Fréttablaðið - 31.05.2008, Blaðsíða 24

24 31. maí 2008 LAUGARDAGUR
FÖSTUDAGUR, 23. MAÍ.
Sameinuðu þjóðirnar í
Njálsborg
Frú Sólveig og ungfrú Sólveig
Kristín fóru í vísindaferð saman
að Hraðastöðum í Mosó á vegum
leikskólans Njálsborgar. Þar voru
lömb og grísir og kanínur og kálf-
ar og hvolpar og þar sem sauð-
burður stendur yfir fengu börnin
að sjá einar þrjár „fæðingar“.
Hversu lengi skyldu menn muna
að konur fæða, hryssur kasta, kýr
og ær bera, tíkur og læður gjóta?
Og skiptir það einhverju máli? Er
ekki fæðing bara fæðing? Eða
erum við að týna niður málinu
okkar og þar með hluta af sjálfum
okkur?
Njálsborg er merkilegur leik-
skóli. Þeir sem eru sjúklega hrædd-
ir við útlendinga hefðu gott af því
að kynna sér starfsemina þar.
Sólveig Kristín sem er fjögurra
ára gömul er nemandi í Njálsborg.
Kennarar hennar eru af fimm
mismunandi þjóðernum og nem-
endurnir eru af tuttugu og einu
þjóðerni.
Skólastarfið gengur ákaflega vel.
Kennararnir eru góðir og þolin-
móðir, og börnin mæta glöð og full
tilhlökkunar á hverjum morgni.
Þegar litla Sól lýkur námi sínu í
Njálsborg og heldur á vit næsta
verkefnis sem veröldin ætlar henni
verður hún allsendis óhrædd við
útlendinga. Reynsla hennar af þeim
er í stuttu máli sú að þeir séu alveg
eins og Íslendingar sem eru stund-
um geðvondir á morgnana og vilja
ekki borða grautinn sinn, en það
kemur sjaldan fyrir.
Ef enginn stríðir neinum þá eru
dagarnir skemmtilegir á Njálsborg,
enda eru allir sem þar starfa og
læra ósköp venjulegir Reykvíking-
ar á því herrans árið 2008.
Það hefur líka komið í ljós að
blóðið í öllum er rautt og við þurf-
um öll plástur og helst koss á bágtið
þegar við meiðum okkur.
LAUGARDAGUR, 24. MAÍ.
Hross og Eurovision
Útreiðartúr og grillveisla á vegum
húsráðenda í hesthúsinu í Víðidal.
Þetta er árlegur viðburður og bar
að þessu sinni upp á Eurovision-
kvöld.
Hrossin ráku upp stór augu
þegar sjónvarp var borið inn í
hesthúsið, en þegar kveikt hafði
verið á tækinu reyndist efnið ekki
höfða til þeirra.
Ég reið lánshrossum í útreiðar-
túrnum, gæðahryssunni Rakel og
svo leyfði Sólveig mér að fara á
bak Vini sínum sem er stór og
stæðilegur og öllum kostum búinn
sem prýða mega einn hest. Hann
er úr ræktuninni frá Siggu og Við-
ari á Kaldbak á Rangárvöllum og
taminn af Eiði í Hrólfsstaðahelli.
Það var dáldið súrt í brotið fyrir
mig að fá ekki að fara á bak gæð-
ingnum sem ég var að eignast, en
Þór sonur minn er að ljúka við að
temja hann, og neitar að sleppa af
honum hendinni fyrr en klárinn er
fullnuma og undir það búinn að
bera mig á bakinu inn í þá full-
komnu hamingju sem fylgir því að
vera vel ríðandi.
SUNNUDAGUR, 25. MAÍ.
Skjáþokki Egils
Í morgun skein sólin eins og henni
væri borgað fyrir það, enda er
komið sumar.
Í dag var síðasti þátturinn af
Silfri Egils á þessu misseri. Egill
hefur „screen presence“ eða skjá-
þokka í ríkum mæli. Mér finnst
hann hafa unnið afreksverk við að
reyna að bjóða upp á vitræna
stjórnmálaumræðu. Stjórnmál eru
því miður einungis vetraríþrótt á
Íslandi og einhverra hluta vegna
hafa Íslendingar alltaf verið von-
lausir í vetraríþróttum.
Reisa þyrfti sumarþinghús á
Þingvöllum og halda þar sumar-
þing, bæði til að virða hina fornu
hefð þegar þjóðveldið stóð í blóma
án konungs eða forseta, og svo til
að staðfesta að Alþingi Íslendinga
sé elsta starfandi löggjafar-
sam kunda í heiminum, þrátt fyrir
nokkrar gloppur í þinghaldi á
erfiðum nýlendutímum.
Kostnaðar-
auki vegna
sumarþings
mundi að
nokkru leyti
sparast með
minni sumar-
leyfisferðum
þingmanna.
ÞRIÐJUDAG-
UR, 27. MAÍ.
Að liggja
slefandi
yfir pönt-
unarlistum
Stundum koma upp í hend-
urnar á manni bækur sem
eru svo spennandi að maður getur
ekki gert upp á milli þeirra og
núna stend ég sjálfan mig að því
að vera að lesa þrjár bækur í
einu.
Ein heitir „Vorið 68“ og er eftir
Einar Má Jónsson og fjallar um
stúdentaóeirðirnar í París og á að
vera skyldulesning fyrir öll ung-
menni sem hafa áhuga á að bæta
veröldina.
Önnur heitir „Blood River“,
Blóðá, og er eftir Tim Butcher,
Englending sem bítur það í sig að
ferðast um einhver hættulegustu
héruð heimsins með því að fylgja í
fótspor Stanleys blaðamanns og
landkönnuðar niður Kongófljótið.
Sú þriðja heitir „McMafia“ og
er eftir Misha Glenny og fjallar
um alþjóðlega glæpastarfsemi
sem er bæði stærri í sniðum og
öðruvísi en flesta grunar.
Það kemur sennilega mörgum á
óvart að þrælahald hefur aldrei
verið útbreiddara í heiminum en
einmitt á okkar tímum. Þetta er
svo hrollvekjandi staðreynd að
margir þora ekki að horfast í augu
við veruleikann og afneita honum
í staðinn.
Hin takmarkalausa hræsni
kringum „súludansmeyjar“ á
Íslandi er dæmigerð fyrir þá
afneitun sem gerir þrælahald að
arðbærum atvinnuvegi.
Í stað þess að liggja slefandi
yfir pöntunarlistum um pyntinga-
tæki eins og taser-rafmagnsbyss-
ur ættu dómsmálayfirvöld að taka
á sig rögg svo að maður losni við
að sjá gleiðgosaleg andlit á sílspik-
uðum þrælahöldurum og mellu-
dólgum í fjölmiðlum.
Það er í verkahring dómsmála-
yfirvalda að koma svoleiðis
óþjóðalýð í tugthús en ekki að taka
þátt í hræsninni sem hylmir yfir
með þrælahaldi nútímans.
Þeir sem halda að stúlkur frá
fátækum löndum komi hingað til
Íslands sér til skemmtunar til að
selja sveittum eldri mönnum
aðgang að líkama sínum eru ann-
aðhvort hlynntir þrælahaldi eða
siðblindir nema hvort tveggja sé.
Að ekki sé minnst á erlenda verka-
menn sem eru ráðnir hingað upp á
kjör og aðbúnað sem þrælar forn-
aldar hefðu aldrei látið bjóða sér.
MIÐVIKUDAGUR, 28. MAÍ.
Eldhúsdagsumræður án
hlustanda
Nú eru þingmenn að hamast við að
komast í sumarfrí. Ég nennti ekki
að horfa á eldhúsdagsumræður í
sjónkanum – og skammast mín
soldið fyrir það – en það eru ekki
nema tveir skemmtilegir ræðu-
menn á Alþingi svo að manni er
vorkunn að nenna ekki að leggja
eyrun við öllu sem þar fer fram.
Verkkvíðið og úrræðalítið fólk
reynir oft að koma sér undan
vandamálum með því að þykjast
ekki sjá þau. Það heitir afneitun.
Þegar vandamálin eru öllum ljós
getur afneitarinn ekki afneitað
þeim lengur og grípur til næsta
úrræðis sem er að fresta þeim.
Þegar ég horfi yfir þingheim á ég
bágt með að trúa því að þjóðin sé
komin af skáldum og sæförum.
Ekki hefði Egill Skalla-Gríms-
son haft geð í sér til að láta hús-
karla sína liggja á hleri hjá
nágrönnum sínum eða hlusta á
símtöl þeirra og ljúga því svo að
það hefði verið gert til að koma í
veg fyrir njósnir og föðurlands-
svik og heimsyfirráð kommún-
ista.
Meira að segja Hreiðari heimska
hefði aldrei dottið svoleiðis
ómerkilegheit í hug.
Enda hefði engum dottið í hug
að trúa þeim.
Hvort sem síminn hjá mér er
hleraður eða ekki ætla ég að reyna
að halda gleði minni og hér var í
dag mikill gleðskapur því að frú
Sólveig hélt upp á afmælið sitt
með tertum og tilbehör.
Afmælisdagurinn endaði svo á
því að frú Sólveig og Þór, eldri
sonurinn, fóru saman í reiðtúr en
ég var eftir heima til að stunda
svæfingar – og rétt náði að horfa á
síðustu mínúturnar í hinum dap-
urlega landsleik við Walesbúa í
sjónvarpinu.
FIMMTUDAGUR, 29. MAÍ.
Jarðskjálfti og reiði goð-
anna
Í dag var sólardagur handa þeim
lukkulegu manneskjum sem ekki
þurfa að húka innandyra við vinnu
sína.
Og svo kom jarðskjálfti.
Ef ég væri hjátrúarfullur mundi
ég segja að náttúruöflin væru að
senda ríkisstjórninni og Alþingi
aðvörun um að bera meiri virð-
ingu fyrir þjóðinni og sjálfum sér.
Eða eins og Snorri Þorgrímsson
sagði forðum: „Hverju reiddust
goðin, þá er hér brann hraunið, er
nú stöndum vér á?“
Hverju reiddust goðin?
Í dagbók Þráins Bertelssonar er fjallað um skólasystkin af tuttugu og einu þjóðerni, Eurovison í
hesthúsi, skjáþokka Egils og stjórnmál sem vetraríþrótt. Einnig er rætt um Hreiðar heimska, dómsmála-
yfirvöld, jarðskjálfta og reiði goðanna.
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar
Meistaranám í haf- og
strandsvæðastjórnun
Meistaranám í haf- og strandsvæðastjórnun
býr nemendur undir að takast á við eitt af mest
knýjandi viðfangsefnum framtíðarinnar, nýtingu
og stjórnun auðlinda.
Kennsla fer fram á Ísafirði við Háskólasetur
Vestfjarða en námsleiðin er í samstarfi við
Háskólann á Akureyri.
Nánari upplýsingar: www.hsvest.is
Umsóknarfrestur: 5. júní 2008
Í samstarfi við:

Lj
ó
sm
yn
d
:
A
g
n
es
G
ei
rd
al