu 240 til 550 milljónir króna, eftir því
hversu mikið verður borgað fyrir húsin. Sá reikningur verður þó
ekki greiddur í Valhöll heldur sendur íbúum Reykjavíkur. Það er
sannarlega auðvelt að ráðstafa fé sem er ekki manns eigið.
Dómaraskipun Árna Mathiesen og valdatakan í borginni
hafa bæði á sér yfirbragð flokks sem fyrst og fremst vill þjóna
sjálfum sér en hefur gleymt umbjóðendum sínum. Slíkt getur
aldrei verið tilverugrundvöllur stjórnmálaafls. Og er í raun í
fullkominni andstöðu við það heilbrigða viðhorf til valda sem
fólst í orðum Geirs Haarde, formanns Sjálfstæðisflokksins, um
að hann hafi aldrei haft það markmið að halda tilteknum ein-
staklingum frá völdum hvað sem það kostar, heldur að tryggja
landinu trausta og öfluga stjórn.
Að þjóna sjálfum sér og gleyma
umbjóðendum sínum:
Á rangri leið
JÓN KALDAL