Fréttablaðið - 26.01.2008, Blaðsíða 24

24 26. janúar 2008 LAUGARDAGUR
Ú
r glugga borgarstjórans
blasir frosin Tjörnin við
en inni í Ráðhúsinu
sjálfu hefur verið heldur
heitt í kolunum að und-
anförnu. Enginn verður
óbarinn borgarstjóri og að undanförnu
hafa höggin dunið á þeim nýjasta.
Á fundi borgarstjórnarinnar þegar
Ólafur F. Magnússon var settur í emb-
ættið fór fundarhald úr böndunum.
Gert var hlé á því meðan áhorfenda-
pallar voru rýmdir en þaðan komu
hávær óp frá borgarbúum sem hugnað-
ist illa hvernig staðið var að myndun
nýrrar borgarstjórnar.
Ólafur F. virðist kunna vel við sig á
skrifstofunni þótt leiðin þangað hafi
verið þungfarinn. Hann tekur þétt-
ingsfast í hönd blaðamanns en lítur
svo um á skrifstofunni. „Þessi mynd
hefur verið máluð eftir 1930 því þarna
er Landspítalinn kominn til sögunnar,“
segir hann meðan hann bendir á mál-
verk af Reykjavík á veggnum gegnt
skrifborðinu. Það er ekki að furða að
hann sem vill varðveita 19. aldar götu-
mynd Reykjavíkur sé hrifinn af þess-
ari gömlu, rómantísku mynd.
„Við stöndum ekki við orðin tóm.
Nýi meirihlutinn hefur nú þegar hafist
handa og búið þannig um hnútana að
húsin við Laugaveg 4 og 6 fari hvergi.“
Borgin keypti húsin sem Ólafur F.
segir að hefði verið mun happasælla
en að friða húsin og fara svo í gegnum
skaðabótamál. Hann gefur hins vegar
ekkert upp um verðið að svo stöddu.
Hans mesta stolt er þó ekki að finna
í Ráðhúsinu en Ólafur F. er fjögurra
barna faðir og daginn sem tilkynnt var
um nýjan meirihluta eignaðist hann
sitt annað barnabarn.
Markheppinn miðherji
En hver er þessi maður sem kominn er
í æðstu stöðu borgarinnar? „Ég er
fæddur á Akureyri í húsi afa og ömmu
á Oddeyrargötu 24 en faðir minn var
þá langt kominn í læknanámi þannig
að fjölskyldan flutti næst til Reykja-
víkur en síðan til Wasington D.C., höf-
uðborgar Bandaríkjanna, þar sem
faðir minn stundaði framhaldsnám í
lyflækningum. Ég kom svo aftur til
Reykjavíkur 6 ára gamall en þá flutt-
umst við í Hlíðarnar.“
Borgarstjórinn tekst á loft þegar
blaðamaður skýtur því inn að þetta
hljóti að þýða það að hann sé Valsari.
„Já, ég er það fram í fingurgóma enda
spilaði ég fótbolta með félaginu sem
strákur og var reyndar markheppinn
miðherji. Mér er minnisstæður minn
fyrsti leikur en þá lékum við gegn Vík-
ingi þegar ég var 10 ára gamall.
Ég hafði reyndar sagt eitthvað við
þjálfarann sem fór illa í hann svo ég
var tekinn út af sakramentinu. Ég
mætti því án þess að hafa með mér
takkaskóna en svo vildi það til að það
vantaði í liðið svo ég fékk lánaða skó
hjá félaga mínum sem reyndar voru of
stórir. Þeir dugðu þó það vel að ég
skoraði þrennu í þeim leik sem við og
unnum með fimm mörkum gegn engu.
En svo verð ég líka að segja frá því að
ég lét mikið til mín taka í næsta leik
sem var á móti Fram á gamla Háskóla-
vellinum en hann endaði 2-2 og gerði
ég öll mörkin nema eitt en ekki orð um
það meir.“
Tækifæri til að efna kosningaloforð
Nú er gamla kempan úr Val búinn að
finna skóna sína og orðinn fyrirliðinn í
Ráðhúsinu. Margir hafa þó látið í ljós
þá skoðun að hann hafi skorað sjálfs-
mark þegar hann sleit samstarfinu
með fyrrum meirihluta og hóf sam-
starf með Sjálfstæðisflokki. „Nei, ég
hef ekki skorað sjálfsmark. Ég er
reyndar búinn að skora tvö mörk frá
því ég tók við,“ segir hann og á þá við
framgang sinn í málefnum húsanna
tveggja á Laugavegi og lækkun fast-
eignaskatts sem þegar hafa verið
ákveðnar.
„En varðandi stjórnarmyndunina þá
mat ég það þannig að með því að hefja
þetta samstarf næði ég fram meira af
mínum málefnum en ég hefði látið mig
dreyma um. Þannig gafst mér tæki-
færi á að efna það sem við hétum kjós-
endum okkar.“
Enginn efast um að málefnasamn-
ingurinn sé nýja borgarstjóranum sér-
lega hagstæður en Margrét Sverris-
dóttir er þó ekki ein af þeim sem fylkja
sér um hann. En hafði Ólafur samband
við Margréti þegar hann sá að alvara
var komin í samræður hans við sjálf-
stæðismenn? „Ég gerði það, það var
reyndar mjög erfitt að ná til hennar en
ég talaði við hana áður en þetta var um
garð gengið. Það kom í ljós að hún var
neikvæð gagnvart þessum hugmynd-
um og sagðist hún þá einnig tala fyrir
munn Guðrúnar Ásmundsdóttur en
það hefði hún varla getað gert nema ef
hún hefði vitað að einhverjar þreifing-
ar væru í gangi.
En ég trúði aldrei öðru en að Mar-
grét myndi fylkja sér á bak við þá
stefnuskrá sem var í meginatriðum
eins og sú sem við vorum kosin fyrir
að fylgja. Enda hefur það komið í ljós
að allir aðrir sem voru starfandi fyrir
F-listann í fráfarandi meirihluta
studdu þessa ákvörðun. “
Að jafna sig eftir veikindin tók meiri
tíma en vonir stóðu til
Sú var tíðin að Ólafur F. þurfti að lesa
fjölmiðlafólki pistilinn fyrir að veita
F-listanum ekki næga athygli. Nú er
öldin önnur og kastljósið hefur étið
upp skuggann og jafnvel skinið svo
skært að stundum hefur Ólafi F. sviðið
undan. „Mér hefur þótt afar leitt að
lesa ummæli Margrétar, og einnig
skrif föður hennar sem jafnframt er
hennar helsti ráðgjafi. Þetta eru þykja
mér heldur kaldar kveðjur eftir langt
samstarf.“
Einnig þykir honum að sér vegið
þegar veikindi hans ber á góma. „Sú
spurning hvort ég sé tilbúinn til starf-
ans vegna veikinda minna er borinn
upp í öllum viðtölum en þá er jafnvel
ekkert rætt um það hver ég er, fyrir
hvað ég stend og hvað kjósendur mínir
Vill vera dæmdur af verkum
sínum en ekki veikindum
Mikill styr hefur staðið um Ólaf F. Magnússon borgarstjóra sem áður fann sig knúinn til að fanga athygli fjölmiðlanna en hefur
nú verið baðaður í sviðsljósinu. Jón Sigurður Eyjólfsson blaðamaður spjallaði við gömlu kempuna úr Val um atburði síðustu daga,
veikindin og þá glampa kastljóssins sem svíður undan. Honum þykja kveðjurnar kaldar frá fyrrum samherja til margra ára.
Ég vona
aðeins
að þeir
sem hvað
óvægileg-
ast hafa
reynt að
vega að
mér geri
sér grein
fyrir því
að þessar
ósæmilegu
persónu-
legu árásir
særa alla
fjölskyldu
mína.
ÓLAFUR F. MAGNÚSSON Þótt Tjörnin sé frosin þessa dagana er hitinn mikill inni í Ráðhúsi Reykjavíkur. Það gengur mikið á hjá nýjum borgarstjóra, en daginn sem
tilkynnt var um nýjan meirihluta eignaðist hann sitt annað barnabarn. FRÉTTABLAÐIÐ/AUÐUNN
vildu ná fram með því að kjósa mig. Og
það var áberandi hversu mikið menn
reyndu að gera mig tortryggilegan eftir
að ég kom úr mínu veikindaleyfi.
Veikindi eins og mín hafa hrjáð
marga stjórnmálamenn án þess að þeir
yrðu lagðir í einelti sem er nánast það
sem ég hef orðið fyrir þar sem illgirni
og ósannindi ráða ríkjum.
En það er einfaldlega þannig að við
erfiðar aðstæður getur það hent fólk
að það verði fyrir andlegu álagi og
jafnvel orðið niðurdregið um skeið en
það á ekki að koma í veg fyrir að menn
séu fullgildir þegnar í sínu samfélagi
eins og aðrir sem hafa lent í veikindum
og orðið óvinnufærir um tíma. Ég hef
öðlast vinnufærni á ný og mun vafa-
laust sanna það með mínum verkum.
Þetta tók meiri tíma hjá mér en vonir
stóðu til en það var vegna mikils mót-
lætis sem ég varð fyrir en þau voru
slík að enginn gæti siglt í gegnum þau
án þess að bogna tímabundið. En ég
legg áherslu á það að ég hef alla tíð
verið heiðarlegur stjórnmálamaður,
haldið sannfæringu minni og aldrei
fengið á mig spillingarstimpil þau 18
ár sem ég hef staðið í stjórnmálum.
Það væri eflaust réttara að dæma mig
frekar af því. En ég get líka verið
mannlegur og ég held að einmitt þess
vegna hef ég verið farsæll í mínum
læknisstörfum og unnið langvarandi
traust skjólstæðinga minna.“
Vilja ekki missa heimilislækninn
Þegar hér er komið sögu hringir sím-
inn og þótt blaðamaður leggi það ekki í
vana sinn að hlýða á símtöl annarra
kemst hann ekki hjá því að heyra að
viðmælandinn tengist umræðuefninu
sem hann átti við heimilislækninn sem
sestur er í stól borgarstjóra. Að sam-
tali loknu sest Ólafur F. niður gegnt
blaðamanni og segir eins og til að
útskýra þessa stuttu fjarveru sína:
„Þetta var sjúklingur hjá mér sem var
að lýsa óánægju sinni með það að ég
skyldi þurfa að hverfa frá heimilis-
lækningunum,“ segir hann. „Ég hef
fengið mörg símtöl frá skjólstæðing-
um mínum sem hafa áhyggjur af því
að ég láti af störfum sem heimilislækn-
ir. Ég verð vitanlega í leyfi meðan ég
gegni starfi borgarstjóra. Mér finnst
þó satt að segja alltaf að ég sé læknir
þótt ég gegni nú starfi borgarstjóra
enda er læknisstarfið samofið sjálfs-
ímynd minni. Ég tel nokkuð víst að ég
muni snúa mér aftur að lækningum
þegar ég lýk stjórnmálastarfinu.“
Því næst berst talið aftur að veikind-
um hans og umtalinu sem þeim fylgdu.
„Ég vona aðeins að þeir sem hvað
óvægilegast hafa reynt að vega að mér
geri sér grein fyrir því að þessar
ósæmilegu persónulegu árásir særa
alla fjölskyldu mína.
Það er öllu skemmtilegra að segja
frá því að fólk sem hefur gengið í gegn-
um svipuð veikindi og ég hefur haft
samband við mig og komið á framfæri
þakklæti því ég er baráttumaður og
ætla mér að sýna það að þótt sitthvað
bjáti á um hríð getur maður komið til
baka og jafnvel sigrað að lokum.“
Miður að fá ekki að tala
En hvernig var Ólafi F. innanbrjósts
þegar allt ætlaði um koll að keyra á
borgarstjórnarfundinum síðastliðinn
fimmtudag? „Það var aðallega tvennt
sem mér þótti afar miður. Í fyrsta lagi
að tveir fundarmenn voru settir á mæl-
endaskrá áður en nýsettur borgarstjóri
fékk að halda sína innsetningarræðu en
það varð síðan til þess að ég fékk ekki
að tala og það er afar óvenjulegt. Svo
frétti ég það að kennarar hefðu gefið
nemendum sínum frí til að fara að mót-
mæla á áheyrendapöllunum. Ég hefði
sjálfur frekar farið í Ráðhúsið væri ég
ungur piltur og mótmælt þar ef ég fengi
frí út á það en þá er það spurning hversu
mikið býr á bak við slík mótmæli.“
En nú getur forvitinn gestur ekki
dvalið lengur við á kontórnum því
gamli Valsarinn er farinn að bretta
upp ermarnar og hnýta á sig skot-
skóna. Mörkin tvö verða ekki látin
nægja því málefnasamningurinn kveð-
ur á um ein sautján áður en kjörtíma-
bilinu lýkur.