Tíminn - 14.02.1982, Blaðsíða 8

8
Sunnudagur 14. febrdar 1982
Utgefandi: Framsóknarflokkurinn
Framkvæmdastjóri: Jóhann H. Jónsson. Auglýsingastjóri: Steingrimur
Gislason. Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjori: Sig-
urður Brynjólfsson. Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elias Snæland Jóns-
son. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V. olafsson. Fréttastjóri: Páll Magnússon.
Umsjónarmaöur Helgar-Timans: lllugi Jökulsson. Blaðamenn: Agnes
Bragadóttir. Bjarghildur Stefánsdóttir, Egill Helgason, Friðrik Indriðason,
Heiður Helgadóttir, Jónas Guðmundsson, Kristinn Hallgrimsson, Kristin
Leifsdóttir. Ragnar Orn Pétursson Uþróttir), Skafti Jonsson. utlitsteiknun:
Gunnar Trausti Guðbjörnsson. Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón
Róbert Agústsson. Elin Ellertsdóttir. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttir. Próf-
arkir: Flosi Kristjánsson, Kristin Þorbjarnardóttir, Maria Anna Þorsteins-
dóttir.
Ritstjórn. skrifstofur og auglýsingar: Siðumúla 15, Reykjavik. Simi:
86300. Auolýsingasimi: 18300. Kvöldsimar: 86387. 86393. — Verð i lausasölu
s.OO. Askriftarqjald á mánuði: kr. 100.00—Prentun: Blaðaprent hf.
Wimm
menningarmál
Mikilvægustu
kjaramálin
■ Það er ekki úr vegi á þeim tima, þegar unnið er
að nýjum kjarasamningum, að rifja upp hver séu
helztu kjaramál launamanna um þessar mundir.
Afstaða stéttasamtakanna og stefna stjórnar-
valda hljóta framar öðru að mótast af þvi.
Mikilvægasta hagsmunamál launastéttanna er
tvimælalaust atvinnuöryggið. öryggisleysi i
þeim efnum brýtur menn niður andlega og likam-
lega, jafnvel þótt einhverjar atvinnuleysisbætur
séu i boði. Þetta er viðurkennd staðreynd i öllum
þeim löndum, þar sem atvinnuleysi hefur rikt á
siðastl. árum.
ísland er i hópi örfárra landa, þar sem atvinnu-
öryggi hefur verið traust að undanförnu. Þegar
menn gagnrýna islenzkt stjórnarfar, mega þeir
ekki láta sér gleymast, að tekizt hefur að ná þvi
mikilvæga takmarki að halda atvinnuleysinu ut-
an dyra. Það markmið þarf að vera áfram leiðar-
ljós stjórnarvalda og stéttasamtaka.
Annað mikilvægasta hagsmunamál launastétt-
anna er að halda verðbólgunni i skefjum. Engar
stéttir tapa meiru á óðaverðbólgu en launastétt-
imar. Þeim tekst verst að halda hlut sinum,
þegar óðaverðbólga ræður rikjum. Einkum gildir
þetta þó um láglaunafólk. Það á þvi að vera sam-
eiginlegt baráttumál launþegasamtaka og
stjórnarvalda að leitast við eftir megni að ráða
niðurlögum óðaverðbólgu.
Þótt baráttan fyrir hækkuðum launum sé
mikilvæg, er hún gagnslitil eða gagnslaus, ef
verðbólgan eyðir stöðugt launahækkunum og
jafnvel meiru til. Kauphækkanir koma þvi aðeins
að gagni, að það takist að halda verðbólgunni
hæfilega i skefjum.
Það leikur ekki neitt á tveimur tungum, að
mesti orsakavaldur þeirrar verðbólgu, sem
hefur verið landlæg hér frá striðslokum, er visi-
tölukerfið svonefnda. Hér er ekki aðeins átt við
visitölubætur á laun, heldur einnig hliðstæðar
hækkanir á verðlagi landbúnaðarvara og sjávar-
afurða. Nú ná þessar vixlhækkanir einnig orðið til
vaxta og margra annarra þátta, en hjá þvi varð
ekki komizt, ef eðlilegt jafnvægi átti að haldast.
Af þessum ástæðum er vissulega ástæða til að
fagna þvi, að rikisstjórnin hefur hafið viðræður
við stéttasamtökin um breytingar á visitölukerf-
inu eða nýjar viðmiðunarreglur, sem gætu leyst
það af hólmi. Næðist samkomulag um nýja við-
miðun, sem gæti dregið úr verðbólgunni, væri
stigið stórt skref til að tryggja atvinnuöryggið og
skapa skilyrði fyrir bætt lifskjör.
Það er ljóst, að þetta verður ekki neitt auðvelt
verk. En til mikils er lika að vinna. Þess vegna
ber að vænta að allir viðkomandi aðilar geri sitt
bezta til að vinna að lausn þessa mikla vanda-
máls.
Þ.Þ.
STÖKUR
AÐ NORÐAN
■ Ein af myndum sr. Bolla Gústavssonar á sýningunni.
SAFNAÐARHEIMILI
BÚSTAÐASÓKNAR
Málverkasýning.
Sr. Bolli Gústavsson
47 myndir
Opin 7.-14. febr. 1982
■ Þaö sem er m.a. óhentugt viö
sýningar, sem standa aöeins
skamma stund er þaö aö þær fá
yfirleitt ekki umfjöllun i blööum
aö heitiögeti.fyrr en þær eru af-
staönar. Ekki svo aö skilja aö
sýningar veröi betri, — eða verri
viö greinar i' blööunum. Vig-
staðan hefur á hinn bóginn
breyst. Greinin kemur og sýning-
in getur ekki lengur svarað fyrir
sig sjálf, ef þvi er að skipta og
vera kann að færri sjái sýningu
því öll umfjöllun eykur aðsókn, að
þvi er menn telja.
Sýning á teikningum sr. Bolla
Gústavssonar i Laufási i
safnaðarheimili Bústaðakirkju
stóö þvi miöur aöeins eina viku.
Listamaðurinn gat þess einhvers
staðar að hann hefði gripið þessar
myndir með sér suður, er hann
fór i öðrum erindum og fengið
þarna með þær inni. Sýningunni
valdi hann heitið Stökur að
norðan.
Sr. Bolli hefur fengist við
myndlistarstörf býsna lengi.
Hefur gjört böklýsingar og
teiknað myndir i timaritauk ann-
ars. Þessar myndir hefur maður
séð sumar i blöðunum, en á sér-
staka myndlistarsýningu hefur
undirritaður ekki komið áöur hjá
sr. Bolla.
Ég hefi áður getið þess að
teikning eða málverk hefur ekki
átt upp á pallborðiö hjá guð-
fræðingum og hátt settum em-
bættismönnum. 1 æviskrám
þeirra er yfirleitt aldrei getið um
að þeir hafi teiknaö eða málaö
þótt svo að segja hvert prentað
eöa Utgefið orð sé tiundaö. Til
dæmis má nefna, að þess er ekki
getiði prestataliað Jón Helgason
biskup (1866-1942) hafi verið einn
af merkustu málurum landsins og
sama má segja um Magnús Jóns-
son guðfræöiprófessor og
ráðherra. 1 sömu bók eru störf
hans rakin nema málverkið og
var hann þó kostum búinn um-
fram aðra menn i málverki.
Þetta kom f hugann, þegar ég
fór að sjá sýningu sr. Bolla
Gústavssonar að það muni þurfa
nokkurt áræði fyrir sóknarprest
jafnvel á dögum frjálslyndis, að
efna til sýninga á teiknuðum
myndum, fyrst teikning kemst
ekki i metoröalista þeirra er sög-
una skrá.
Sýningin
Sýning sr. Bolla Gústafssonar
hafði að geyma 47 teikningar. Sjö
teiknuð bókamerki en afgangur-
inn voru myndir af ýmsu tagi.
Mannamyndir, myndir af sögu-
frægum stöðum.
I mannam yndum hef ur sr. Bolli
náð talsverðri leikni. Ekki aöeins
i tækni þannig að allir, sem
þekkja fyrirmyndina í sjón geta
þekkt hana af teikningunni. Það
er í sjálfu sér ekki svo örðugt.
Hitt verður að teljast merkara,
þegar maður telur sig þekkja
mann sem maöur aldreihefur séð
af teikningu. En það telur maður
sig g eta i ým sum tilvikum. Vi 1 ég
nefna myndina af Fjalla-Bensa.
Þaö er innblásin mynd og hlýtur
að vera likari honum en aðrar
myndir. Enþað er einmitt þarna
sem nýtt þrep er stigið i gjörö
mannamynda. Aö þær eru and-
litsheimild en lika eöa ef til vill
fyrst og fremst listaverk.
Þá þótti mér myndin Eftir
skólanefndarfund góð, þótt i
spaugsamara lagi væri hún. Yfir-
leitt fer spaug illa i myndlist eins
og t.d. hreyfing gjörir lika. En
þarna næst einhver sérstakur og
þjóðlegur blær.
Sr. Bolli leggur mismikla vinnu
i myndir og sumar fástrikaöar,
eða fáorðar myndir, báru með sér
mikla sveitasælu.
A vissan hátt má segja, að sr.
Bolli brjóti þarna vissa hefð. Og
ef til vill eigum við von á að fleiri
prestar sem mála, eöa teikna,
komi fram i dagsljósið og starfi
sem listamenn fyrir opnum
gluggum. Prestar senda frá sér
ljóðabækur og skáldsögur og
þykja ekkert minni prestar fyrir
og vonandi fær myndlistin að búa
við sömu kjör i húsi presta og
ljóöið.
Sr. Bolli hefur verið tiður gest-
ur á myndlistarsýningum undan-
fama áratugi og einn af þeim
mönnum sem gaman og fróðlegt
er að hitta á myndlistarsýning-
um. Og nú hefur hann spilað út
sjálfur góðu spili og verður fróð-
legt að fylgjast með framvindu
mála.
Jónas Guðm undsson