Fréttablaðið - 26.01.2008, Blaðsíða 18

18 26. janúar 2008 LAUGARDAGUR
Trúarbrögð nútímans
FÖSTUDAGUR, 18. JANÚAR.
Andri bauð bekkjarsystkinum
sínum úr Landakotsskóla heim til
síðdegisdrykkju ef nota má það orð
um sprellfjörugt tíu ára afmæli þar
sem veitingar eru bornar fram síð-
degis.
Því miður varð ég að yfirgefa
samkvæmið þegar hæst stóð í
stönginni til að flytja fyrirlestur
hjá fyrirtækjagreiningardeild
Kaupþings.
Það var tilboð sem ég gat ekki
hafnað þegar bankafólk á starfs-
námskeiði bað mig að koma og
spjalla um sjálfvalið efni.
Að sjálfsögðu valdi ég að tala um
efni sem mikill hluti ævi minnar
hefur farið í að hugsa um – pen-
inga.
Sumir segja að peningar og
markaðir séu trúarbrögð nútímans.
Ef að er gáð eiga þessi trúarbrögð
jafnlanga og jafnæsispennandi
sögu og önnur trúarbrögð mann-
kynsins. Bankamenn og banka-
stjórar eru innvígðir hofgoðar og
æðstuprestar nútímans sem standa
– að eigin sögn – í nánu persónulegu
sambandi við yfirskilvitleg dul-
mögn sem ráða árferði og afkomu
þjóða og stjórna stríði og friði í ver-
öldinni.
Í sjálfu sér er enginn munur á
því að trúa á dýrlingakjúkur og
almáttka guði eða stafræna pen-
inga og kenjar markaðarins – nema
tímamunur.
Einvera í margmenni
LAUGARDAGUR, 19. JANÚAR.
Á morgun legg ég af stað til Prag til
fundar við hálfskrifaða bók.
Hún heitir í augnablikinu „Ýmiss
konar ég“.
Ég bæði hlakka til og kvíði fyrir
þessari fimm vikna dvöl í einveru
og margmenni. Einvera er góð fyrir
einbeitinguna og hvergi er auðveld-
ara að vera einn en í margmenni.
Heimskreppa?
SUNNUDAGUR, 20. JANÚAR.
Ferðalagið til Prag var eins þægi-
legt og nokkurt ferðalag getur
verið sem byrjar á því að maður er
vakinn klukkan fjögur um nótt til
að mæta í gegnumlýsingu og vopna-
leit.
Í Prag var tíu stiga hiti. Mér var
tekið með kostum og kynjum af
vinum mínum sem af greiðasemi
leigja mér litla íbúð í miðborginni.
Það eru þrjú ár síðan ég var
hérna síðast.
Prag er einhver fallegasta borg í
heimi vegna þess að þar hefur
engum dottið í hug að til þess að
byggja ný hús þurfi endilega að
rífa þau gömlu.
Mér fannst samt eitthvað hafa
breyst og það tók dálitla stund að
átta sig á því í hverju breytingin
felst. Hér eru eiginlega engir túr-
istar á sveimi. Venjulega rennur
þykkur og seigfljótandi ferða-
mannastraumur gegnum borgina
frá Vatnsláks-torgi, yfir Moldá um
Karlsbrúna, og upp í Hradcany eða
Borgarvirki.
Núna er ferðamannaelfan upp-
þornuð að mestu eða orðin að lækj-
arsprænu.
Trúlega hefur heimsbyggðin
frétt af gangtruflunum í íslenska
efnahagsundrinu og nú óttast menn
að heimskreppan sé á næsta leiti.
Þá er skynsamlegra að halda sig
heima við og geyma spariféð undir
koddanum en að svífa áhyggjulaus
um veröldina á kreditkortinu.
Vonandi gerir heimskreppan
stuttan stans hérna í Prag svo að
Tékkar neyðist ekki til að ákalla
Impregilo að virkja Moldá og
breyta Borgarkastalanum í álver.
Snúningshurð handa
borgarstjórum
MÁNUDAGUR, 21. JANÚAR.
Eyddi mestöllum deginum á netinu
að fylgjast með fréttum að heiman.
Það eru dapurleg tíðindi hvað
starfsöryggi borgarstjóra Reykja-
víkur virðist vera lítið. Sundabraut-
in er greinilega ekki forgangsverk-
efni miðað við það þjóðþrifamál að
setja upp snúningshurð til að auð-
velda nýjum og nýjum borgarstjór-
um aðgang að kontórnum sínum.
Gegnum slitrótt netsamband
komst ég að því að það er kominn
nýr borgarstjórnarmeirihluti í
Reykjavík. Og nýr borgarstjóri að
sjálfsögðu.
Á myndum er ekki annað að sjá
en Ólafur læknir sé kátur og glaður
eins og Rauðhetta litla var þegar
hún valhoppaði áhyggjulaus gegn-
um skóginn til fundar við ömmu
sína.
Á bak við tré stendur gamli góði
Villi sem stígur allt í einu fram og
kynnir sig með nafni: Góðan dag,
stúlka litla. Ég heiti Vilhjálmur sig-
urvegari.
Fyrir litlar pólitískar Rauðhettur
er ekki hættulaust að vera á ferli
um borgarskóginn í skammdeginu.
Það er Deginum ljósara.
Pólitísk andlátsfregn!
MIÐVIKUDAGUR, 23. JANÚAR.
Björn Ingi hættir í pólitík!
Nú dámar mér ekki. Maður má
ekki bregða sér af bæ þá verður
allt vitlaust heima fyrir.
Sem betur fer eru pólitískar and-
látsfregnir ekki jafn sorglegar og
raunverulegar dánartilkynningar.
Ástæðan fyrir því að flestir
stjórnmálamenn eru eins og útfar-
arstjórar á svipinn og gretta sig
þegar venjulegt fólk brosir eða
hlær er sú að starf stjórnmála-
mannsins er bæði hættulegt og
óþrifalegt þótt það sé þokkalega
borgað og eftirlaunakjörin viðun-
andi.
Þrátt fyrir að nokkrar framfarir
hafi orðið í stjórnmálum síðan í
fornöld eins og á flestum öðrum
sviðum er munurinn á siðmenntuð-
um stjórnmálamönnum og frum-
stæðum helst sá að frumstæðir
stjórnmálamenn reyna að drepa
andstæðinga sína en siðmenntaðir
stjórnmálamenn vilja helst ganga
milli bols og höfuðs á samherjum
sínum.
Það sér hver heilvita maður að
andstæðingar manns eru aðeins
manneskjur sem eru manni ósam-
mála um einhverja hluti – og ekkert
getur verið eðlilegra.
Samherjar eru hins vegar lífs-
hættulegir og nauðsynlegt að ryðja
þeim úr vegi með öllum tiltækum
ráðum svo að þeir skáki manni ekki
út úr pólitíkinni.
Þessa uppgötvun virðast íslensk-
ir stjórnmálamenn vera að gera um
þessar mundir. Nokkuð seint mundu
sumir segja.
Næsti kafli í lýðræðiskennslu-
bókinni fjallar svo um að nútíma
stjórnmálamenn megi ekki einu
sinni ganga milli bols og höfuðs á
samflokksmönnum sínum – af sið-
ferðilegum ástæðum. Sá kafli fjall-
ar reyndar um siðferði í pólitík og
er oft sleppt til prófs.
Persónulega finnst mér að stjórn-
málin setji ofan þegar öflugir og
ástríðufullir stjórnmálamenn eins
og Björn Ingi taka pokann sinn og
róa á önnur mið. Ég skil hann vel að
nenna ekki að sitja undir spillingar-
talinu lengur. Enda kemur það fljót-
lega í ljós hvort hann er spilltur eða
ekki. Ef hann er spilltur verður
hann orðinn að seðlabankastjóra
eftir nokkra daga eða sendiherra –
eða að minnsta kosti að héraðsdóm-
ara einhvers staðar úti á landi.
Það er þó huggun harmi gegn
fyrir Framsóknarflokkinn að Guð-
jón Ólafur skuli enn hafa áhuga á
að láta gott af sér leiða í pólitík.
Blíðviðrið hérna í Prag heldur
áfram. Og ég veit ekki einu sinni
hvað borgarstjórinn hérna heitir.
Fréttir af Marsbúum
FIMMTUDAGUR, 24. JANÚAR.
Fjör er hlaupið í umræðuna um
hvort líf sé á Mars eða ekki. Mynd-
ir sem geimfar bandarísku geim-
vísindastofnunarinnar sendi frá
sér í gær sýna að því er virðist
styttu af manneskju í miðri sand-
auðninni á Mars.
Það sem vekur athygli er að stytt-
an á Mars er sláandi lík styttunni af
Litlu hafmeyjunni í Kaupmanna-
höfn sem er Íslendingum vel kunn.
Þessi mynd kemur mér ekki á
óvart því að ég hef lengi gert ráð
fyrir því að Marsbúar séu jafn-
margir og Íslendingar – ef ekki
fleiri.
Ég hef það fyrir satt að miklar
huldufólksbyggðir séu á Mars og
gífurlegur efnahagslegur uppgang-
ur þótt gengi hlutabréfa sé ótryggt
í augnablikinu.
Á Mars eins og víða annars stað-
ar sjá tröllin um viðskiptalífið,
dvergar um iðnaðarframleiðslu og
handverk, ljósálfar vinna hvers
konar launavinnu og svartálfarnir
reka banka og fjármálaþjónustu en
jólasveinar stjórna landinu.
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar
Rauðhetta og Vilhjálmur
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er fjallað um dýrlingabein, hálfskrifaða bók, heimskreppuna, gegnumlýsingu og vopnaleit.
Einnig er minnst á snúningshurð á skrifstofu borgarstjóra og ævintýrið sígilda um Rauðhettu og Vilhjálm í skóginum.